IPPP2/443-688/12-2/KOM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18.07.2012 r. (data wpływu 23.07.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży kart wstępu na siłownię - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23.07.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży kart wstępu na siłownię.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług związanych z rekreacją we własnym obiekcie przygotowanym specjalnie do prowadzenia zajęć fitness. Spółka sprzedaje karty wstępu na siłownię i inne zajęcia mające na celu poprawę kondycji fizycznej klientów. Klienci mogą korzystać samodzielnie ze sprzętów znajdujących się w siłowni bez udziału wykwalifikowanego instruktora, jak również korzystać z regularnych zajęć fitness, prowadzonych przez instruktorów. Odbiorcami usług są zarówno firmy zakupujące abonamenty okresowe dla swoich pracowników, jak i osoby indywidualne.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Spółka postępuje prawidłowo stosując 8% stawkę podatku VAT na sprzedaż kart wstępu na siłownię w przypadku, gdy w cenę takiej karty nie wkalkulowano wynagrodzenia wykwalifikowanego instruktora...
Stanowisko Wnioskodawcy:
Na zastosowanie preferencyjnej 8 % stawki podatku VAT dla sprzedaży kart wstępu do siłowni celem poprawy kondycji fizycznej - pozwala obowiązujący od 1.01.2011 r. przepis art. 41 ust. 2 wprowadzający do załącznika nr 3 ustawy o VAT - zmodyfikowaną pozycję 186 - „pozostałe usługi związane z rekreacją - w zakresie wstępu” - bez względu na symbol PKWiU. Należy zauważyć, że w stanie prawnym obowiązującym do końca 2010 roku „pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu” ograniczały się wyłącznie do symbolu PKWiU ex 92.72, a więc obejmowały wąską grupę usług rekreacyjnych. Dokonana przez ustawodawcę zmiana rozszerza pojęcie usług rekreacyjnych, co skutkuje możliwością zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT dla sprzedaży kart wstępu (karnetów, biletów itp.) na wszelkie zajęcia rekreacyjne, gdzie indziej nie sklasyfikowane.
W opisanym przypadku opłata za wstęp jest związana z dostępem do obiektu i korzystania z różnego rodzaju sprzętu znajdującego się w siłowni.
Wnioskodawca nadmienia, iż w przypadku, gdy organizuje w swoim obiekcie różnego rodzaju zajęcia gimnastyczne, tj. fitness, aerobik - sklasyfikowany zgodnie z PKWiU w grupowaniu 93.13.10.0 – prowadzone przez wykwalifikowanych instruktorów - to stosuje wobec tych usług opodatkowanie stawką podstawową VAT, czyli 23%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku.
I tak w myśl art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 8%.
W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% w poz. 186 wskazano bez względu na symbol PKWiU – „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”.
Z powyższego wynika, że stawką podatku w wysokości 8% objęte zostały usługi związane z rekreacją, jednakże wyłącznie w zakresie wstępu.
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferuje usługi, które sprowadzają się do zapewniania klientom możliwości rekreacyjnej poprawy kondycji fizycznej. Wnioskodawca zapewnia swoim klientom (firmom, osobom indywidualnym) wstęp do odpowiednio przystosowanego do prowadzenia zajęć fitness obiektu, wyposażonego w specjalistyczny sprzęt do tych zajęć. Sprzęty te udostępniane są do swobodnego i samodzielnego korzystania przez klientów Spółki. Zajęcia na siłowni odbywają się bez udziału lub pod nadzorem wykwalifikowanych instruktorów. Wniesienie przez klienta opłaty za kartę wstępu (karnet, bilet itp.) daje mu dostęp do obiektu i możliwość skorzystania ze wszelkiej infrastruktury znajdującej się w siłowni.
Wątpliwości Wnioskodawcy na tle przedstawionych okoliczności sprawy sprowadzają się do kwestii związanej z zastosowaniem preferencyjnej stawki podatku VAT względem usługi rekreacyjnej w zakresie sprzedaży kart uprawniających do wstępu na teren prowadzonego przez Wnioskodawcę obiektu i skorzystania z siłowni.
Kluczowym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest kwestia, co należy rozumieć pod pojęciem „wstępu”.
Celem zrozumienia pojęcia „wstęp” koniecznym jest odwołanie się do obowiązującego od 1 lipca 2011 r. rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi w szczególności termin ten obejmuje.
Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ww. rozporządzenia, usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej. Na podstawie ust. 2 tego artykułu ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:
prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.
Stosownie do art. 32 ust. 3 ww. rozporządzenia ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.
Zatem artykuł 32 ww. rozporządzenia definiuje „usługi wstępu” odnosząc je w szczególności do przyznania prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę na imprezy takie jak spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne, a także przyznanie prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody oraz przyznanie prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria. Zakup usługi np. wstępu na mecz (zakup biletu wstępu) nie oznacza, że celem jest wstęp sam w sobie (wstęp na stadion), ale oznacza chęć uczestniczenia w wydarzeniu sportowym, jakim jest mecz.
