IBPP2/443-837/11/BW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2011r. (data wpływu 21 lipca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2011r. (data wpływu 21 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania z tzw. „ulgi na złe długi” – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 lipca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania z tzw. „ulgi na złe długi”.
W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zaistniałe stany faktyczne:
Wnioskodawca prowadził ze swym Kontrahentem stałą współpracę gospodarczą polegającą między innymi na wynajmowaniu Kontrahentowi za wynagrodzeniem (czynsz + opłata za media) powierzchni magazynowej.
A.W wyniku rozwiązania umowy najmu Kontrahent zobowiązany był do zwrotu wierzycielowi (niniejszemu Wnioskodawcy) kosztów poniesionych w związku z koniecznością przywrócenia przedmiotu najmu do stanu poprzedniego. Użytkowana hala magazynowa wymagała przeprowadzenia szeregu prac remontowych takich jak naprawa i czyszczenie posadzki przemysłowej oraz malowanie ścian. Za wykonane prace Wnioskodawca wystawił Kontrahentowi faktury VAT. Wnioskodawca ujął faktury w swym rozliczeniu podatkowym. Zarówno wykonanie przedmiotowych prac jak i wystawienie z tego tytułu faktur nastąpiło w czasie kiedy Kontrahent nie był w upadłości. Kontrahent, za faktycznie wykonane roboty nie zapłacił. Faktury zostały odesłane Wnioskodawcy z informacją, że został On objęty postępowaniem upadłościowym i że wszelkie wierzytelności należy zgłosić do masy upadłości. Wynika z tego, że Kontrahent został postawiony w stan upadłości w czasie pomiędzy wystawieniem przedmiotowych faktur, a ich doręczeniem. Wnioskodawca zgłosił faktury do listy wierzytelności, ale nie zostały one przez Kontrahenta (Upadłego) uznane. Wnioskodawca poinformował Upadłego o zamiarze skorygowania podatku VAT należnego. Odpowiedział On, że skoro faktur nie uznał, to również nie zostały one ujęta w Jego księgach podatkowych.
B.Ponadto, część faktur dotyczących zaległych opłat za media (za okres w którym dłużnik nie był jeszcze postawiony w stan upadłości likwidacyjnej) dotarła do Niego już po ogłoszeniu upadłości. Wobec powyższego zostały one odesłane Wnioskodawcy z informacją, że wszelkie wierzytelności należy zgłosić do masy upadłości. Przedmiotowe faktury faktycznie zgłoszono na listę wierzytelności, a Upadły je uznał. Zwrócił się On jednocześnie do Wnioskodawcy o przesłanie duplikatów faktur, w celu ich zaksięgowania.
Chcąc skorzystać z ulgi na złe długi, Wnioskodawca poinformował Upadłego o zamiarze skorygowania podatku VAT należnego, obejmującego między innymi ww. faktury. W odpowiedzi Kontrahent oświadczył, że faktur za media nie zaksięgował (nie odliczył podatku VAT), ponieważ, jak twierdzi pomimo wezwania nie otrzymał ich duplikatów.
Natomiast w piśmie z dnia 18 października 2011r. Wnioskodawca stwierdził, iż
W opisanych w stanie faktycznym sytuacjach, do których odnoszą się wszystkie przedstawione we wniosku pytania, zostały spełnione warunki określone przepisem art. 89a ust. 1a i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r, o podatku od towarów i usług.
Przedmiotowe faktury zostały wystawione w lutym i marcu 2009r.
W momencie wystawienia faktur kontrahent (na rzecz którego były one wystawiane) był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i nie był on w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.
Na dzień dokonania korekty, zarówno kontrahent jak i Wnioskodawca byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy dopuszczalne było dokonanie przez Wnioskodawcę korekty podatku należnego w formie ulgi na złe długi względem upadłego Dłużnika, w sytuacji gdy wykonane na Jego rzecz usługi i wystawione z tego tytułu faktury, Wnioskodawca zrealizował jeszcze przed postawieniem Dłużnika w stan upadłości likwidacyjnej...
