IPPP2/4440-27/11-2/JW

W związku ze skargą z dnia 7 grudnia 2011r. (wniesioną dnia 8 grudnia 2011r., data wpływu 9 grudnia 2011r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 24 stycznia 2011r. znak: IPPP2/443-824/10-2/JW w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia nieruchomości gruntowej w części w jakiej stanowi teren mieszkalnictwa rolniczego oraz opodatkowania podatkiem VAT zbycia nieruchomości gruntowej w części w jakiej stanowi teren upraw polowych, doręczoną w dniu 25 stycznia 2011r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. z 2005r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 24 stycznia 2011r. znak: IPPP2/443-824/10-2/JW, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
UZASADNIENIE
We wniosku z dnia 18 października 2010r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 25 października 2010r.) zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne, jest rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku VAT. Wnioskodawca jest właścicielem działki o numerze ewidencyjnym 15/4 o pow. 0,3 ha objętej księgą wieczystą nr KW x/5. Działka nr 15/4 została wydzielona z działki o nr 15/1 we wrześniu 2010r. Działka nr 15/4 zgodnie z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest położona na terenach mieszkalnictwa rolniczego - MR i częściowo na terenach upraw polowych - RP. W ewidencji gruntów działka jest sklasyfikowana, jako grunty orne: R II R IIIa.
Wnioskodawca nabył działkę nr 15/1 do swojego majątku osobistego w dniu 18 marca 1993r. na mocy umowy darowizny od rodziców. Wnioskodawca wykorzystuje działkę nr 15/4 (przed podziałem 15/1) na potrzeby osobiste Wnioskodawcy oraz jego rodziny i do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca planuje sprzedaż działki nr 15/4. Wnioskodawca nie sprzedał do tej pory żadnej działki ze swego majątku i nie ma zamiaru sprzedawać działek wchodzących w skład jego majątku w przyszłości. Wnioskodawca w chwili otrzymania działki w drodze darowizny w 1993r. nie zamierzał jej sprzedawać. Środki uzyskane ze sprzedaży działki Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć na cele osobiste.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym Wnioskodawca w przypadku sprzedaży działki o nr ewid. 15/4 będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług i wystawienia faktury VAT...
Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od sprzedaży w/w nieruchomości, a tym samym także do wystawienia faktury. Przemawiają za tym następujące argumenty:
W podobnych sprawach jak objęta przedstawionym wyżej stanem faktycznym wielokrotnie wypowiadał się Naczelny Sąd Administracyjny (zwany dalej: NSA). Analiza orzecznictwa NSA w podobnych sprawach prowadzi do następujących wniosków:
Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług należy rozumieć w ten sposób, że warunkiem koniecznym uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Jeśli czynność tego podmiotu wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to z tytułu wykonania takiej czynności nie może być on uznany za podatnika VAT bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie (tak wyrok składu siedmiu sędziów NSA z dnia 29 października 2007r., sygn. akt: I FPS 3/07).
Podkreślenia wymaga, że obecnie orzecznictwo sądowe jest w tej kwestii jednolite. W licznych wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych stwierdzono, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając przeznaczone pod zabudowę grunty działa w charakterze podatnika VAT jako handlowiec, wymaga ustalenia, że jej aktywność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (charakteryzującą się powtarzalnością czynności i chęcią ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.
Istotnym jest, że samo nabycie gruntów musi nastąpić w celach handlowych, nie zaś w innych celach (wyroki NSA w sprawach I FSK 1629/07, I FSK 1059/07, I FSK 253/08, I FSK 778/07, w WSA w sprawach: I SA/Wr 98-99/09, I SA/Gd 881/08, I SA/SZ 684/08, III SA/GL 1334/08, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Również stanowisko doktryny zgodne jest z poglądami wyrażanymi przez sądy administracyjne. W literaturze przedmiotu wskazuje się, że jeżeli sprzedawca gruntów nabywał grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, to wówczas, co do zasady, w zakresie dokonywanej ich sprzedaży nie powinien być traktowany jako podatnik VAT. Oceniając zamiar towarzyszący nabyciu należy zwrócić uwagę na okoliczności towarzyszące nabyciu oraz na czas dzielący nabycie i zbycie, a także okoliczności sprzedaży i przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży, czyli czy konsekwentnie pozostają one w majątku prywatnym, czy też są używane w działalności gospodarczej (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, „VAT, Komentarz, Lex 2009, Wyd. 3).
