IPPP1/443-662/11-4/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13.04.2011r. (data wpływu 19.04.2011r.), uzupełnione pismem z dnia 25.05.2011r. (data wpływu 30.05.2011r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 19.05.2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia w podstawie opodatkowania usługi ubezpieczeniowej - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19.04.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia w podstawie opodatkowania usługi ubezpieczeniowej.
Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25.05.2011r. (data wpływu 30.05.2011r) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 19.05.2011r.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:
Sp. z o.o. (dalej jako „Spółka” lub „Finansujący”) świadczy usługi leasingu, której przedmiotem są między innymi środki transportu. W celu zabezpieczenia interesów Spółki umowa leasingu zobowiązuje Korzystającego do ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Jedna z opcji zakłada, aby ubezpieczenie przedmiotu leasingu odbywało się na podstawie art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego, który dopuszcza zawarcie umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek. Stronami umowy ubezpieczenia będą Korzystający (działający jako Ubezpieczający) oraz zakład ubezpieczeń (działający jako Ubezpieczyciel). Dodatkowo Ubezpieczający będzie reprezentowany przy zawarciu umowy ubezpieczenia przez pełnomocnika, którym będzie Spółka (Finansujący), a umowę w imieniu Ubezpieczyciela będzie zawierał Agent. W Ogólnych Warunkach Leasingu zakłada się następujące zapisy:
„Przez cały czas posiadania Przedmiotu Leasingu przez Korzystającego, Przedmiot Leasingu będzie ubezpieczony:
przez Finansującego na rzecz Finansującego, lecz na koszt Korzystającego lub
przez Korzystającego na jego koszt, lecz na rzecz Finansującego. Finansujący może wyrazić również zgodę na indywidualne ubezpieczenie na warunkach dostępnych dla Korzystającego z tym, że dla jej ważności wymagana jest forma pisemna.
oraz:
Finansujący działając jako pełnomocnik Korzystającego, za pośrednictwem obsługującej Finansującego agencji ubezpieczeniowej ubezpieczy Przedmiot Leasingu na warunkach zaakceptowanych przez Finansującego w całym okresie trwania Umowy Leasingu a także na czas po jej wygaśnięciu lub rozwiązaniu, w którym Przedmiot Leasingu pozostanie w posiadaniu Korzystającego na koszt Korzystającego od wszelkich ryzyk, a jeżeli Przedmiot Leasingu podlega obowiązkowi ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej - zawrze także ubezpieczenie OC. W przypadku pojazdów mechanicznych ubezpieczenie obejmie ubezpieczenie OC, AC, NW i KR.
W polisie ubezpieczeniowej, jako właściciel Przedmiotu Leasingu oraz jako ubezpieczony/uposażony będzie każdorazowo wskazany wyłącznie Finansujący, Korzystający natomiast, jako strona umowy ubezpieczenia będzie wskazany jako ubezpieczający.
Potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia będzie przesłane bezpośrednio do Korzystającego przez agencję ubezpieczeniową wraz z wyciągiem z warunków ubezpieczenia lub informacją, w jaki sposób Korzystający może się z nimi zapoznać. Ogólne warunki ubezpieczenia nie wymagają akceptacji Korzystającego. Korzystający zobowiązuje się do stosowania warunków ubezpieczenia Przedmiotu Leasingu, przyjmując jednocześnie ryzyko i konsekwencje ich nieprzestrzegania. Korzystający w żadnym wypadku nie może się powoływać na brak znajomości tych warunków.
Korzystający udziela Finansującemu nieodwołalnego pełnomocnictwa do zawarcia ww. ubezpieczenia oraz jego wznowienia lub zmiany w imieniu Korzystającego.
Korzystający zobowiązany jest do zapłaty na rzecz zakładu ubezpieczeń wszelkich opłat i składek ubezpieczeniowych należnych z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia w terminie wskazanym w polisie ubezpieczeniowej. W przypadku niezapłacenia przez Korzystającego składki i wszelkich opłat we wskazanym w polisie terminie Finansujący dokona zmian w umowie ubezpieczenia w ten sposób, że wstąpi w prawa i obowiązki ubezpieczającego, zapłaci składkę ubezpieczeniową a następnie, refakturuje na Korzystającego zapłacone składki ubezpieczeniowe i inne koszty poniesione z tytułu zawarcia umów ubezpieczenia. Korzystający będzie zobowiązany do pokrycia kosztów ubezpieczenia w terminie określonym na fakturze VAT.
