ITPP2/443-1377b/11/RS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2011 r. (data wpływu 29 września 2011 r.) uzupełnionym w dniach 8 i 28 grudnia 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do czynności zbycia składników majątku – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 września 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 8 i 28 grudnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do czynności zbycia składników majątku
W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
W dniu 22 grudnia 2004 r. Spółka zawarła umowę, na podstawie której z dniem 1 stycznia 2005 r. firma „B.” przeniosła na nią wyszczególnione składniki majątkowe związane z dotychczas prowadzoną działalnością w zakresie sprzedaży lakierów samochodowych i produktów non-paint. Ww. firma - w myśl zawartej umowy - powierzyła czasowo, tj. na okres 5 lat, Spółce sprzedaż lakierów samochodowych oraz towarów non-paint. W tym celu przekazała wyszczególnione składniki majątkowe:
bazę danych o stałych klientach będący odbiorcami lakierów samochodowych i towarów non-paint,
umowy dostawy i współpracy z klientami,
umowy leasingu urządzeń służących do dystrybucji lakierów oraz towarów non-paint,
majątek trwały, w tym umowy z dostawcami usług telekomunikacyjnych,
zapasy,
należności,
personel współpracujący na podstawie umów cywilnoprawnych oraz zatrudniony na podstawie umów o pracę, przyporządkowany do dystrybucji lakierów oraz towarów non-paint.
Zamiarem stron było powierzenie Spółce prowadzenia działań ukierunkowanych na rozwój rynku dla marki G, z czego obie strony miały czerpać zyski, a po upływie określonego w umowie okresu, przekazanie rozwiniętego rynku tych lakierów miało nastąpić z powrotem do firmy „B.” za wynagrodzeniem. Za korzystanie z ww. składników majątku Spółka wypłacała wynagrodzenie prowizyjne. Powyższa transakcja sprzedaży była przedmiotem interpretacji podatkowej, która uznała iż sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i dlatego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z umową, po 5 latach Spółka zobowiązała się do przeniesienia z powrotem na rzecz firmy „B.” działalności dotyczącej sprzedaży lakierów i produktów non-paint. Zakresem transakcji sprzedaży składników majątkowych przedsiębiorstwa Spółki zostaną objęte wyszczególnione enumeratywnie w wyżej opisanych punktach od 1 do 7 składniki majątkowe. Ww. personel zatrudniony na podstawie umowy o pracę oraz umów cywilnoprawnych został przeniesiony ówcześnie bezpośrednio do spółki „C.”, na podstawie art. 23(1) Kodeksu pracy, jako podmiotu ustanowionego tzw. subdealerem Spółki, który na Jej podzlecenie, udzielone za zgodą firmy „B.”, rozprowadzał na rynku materiały marki G. przy użyciu własnego wyspecjalizowanego w obrocie materiałami lakierniczymi przedsiębiorstwa, w zamian za wynagrodzenie. Taka konstrukcja umowy była podyktowana faktem, iż przeniesione na Spółkę składniki (w tym pracownicy) nie były wystarczające by funkcjonować w samodzielnym obrocie, a Spółka nie posiadała i nie posiada samodzielnie, wystarczających środków techniczno-materiałowych do prowadzenia takiej działalności, w szczególności systemów księgowo-rozliczeniowych, transportu ciężarowego i logistyki, niezbędnych do działalności dystrybucyjnej. Takie przedsiębiorstwo posiadała natomiast spółka „C.", która mogła je udostępnić.