Czy Wnioskodawca prawidłowo uznał, że faktury (za zrealizowane prace naprawcze), które nie zostały uznane przez Dłużnika, w istocie weszły do obrotu prawnego, a co za tym idzie miał On prawo skorzystania z ulgi na złe długi i skorygowania w ten sposób należnego podatku VAT...
Czy Wnioskodawca prawidłowo skorzystał z ulgi na złe długi i skorygował należny podatek VAT wykazany w fakturach za media, skoro faktury te pomimo, że uznane przez Upadłego, nie zostały przez Niego zaksięgowane...
Stanowisko Wnioskodawcy:
Ad. 1) Postawienie dłużnika w stan likwidacji już po wykonaniu usługi - jak to ma miejsc przedmiotowej sprawie - nie stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z ulgi na złe długi (oczywiście pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek).
Ad. 2) Podatek od towarów i usług jest podatkiem należnym w związku z faktem, iż doszło do wykonania konkretnej czynności opodatkowanej/czynności opodatkowanych. Skoro Wnioskodawca faktycznie wykonał czynność opodatkowaną to faktura z tego tytułu została wystawiona prawidłowo. Fakt, iż dłużnik (syndyk masy upadłości) nie chce uznać wierzytelności wynikającej z tej faktury pozostaje w tym względzie bez znaczenia.
Ad. 3) Fakt, iż dłużnik nie zaksięgował uznanych przez siebie faktur za media (wierzytelności Wnioskodawcy) i nie odliczył naliczonego podatku VAT, nie wpływa na możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z ulgi na złe długi i skorygowania należnego podatku VAT.
SZCZEGÓŁOWE UZASADNIENIE STANOWISKA PODATNIKA W NINIEJSZEJ SPRAWIE:
Pytanie nr 1:
Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.
Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku gdy nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.
Stosownie do art. 89a ust. 2 ustawy o podatku VAT przepis ust .1 tego przepisu stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:
Dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
Wierzytelności zostały uprzednio wskazane w deklaracji, jako obrót opodatkowany i podatek należny,
Wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1 są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
Wierzytelności nie zostały zbyte,
Od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
Wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
Podkreślenia wymaga fakt, iż ustawodawca w dwóch różnych punktach art. 89a ust. 2 ustawy o VAT określa wymóg, co do statusu stron transakcji. I tak, art. 89a ust. 2 pkt 1 stanowi, że dłużnik w chwili dokonania transakcji musi być czynnym podatnikiem niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji, natomiast w pkt 3 - iż w chwili dokonania korekty zarówno wierzyciel, jak i dłużnik powinni być czynnymi podatnikami VAT. Jednocześnie w punkcie tym nie znajduje się już powtórzenie warunku zawartego w pkt 1 odnośnie postępowania upadłościowego, czy likwidacyjnego.
Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika zatem, iż postawienie dłużnika w stan likwidacji już po dokonaniu dostawy - jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie - nie stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z "ulgi na złe długi".
Potwierdzenie takiego stanowiska odnaleźć można w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 sierpnia 2008r., nr IBPP2/443-514/08/JCi wyjaśniano co następuje:
„Podkreślenia wymaga fakt, iż warunek, aby nabywca (dłużnik) nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji należy odnieść wyłącznie do daty dostawy towaru lub świadczenia usługi stosownie do wyżej cyt. art. 89a ust. 2 pkt 1, natomiast w momencie dokonania korekty dłużnik (jak również wierzyciel) musi być zarejestrowany jako podatnik VAT czynny stosownie do wyżej cyt. art. 89a ust. 2 pkt 3."