Korzystający za uprzednią zgodą Finansującego może zrezygnować ze wznowienia ubezpieczenia w dotychczasowym zakładzie ubezpieczeń pod warunkiem złożenia Finansującemu, nie później niż na 30 (trzydzieści) dni przed upływem aktualnie obowiązującego okresu ubezpieczenia Przedmiotu Leasingu wniosku o zmianę zakładu ubezpieczeń.
W przypadku braku zgody Finansującego, o której mowa w ustępie poprzednim lub niezłożenia wniosku przez Korzystającego we wskazanym powyżej terminie Finansujący na mocy udzielonego mu pełnomocnictwa, o którym mowa w ust. 4 powyżej, wznowi w imieniu Korzystającego umowę ubezpieczenia za pośrednictwem obsługującej Finansującego agencji.”
W powyższym schemacie Spółka będzie miała prawo do zawarcia w imieniu Korzystającego umowy ubezpieczenia, w której ubezpieczającym będzie Korzystający a ubezpieczonym Spółka.
Proces rozliczenia będzie miał następującą postać:
Korzystający udzieli Spółce pełnomocnictwa do zawarcia w jego imieniu umowy ubezpieczenia;
Spółka zawiera umowę z Ubezpieczycielem za pośrednictwem Agenta;
Agent wystawia notę obciążeniową na Korzystającego, z zastrzeżeniem, że w przypadku braku wpłaty w umówionym terminie koszty ubezpieczenia zostaną pokryte przez Spółkę;
W przypadku braku opłacenia noty przez Korzystającego koszty ubezpieczenia opłaca Spółka i wystawia Korzystającemu fakturę VAT wg stawki 23%.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
W tym stanie faktycznym Spółka wnosi o potwierdzenie, że:
w przypadku wpłaty przez Korzystającego w umówionym terminie należnej składki ubezpieczeniowej, kiedy to ubezpieczyciel - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 VATU - do świadczonej na rzecz Korzystającego usługi ubezpieczeniowej zastosuje zwolnienie przedmiotowe z VAT, Spółka nie będzie zobligowana do uwzględnienia zrealizowanej przez Ubezpieczyciela na rzecz Korzystającego usługi ubezpieczeniowej w podstawie opodatkowania z tytułu realizowanej usługi.
Zdaniem Wnioskodawcy:
Umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek.
Zgodnie z postanowieniami art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek co oznacza, że ubezpieczający ubezpiecza cudzy interes majątkowy lub niemajątkowy, ale działa we własnym imieniu. Stronami tej umowy są ubezpieczający i ubezpieczyciel, co powoduje że zobowiązanym do zapłaty składki jest ubezpieczający, natomiast ubezpieczonemu przysługuje prawo do świadczenia ubezpieczeniowego wprost od ubezpieczyciela. Uprawnienie ubezpieczonego w tym zakresie może być wyłączone w umowie tylko przed zaistnieniem zdarzenia objętego ubezpieczeniem.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz ust. 15 VATU zwalnia się z podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.
Zawarcie umowy ubezpieczenia bezpośrednio przez Korzystającego lub przez pełnomocnika Korzystającego
Ogólne Warunki Leasingu (dalej jako „OWL”) obligują Korzystającego (działającego bezpośrednio bądź przez pełnomocnika) do zapłaty na rzecz zakładu ubezpieczeń wszelkich opłat i składek ubezpieczeniowych należnych z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia w terminie wskazanym w polisie ubezpieczeniowej. W efekcie zawarcia takiej umowy ubezpieczeniowej następuje wykonanie usługi ubezpieczeniowej pomiędzy Ubezpieczycielem a Korzystającym. Usługa ta jest niezależna od świadczonej przez Spółkę na rzecz Korzystającego usługi leasingu. Brak jest, więc podstaw do uznania, że polisa dokumentuje wykonanie usługi stanowiącej element składowy usługi leasingu. Faktem jest, że ochrona ubezpieczeniowa przysługuje Spółce (Finansujący) jako Ubezpieczonemu. W praktyce jednak polisa w pierwszej kolejności zabezpiecza Korzystającego, który w przypadku utraty przedmiotu leasingu zobowiązany byłby do uiszczenia wszystkich opłat zgodnie z zawartą umową.