Przedmiotowa transakcja przeniesienia nie będzie obejmowała składników majątku związanych z podstawowym zakresem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę związanej z wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami, obsługą rynku nieruchomości oraz kupnem i sprzedażą nieruchomości na własny rachunek, zarządzaniem flotą samochodową, w tym najmem pojazdów. Dlatego zakresem transakcji odsprzedaży nie zostaną objęte następujące elementy majątku oraz elementy funkcjonalne przedsiębiorstwa Spółki:
należności oraz zobowiązania, które nie dadzą się przyporządkować do dystrybucji lakierów oraz produktami związanymi z transakcjami non-paint,
szereg środków trwałych (nieruchomości, urządzenia techniczne, samochody, sprzęt komputerowy i itd.), które można przyporządkować do podstawowej działalności Spółki,
zapasy magazynowe związane z podstawową działalnością Spółki, tj. wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami, obsługą rynku nieruchomości oraz kupnem i sprzedażą nieruchomości na własny rachunek,
personel Spółki,
część umów cywilnoprawnych z personelem współpracującym, które zostaną rozwiązane i być może firma „B." zawrze z nimi później nowe umowy,
księgi rachunkowe Spółki,
transport i logistyka,
systemy rozliczeniowe.
Przedmiotem umowy nie są systemy rozliczeniowo-księgowe i logistyczne, w tym transport, a także know-how, które były zapewniane Spółce przez subdealera, tj. spółkę „C.”, które wykorzystywane są w dystrybucji własnych materiałów stosowanych w branży napraw powypadkowych pojazdów, tj. towarów innych marek oraz są niezbędne dla spółki „C.” do prawidłowego działania. Dodatkowo spółka „C.”, by uniknąć kilkukrotnych przeniesień pracowników, bezpośrednio przekaże firmie „B.” pracowników zatrudnionych przy dystrybucji materiałów G. Umowa przeniesienia wyżej wymienionych enumeratywnie składników majątkowych przedsiębiorstwa nie doszła jeszcze do skutku z powodu rozbieżności stron w zakresie ceny składników majątkowych tego przedsiębiorstwa. W związku z tym, strony wniosły pozwy do sądu o nakazanie złożenia oświadczenia woli w zakresie przeniesienia za różne ceny. Na wszystkie ww. składniki majątkowe Spółka wystawi fakturę VAT z odpowiednimi stawkami podatku. Przejęciu będzie podlegać nie cały personel, ale wyłącznie personel szczebla podstawowego (sprzedawcy). Personel kierowniczy pozostanie w Spółce. W ocenie Spółki, sprzedawany zespół składników majątku nie może stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze. Zespół ten nie sporządza bilansu i nie ma ksiąg handlowych, nie ma organu zarządzającego, księgowości, historii zdarzeń, logistyki, magazynów, systemów informatycznych, własnej nazwy i znaków towarowych, praw własności przemysłowej, receptur na barwniki i rachunków bankowych oraz umów kredytowych. Nie pozwala to na samodzielne występowanie w obrocie tych składników. Nie ma wyodrębnienia organizacyjnego ani funkcjonalnego. Składniki zbywanego majątku są wyodrębnione w księgowości w ten sposób, iż posiadają wyłącznie wydzieloną numerację w zakresie: kosztów i należności oraz środków trwałych. W podobny sposób są wyodrębniane także inne marki produktów. Zespół tych składników, bez oparcia na całej infrastrukturze spółki „C.” oraz jej know-how, która na rzecz Spółki wykorzystuje ten zespół składników do usług na rzecz klientów, samodzielnie nie może funkcjonować w obrocie i wymaga nie tylko uzupełnienia o systemy logistyczno-magazynowe i informatyczne, ale także o wyspecjalizowany personel zajmujący się aktywnym pozyskiwaniem klientów oraz o transport i bazy danych.
Zbycie składników majątku nie będzie obejmować nieruchomości. W przypadku ruchomości będą to także samochody, które są własnością Spółki. Zostały wykupione z leasingu i wynajmowane są na rzecz agentów zajmujących się sprzedażą produktów G. Spółka zaznaczyła, że w sytuacji, gdy przedmiotem działalności jest oddawanie w odpłatne używanie samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu i samochody (pojazdy) te przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego określonego w fakturach VAT dokumentujących zakup przedmiotowych pojazdów, o ile nie wystąpi żadna z okoliczności wyłączających prawo do odliczenia podatku naliczonego. W związku z powyższym, w przypadku ww. samochodów Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o 100% kwoty podatku naliczonego. Przedmiotem sprzedaży nie będą samochody wykupione z leasingu i wykorzystywane przez Spółkę krócej niż 6 miesięcy. W przypadku innych ruchomości wszystkie będą używane co najmniej przez pół roku przed zbyciem, a Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.
