ILPP2/443-926/11-4/SJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2011 r. (data wpływu 10 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem 24 sierpnia 2011 r. (data wpływu 26 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Zespołu Pałacowego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Zespołu Pałacowego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 sierpnia 2011 r. (data wpływu 26 sierpnia 2011 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca – Gmina C. (dalej Gmina) jest właścicielem nieruchomości zabudowanej położonej w O., oznaczonej geodezyjnie jako działka nr 196/2 arkusz mapy 5, obręb O., wpisanej do księgi wieczystej, o pow. 16,8417 ha.
Gmina aktem notarialnym z dnia 11 grudnia 2002 r., w związku z warunkową umową sprzedaży (akt notarialny z dnia 31 października 2002 r.,) wykonała prawo pierwokupu.
Nieruchomość obejmuje Zespół Pałacowy z początku XIX wieku, w skład którego wchodzą: Pałac, dwie bramy i park. Pałac oraz dwie bramy na podstawie decyzji z dnia 21 października 1968 r. wpisano do rejestru zabytków pod numerem xx. Park został wpisany pod osobnym numerem do rejestru zabytków na podstawie decyzji z dnia 14 października 1948 r.
Zgodnie z obowiązującą uchwałą rady Gminy z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu wsi O., przedmiotowa nieruchomość przeznaczona jest pod „U1” – teren ponadlokalnych usług w ramach, którego utrzymuje się zabytkowy pałac przeznaczony na cele kultury hotelowo-gastronomicznie, oświatowe. Park utrzymuje się jako miejsce ogólnodostępne.
Zgodnie z uchwaloną przez radę Gminy dnia 17 marca 2011 r. (opublikowana w Dz. Urz. Woj. Wlkp. dnia 19 maja 2011 r.) zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów wsi O., nieruchomość oznaczona jako działka 196/5 przeznaczona będzie pod teren obiektu użyteczności publicznej z zielenią parkową oznaczony symbolem „U”.
Gmina z uwagi na brak funduszy na wyremontowanie zabytkowego pałacu, uznała za celowe przeznaczyć do zbycia ww. nieruchomość wpisaną do rejestru zabytków.
W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż:
Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT,
Wójt Gminy wykonał prawo pierwokupu, akt notarialny z dnia 11 grudnia 2002 r. od Spółki „M” Sp. z o.o.,
transakcja, o której mowa powyżej, nie była dokumentowana fakturą VAT. Sporządzony został akt notarialny z dnia 11 grudnia 2002 r.,
Zespół Pałacowy nie był i nie jest przedmiotem umowy najmu, dzierżawy,
Gmina ponosiła wydatki na ulepszenie przedmiotowego Zespołu Pałacowego, jednakże nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
Gmina w stanie ulepszonym wykorzystuje część nieruchomości (Bramę Północną) do czynności opodatkowanych – w ww. Bramie znajduje się Punkt Informacji Turystycznej od 2007 r.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w przypadku zbycia Zespołu Pałacowego, wpisanego do rejestru zabytków, Gmina będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Ponadto, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy), jak również dostawę budynków (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy).
Reasumując, zdaniem Gminy, zbycie nieruchomości opisanej we wniosku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Z kolei, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.
Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Jednakże, zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
stawka ryczałtowego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.
I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę – bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.
Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania (wydania) budynku (budowli) lub jego części (np. lokali) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy), w wykonaniu czynności opodatkowanych.
Z kolei, art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Stosownie do art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.
Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów.
Przepisu ust. 5 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29 ust. 5a ustawy).
Natomiast, zgodnie z art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie.
Powyższy przepis prawny jest wyrazem zasady ujętej w art. 191 cyt. ustawie kodeks cywilny, zgodnie z którym własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.
A zatem, co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.
Ponadto, Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Natomiast przez budynki rozumie się zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz PKOB nie definiują pojęcia „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), zgodnie z którą budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).
Z kolei przez urządzenia budowlane zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego – należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.
Z przytoczonych wyżej definicji można wyprowadzić wniosek, iż niektóre z urządzeń budowlanych np. ogrodzenie, plac występując samodzielnie niezwiązane z obiektem budowlanym (np. budynkiem), tracą niejako status urządzenia budowlanego, a stają się obiektem budowlanym (budowlą).
Z opisu sprawy wynika, iż Gmina od Spółki z o.o., aktem notarialnym z dnia 11 grudnia 2002 r., wykonała prawo pierwokupu Zespołu Pałacowego z początku XIX wieku, w skład którego wchodzą: Pałac, dwie bramy i park. Od nabycia przedmiotowego Zespołu Pałacowego Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina ponosiła wydatki na ulepszenie ww. nieruchomości, jednakże nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zespół Pałacowy nie był i nie jest przedmiotem umowy najmu, dzierżawy. Gmina w stanie ulepszonym wykorzystuje część nieruchomości (Bramę Północną) do czynności opodatkowanych – znajduje się tam Punkt Informacji Turystycznej od 2007 r. Jak wskazał Wnioskodawca, Pałac oraz dwie bramy wpisano do rejestru zabytków pod numerem xx, natomiast park został wpisany pod numerem xxx.
Zatem, planowana przez Gminę dostawa Zespołu Pałacowego, na który składają się: Pałac, dwie bramy oraz park nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż dostawa ww. nieruchomości będzie miała miejsce w ramach pierwszego zasiedlenia (nabycie, które miało miejsce w 1968 r., dokumentowane było aktem notarialnym – czynność ta nie podlegała opodatkowaniu, jednocześnie Zespół Pałacowy nie był i nie jest przedmiotem najmu i dzierżawy).
Natomiast w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.
Ponieważ w stosunku do nabytego w 1968 r. Zespołu Pałacowego Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż czynność ta nie podlegała opodatkowaniu, jednocześnie z wniosku nie wynika aby Gmina ponosiła wydatki na ulepszenie Zespołu Pałacowego przekraczające 30% wartości początkowej nieruchomości, to planowana przez Wnioskodawcę dostawa Zespołu Pałacowego będzie korzystała ze zwolnienia po podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.
Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż planowane przez Gminę zbycie Zespołu Pałacowego na który składa się: Pałac, dwie bramy oraz park, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.
Zatem, Gmina od przedmiotowej transakcji, nie będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.