ILPP2/443-1391/11-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 5 października 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 grudnia 2011 r. (data wpływu 14 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 grudnia 2011 r. (data wpływu 14 grudnia 2011 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz o oświadczenie o którym mowa w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
W 1985 r. Wnioskodawca razem z żoną zakupił gospodarstwo rolne składające się z ośmiu działek (trzy działki stanowiły grunty orne zapisane w ewidencji gruntów jako „rola”, pozostałe pięć działek stanowiły drogi wewnętrzne oznaczone symbolem „dr”). Wszystkie działki stanowiły jedną nieruchomość gruntową zapisaną w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy o ustanowionej własności: „wspólność ustawowa majątkowa małżeńska”.
W roku 2001 Zainteresowany wraz z żoną sprzedał jedną z działek rolnych, a w 2007 r. jedną działkę stanowiącą drogę wewnętrzną, osobom fizycznym. Gospodarstwo nie jest zabudowane i obecnie składa się z dwóch działek rolnych o powierzchniach odpowiednio: działka nr 47 – 0,78 ha, nr 49 – 0,94 ha oraz czterech działek zapisanych jako drogi o powierzchniach odpowiednio: działka nr 30 – 0,l2 ha, nr 41 – 0,31 ha, nr 48 – 0,32 ha, nr 196 – 0,31 ha. Działka nr 196 położona jest we wsi X., pozostałe działki położone są we wsi Y.
W styczniu bieżącego roku Wójt Gminy wystąpił do Wnioskodawcy oraz jego żony z propozycją wykupienia wszystkich czterech działek (dróg wewnętrznych) w celu rozwiązania problemu, jakim jest bezumowne korzystanie z dróg Zainteresowanego przez około trzydziestu właścicieli działek przyległych. Przedmiotowe działki (drogi) leżą na obszarze nie objętym aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, są natomiast objęte opracowanym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy z dnia 28 lutego 2000 r. i oznaczone są jako drogi w terenie przeznaczonym:
działki nr 30, 41, 48 położone w Wełnicy pod tereny przemysłu i działalności gospodarczej – symbol planu „P”; zaś działka nr 196 położona we wsi X pod tereny osadnicze – symbol planu „MM”. Działki te zapisane są w ewidencji gruntów prowadzonej przez Geodezję jako drogi, oznaczone symbolem „dr”. Żadna z działek nie jest zabudowana, również drogi, są to drogi polne. Na wspomnianą we wstępie propozycję Wójta Gminy kupna dróg Zainteresowany i jego żona wstępnie wyrazili zgodę, ustalona też została cena sprzedaży (132.000 zł), z powodu jednak wątpliwości Wnioskodawcy odnośnie obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług do transakcji jeszcze nie doszło, nie został też podpisany protokół uzgodnień.
W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że przedmiotem sprzedaży będą wyłącznie 4 działki (drogi), jako jedna nieruchomość. Przedmiotowe działki w momencie zakupu stanowiły drogi wewnętrzne i w takim charakterze były i są wykorzystywane od dnia zakupu po dzień dzisiejszy. Zakupione w 1985 r. gospodarstwo rolne składało się z ośmiu działek, z czego 3 działki stanowiły grunty orne, a 5 pozostałych drogi wewnętrzne i w takim charakterze były i są wykorzystywane. W roku 2001 Wnioskodawca wraz z żoną sprzedał jedną z działek stanowiących grunty orne, zapisanej w ewidencji gruntów jako „rola”, a w 2007 r. także jedną działkę stanowiącą drogę, zapisaną w ewidencji gruntów, jako „dr”.
Sprzedane w 2001 r. i 2007 r. działki wykorzystywane były przez Wnioskodawcę oraz jego żonę zgodnie z przeznaczeniem przez cały okres posiadania.