Do zapłaty wynagrodzenia z tytułu składki ubezpieczeniowej zobligowany jest również wyłącznie Korzystający.
Jak wskazał WSA w Warszawie w wyroku z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 699/10 opodatkowanie jedną stawką usługi leasingu oraz usług do niej pomocniczych (w tym usługi ubezpieczenia) może być uznane za prawidłowe tylko w sytuacji gdy zarówno usługa główna jaki usługa pomocnicza jest świadczona przez jeden podmiot co w tym wariancie nie ma miejsca.
Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Spółki, schemat zawierania umów ubezpieczeniowych pomiędzy Ubezpieczycielem a Korzystającym (działającym bezpośrednio jako Ubezpieczający bądź przez pełnomocnika, którym będzie Spółka) pozwala na:
zastosowanie zwolnienia przedmiotowego w związku ze świadczoną przez Ubezpieczyciela na rzecz Korzystającego usługą ubezpieczeniową;
przyjęcie przez Spółkę, że usługa ubezpieczeniowa nie stanowi kwoty należnej z tytułu świadczonej usługi leasingu, a w konsekwencji nie wchodzi do podstawy opodatkowania VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii – art. 2 pkt 6 ustawy.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianach niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.
Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Zatem, z ww. przepisu wynika, iż obrotem są kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Pojęcie kwoty należnej (obrotu) z tytułu sprzedaży należy łączyć z pojęciem wynagrodzenia, czy też zapłaty, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy.
Uregulowanie wynikające z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str.1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.
I tak, art. 73 Dyrektywy stanowi, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, postawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługobiorca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.
Ww. przepis Dyrektywy posługuje się pojęciem zapłaty (wynagrodzenia), którą dostawca lub świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać, natomiast ustawodawca polski w art. 29 ustawy stanowi o obrocie, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży. Mimo różnic w nazewnictwie należy uznać, że pojęcia te sobie odpowiadają.
Zgodnie natomiast z art. 78 Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:
podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.
Powyższy przepis Dyrektywy wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do postawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują w sposób tak szczegółowy jak Dyrektywa 2006/112/WE, jakie elementy należy uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania, uznając za wystarczające wskazanie ogólnej definicji podstawy opodatkowania. Nie oznacza to jednak, aby w podstawie opodatkowania podatkiem VAT nie uwzględniać wszelkich dodatkowych kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub świadczeniem usług, którymi w efekcie obciążany jest nabywca świadczenia. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego. W przypadku nawet, gdyby te elementy wykazane zostały na fakturze odrębnie, nie zmieni to faktu, że dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług powiększą one podstawę opodatkowania dostarczanego towaru lub świadczonej usługi.
W przypadku świadczenia usług leasingu wraz z ubezpieczeniem przedmiotu leasingu, koszty ubezpieczenia, którymi obciążany jest korzystający, stanowią część składową podstawy opodatkowania usługi leasingu i to niezależnie od tego, czy stanowiąc element kalkulacyjny wchodzą w skład umówionej przez strony należności za usługę leasingu, czy też umowa stron wyodrębnia ubezpieczenie w oddzielnych kwotach.
Zatem, koszty ubezpieczenia, którymi obciążany jest korzystający z leasingu, są elementem podstawy opodatkowania usługi leasingu, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla czynności głównej, czyli leasingu.
W myśl art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.
