IBPP1/443-1248/10/AL

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2010r. (data wpływu 22 grudnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2011r. (data wpływu 23 marca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT świadczonych usług szkoleniowych– jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 grudnia 2010r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 15 grudnia 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT świadczonych usług szkoleniowych.
Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 marca 2011r. (data wpływu 23 marca 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1248/10/AL z dnia 28 lutego 2011r.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010r. Nr 220 poz. 1447). Głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług szkoleniowych w zakresie zmian, wykładni, interpretacji prawa (np. prawo zamówień publicznych, finanse publiczne, gospodarka nieruchomościami, itp.) oraz dokształcanie zawodowe w tym zakresie. Kontrahentami przedsiębiorcy są wyłącznie pracownicy jednostek sektora finansów publicznych (art. 9 ust. o finansach publicznych - Dz. U. z 2009r. Nr 157, poz. 1240) oraz podmioty gospodarujące środkami publicznymi (art. 5 ust. o finansach publicznych - Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240). Świadczone usługi edukacyjne finansowane są w całości ze środków publicznych.
W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 marca 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 1 grudnia 2007r. tytułem rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust 1 lub 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Pierwsza deklaracja złożona została za grudzień 2007r.
Zleceniodawcą usług szkoleniowych są jednostki sektora finansów publicznych (zgodnie art. 9 ustawy o finansach publicznych). Umowy zawierane są z przedstawicielami tych jednostek (np. umowa z urzędem gminy zawarta pomiędzy urzędem gminy reprezentowanym przez wójta a zleceniobiorcą).
Umowa przewiduje przeprowadzenie jednodniowego szkolenia z zakresu prawa (np. prawa zamówień publicznych). Umową objęte jest prowadzenie sześciogodzinnego szkolenia zgodnie z programem szkolenia (program obejmuje zagadnienia związane ze stosowaniem ustawy Prawo zamówień publicznych przez zamawiających). Zleceniobiorca zobowiązany jest zapewnić salę wykładową, materiały piśmienne, szkoleniowe, prowadzącego, wyżywienie.
Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty.
Usługi edukacyjne są finansowane w całości ze środków publicznych, o których mowa w art. 5 ustawy o finansach publicznych i są innymi niż wymienione w art. 43 ust 1 pkt 26.
Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż odwołując się do wykładni literalnej i funkcjonalnej pojęcia „kształcenia zawodowego” należy podnieść, że każde szkolenie, które ma na celu zdobycie wiedzy lub umiejętności umożliwiające jej zastosowanie i wykorzystanie w zawodzie jest przejawem kształcenia zawodowego. Taki właśnie charakter mają usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę, albowiem związane są one z szkoleniami z zakresu przepisów (i zmian) w prawie. Każda jednostka sektora finansów publicznych (a więc każdy klient Wnioskodawcy) zobowiązany jest na mocy Konstytucji działać i podejmować decyzję w granicach przewidzianych prawem. Zatem znajomość prawa przez pracowników jednostek sektora finansów publicznych jest niezbędna do wykonywania powierzonych czynności. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że usługi świadczone przez niego są usługami kształcenia zawodowego finansowane co najmniej w 70% ze środków publicznych.
Usługi świadczone przez Wnioskodawcę dotyczą szkoleń z zakresu prawa i praktycznego zastosowania przepisów prawa oraz zmian w zakresie przepisów prawa (np. prawo zamówień publicznych, gospodarka nieruchomościami w gminie, rachunkowość budżetowa, dyscyplina finansów publicznych). Szkolenia prowadzone są przez wybitnych specjalistów, praktyków i osoby pracujące w jednostkach sektora finansów publicznych. Główną cechą szkoleń organizowanych przez Wnioskodawcę jest ich praktyczna użyteczność pozwalająca na bezpośrednie zastosowanie w zawodzie (np. na stanowisku skarbnika, głównego księgowego albo naczelnika wydziału zamówień publicznych).
