ILPP4/443-487/12-4/EWW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2012 r. (data wpływu 2 listopada 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od swojego ojca następujące działki:
działka numer 761/5 położona w T. o wielkości 5,85 ha,
działki numer 254 (5 ha) i 255 (5 ha) położone w J.,
działki numer 27/5 (0,9 ha), 28/3 (3 ha), 311 (0,8 ha), 35/3 (0,9 ha), 35/6 (0,5 ha), 312 (1,2 ha) położone w S.,
działka numer 3 (10 ha) położona w P.
Działkę numer 3 w P. Zainteresowany wydzierżawia Spółdzielni Rolniczej pod uprawy rolne i nie pobiera z tego tytułu opłaty. Z pozostałych działek część udostępnił on sąsiadowi bezumownie pod uprawy rolne, a część leży odłogiem.
Działka numer 3 w P. i działki numer 27/5 i 28/3 położone w S. są objęte planami miejscowymi pod zabudowę przemysłową (hale magazynowe, działalność gospodarcza itp.). Pozostałe ww. działki otrzymały decyzje o warunkach zabudowy na podstawie złożonych przez Wnioskodawcę w Gminie wniosków.
Nie jest on rolnikiem, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT.
W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany poinformował, iż posiada inne nieruchomości (grunty), za które płaci podatek rolny, które wchodzą w skład jego gospodarstwa, ok. 35 ha. Nabył je on w drodze kupna, jak również darowizny od rodziców.
Wnioskodawca dwa lata temu sprzedał jedną działkę o wielkości 4800 m 2, która stanowiła grunt rolny. Jej nabywcą była firma prowadząca działalność gospodarczą. Poinformował on, że może dokupi grunt rolny na poszerzenie swojego gospodarstwa rolnego. Nie wie ile działek sprzeda i czy będzie sprzedawał kolejne grunty, nie posiada w tym zakresie konkretnych planów. Sprzedaż jest możliwa ale nie planowana, może to być 4-5 działek posiadających decyzje o warunkach zabudowy, w okresie 2 do 3 lat i ponieważ ewentualna sprzedaż stanowić będzie czynność przyszłą, Zainteresowany nie wie czy będzie to jeden nabywca czy kilku. Wskazał on, że udostępnienie gruntów sąsiadowi nastąpiło nieodpłatnie. Wnioskodawca nie poniósł żadnych kosztów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy sprzedając te działki inwestorom krajowym lub zagranicznym, Zainteresowany musi odprowadzić podatek VAT...
Zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku nie będzie obowiązywał podatek VAT, ponieważ działki pochodzą z jego osobistego majątku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.
Wskazać należy, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.
Z powołanych przepisów ustawy wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zgodnie z zapisem art. 2 pkt 15 ustawy, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarnianą i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin: „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.
W myśl pkt 16 ww. artykułu, pod pojęciem „gospodarstwo rolne” należy rozumieć gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.
Z kolei pkt 20 tego artykułu określa, iż pod pojęciem „produktów rolnych” należy rozumieć towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.
W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy 10 działek otrzymanych w darowiźnie od swojego ojca, a mianowicie: działki numer 761/5 położonej w Tarnowie Podgórnym o wielkości 5,85 ha, działek numer 254 (5 ha) i 255 (5 ha) położonych w Jankowicach, działek numer 27/5 (0,9 ha), 28/3 (3 ha), 311 (0,8 ha), 35/3 (0,9 ha), 35/6 (0,5 ha), 312 (1,2 ha) położonych w Sadach oraz działki numer 3 (10 ha) położonej w Podrzewiu. Działkę numer 3 w Podrzewiu Zainteresowany wydzierżawia Spółdzielni Rolniczej pod uprawy rolne i nie pobiera z tego tytułu opłaty. Z pozostałych działek część udostępnił on sąsiadowi nieodpłatnie pod uprawy rolne, a część leży odłogiem. Działka numer 3 w Podrzewiu i działki numer 27/5 i 28/3 położone w Sadach są objęte planami miejscowymi pod zabudowę przemysłową (hale magazynowe, działalność gospodarcza itp.). Pozostałe ww. działki otrzymały decyzje o warunkach zabudowy na podstawie złożonych przez Wnioskodawcę w gminie wniosków. Zainteresowany wskazał, że nie poniósł żadnych kosztów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży. Poinformował on, iż posiada inne nieruchomości (grunty), za które płaci podatek rolny, które wchodzą w skład jego gospodarstwa, ok. 35 ha. Nabył je on w drodze kupna, jak również darowizny od rodziców. Wnioskodawca dwa lata temu sprzedał jedną działkę o wielkości 4800 m 2, która stanowiła grunt rolny. Jej nabywcą była firma prowadząca działalność gospodarczą. Poinformował on, że może dokupi grunt rolny na poszerzenie swojego gospodarstwa rolnego. Sprzedaż przez niego kolejnych gruntów jest możliwa, ale nie planowana. Mogą to być 4-5 działek posiadających decyzje o warunkach zabudowy, w okresie 2 do 3 lat. Zainteresowany nie wie czy nabywcą będzie jeden czy kilka podmiotów.