Podobnie wyjaśniał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 31 grudnia 2008r., nr ITPP1/443-917/08/KM. W stanie faktycznym, którego dotyczyła ta interpretacja podatnik w 2006r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonał na podstawie faktur VAT sprzedaży towarów spółce z o.o., która nie uregulowała należności. Wnioskodawca wystosował wezwania do zapłaty i zagroził skierowaniem sprawy do sądu, na co spółka zgłosiła wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości. W związku z faktem, iż upadłość ogłoszono w 2008r., a postępowanie upadłościowe było w toku, podatnik chciał odzyskać choć część „z utraconej kwoty" w postaci zwrotu zapłaconego podatku VAT, bowiem po sporządzeniu spisu majątku i zobowiązań wynikało, iż najprawdopodobniej zostanie zaspokojona tylko „pierwsza grupa wierzycieli", do której podatnik się nie zaliczał.
Faktury, których dotyczyła interpretacja, wystawione były na rzecz podatnika czynnego, wobec którego nie toczyło się postępowanie upadłościowe. Wierzytelności były wykazane w deklaracjach VAT-7 i nie zostały zbyte, a wierzyciel i dłużnik pozostawali zarejestrowani jako podatnicy czynni. Ponadto wskazano, odnosząc się do art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT, iż w dniu 15 grudnia 2008r. zostało wysłane uwiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego od nieopłaconych należności", którego potwierdzenie zostanie otrzymane z prawdopodobną datą odbioru 17 grudnia 2008r., a należność w ciągu następnych 14 dni prawdopodobnie nie zostanie zapłacona.
Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wyjaśnił, iż „(...) skoro zostaną spełnione warunki określone w cyt. przepisie, do końca 2008r. (tj. z upływem 2 lat, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione faktury dokumentujące przedmiotowe wierzytelności) możliwa jest korekta podatku należnego od tych wierzytelności na podstawie przepisu art. 89a ustawy o podatku VAT. (...).
Powyższe potwierdza wreszcie interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, który wprost stwierdza, że:
"Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika zatem, iż postawienie dłużnika w stan likwidacji lub ogłoszenie wobec niego upadłości już po dokonaniu dostawy nie stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z ulgi na złe długi."
Pytanie numer 2:
Podatek od towarów i usług jest podatkiem należnym w związku z tym, że doszło do wykonania określonych czynności opodatkowanych. Jeśli miało miejsce zdarzenie podlegające opodatkowaniu, podatnik VAT faktycznie wykonał czynność opodatkowaną, to w związku z tym powstał podatek należny.
Zaznaczyć należy, iż w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, w której dłużnik (syndyk masy upadłościowej) kwestionuje wykonanie usługi. Fakt wykonania prac naprawczych nie ulega wątpliwości, a co za tym idzie nie można w tej sytuacji mówić o błędnie wystawionej fakturze. Dłużnik (syndyk) nie chce natomiast uznać wierzytelności wynikającej z tej faktury.
Zdaniem Wnioskodawcy nie można twierdzić, że spór co do istnienia wierzytelności lub jej wysokości wyklucza prawo wierzyciela do skorzystania z ulgi na złe długi.
W interpretacji indywidualnej z 6 czerwca 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (sygnatura 1LPP2/443-358/09-7/SJ) stwierdził w odniesieniu do wierzytelności co do której toczy się spór sądowy:
„W myśl przepisów art. 89a ust. 1 a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Brak Jest zatem podstaw do uznania, iż w takiej sytuacji nie jest możliwe skorzystanie z uregulowań zawartych w art. 89a ustawy. Bowiem brak takiego prawa wynikać może, zdaniem tut. Organu, dopiero z prawomocnego wyroku sądu uznającego, iż roszczenie wierzyciela wobec Wnioskodawcy jest niezasadne".
Z ulgi na złe długi nie można skorzystać, gdy od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona. Termin ten jest wprost określony w ustawie o podatku VAT (art. 89a ust. 2 pkt 5) i nie ma on żadnego związku np. z przedawnieniem wierzytelności. Biegnie więc niezależnie od czynności przerywających lub zawieszając bieg terminu przedawnienia.