Uczestnikami szkoleń są pracownicy jednostek sektora finansów publicznych. Trudno jest się odnieść Wnioskodawcy do pojęcia „szkoleń zawodowych” czy „kształcenia zawodowego”. Szkolenia pracowników jednostek sektora finansów publicznych odbywają się głównie w ramach tzw. funduszu szkoleniowego, który jest wydzielony w każdym budżecie jednostki sektora finansów publicznych i który gwarantuje pracownikowi danej jednostki podnoszenie swoich kompetencji zawodowych w ramach tego funduszu. Zatem Wnioskodawca na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy przedmiotowe usługi będą świadczone w ramach szkolenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego osób tego potrzebujących” odpowiada twierdząco.
Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż uczestnikami szkoleń zasadniczo są pracownicy:
organów władzy publicznej, w tym organów administracji rządowej, organów kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądów i trybunałów;
jednostek samorządu terytorialnego oraz ich związków;
jednostek budżetowych;
samorządowych zakładów budżetowych;
agencji wykonawczych;
instytucji gospodarki budżetowej;
państwowych funduszy celowych;
ZUS-u i zarządzanych przez niego funduszy oraz KRUS-u i funduszy zarządzanych przez prezesa KRUS-u;
NFZ-u;
samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej;
uczelni publicznych;
PAN-u i tworzonych przez nią jednostek organizacyjnych;
państwowych i samorządowych instytucji kultury oraz państwowych instytucji filmowych,
inne państwowych lub samorządowych osób prawnych utworzonych na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.
Pracownicy jednostek sektora finansów publicznych zobowiązani są działać w granicach prawa. Szeroki zakres obowiązywania przepisów nakłada szczególny obowiązek znajomości stanów prawnych oraz aktualizacji wiedzy w tym zakresie. Nieznajomość prawa oraz jego naruszenie może skutkować różnymi formami odpowiedzialności (np. karnej, dyscyplinarnej w zakresie dyscypliny finansów publicznych, czy majątkowej za rażące naruszenie prawa). Na szkoleniu przekazywana jest wiedza w zakresie zamówień publicznych (np. jak prawidłowo udzielić zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego) co skutkuje bezpośrednim zastosowaniem wiedzy zdobytej na szkoleniu w codziennych czynnościach zawodowych. Nauczanie organizowane przez Wnioskodawcę pozostaje w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkolenia i ma na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
Uczestnicy szkoleń będą mogli wykorzystać wiedzę zdobytą na szkoleniu, np. w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, w postępowaniu z tytułu naruszenia dyscypliny finansów publicznych, w procesie wydawania decyzji administracyjnych, podczas zawierania umów, podczas tworzenia procedur wewnętrznych w ramach systemu kontroli zarządczej, itp.
Używane we wniosku pojęcia usługa edukacyjna i szkoleniowa są tożsame.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy zatem tego typu usługa edukacyjna jest usługą kształcenia zawodowego pracowników sektora finansów publicznych i czy podlega zwolnionej stawce podatku VAT zgodnie z art. 1 pkt 8 lit. a tiret trzeci punkt 29 lit. c (Dz. U. z 2010r. Nr 226, poz. 1476) cyt.: „Usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w pkt 26 finansowane w całości ze środków publicznych...
Czy usługa szkoleniowa z zakresu prawa (np. zamówień publicznych, dyscypliny finansów publicznych, finansów publicznych, gospodarki nieruchomościami, podatków) pracowników sektora finansów publicznych zajmujących się zawodowo stosowaniem prawa, mieści się w stwierdzeniu usługa kształcenia zawodowego i może zostać zakwalifikowana jako usługa zwolniona od podatku od towarów i usług, pod warunkiem pełnego sfinansowania ze środków publicznych, zgodnie z art. 1 pkt 8 lit. a tiret trzeci punkt 29 lit. c (Dz. U. z 2010r. Nr 226, poz. 1476 ) cyt. : „Usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 finansowane w całości ze środków publicznych...”
