IBPP3/443-568/11/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2011 r. (data wpływu 16 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy działek niezabudowanych nr 243 oraz nr 244 - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek, , o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy działek niezabudowanych nr 243 oraz nr 244.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca zamierza sprzedać grunt niezabudowany składający się z działki 243 oraz 244 o łącznej powierzchni 0,9356 ha. Wnioskodawca przed sprzedażą przedmiotowych działek zamierza wykonać w związku z ich planowaną sprzedażą prace w zakresie projektowania i odprowadzania mediów (energii elektrycznej i wody) oraz wjazdu z drogi publicznej.
Z wypisu rejestru gruntów wydanych w dniu 31 stycznia 2011 r. przez Prezydenta miasta wynika, że działka 243 o powierzchni 0,5960 ha stanowi grunty zadrzewione i zakrzewione, łąki trwałe, nieużytki i rowy a działka nr 244 o powierzchni 0,3396 stanowi łąki, nieużytki, rowy oraz tereny różne.
Z zaświadczenia Urzędu Miasta Biuro Planowania Przestrzennego z dnia 3 lutego 2011 r. wynika, że działki nr 243 i 244 położone w jednostce ewidencyjnej nie podlegają ustaleniom żadnego obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, za wyjątkiem południowych fragmentów położonych w granicach obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, znajdujących się na terenach urządzonej zieleni izolacyjnej. Dla działek nr 243 i 244 decyzją z listopada 2008 r. ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego obejmującego: budowę budynku hali magazynowo- wystawienniczych z częścią biurowo-administracyjną oraz budowa parkingu naziemnego i infrastruktury technicznej. Przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego nie realizowano.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Jaka należy zastosować stawkę podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży gruntu niezabudowanego (działek 243, 244)...
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Wysokość stawki VAT przy sprzedaży gruntu uzależniona jest od rodzaju i przeznaczenia. O rodzaju gruntu decyduje ewidencja prowadzona na zasadach wynikających z rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454), natomiast o przeznaczeniu przesadza plan zagospodarowania danego obszaru.
Opodatkowaniu VAT podlega dostawa gruntów, które są przeznaczone pod zabudowę. Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)). W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2).
Dla działek 243, 244 decyzją Prezydenta Miasta ustalono warunki zabudowy. Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Wnioskodawcy dostawa przedmiotowych działek jako działek przeznaczonych pod zabudowę podlega opodatkowaniu stawka podstawową, aktualnie 23%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Na wstępie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy i dotyczy dostawy działek niezabudowanych nr 243 i 244.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.
Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.
Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
Stosownie do art. 4 ust. 1 i 2 ww. ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
lokalizacje inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Z cyt. wyżej przepisów wynika, że skoro miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustala przeznaczenie terenu (art. 4 ust. 1 ustawy), to w przypadku braku dla danego terenu takiego planu, funkcję tą musi przejąć decyzja o warunkach zabudowy (art. 4 ust. 2 ustawy).
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz pytania wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać grunt niezabudowany składający się z działki nr 243 oraz nr 244 o łącznej powierzchni 0,9356 ha. Z wypisu rejestru gruntów wydanych w dniu 31 stycznia 2011 r. przez Prezydenta miasta wynika, że działka 243 o powierzchni 0,5960 ha stanowi grunty zadrzewione i zakrzewione, łąki trwałe, nieużytki i rowy a działka nr 244 o powierzchni 0,3396 stanowi łąki, nieużytki, rowy oraz tereny różne.
Z zaświadczenia Urzędu Miasta Biuro Planowania Przestrzennego z dnia 3 lutego 2011 r. wynika, że działki nr 243 i 244 położone w jednostce ewidencyjnej nie podlegają ustaleniom żadnego obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, za wyjątkiem południowych fragmentów położonych w granicach obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, znajdujących się na terenach urządzonej zieleni izolacyjnej. Dla działek nr 243 i 244 decyzją z listopada 2008 r. ustalono warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego obejmującego: budowę budynku hali magazynowo- wystawienniczych z częścią biurowo-administracyjną oraz budowa parkingu naziemnego i infrastruktury technicznej. Przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego nie realizowano. O przeznaczeniu gruntu pod zabudowę świadczy również fakt, że Wnioskodawca zamierza wykonywać w związku z ich sprzedażą prace w zakresie projektowania i doprowadzenia mediów oraz wjazdu z drogi publicznej.
W związku z powyższym zbycie działek niezabudowanych nr 243 oraz 244 przeznaczonych pod zabudowę będzie podlegać opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Zauważyć jednak należy, że w przypadku wykonania zamierzonych przez Wnioskodawcę nakładów związanych z doprowadzeniem mediów oraz wjazdu z drogi publicznej należy rozważyć, czy poczynione nakłady nie będą stanowić budowli w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.). W przypadku spełnienia pozytywnych przesłanek dla uznania powstałej infrastruktury za budowle w rozumieniu ww. ustawy Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy gruntu zabudowanego.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Dodatkowo należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja traci swą aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego, a w szczególności, gdyby przedmiotem dostawy był grunt zabudowany.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.