Sama wyprzedaż majątku, bez względu na to, czy dokonana jednorazowo, czy też w częściach nie ma charakteru powtarzalnego. Dlatego sprzedaż majątku własnego nie jest nigdy i w żadnych okolicznościach działaniem tworzącym przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Nie jest częstotliwością, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zawarcie nawet kilkunastu transakcji sprzedaży w odniesieniu do majątku własnego podatnika (Michalik T glosa do wyroku WSA z dnia 20 października 2006r., I SA/Wr 830/06, Jur.Podat. 2007, Nr 2, poz. 62).
Działalność rolnicza - w przeciwieństwie do innych rodzajów działalności wymienionych w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług - została ściśle zdefiniowana w tej ustawie, co niewątpliwie jest związane z wprowadzeniem specjalnych zasad opodatkowania rolników ryczałtowych (art. 115 i nast. tej ustawy). I tak, stosownie do art. 2 pkt 15 działalnością rolniczą jest tylko produkcja roślinna i zwierzęca oraz świadczenie usług rolniczych. Nie mieści się w niej sprzedaż działek, zatem sprzedaży tej nie można uznać za czynność, która jest działalnością rolnika (podatnika VAT), o której mowa w omawianym art. 15 ust. 2 ustawy. Należy przy tym zgodzić się z wyrażonym w wymienionym wyroku składu siedmiu sędziów poglądem, że nielogiczne byłoby, aby ustawodawca, decydując się na przyjęcie opcji określonej w art. 25 VI Dyrektywy (obecnie w art. 295-305 dyrektywy 06/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), przewidującej maksymalne uproszczenia w odniesieniu do rolników ryczałtowych (brak obowiązku rejestracji, wystawiania faktur, prowadzenia ewidencji, składania deklaracji), objął jednak te podmioty wszystkimi obowiązkami podatnika w sytuacji sprzedaży przez nie, nie tylko gruntów, ale i maszyn, urządzeń oraz innych przedmiotów nabytych w celu prowadzenia działalności rolniczej. Wobec powyższego, zbędne jest prowadzenie ustaleń co do tego, czy grunty rolne, wydzielone następnie z gospodarstwa rolnego w celu ich sprzedaży jako działek budowlanych, stanowiły majątek osobisty (prywatny) rolnika.
Tym bardziej, że w sytuacji, w której gospodarstwo rolne, w tym wchodzące w jego skład grunty, służą - co jest regułą - nie tylko dostawom produktów rolnych i zwierzęcych, ale również zaspakajaniu osobistych potrzeb rolnika i jego rodziny, nie jest praktycznie możliwe ustalenie zakresu, w jakim gospodarstwo służy tym dwóm celom. Oczywiście uznanie, że sprzedaż działek nie jest działalnością rolniczą, nie wyklucza uznania tej sprzedaży za inny rodzaj działalności gospodarczej wymienionej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli za działalność handlową, gdyż osoba będąca rolnikiem - obok działalności rolniczej - może jednocześnie wykonywać inną działalność gospodarczą, w tym i działalność handlowca.
Jednakże przyjęcie, że dana osoba, sprzedając działki, działa w charakterze podatnika wykonującego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) jak wyżej wykazano, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową. Nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli handlowych, a nie w innych celach. Zamiar częstotliwego wykonywania czynności powinien być w zasadzie ujawniony już w momencie nabycia towaru.
Przenosząc powyższe ustalenia na grunt zaistniałego stanu faktycznego należy podnieść, co następuje:
Działka przeznaczona do sprzedaży nr 15/4 została nabyta w drodze darowizny dokonanej na rzecz Wnioskodawcy przez jego rodziców. Wnioskodawca jest właścicielem tej nieruchomości od 17 lat, co wskazuje na fakt, że działka stanowi majątek osobisty oraz nie została nabyta w celu odsprzedaży.
Działka jest wykorzystywana zarówno na potrzeby osobiste Wnioskodawcy i jego rodziny, jak i w działalności rolniczej.
Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z handlem nieruchomościami, nigdy dotąd nie sprzedał żadnej działki wchodzącej w skład jego majątku oraz nie zamierza tego robić w przyszłości. Sprzedaż działki o nr 15/4 ma mieć charakter jednorazowy.
W tych okolicznościach Wnioskodawca nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Przedstawione wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w następujących orzeczeniach:
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2010r., I FSK 2071/08,
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 stycznia 2010r. I FSK 1851/08,
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 stycznia 2010r., I FSK 1640/08.