W przyszłości Zainteresowany oraz jego żona nie mają zamiaru sprzedaży żadnych działek. Zbliża się czas przejścia przez nich na emeryturę i stosownie do obecnie obowiązujących przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników, aby otrzymać pełną emeryturę mają oni obowiązek wyzbycia się gospodarstwa rolnego. Może to nastąpić najwcześniej w 2017 r., jednak biorąc pod uwagę zapowiedzi Premiera o wydłużeniu wieku emerytalnego data ta ulegnie przesunięciu. Wnioskodawca wraz z żoną planują wyzbycie się gospodarstwa poprzez przekazanie w formie darowizny synom. Czynność darowizny stosownie do art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie dostawą towaru w rozumieniu ustawy, bowiem przy zakupie nie występował podatek VAT, przedmiotem darowizny będą tereny niezbudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w świetle przedstawionych danych będzie ciążył na Wnioskodawcy i jego żonie obowiązek naliczenia podatku VAT do ceny sprzedaży i jego odprowadzenia...
Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie na nim i jego żonie ciążył obowiązek naliczenia podatku VAT od sprzedaży ww. działek i jego odprowadzenia.
Co do zasady podatek VAT płacą podatnicy tego podatku, a zarówno żona Zainteresowanego jak i on sam nie są podatnikami podatku od towarów i usług (nie dokonali rejestracji), a jedynie podatnikami podatku rolnego i podatku dochodowego. Podatek dochodowy płaci żona Wnioskodawcy od prac zleconych i wynajmu pokoi gościnnych, opodatkowanych w formie karty podatkowej i nie ma on nic wspólnego z działalnością rolniczą, nie jest to agroturystyka.
Art. 15. ust. 1. Ustawy o podatku od towarów i usług określa kto jest podatnikiem tego podatku: „oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2”. Jak określa ust. 2: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Z powyższego można wysnuć wniosek, że czynność wykonana jednorazowo w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy nie jest działalnością gospodarczą, a tym samym wykonujący ją podmiot nie jest podatnikiem VAT. Ustawodawca nie określa jednak jakie to są okoliczności, a także nie definiuje jak rozumieć sposób częstotliwy, nie określa ile zdarzeń i w jakiej jednostce czasu. Wg Słownika współczesnego języka polskiego z 2001 r. częstotliwy, to: „występujący często; powtarzający się, pojawiający się wielokrotnie i rytmicznie w krótkich odstępach czasu, raz po raz”. Sprzedaż przez Wnioskodawcę i jego małżonkę dróg takiego charakteru mieć nie będzie.
Gospodarstwo rolne Zainteresowany i jego żona nabyli w 1985 r. w celu prowadzenia działalności ogrodniczej i tak też było do połowy lat dziewięćdziesiątych, kiedy to produkcja ogrodnicza była opłacalna i stanowiła dla Wnioskodawcy oraz jego żony główne źródło utrzymania. Nie kupili oni tego gruntu z zamiarem handlu działkami, żadna z działek nie została podzielona. Zainteresowany i jego żona są w wieku przedemerytalnym i utrzymują gospodarstwo po to, by mieć opłacone składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe, wypadkowe i chorobowe. Żona w 2016 r., a Wnioskodawca w 2017 r. przechodzą na emerytury i stosownie do obowiązujących przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników, aby otrzymać pełną emeryturę mają obowiązek wyzbycia się gospodarstwa, sprzedaż dróg będzie małym krokiem w tym kierunku i wg Wnioskodawcy czynność ta nie będzie miała charakteru handlowego.
Zdaniem Zainteresowanego, sprzedaży będzie podlegać jedna nieruchomość składająca się z 4 działek, dróg wzajemnie powiązanych, stanowiących sieć dróg na Osiedlu Z. we wsi Y i z uwagi na brak znamion, by czynność miała być wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, nie powinna być obciążona podatkiem VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.
O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.
W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.
Z opisu sprawy wynika, iż w 1985 r. Wnioskodawca razem z żoną zakupił gospodarstwo rolne składające się z ośmiu działek (trzy działki stanowiły grunty orne zapisane w ewidencji gruntów jako „rola”, pozostałe pięć działek stanowiły drogi wewnętrzne oznaczone symbolem „dr”). Wszystkie działki stanowiły jedną nieruchomość gruntową zapisaną w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy o ustanowionej własności: „wspólność ustawowa majątkowa małżeńska”.