Wynika z tego wniosek, iż uzależnienie możliwości skorzystania z ulgi na złe długi od bezsporności wierzytelności, prowadziłoby do przykładowej, niedopuszczalnej sytuacji (z punktu widzenia racjonalnego Ustawodawcy), w której w wyniku prowadzonego sporu przed sądem, który przeciągnąłby się ponad ww. termin. Wierzyciel byłby de facto pozbawiony możliwości skorzystania z ulgi.
Pytanie nr 3
Ustawodawca nie uzależnił możliwości skorzystania przez Wierzyciela z ulgi za złe długi od faktycznego zaksięgowania faktury przez dłużnika. Z faktu, że dłużnik nie odliczył podatku naliczonego nie wynika, że Wierzyciel nie ma prawa do skorygowania podatku należnego wykazanego w swych księgach podatkowych, szczególnie, że wierzytelność ta jest przez dłużnika uznana. Skorzystanie z ulgi jest bowiem dopuszczalne pod warunkiem, że zostaną spełnione wszystkie przesłanki określone w art. 89a ustawy o VAT.
Zdaniem Wnioskodawcy, jedyną konsekwencją powyższej sytuacji, jest brak działań po stronie dłużnika, który nie jest zobligowany do dokonania korekty podatku naliczonego. Nie ma to jednak znaczenia dla możliwości skorygowania należnego podatku VAT przez Wierzyciela.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zaistniałych stanów faktycznych uznaje się za prawidłowe.
Kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT.
Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.
Przy czym, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a).
Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:
dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
wierzytelności nie zostały zbyte,
od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.
W myśl ust. 4 ww. artykułu w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.
Stosownie do ust. 5 ww. artykułu podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.
Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.
W myśl ust. 7 ww. artykułu przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.
Jak wynika z wniosku, wątpliwości Wnioskodawcy, co do możliwości skorzystania przez niego z procedury przewidzianej przepisem art. 89a ustawy o VAT (dokonania korekty podatku należnego) odnoszą się do sytuacji:
gdy w momencie dokonywania korekty kontrahent Wnioskodawcy (dłużnik jest w trakcie postępowania upadłościowego (dot. pyt. nr 1),
gdy faktury wystawione przez Wnioskodawcę (za wykonane prace naprawcze) nie zostały uznane przez dłużnika (dot. pyt. nr 2) oraz
gdy podatek naliczony wynikający z wystawionych przez Wnioskodawcę faktur, uznanych przez dłużnika nie został odliczony przez dłużnika (dot. pyt. nr 3) .
Odnosząc się do powyższych kwestii należy na wstępie wskazać, iż z powołanych wyżej przepisów wynika, że zastosowanie regulacji prawnej zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT jest możliwe wówczas, o ile zainteresowany spełni uprzednio wszystkie warunki wymienione w art. 89a ust. 1a oraz ust. 2-7 tego artykułu.
Odnosząc się natomiast szczegółowo do ww. kwestii nr 1 należy wskazać, iż warunek aby dłużnik nie był w stanie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, stosownie do ar. 89a ust. 2 pkt 3 ww. ustawy o VAT, należy odnosić wyłącznie do daty dostawy towaru lub świadczenia usługi. Natomiast w momencie dokonania korekty dłużnik (jak również wierzyciel) musi być jedynie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
Zatem okoliczność, że w momencie dokonywania korekty dłużnik jest w trakcie postępowania upadłościowego, nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do skorzystania z rozwiązań prawnych przewidzianych przepisem art. 89a ustawy o VAT, pod warunkiem jednak jednoczesnego spełnienia warunków wynikających z art. 89a ust. 1a i art. 89a ust. 2-7 ustawy o VAT.
Zauważa się, iż z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w momencie wystawienia faktur kontrahent (na rzecz którego były one wystawiane) był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i nie był on w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.
