ILPP2/443-1337/11-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie materiałów i podzespołów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie materiałów i podzespołów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca (dalej również Spółka), jako partner tworzący konsorcjum naukowo -przemysłowe, zawarł w dniu 20 maja 2011 r. umowę na podstawie decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 15 lipca 2010 r. z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, o dofinansowanie projektu rozwojowego pt.: „Opracowanie i badania (…)”. Do wykonania projektu rozwojowego w zakresie praw, obowiązków, współdziałania stron umowy, przebiegu realizacji prac, sporządzania raportów, odbioru i rozliczeń mają zastosowanie przepisy:
art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 169, poz. 1049),
art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (Dz. U. Nr 115, poz. 789) w związku z art. 44 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące system nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 620),
rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 18 lutego 2008 r. w sprawie kryteriów i trybu przyznawania oraz rozliczania środków finansowych na naukę przeznaczonych na finansowanie projektów rozwojowych (Dz. U. Nr 38, poz. 216).
Partnerami we wspomnianym konsorcjum są: Instytut Transportu (…), Instytut Metalurgii (…) oraz S.A. Projekt wykonywany przez konsorcjum trwać będzie 3 lata. Środki finansowe na realizację projektu przyznaje Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, natomiast bezpośrednim dysponentem tych środków jest Lider (Instytut Transportu (…)) powołany przez konsorcjum. Lider przekazywać będzie wykonawcom dofinansowanie w formie zaliczek w wysokości określonej w kosztorysie. Warunkiem przyznania kolejnej raty jest przyjęcie przez Lidera rozliczenia na podstawie not obciążeniowych (wraz ze zbiorczym rozliczeniem poniesionych kosztów) wystawionych przez Spółkę.
Partnerzy konsorcjum są zobowiązani prowadzić, każdy w swoim zakresie, wyodrębnioną ewidencję księgową projektu w układzie rodzajowym, z podziałem analitycznym kosztów, umożliwiającą pełną identyfikację środków finansowych wydatkowanych na realizację projektu. Środki finansowe niewykorzystane na jego realizację lub wykorzystane przez wykonawców niezgodnie z umową, podlegają zwrotowi na rachunek Centrum.
Spółka w ramach tego projektu opracuje dokumentacje techniczną oraz wykona okablowanie, zabudowę oraz montaż demonstratora systemu ładowania akumulatorów na budynku Instytutu. W związku z tym Zainteresowany ponosić będzie m.in. wydatki na nabycie materiałów oraz podzespołów elektrycznych i elektronicznych. Zakupy będą dokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez dostawców dla Spółki. Dotyczyć one będą wyłącznie części projektu wykonywanej indywidualnie przez Zainteresowanego.
Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, składającym deklaracje VAT-7.
Efektem realizacji projektu będzie:
model systemu ładowania akumulatorów dla pojazdów elektrycznych składający się z akumulatora, układu przetwarzania energii oraz paneli fotowoltaicznych,
analiza techniczna i ekonomiczna projektu i eksploatacji stacji ładowania akumulatorów,
wytyczne do konstrukcji pojazdu elektrycznego dostosowanego do szybkiej wymiany akumulatorów.
Po zakończeniu projektu w przypadku uzyskania satysfakcjonujących wyników konsorcjum rozpatrzy możliwość podjęcia kroków mających na celu wdrożenia opracowanego systemu do produkcji.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w odniesieniu do realizowanej przez Spółkę części projektu istnieje możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie materiałów i podzespołów...
Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczania podatku VAT od nabycia towarów na rzecz projektu i uznaje swoje postępowanie za prawidłowe.
Mają tu zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, tj. art. 86 ust. 1. Prawo do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona sytuacja wskazuje możliwość dokonania sprzedaży opodatkowanej wyników prac, a tym samym do wykonania czynności opodatkowanych. Nabycia towarów dokonano z zamiarem przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przepisy ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług. I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.
Art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 20 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Z kolei art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy określa, iż kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika, z tytułu nabycia towarów i usług (…).
Z powyższego wynika, że związek zakupu z czynnością podlegającą opodatkowaniu jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
Należy również podkreślić, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. TSUE zwracał uwagę, iż właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) wprowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.
Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.
Istotna jest intencja nabycia, jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.
W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.
Podstawowe znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:
powszechność opodatkowania,
faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.
Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.
Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.
Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej opodatkowanej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.
W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każde nabycie towarów i usług, które zmierza do przyszłego wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać – w momencie ich nabycia – za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, składającym deklaracje VAT-7.
Spółka zawarła umowę w ramach utworzonego konsorcjum naukowo-przemysłowego, o dofinansowanie projektu rozwojowego pt.: „Opracowanie i badania (…)”.
W ramach tego projektu opracuje ona dokumentacje techniczną oraz wykona okablowanie, zabudowę oraz montaż demonstratora systemu ładowania akumulatorów na budynku Instytutu Transportu (…). W związku z tym ponosić będzie m.in. wydatki na nabycie materiałów oraz podzespołów elektrycznych i elektronicznych. Zakupy będą dokumentowane fakturami VAT i dotyczyć będą wyłącznie części projektu wykonywanego indywidualnie przez Spółkę.
Efektem realizacji projektu będzie:
model systemu ładowania akumulatorów dla pojazdów elektrycznych składający się z akumulatora, układu przetwarzania energii oraz paneli fotowoltaicznych,
analiza techniczna i ekonomiczna projektu i eksploatacji stacji ładowania akumulatorów,
wytyczne do konstrukcji pojazdu elektrycznego dostosowanego do szybkiej wymiany akumulatorów.
Nabycia towarów dokonano z zamiarem przyszłego wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Jak wynika z wniosku, nie można przewidzieć czy Wnioskodawca w wyniku wdrożenia projektu rozwojowego pt.: „Opracowanie i badania (…)” będzie osiągał opodatkowane przychody.
Tym niemniej stwierdza on, iż po zakończeniu projektu w przypadku uzyskania satysfakcjonujących wyników konsorcjum rozpatrzy możliwość podjęcia kroków mających na celu wdrożenia opracowanego systemu do produkcji.
Jak wskazano powyżej, dla określenia prawa do odliczenia, istotny jest zamiar z jakim dokonywany jest zakup towaru w momencie nabycia, a w przedmiotowej sprawie projekt realizowany jest z założeniem, że jego efekty będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – projekt zatem ma służyć działalności opodatkowanej podatkiem VAT.
Należy również wskazać, iż bez względu na fakt, czy realizacja projektu odniesie zamierzony skutek, to w momencie nabycia towarów zachowana pozostanie pierwotna intencja ich nabycia – zostały one nabyte celem wykonywania czynności opodatkowanych. Jeżeli nawet Wnioskodawca z tytułu realizacji projektu nie osiągnie żadnych przychodów – z powodów obiektywnych projekt nie zakończy się pozytywnym wynikiem – to czynność opodatkowana nie wystąpi nie dlatego, że Zainteresowany świadomie zmienił pierwotne przeznaczenie nabytych towarów, lecz dlatego, że wskutek niezależnych od niego czynników, wykorzystanie ich do czynności opodatkowanych stało się niemożliwe.
Reasumując, z uwagi na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem w przyszłości czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie materiałów i podzespołów.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.