Jak należy rozumieć stwierdzenie „kształcenie zawodowe” zawarte w ww. przepisie...
Zdaniem Wnioskodawcy biorąc pod uwagę, że brak jest legalnej definicji kształcenia zawodowego należy stwierdzić, że każda usługa edukacyjną która ma na celu przynieść pożytki w postaci zwiększenia kompetencji zawodowych jest usługą kształcenia zawodowego.
Wnioskodawca uważa ponadto, iż usługa szkoleniowa stanowi usługę kształcenia zawodowego zwolnioną od podatku od towarów i usług. Wnioskodawca uważa, ze usługi szkoleniowe wchodzą w zakres pojęcia kwalifikacji zawodowych. Ponadto Wnioskodawca uważa, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym istnieje możliwość zastosowania zwolnionej stawki podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29.
Wprawdzie ustawodawca nie sprecyzował jak należy pojmować pojęcie podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Zatem należy uznać, że daje on swobodę interpretacyjną w tym zakresie. Zdaniem Wnioskodawcy poprzez kwalifikacje zawodowe należy rozumieć takie umiejętności, które pozwolą na należyte wykonanie czynności w ramach powierzonych zadań. Podnoszenie kwalifikacji zawodowych to ogół działań zmierzających do podnoszenia kompetencji w zakresie umiejętności, które mogą zostać wykorzystane i pozostają w bezpośrednim związku z czynnościami zawodowymi. Sądzę, że taka rozszerzająca interpretacja pozostaje w zgodzie z wolą ustawodawcy. Włączając bowiem szkolenia podnoszące kwalifikacje zawodowe finansowane w całości ze środków publicznych do zwolnienia w zakresie stosowania stawki podatku VAT powoduje, że budżety jednostek sektora finansów publicznych pozostają na niezmienionym poziomie i nie zostają ograniczone o 23% podatku VAT, co pozwala na wymierne oszczędności w ramach gospodarowania środkami publicznymi.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.
W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.
Z dniem 1 stycznia 2011r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczących tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.
Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.
Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.).
Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i ww. dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:
jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym
-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 :
prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub,
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych
-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649ze zm.), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 5 kwietnia 2011r., zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane i usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
W myśl natomiast § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392) zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane a także usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).
Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca od dnia 1 grudnia 2007r. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą na podstawie ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 220 poz. 1447).
Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty.
Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług szkoleniowych w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych poprzez kształcenie zawodowe głównie w dziedzinie prawo (np. prawo zamówień publicznych, finanse publiczne, gospodarka nieruchomościami, itp.).
Usługi szkoleniowe, które świadczy Wnioskodawca są finansowane w całości ze środków publicznych, o których mowa w art. 5 ustawy o finansach publicznych i są innymi niż wymienione w art. 43 ust 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zleceniodawcą usług szkoleniowych są jednostki sektora finansów publicznych (zgodnie art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych – Dz. U. Nr 157, poz. 1240). Umowy zawierane są z przedstawicielami tych jednostek.
Zleceniobiorca zobowiązany jest zapewnić salę wykładową, materiały piśmienne, szkoleniowe, prowadzącego, wyżywienie.
Bezpośrednimi uczestnikami szkoleń prowadzonych przez Wnioskodawcę zasadniczo są pracownicy organów władzy publicznej, w tym organów administracji rządowej, organów kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądów i trybunałów; jednostek samorządu terytorialnego oraz ich związków; jednostek budżetowych; samorządowych zakładów budżetowych; agencji wykonawczych; instytucji gospodarki budżetowej; państwowych funduszy celowych; ZUS-u i zarządzanych przez niego funduszy oraz KRUS-u i funduszy zarządzanych przez prezesa KRUS-u; NFZ-u; samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej; uczelni publicznych; PAN-u i utworzone przez nią jednostki organizacyjne; państwowych i samorządowych instytucji kultury oraz państwowych instytucji filmowych; innych państwowych lub samorządowych osób prawnych utworzonych na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.