Wnioskodawca poinformował, że nie jest rolnikiem, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Zainteresowany nie jest rolnikiem, o którym mowa w powyższych przepisach. Nie prowadzi on działalności rolniczej, w myśl art. 2 pkt 15 ustawy, w wyniku której wytwarzałby on produkty rolne. Dokonuje natomiast sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę, należących do jego gospodarstwa.
W tym miejscu przytoczyć należy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 650/12, który zapadł w sprawie dotyczącej sprzedaży działek. W orzeczeniu tym Sąd wskazał, iż „W wyroku C-180/10 TSUE wskazał kryteria które mogą mieć znaczenie dla oceny, czy sprzedaż działek dokonywana jest w związku z wykonywaniem prawa własności czy z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dla przedmiotowej sprawy istotne znaczenie ma także wyrok TSUE z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-263/11, w którym Trybunał podtrzymał pogląd wyrażony w wyroku TSUE C 180/10 i C-181/10 oraz w wyroku z dnia 26 września 1996 r. C-230/94 w sprawie Enkler, że jeżeli majątek ze względu na swój charakter może być wykorzystywany zarówno do celów gospodarczych jak też prywatnych, to aby ustalić, czy jest używany rzeczywiście w celu uzyskania z tego tytułu stałego dochodu należy zbadać ogół okoliczności w jakich jest wykorzystywany, przez porównanie z jednej strony okoliczności w jakich zainteresowany wykorzystuje majątek a z drugiej strony okoliczności, w jakich zwykle prowadzona jest odpowiadająca działalność gospodarcza. W sytuacji, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112, działalność należy kwalifikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Jednocześnie TSUE wskazał na cechy działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy, tj. dokonywanie czynności w celu uzyskania z tego tytułu stałego dochodu (pkt 32), która to kwestia winna być, oceniana z uwzględnieniem charakteru majątku, (pkt 33), długości okresu w którym dostawy są dokonywane, ilości klientów, kwoty dochodów (pkt 38). TSUE zwrócił uwagę, że okoliczność nabycia majątku na własne potrzeby nie stoi na przeszkodzie temu, aby majątek ten został następnie wykorzystany do celów wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 ust 1 Dyrektywy 112.
Zarówno w wyroku C-180/10 jak i wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-263/11 TSUE wyjaśniał, że w każdym przypadku należy uwzględniać całokształt okoliczności konkretnej sprawy, z których każda z osobna nie może mieć charakteru rozstrzygającego dla uznania statusu danego podmiotu jako podatnika. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga uprzedniego ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji) a w konsekwencji zorganizowaną”.
Mając na uwadze powołane regulacje prawne oraz wskazówki zawarte w ww. wyroku WSA w Kielcach oraz powołanych wyrokach TSUE jakimi należy się kierować w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek stanowić będzie jego zorganizowaną działalność gospodarczą, która winna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W niniejszej sprawie Zainteresowany zamierza dokonać bowiem sprzedaży 10 działek przeznaczonych pod zabudowę. Dwa lata temu dokonał on dostawy jednej działki o wielkości 4800 m2 na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Co więcej, Wnioskodawca poinformował, że możliwe jest, iż w okresie kolejnych 2-3 lat może dokonać dostaw kolejnych 4-5 działek posiadających decyzje o warunkach zabudowy. W związku z powyższym bezsprzecznym jest, że jego zamiarem jest sukcesywna sprzedaż posiadanych przez niego gruntów. Oznacza to zatem, że zakłada on działalność w zakresie ich sprzedaży, która charakteryzować będzie się stałością oraz powtarzalnością tych czynności.