Na dzień dokonania korekty, zarówno kontrahent jak i Wnioskodawca byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni.
W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy, iż postawienie dłużnika w stan likwidacji już po wykonaniu usługi (jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie) nie stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z ulgi na złe długi, należało uznać za prawidłowe.
Z kolei odnosząc się szczegółowo do ww. kwestii nr 2 oraz nr 3 należy na wstępie wskazać, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.
Natomiast w myśl art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.
Należy zauważyć, iż w przedmiotowym wniosku Wnioskodawca, w zakresie pytania nr 2, zaznaczył, cyt.:
„/…/ w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, w której dłużnik (syndyk masy upadłościowej kwestionuje wykonanie usługi. Fakt wykonania prac naprawczych nie ulega wątpliwości, a co za tym idzie nie można w tej sytuacji mówić o błędnie wystawionej fakturze. Dłużnik (syndyk) nie chce natomiast uznać wierzytelności wynikającej z tej faktury”.
Skoro zatem jak twierdzi Wnioskodawca przedmiotowe prace remontowe w hali magazynowej zostały wykonane, to na Wnioskodawcy w myśl cyt. art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, ciążył obowiązek wystawienia faktury.
W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca stwierdził, iż za wykonane prace wystawił faktury VAT.
Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji gdy faktury VAT zostały wystawione zasadnie (a więc faktycznie dokumentują wykonanie usługi) to dla możliwości skorzystania odnośnie tych faktur z tzw. „ulgi na złe długi”, nie ma znaczenia fakt, że faktury te nie zostały uznane przez dłużnika oraz, że dłużnik nie ujął w księgach tych faktur, a tym samym nie odliczył z takich faktur podatku naliczonego.
Dla skorzystania z ulgi na złe długi istotne jest w przedmiotowej sprawie spełnienie wszystkich warunków określonych przepisami art. 89a ust. 1a oraz ust. 2-7 tego artykułu (ww.).
Ponadto w zakresie pytania nr 3 Wnioskodawca stwierdził, cyt.:
Z faktu, iż dłużnik nie odliczył podatku naliczonego nie wynika, że wierzyciel nie ma prawa do skorygowania podatku należnego wykazanego w swych księgach podatkowych, szczególnie, że wierzytelność ta jest przez dłużnika uznana”.
Z powyższego wynika, że w sytuacji do której odnosi się pytanie nr 3 dłużnik nie kwestionuje zasadności wystawienia faktur, na podstawie których Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi na złe długi.
Faktur tych jedynie dłużnik nie ujął w księgach, nie odliczył podatku naliczonego, bo jak twierdzi faktur tych nie otrzymał.
Należy zauważyć ponownie, iż Wnioskodawca wskazał, że w opisanych w stanie faktycznym sytuacjach, do których odnoszą się wszystkie przedstawione we wniosku pytania, zostały spełnione warunki określone przepisem art. 89a ust. 1a i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r, o podatku od towarów i usług.
W tym stanie rzeczy za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że skoro faktury zostały wystawione prawidłowo, to okoliczność:
że dłużnik nie chce uznać wierzytelności z faktur, oraz
że dłużnik nie zaksięgował uznanych przez siebie faktur i nie odliczył podatku naliczonego z danej faktury
nie wpływa na możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z ulgi na złe długi.
Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionych stanach faktycznych.
Należy tut. zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie nie rozstrzygano kwestii zasadności wystawienia będących przedmiotem wniosku faktur VAT do których odnoszą się wszystkie przedstawione we wniosku pytania, gdyż zasadność wystawienia przedmiotowych faktur przyjęto jako element przedstawionego we wniosku opisu sprawy.
Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w sytuacji zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionych stanów faktycznych (w szczególności, w przypadku uznania, że faktury do których odnoszą się przedstawione we wniosku pytania zostały wystawione niezasadnie).
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.