Pracownicy jednostek sektora finansów publicznych zobowiązani są działać w granicach prawa. Szeroki zakres obowiązywania przepisów nakłada szczególny obowiązek znajomości stanów prawnych oraz aktualizacji wiedzy w tym zakresie. Nieznajomość prawa oraz jego naruszenie może skutkować różnymi formami odpowiedzialności (np. karnej, dyscyplinarnej w zakresie dyscypliny finansów publicznych, czy majątkowej za rażące naruszenie prawa).
Świadczone przez Wnioskodawcę usługi dotyczą szkoleń z zakresu prawa i praktycznego zastosowania przepisów prawa oraz zmian w zakresie przepisów prawa (np. prawo zamówień publicznych, gospodarka nieruchomościami w gminie, rachunkowość budżetowa, dyscyplina finansów publicznych). Szkolenia mają na celu zdobycie wiedzy lub umiejętności umożliwiających jej zastosowanie i wykorzystanie w zawodzie.
Główną cechą szkoleń organizowanych przez Wnioskodawcę jest więc ich praktyczna użyteczność pozwalająca na bezpośrednie zastosowanie w zawodzie (np. na stanowisku skarbnika, głównego księgowego albo naczelnika wydziału zamówień publicznych).
Każda jednostka sektora finansów publicznych (a więc każdy klient Wnioskodawcy) zobowiązany jest na mocy Konstytucji działać i podejmować decyzję w granicach przewidzianych prawem. Zatem znajomość prawa przez pracowników jednostek sektora finansów publicznych jest niezbędna do wykonywania powierzonych czynności. Uczestnicy będą mogli wykorzystać wiedzę zdobytą na szkoleniu, np. w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, w postępowaniu z tytułu naruszenia dyscypliny finansów publicznych, w procesie wydawania decyzji administracyjnych, podczas zawierania umów, podczas tworzenia procedur wewnętrznych w ramach systemu kontroli zarządczej, itp.
Szkolenia pracowników jednostek sektora finansów publicznych odbywają się głównie w ramach tzw. funduszu szkoleniowego, który jest wydzielony w każdym budżecie jednostki sektora finansów publicznych i który gwarantuje pracownikowi danej jednostki podnoszenie swoich kompetencji zawodowych w ramach tego funduszu. Przedmiotowe usługi będą świadczone w ramach szkolenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego osób tego potrzebujących.
A zatem nauczanie organizowane przez Wnioskodawcę pozostaje w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkolenia i ma na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
Wnioskodawca wskazał, iż nie jest jednostką objętą systemem oświaty i nie znajduje w jego przypadku zastosowanie przepis art. 43 ust 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie wskazał, iż świadczone przez niego usługi edukacyjne są w całości finansowane ze środków publicznych.
Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż usługi szkoleniowe przeprowadzane przez Wnioskodawcę dla pracowników jednostek sektora finansów publicznych spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego tychże pracowników, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi edukacyjne realizowane w ramach szkoleń mają bowiem na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy uczestników z zakresu różnych gałęzi prawa i praktycznego zastosowania przepisów prawa oraz zmian w zakresie przepisów prawa co pozostaje w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkolenia.
Powyższe usługi szkoleniowe finansowane są w całości ze środków publicznych, co oznacza, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku tzn. usługi szkoleniowe (usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego) finansowane w całości ze środków publicznych.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż planowane usługi szkoleniowe będą od 1 stycznia 2011r. korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż świadczona przez niego usługa szkoleniowa z racji faktu, iż ma ona na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych uczestników szkolenia, poprzez pozyskanie umiejętności, które pozwolą im na należyte wykonanie czynności w ramach powierzonych zadań, a tym samym mogą zostać wykorzystane i pozostają w bezpośrednim związku z czynnościami zawodowymi, objęta jest zwolnieniem z podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz zmiany stanu prawnego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.
Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.