IPTPP2/443-625/11-4/KW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2011 r. (data wpływu 26 września 2011 r.) uzupełnionego pismem z dnia 14 grudnia 2011 r. (data wpływu 19 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 26 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 grudnia 2011 r. poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Spółka z o.o. realizuje dostawy na obszarze Unii Europejskiej. Do nabywców będących podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (w rozumieniu art. 13 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT), Wnioskodawca realizuje dostawy m.in. soków, napojów, a także wyrobów akcyzowych (napojów alkoholowych). Część sprzedaży do krajów Unii Europejskiej prowadzona jest na zasadach EX WORKS. W takim przypadku kupujący odbiera towar z miejsca jego wydania (zakład produkcyjny Wnioskodawcy), a wszelkie obowiązki związane z organizacją transportu, obsługą formalności związanych, np. z ubezpieczeniem towaru spoczywają na nabywcy. W związku z powyższym utrudnione jest kompletowanie przez Zainteresowanego dokumentów transportowych z tzw. listem przewozowym CMR. Wnioskodawcy z przewoźnikiem nie wiąże bowiem stosunek prawny, który pozwalałby na wyegzekwowanie powyższego dokumentu - również na drodze prawnej. Część dostaw odbywa się w ten sposób, że transport wyrobów akcyzowych do nabywcy spoczywa na Zainteresowanym, który posługując się zewnętrznym przewoźnikiem lub spedytorem, zawiera z nimi stosowną umowę. Również w tym przypadku występują trudności z uzyskaniem dokumentu CMR w ogóle, bądź dokumentu CMR z potwierdzeniem odbioru towarów przez nabywcę. Dużym utrudnieniem jest też to, że powrót dokumentów CMR ma miejsce z dużym opóźnieniem, nieraz po kilku miesiącach od daty wysyłki.
W każdym przypadku Wnioskodawca posiada kopię faktury zawierającą, wszystkie elementy określone w § 5 rozporządzenia wykonawczego, w tym specyfikację sprzedawanych towarów, zatem nie musi posiadać odrębnego dokumentu zawierającego specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. W umowach z kontrahentami brak jest obowiązku wzajemnego potwierdzania otrzymania faktury VAT. Kopia faktury nie jest więc przedkładana do podpisu przez nabywcę towaru i zawsze pozostaje u Wnioskodawcy. Nabywca otrzymuje oryginał faktury pocztą (kurierem) lub wraz z towarem (doręczone przez przewoźnika lub spedytora).
Ponadto w piśmie z dnia 14 grudnia 2011 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym także na potrzeby VAT UE oraz nabywcy, na rzecz których będzie dokonywał dostaw posiadają (będą posiadali) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany im przez właściwe państwo członkowskie.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w świetle obowiązujących przepisów Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, bez konieczności gromadzenia innych dokumentów opisanych w art. 42 ust. 11 Ustawy o VAT, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej będzie posiadał dokument stanowiący wydruk listu przewozowego otrzymany drogą elektroniczną w postaci PDF lub innym formacie, z którego będzie wynikało jednoznacznie, iż towar został dostarczony do nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego niż terytorium kraju, oraz kopię faktury VAT, niepodpisaną przez nabywcę, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku...
Zdaniem Wnioskodawcy, wydruk dokumentu CMR przesłanego do Zainteresowanego w formie skanu spełnia wymogi art. 42 ust. 3 Ustawy o VAT, gdyż jednoznacznie potwierdza, że konkretne towary, będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone do nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium Polski. W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że ma prawo stosować stawkę 0% przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów potwierdzonych skanem dokumentu CMR, otrzymanym przed dniem złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy, oraz kopią faktury VAT, niepodpisaną przez nabywców towarów, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.
Wymogi dokumentacyjne w zakresie zastosowania 0% stawki VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zawiera art. 42 Ustawy o VAT. Z regulacji zawartej w tym przepisie wynika, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i jego dostarczenia do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Istotą przywołanych przepisów jest zatem zobowiązanie podatnika do wykazania, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe. Nie ma przy tym podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie elektronicznej lub przesłanej faksem.
Zgodnie z art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.
W orzecznictwie ETS-u ukształtował się pogląd, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru i wewnątrzwspólnotowe nabycie tego towaru stanowią w rzeczywistości jedną i tę samą czynność gospodarczą nawet jeśli jest ona źródłem różnych praw i obowiązków zarówno dla stron, jak i dla organów podatkowych zainteresowanych państw członkowskich. Zatem każdemu wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów opodatkowanemu w państwie członkowskim, w którym zakończono wewnątrzwspólnotową wysyłkę lub wewnątrzwspólnotowy transport towarów odpowiada dostawa zwolniona z opodatkowania w państwie członkowskim, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte (wyrok z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie C-245/04 EMAG Handel Eder). Wynika z tego, że zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej odpowiadającej nabyciu wewnątrzwspólnotowemu pozwala na unikanie podwójnego opodatkowania, a tym samym naruszania zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT. Stąd też wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru występuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego, i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy.
Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, dla celów dowodowych w zakresie potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, Wnioskodawca będzie w posiadaniu kopii faktury VAT (niepodpisanej przez nabywcę) zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz wydruku dokumentu CMR potwierdzającego odbiór tego towaru przez nabywcę przesłanego do Zainteresowanego w formie skanu. Z powyższych dokumentów wynikać będzie w sposób jednoznaczny, że towar został dostarczony do miejsca jego przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Jeżeli zatem przed złożeniem deklaracji za dany okres rozliczeniowy, Wnioskodawca będzie w posiadaniu wymienionych w opisie sprawy dokumentów (w tym wydruku dokumentu CMR potwierdzającej, że konkretne towary zostały dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego), dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów winien on będzie stosować stawkę podatku w wysokości 0%, zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.
Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.
W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
Dowodami o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
kopia faktury,
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:
korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Zgodnie z art. 42 ust. 14 ustawy przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.
Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.
W związku z powyższym ważne jest, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.
W świetle wskazanego art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy, dla zastosowania stawki 0% wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, zarejestrowanym także na potrzeby VAT UE, realizuje dostawy towarów na obszarze Unii Europejskiej do nabywców będących podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Część sprzedaży do krajów Unii Europejskiej prowadzona jest na zasadach EX WORKS. W takim przypadku kupujący odbiera towar z miejsca jego wydania przez Wnioskodawcę, a wszelkie obowiązki związane z organizacją transportu, obsługą formalności związanych, np. z ubezpieczeniem towaru spoczywają na nabywcy. W związku z powyższym utrudnione jest kompletowanie przez Zainteresowanego dokumentów transportowych z tzw. listem przewozowym CMR. Część dostaw odbywa się w ten sposób, że transport towarów do nabywcy spoczywa na Wnioskodawcy, który posługując się zewnętrznym przewoźnikiem lub spedytorem, zawiera z nimi stosowną umowę. Również w tym przypadku występują trudności z uzyskaniem dokumentu CMR. Dużym utrudnieniem jest też to, że powrót dokumentów CMR ma miejsce z dużym opóźnieniem, nieraz po kilku miesiącach od daty wysyłki.
W każdym przypadku Zainteresowany posiada kopię faktury zawierającą, wszystkie elementy określone w § 5 rozporządzenia wykonawczego, w tym specyfikację sprzedawanych towarów. W umowach z kontrahentami brak jest obowiązku wzajemnego potwierdzania otrzymania faktury VAT.
Poza tym Zainteresowany wskazał, iż nabywcy towarów, na rzecz których będzie dokonywał dostaw posiadają (będą posiadali) właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany im przez właściwe państwo członkowskie.
Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy w świetle obowiązujących przepisów będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, bez konieczności gromadzenia innych dokumentów opisanych w art. 42 ust. 11 ustawy, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej będzie posiadał dokument stanowiący wydruk listu przewozowego otrzymany drogą elektroniczną w postaci PDF lub innym formacie, z którego będzie wynikało jednoznacznie, iż towar został dostarczony do nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego niż terytorium kraju, oraz kopię faktury VAT, niepodpisaną przez nabywcę, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.
Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.
W niniejszej kwestii należy odnieść się również do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2006.347.1 ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.
W myśl art. 131 ww. Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.
Powyższy zapis wskazuje zatem, że Dyrektywa sama nie określa rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów, których posiadanie jest konieczne, lecz ich ustalenie pozostawia w gestii poszczególnych krajów członkowskich. Zatem zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (stawki 0%) przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE.
Przedmiotem pytania Zainteresowanego jest prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla planowanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jak wynika z powołanych w niniejszej interpretacji przepisów, aby podatnik miał prawo do zastosowania dla przedmiotowej dostawy preferencyjnej stawki podatku, będzie musiał spełniać m.in. warunki wynikające z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest to, aby z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów wynikało, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Analiza sprawy wskazuje, iż powyższe będzie spełnione, zatem nie będzie konieczności posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy. Wskazać należy również, że prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT nie jest uzależnione od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. Dokumenty te powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Reasumując, w związku z dostawą towarów na rzecz nabywcy, posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez właściwe państwo członkowskie, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku z tytułu przedmiotowej dostawy towarów, bez konieczności gromadzenia innych dokumentów opisanych w art. 42 ust. 11 ustawy, pod warunkiem, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej będzie posiadał dokument, potwierdzający dokonanie wywozu towarów na terytorium innego państwa członkowskiego i ich odbiór przez nabywcę, stanowiący wydruk listu przewozowego bez względu na sposób jego dostarczenia i format oraz kopię faktury VAT, niepodpisaną przez nabywcę, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.