Ponadto wskazać należy, iż z udzielonych informacji wynika, że ww. działalność handlowa stanowi sposób uzyskania przez Zainteresowanego stałego źródła dochodów. Zwrócić należy uwagę, że nabył on już grunty o powierzchni 35 ha, które wchodzą w skład jego gospodarstwa, a ponadto przewiduje dokupienie gruntów na poszerzenie tego gospodarstwa. Jednakże Wnioskodawca poinformował, że nie jest rolnikiem oraz że nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. A zatem nie wykorzystuje on posiadanych nieruchomości do wykonywania działalności gospodarczej. Opis sprawy nie wskazuje także, aby wykorzystywał on te grunty na potrzeby własne. Z powyższego wynika więc, iż nabywane przez Zainteresowanego grunty przeznaczone są przez niego jedynie do ich dalszej odsprzedaży w celu uzyskania zysku.
Kolejnym argumentem przemawiającym za uznaniem planowanych przez Wnioskodawcę dostaw działek za zorganizowaną działalność handlową jest fakt, że działki te w większości przeznaczone zostały pod zabudowę w wyniku wniosków złożonych przez niego do gminy. Świadczy to zatem o podjętych przez Zainteresowanego działaniach mających na celu uatrakcyjnienie działek poprzez ich przekwalifikowanie na działki o przeznaczeniu budowlanym. Zwarzywszy, że jego zamiarem jest dostawa zarówno inwestorom krajowym, jak i zagranicznym znacznej ilości działek przeznaczonych pod zabudowę, stwierdzić należy, że zamiar ich sukcesywnej sprzedaży oraz uzyskanie z tego tytułu stałych dochodów, nie budzi żadnych wątpliwości.
W tym miejscu podkreślić należy zatem, że zamierzona przez Wnioskodawcę sukcesywna sprzedaż przedmiotowych działek, nie mieści się w zakresie realizacji zarządu majątkiem prywatnym. Zaznaczyć należy, że jak wynika z wyroku TSUE w sprawie C-263/11, nabycie majątku do celów osobistych nie stoi na przeszkodzie, by majątek był wykorzystywany do celów wykonywania działalności gospodarczej. Z taką właśnie sytuacją, zdaniem tut. Organu, mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Jak bowiem wykazano powyżej, działalność Zainteresowanego w zakresie sprzedaży gruntów przybiera formę działalności zorganizowanej i profesjonalnej, która wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Ponieważ grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, zatem ich sprzedaż traktowana będzie jako odpłatna dostawa towarów.
Wskazać należy, że powyższa analiza, a w szczególności powołane konkluzje, pozostają w zgodzie z regulacjami prawa unijnego. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 06. 347. 1), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. b cyt. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanych z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności (…) dostawy terenu budowlanego. Przez „teren budowlany” rozumie się każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznany za teren budowlany przez państwa członkowskie.
Zatem także w świetle prawa unijnego Wnioskodawca - w takim kształcie sprawy - zostałby uznany za podatnika podatku VAT.
Regulacje dotyczące tzw. miejsca świadczenia przy dostawie towarów, zostały zawarte w art. 22 ustawy.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.
W przedmiotowej sprawie Zainteresowany zamierza dokonywać na rzecz podmiotów krajowych lub zagranicznych dostawy działek znajdujących się na terytorium Polski.
Stosownie zatem do treści art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, w obu przypadkach sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce. To tu bowiem położone są przedmiotowe nieruchomości.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku, dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ust. 1 ustawy.
Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Z powołanych w niniejszej interpretacji przepisów ustawy wynika zatem, iż generalnie opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - podlegają zwolnieniu od podatku VAT.
Przedmiotem niniejszej sprawy jest dostawa 10 działek przeznaczonych pod zabudowę.
Skutkiem powyższego, dostawy opisanych działek, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Ponadto, w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.
Reasumując, sprzedaż przez Zainteresowanego działek inwestorom krajowym lub zagranicznym, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem Wnioskodawca w związku z ich dostawą wypełni przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy i wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, z tytułu dokonanych dostaw przedmiotowych działek Zainteresowany zobowiązany będzie do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT w wysokości 23%.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.