ITPP2/443-1113/11/AJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym dnia 2 listopada 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 2 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Park jest państwową jednostka budżetową działającą na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1993 r. w sprawie utworzenia Parku Narodowego (Dz. U. Nr 86, poz. 399). Rodzaj przeważającej działalności wg PKD 9104 – działalność ogrodów botanicznych, zoologicznych oraz obszarów i obiektów ochrony przyrody. Uzyskiwane dochody Park Narodowy odprowadza do Skarbu Państwa. Obok wykonywanej działalności statutowej - ochrony przyrody uzyskuje dochody niezwiązane z działalnością statutową. Są to dochody z tytułu:
najmu i dzierżawy obiektów na cele mieszkaniowe (zwolnione od podatku od towarów i usług) oraz cele niemieszkaniowe (opodatkowane 23% stawka podatku),
sprzedaży drewna opałowego (stawka podatku 8%) oraz drewna pozostałego (stawka 23%),
sprzedaży gadżetów związanych z Parkiem Narodowym (stawka podatku 23%),
dzierżawy gruntów na cele rolnicze (zwolnione od podatku) oraz na cele inne niż rolnicze (stawka podatku 23%).
W dniu 25 sierpnia 2010 r. podpisana została umowa pomiędzy Komisją UE a Parkiem umowa o dotację projektu w ramach programu L. Projekt finansowany jest ze środków Komisji Europejskiej w formie dotacji w okresie 1 września 2010 r. - 30 grudnia 2016 r. oraz współfinansowany z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i Budżetu Państwa. Głównym celem projektu jest poprawa warunków ochrony siedlisk bagiennych w dolinie rzeki. W ramach projektu prowadzone są między innymi następujące działania: wykup gruntów związanych z budową i eksploatacja urządzeń technicznych oraz zabiegami ochronnymi, wycinka zakrzaczeń na odcinku 100 ha, budowa jazu, progów piętrzących oraz remont drewnianego mostu na rzece. Realizowane zadania związane z projektem nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, prowadzonych przez Park.
W okresie od 1 września 2010 r. do 13 maja 2011 r. Park realizował zadania na potrzeby projektu i kwalifikował w koszty całą wartość poniesionych wydatków, ponieważ nie był płatnikiem podatku od towarów i usług – korzystał ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z dniem 23 maja 2011 r. stał się płatnikiem tego podatku i nalicza oraz płaci należny podatek i zalicza go w koszty projektu uznając, że nie podlega on zwrotowi, ponieważ nie ma powiązania z czynnym obrotem opodatkowanym.
W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie:
Czy podatek od towarów i usług naliczony w związku z realizacją ww. projektu może być w jakikolwiek sposób odzyskany...
Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, nie może odzyskać podatku od towarów i usług naliczonego z tytułu zakupów dokonanych w ramach realizacji projektu, ponieważ realizacja projektu nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54. poz. 535 ze zm.), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Zgodnie z art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym zarejestrowanym podatnikom podatku od towarów i usług oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.
W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.
Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzenia.
W treści złożonego wniosku wskazano, iż Park nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Realizuje projekt współfinansowany ze środków Komisji Europejskiej, NFOŚiGW oraz Budżetu Państwa. Efekty realizacji projektu nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną.
Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Parkowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem poniesione wydatki nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż środki, które otrzyma nie są środkami, o których mowa w § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.