W roku 2001 Zainteresowany wraz z żoną sprzedał jedną z działek rolnych, a w 2007 r. jedną działkę stanowiącą drogę wewnętrzną, osobom fizycznym. Gospodarstwo nie jest zabudowane i obecnie składa się z dwóch działek rolnych oraz czterech działek zapisanych jako drogi. W styczniu bieżącego roku Wójt Gminy wystąpił do Wnioskodawcy oraz jego żony z propozycją wykupienia wszystkich czterech działek (dróg wewnętrznych) w celu rozwiązania problemu, jakim jest bezumowne korzystanie z dróg Zainteresowanego przez około trzydziestu właścicieli działek przyległych. Przedmiotowe działki (drogi) leżą na obszarze nie objętym aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, są natomiast objęte opracowanym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy z dnia 28 lutego 2000 r. i oznaczone są jako drogi w terenie przeznaczonym:
pod tereny przemysłu i działalności gospodarczej (3 działki) – symbol planu „P” oraz
pod tereny osadnicze (1 działka) – symbol planu „MM”.
Działki te zapisane są w ewidencji gruntów prowadzonej przez Geodezję jako drogi, oznaczone symbolem „dr”. Żadna z działek nie jest zabudowana, są to drogi polne. Przedmiotem sprzedaży będą wyłącznie 4 działki (drogi), jako jedna nieruchomość. Przedmiotowe działki w momencie zakupu stanowiły drogi wewnętrzne i w takim charakterze były i są wykorzystywane od dnia zakupu po dzień dzisiejszy.
W przyszłości Zainteresowany oraz jego żona nie mają zamiaru sprzedaży żadnych działek. Planują wyzbycie się gospodarstwa poprzez przekazanie go w formie darowizny synom.
Zatem, w związku ze sprzedażą 4 działek (drogi) stanowiących jedną nieruchomość trudno uznać Wnioskodawcę za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży ww. nieruchomości Zainteresowany działał w charakterze prowadzącego działalność gospodarczą, a okoliczności będące przyczyną planowanej transakcji zbycia przedmiotowych działek (propozycja Wójta Gminy w celu rozwiązania problemu jakim jest bezumowne korzystanie z dróg) nie wskazują, aby transakcje te miałyby być czynione z zamiarem wykonywania ich w sposób częstotliwy.
Przedmiotowe działki (drogi) zostały zakupione przez Wnioskodawcę i jego żonę jako część gospodarstwa rolnego w celu prowadzenia działalności ogrodniczej. W momencie zakupu stanowiły drogi wewnętrzne i w takim charakterze były i są wykorzystywane od dnia zakupu po dzień dzisiejszy.
Istotnym również w przedmiotowej sprawie, jest to, że przedmiotowe gospodarstwo rolne zostało nabyte w 1985 r., natomiast decyzja o sprzedaży zapadła w roku bieżącym. Ponadto, Zainteresowany nie zamierza w przyszłości sprzedawać kolejnych działek a posiadane gospodarstwo rolne zamierza przekazać synom w darowiźnie. Powyższe okoliczności, w których Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek nie wskazują, aby miały mieć charakter czynności polegających na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych.
W związku z powyższym, zdaniem tutejszego Organu, sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru. Zatem brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (4 działek stanowiących drogi), w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek stanowiących drogi, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek naliczenia i odprowadzenia podatku VAT.
Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie zdarzenia przyszłego oraz we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Dodatkowo, tut. Organ wyjaśnia, iż wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej rozpatrywane są w terminie, o którym mowa w art. 14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, tj. bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosków. Ponadto, wszystkie wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej rozpatrywane są z zachowaniem kolejności wpływu.
Wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego opodatkowania sprzedaży gruntu przez żoną Wnioskodawcy został rozstrzygnięty pismem z dnia 28 grudnia 2011 r. nr ILPP2/443 -1391/11-5/AD.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.