Jaką stawką będzie opodatkowana transakcja opisana we wniosku...
Zdaniem Wnioskodawcy wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, skoro miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zwolnienie nie przysługuje, a właściwą stawką podatku od towarów i usług mającą zastosowanie przy zbyciu ww. składników będzie stawka podstawowa, 23%. Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 2 pkt 6, art. 7 ust. 1 oraz art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka wskazała, że od zasady opodatkowania dostawy towarów według stawki podstawowej przewidziano pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku zostały określone między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy. Po powołaniu treści art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ww. ustawy Spółka stwierdziła, że używanie towaru przez użytkownika przez okres 6 miesięcy powoduje możliwość skorzystania ze zwolnienia wynikającego z ww. przepisów. Zatem ma znaczenie czas, przez jaki towar ten jest używany przez podatnika dokonującego jego dostawy. Zdaniem Spółki oznacza to, że sprzedaż rzeczy ruchomej, która w okresie 6 miesięcy poprzedzających dostawę nie była używana przez dostawcę, nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług. Po powołaniu treści art. 106 ust. 1 ww. ustawy Spółka wskazała, że ustawodawca nie wymaga, aby towar był używany przez podatnika osobiście. Skoro jako właściciel (np. na podstawie umowy najmu) czerpie z niego pożytki, a sam towar jest faktycznie używany, tyle że przez podmiot trzeci, to przy jego późniejszej dostawie możliwe jest zastosowanie zwolnienia od podatku. Spółka podniosła, że w przypadku samochodów prawodawca poprzez § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadził zasadę, zgodnie z którą ze zwolnienia od podatku korzysta dostawa samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, dokonywana przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Podkreśliła, że zwolnienie takie stosuje się jedynie wówczas, gdy zbywany pojazd jest towarem używanym. Aby sprzedaż samochodu osobowego korzystała ze zwolnienia, muszą być łącznie spełnione dwa warunki: samochód jest towarem używanym oraz przy nabyciu jego podatkiem naliczonym nie była cała kwota podatku wykazana przez sprzedawcę w fakturze, a odpowiednio 50% (nie więcej niż 5000 zł) lub 60% (nie więcej niż 6000 zł). Dopiero przy łącznym spełnieniu wskazanych warunków podatnik stosuje zwolnienie od podatku. W każdej innej sytuacji dostawa samochodu opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług naliczonym przy zastosowaniu stawki podstawowej 23%. Zdaniem Spółki, w przypadku samochodów zatem właściwą stawką będzie stawka podstawowa podatku (23%).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.
Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Stosownie do treści ust. 2 powyższego artykułu, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.
Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że zwolnienie od podatku ma zastosowanie, gdy przedmiotem zbycia są towary używane w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, a podatnikowi przy nabyciu tych towarów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zatem a contrario, dostawa towarów nie korzysta ze zwolnienia od podatku, kiedy jej przedmiotem nie jest towar używany w rozumieniu ww. przepisu lub gdy przy jego nabyciu podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 73 poz. 392), zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych przez podatników, którym przy nabyciu tych samochodów i pojazdów przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50% lub 60% kwoty podatku:
określonej w fakturze lub
wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy, lub
należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub
należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca
nie więcej jednak niż odpowiednio 5000 zł lub 6000 zł, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.
Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, w tym fakt, że przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu z wyłączeniem składników nieobjętych dyspozycją normy art. 5 ustawy, co zostało rozstrzygnięte w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-1377a/11/RS, oraz powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż w związku tym, że przekazywane składniki, w tym również samochody, nie będą objęte zwolnieniem od podatku, ani obniżonymi stawkami podatku na podstawie przepisów ustawy i rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, podlegać będą opodatkowaniu - zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy - 23% stawką podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.