ILPB3/423-98/07-5/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. W. G. reprezentowanej przez Pełnomocnika Panią G. M., przedstawione we wniosku z dnia 06 września 2007 r. (data wpływu 10.09.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 10 września 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 04 października 2007 r. (data wpływu 05.10.2007 r.) oraz 20 listopada 2007 r. (data wpływu 21.11.2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów.

Do wniosku nie został dołączony dokument upoważniający osobę, która złożyła swój podpis, do występowania w imieniu Wnioskodawcy, w związku z czym pismem z dnia 26 września 2007 r., na podstawie art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia ww. braku w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 01.10.2007 r., a w dniu 05.10.2007 r. (data wpływu) wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 16.03.2007 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu, w związku z którą zobowiązany był uiścić opłatę wstępną. Przedmiotem leasingu jest samochód, a okres trwania umowy leasingowej wynosi 3 lata – do 15.02.2010 r. Przez okres trwania umowy Spółka zobowiązana jest płacić comiesięczne raty leasingowe.

W piśmie z dnia 20 listopada 2007 r. (data wpływu 21.11.2007 r.) Wnioskodawca wskazał, iż zawarta umowa leasingu spełnia wymogi zawarte w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłatę wstępną z tytułu zawartej umowy leasingowej należy zaliczyć jednorazowo w koszty w momencie jej zaksięgowania, czy proporcjonalnie do okresu trwania tej umowy...

Zdaniem Wnioskodawcy opłata wstępna powinna być ujęta jednorazowo, w dacie poniesienia kosztu. Obecnie za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych. Dopiero w przypadku, gdy koszty pośrednie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, koszty uzyskania przychodu zalicza się proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W opinii Wnioskodawcy opłata wstępna ma charakter samoistny (warunek podpisania umowy) i nie jest związana z żadną z rat, ani z innym świadczeniem ponoszonym w trakcie trwania umowy. Poprzez to nie jest uprawnione twierdzenie, że opłata wstępna dotyczy okresu, na który została zawarta umowa leasingu (co w konsekwencji nakazywałoby jej proporcjonalne zaliczanie) i jako taka powinna stanowić jednorazowy koszt uzyskanego przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 17a pkt 1 ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W ocenie Spółki przedmiotowa umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie zatem do art. 17b ust. 1 ww. ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która weszła w życie od 01 stycznia 2007 r., art. 15 ust. 1 otrzymał następujące brzmienie: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Nowelizacja wprowadziła również podział kosztów na bezpośrednio i pośrednio związane z przychodem. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast art. 15 ust. 4d ww. ustawy stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Mając na uwadze treść ww. przepisów oraz stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że wstępna opłata leasingowa jest kosztem pośrednim. Opłata ta nie ma bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach Spółki, jednakże jej poniesienie warunkuje możliwość korzystania z danej rzeczy, a więc warunkuje uzyskanie przychodu. Opłata wstępna, pomimo iż ponoszona jest jednorazowo, dotyczy ściśle określonego czasu trwania umowy leasingowej zawartej na czas oznaczony. Przedmiotowa umowa leasingu została zawarta na okres 3 lat, a zatem dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe, bowiem zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od 01 stycznia 2007 r., Spółka powinna podzielić koszty poniesionej opłaty wstępnej proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą, tj. proporcjonalnie do okresu trwania umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.