Jeżeli w umowie leasingu zastrzeżono, że korzystający obowiązany jest ponosić koszty ubezpieczenia rzeczy od jej utraty w czasie trwania leasingu, w braku odmiennego postanowienia umownego, koszty te obejmują składkę z tytułu ubezpieczenia na ogólnie przyjętych warunkach (art. 7096 ww. ustawy).
Należy zauważyć, iż sama usługa ubezpieczenia pojazdu nie może podlegać dalszej odsprzedaży, gdyż opłaty z tego tytułu związane są wyłącznie z posiadanym majątkiem i dotyczą jego właściciela. Opłaty te dla właściciela ruchomości są niezależne od tego, czy ruchomość jest wynajmowana, czy też pozostaje niewykorzystana. Stanowią zatem koszty utrzymania obciążające wynajmującego.
Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi leasingu m. in. środków transportu. Zgodnie z zapisami umowy leasingu, leasingobiorca jest zobowiązany do ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Zapisy zawartej umowy przewidują, iż leasingobiorca udziela leasingodawcy pełnomocnictwa do zawarcia w jego imieniu umowy ubezpieczenia. W polisie ubezpieczeniowej Wnioskodawca jako właściciel przedmiotu leasingu będzie wskazany jako ubezpieczony/uposażony, natomiast leasingobiorca będzie wskazany jako ubezpieczający. Ponadto leasingobiorca jest zobowiązany do zapłaty na rzecz zakładu ubezpieczeń wszelkich opłat i składek ubezpieczeniowych w terminie wskazanym w polisie. W przypadku niezapłacenia przez leasingobiorcą składki oraz innych opłat w ustalonym terminie Wnioskodawca wstąpi w obowiązki ubezpieczającego i zapłaci składki oraz opłaty a następnie przeniesie powyższe koszty na leasingobiorcę.
Problem rozpatrywany w przedmiotowej interpretacji dotyczy uwzględnienia w podstawie opodatkowania usługi ubezpieczeniowej w sytuacji gdy Leasingobiorca ureguluje w wyznaczonym terminie należne firmie ubezpieczającej składki i opłaty wynikające z polisy.
W świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy oraz mając na uwadze powołane przepisy stwierdzić należy, że koszt ubezpieczenia pojazdu, będącego przedmiotem umowy leasingu, stanowi element cenotwórczy usługi leasingu. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z jedną usługą – usługą leasingu, w skład której wchodzi ubezpieczenie. Nie można bowiem sztucznie dzielić jednej kompleksowej usługi na dwa odrębne świadczenia. Należy ponadto wskazać, iż kwota ubezpieczenia pozostaje w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy leasingowej. Pokrycie przez leasingobiorcę ww. kosztów jest niezbędnym warunkiem zawarcia umowy leasingu, stanowi jak wskazał Wnioskodawca element zabezpieczający jego interesy. Ponadto należy zwrócić uwagę, iż w umowie leasingu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Korzystającym zostały szczegółowo określone koszty oraz wskazane podmioty do ich poniesienia zobowiązane. Zapisy dokonane w „Ogólnych warunkach leasingu” nie zmieniają faktu, że koszty ubezpieczenia stanowią element podstawy opodatkowania świadczonej usługi leasingu. Wobec powyższego, należy uznać, iż przedmiotem opodatkowania jest skonkretyzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług. Kwota ubezpieczenia pojazdu stanowi część składową czynszu leasingowego, pozostając w bezpośrednim związku ze świadczoną usługą leasingu. Zwłaszcza, że jak wskazał Wnioskodawca w przypadku gdy leasingobiorca nie ureguluje należności wynikających z polisy to leasingodawca będzie zobowiązany do wpłaty opłat i składek ubezpieczeniowych, jako właściciel przedmiotu leasingu - podmiot ubezpieczony/uposażony.
Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, iż koszt ubezpieczenia, ponoszony faktycznie przez leasingobiorcę, ale spoczywający ostatecznie na leasingodawcy jako właścicielu przedmiotu leasingu, stanowi element podstawy opodatkowania usługi leasingu samochodu niezależnie od tego, czy faktycznie zapłaci go leasingobiorca czy Wnioskodawca.
Tym samym należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.
Wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga kwestii zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez ubezpieczyciela usług, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.