Wskazać należy, iż pomimo, że określona w art. 32 ww. rozporządzenia definicja pojęcia „usługi wstępu” mieści się w Rozdziale V „Miejsce transakcji podlegających opodatkowaniu” w podsekcji 7, czyli „Świadczenie usług w ramach działalności kulturalnej, artystycznej, sportowej, naukowej, edukacyjnej, rozrywkowej lub podobnej”, nie mniej jednak nie można utożsamiać jej tylko i wyłącznie z kwestią miejsca świadczenia usług, gdyż jest legalną, obowiązującą definicją, określoną dla zapewnienia jednolitego opodatkowania świadczenia usług.
W niniejszych okolicznościach sprawy Wnioskodawca oferuje sprzedaż kart uprawniających nie tylko do wstępu na teren prowadzonego obiektu, ale jednocześnie możliwość korzystania z dostępnych sprzętów w ramach zajęć na siłowni. Klient dokonując wyboru odpowiedniego dla niego karnetu, po wniesieniu opłaty, uprawniony jest do korzystania ze znajdującej się w danej ofercie infrastruktury. Opłata za zakup dostępnego w ofercie karnetu/biletu jest sposobem umożliwiającym wstęp do obiektu i korzystanie z jego infrastruktury. Zatem jedynym sposobem aktywnego uczestnictwa w świadczonej przez Wnioskodawcę usłudze jest zakup określonego karnetu/biletu. Opłata za karnet/bilet uprawnia do korzystania z szerszego zakresu usług, niż sam wstęp. Taka obecność i aktywność klienta wykracza poza usługę wstępu i biernego uczestnictwa w wydarzeniu. Zakup karty wstępu stanowi w istocie wynagrodzenie za świadczone usługi. Tak więc opłaty za karty upoważniające do wstępu i aktywnego spędzania czasu na siłowni nie mogą być uznane za opłaty w zakresie wstępu.
Powyższe rozumienie potwierdza ostatnie orzeczenie WSA w Gliwicach z dnia 8 maja 2012 r. syng. akt III SA/Gl 1543/11, w którym Sąd po rozpoznaniu sprawy dotyczącej zbieżnego zagadnienia prawnego podzielił pogląd zaprezentowany przez Organ podatkowy. Co więcej, Sąd w uzasadnieniu niniejszego wyroku, sam wskazał na brzmienie powoływanego wyżej art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., jako aktu pomocnego w ustaleniu zakresu usług w zakresie „wstępu”. Sąd zauważył, iż wstęp należy rozumieć, w kontekście rozpatrywanej normy prawnej, jako możliwość wejścia „gdzieś”, co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam urządzeń. WSA zaznaczył ponadto, iż pojęcia usług w zakresie wstępu, o którym mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, nie można utożsamiać z pojęciem „biletu wstępu” uprawniającego do uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich. Dodatkowo Sąd wskazał, iż wstęp na siłownię, do solarium, na zajęcia fitness, czy też wstęp na masaż nie uprawnia korzystającego do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jak to ma miejsce np. w przypadku kupienia biletu do kina, lecz obejmuje również czynne uczestnictwo w zajęciach sportowo - rekreacyjnych, a więc korzystania z kompleksowej usługi siłownia/fitness, solarium i masaż.
Przenosząc tezy wyroku na grunt przedmiotowej sprawy, zakup karty obejmującej wstęp na teren prowadzonego przez Wnioskodawcę obiektu (siłowni) daje możliwość skorzystania z siłowni. Zatem nie uprawnia korzystającego jedynie do wstępu w sensie wejścia gdzieś i uczestnictwa, lecz obejmuje również korzystanie z dostępnej w wybranym karnecie/bilecie infrastruktury.
Opłaty pobierane za zakup karty upoważniającej do wstępu do siłowni i korzystania z dostępnego tam sprzętu, nie może być uznane za opłatę za wstęp, lecz przede wszystkim za możliwość korzystania z dostępnej infrastruktury, a więc pobierana opłata dotyczy aktywności klienta (swobodnej i samodzielnej) w ramach dostępnej infrastruktury.
Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz przeprowadzoną analizę prawną obowiązujących przepisów stwierdzić należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę kart (karnetów, biletów itp.) uprawniających do wstępu na teren prowadzonego obiektu (na siłownię) i korzystania ze znajdującego się tam specjalistycznego sprzętu, nie mieści się w zakresie objętym opodatkowaniem stawką VAT w wysokości 8% w świetle art. 41 ust. 2 w związku z pozycją 186 załącznika nr 3 ustawy o VAT. Sprzedaż kart uprawniających do wstępu na teren siłowni winna być opodatkowana podstawową stawką podatku VAT tj. 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Bez wpływu na zastosowanie właściwej stawki podatku VAT w przedmiotowej sytuacji pozostaje wskazany przez Wnioskodawcę czynnik ludzki np. prowadzenie zajęć przez wykwalifikowanego instruktora.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż przy sprzedaży kart wstępu do siłowni celem poprawy kondycji fizycznej może On stosować preferencyjną 8 % stawkę podatku VAT, należy uznać za nieprawidłowe.
Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii opodatkowania stawką podatku VAT w wysokości 23% zajęć gimnastycznych prowadzonych przez wykwalifikowanych instruktorów.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.