W dniu 24 stycznia 2011r. znak IPPP2/443-824/10-2/JW została wydana interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług, w której uznano stanowisko Strony za nieprawidłowe.
W przedmiotowej interpretacji stwierdzono, iż biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej - art. 15 ust. 2 ustawy uznać należy, iż rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).
Rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne, jest zatem z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.
Tut. Organ uznał, że w związku z powyższym dostawa przedmiotowej działki w części przeznaczonej pod zabudowę będzie opodatkowana stawką podstawową w wysokości 23% podatku VAT, a w części dotyczącej terenów upraw polowych będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Skarżący pismem z dnia 4 lutego 2011r., nie zgadzając się ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej wezwał działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa w wydanej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów nie udzielił odpowiedział na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, uznając, że nie zawiera wszystkich elementów niezbędnych dla pisma procesowego – brak podpisu Strony.
Nie podzielając stanowiska Ministra Finansów na ww. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w dniu 6 kwietnia 2011r. (data wpływu 11 kwietnia 2011r.) Skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na wniesioną przez Skarżącego skargę w dniu 11 maja 2011r. (doręczoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie w dniu 16 maja 2011 r.) oraz poinformował Skarżącego o powyższym.
W odpowiedzi na skargę stosownie do art. 54 § 2 i art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów (wraz z aktami sprawy) wniósł o odrzucenie skargi, a w razie nieuznania zarzutu art. 58 § 1 tut. Organ wniósł o oddalenie przedmiotowej skargi.
W dniu 21 października 2011 r. odbyła się rozprawa przed WSA w Lublinie. Przedmiotem posiedzenia Sądu była sprawa ze skargi Pana Krzysztofa S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów- Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie – Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku z dnia 24 stycznia 2011 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (nr zaskarżonego aktu IPPP2/443-824/10-2/JW).
W niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wydał postanowienie z dnia 21 października 2011r., sygn. akt I SA/Lu 319/11.
W postanowieniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowił odrzucić skargę.
W sentencji przedmiotowego postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, iż „w tym stanie faktycznym i prawnym, Sąd odrzucając skargę wyraża pogląd, iż obowiązkiem organu jest wezwanie skarżącego do uzupełnienia braku formalnego (poprzez własnoręczne podpisanie) wezwania do usunięcia naruszenia prawa złożonego w sprawie niniejszej. Dopiero tak uzupełnione wezwanie będzie wezwaniem wywołującym skutki procesowe określone w art. 52 § 3 i art. 53 § 2 ppsa.”
W dniu 14 października 2011r. (data wpływu do tut. Organu 17 października 2011 r.) Skarżący wniósł ponownie wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (podpisane przez Skarżącego). W przedmiotowym wezwaniu Skarżący wezwał Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa poprzez dokonanie zmiany interpretacji indywidualnej i uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.
W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 30 listopada 2011 r. znak IPPP2/443-824/10-5/JW Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 24 stycznia 2011r. znak IPPP2/443-824/10-2/JW, podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.
Wobec powyższego pismem z dnia 7 grudnia 2011r. (data nadania 8 grudnia 2011r., data wpływu 9 grudnia 2011r.) za pośrednictwem Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, wniesiono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na indywidualną interpretację z dnia 24 stycznia 2011r. znak IPPP2/443-824/10-2/JW.
Zaskarżonej interpretacji indywidualnej Strona zarzuciła naruszenie:
- naruszenie art. 15 ust. 2, art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług w sposób opisany w uzasadnieniu skargi.
Z uwagi na powyższe naruszenia prawa Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości.
Ponadto Skarżący stwierdził, iż:
W treści interpretacji zachodzi sprzeczność pomiędzy rozstrzygnięciem, a uzasadnieniem.
Sprzedaż majątku przez rolnika ryczałtowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Dla oceny istnienia podstaw prawnych do obciążenia sprzedawcy podatkiem od towarów i usług istotny jest cel w jakim nabył nieruchomość oraz cel na jaki zamierza przeznaczyć dochód uzyskany ze sprzedaży.
Grunt budowlany, nie wchodzi w skład gospodarstwa rolnego, lecz stanowi majątek osobisty podatnika niezwiązany z prowadzeniem działalności gospodarczej - rolniczej.
Ponadto Skarżący przedstawił orzecznictwo sądów WSA i NSA w przedmiocie opodatkowania nieruchomości gruntowej wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego.
Stosownie do treści art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 7 grudnia 2011r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia nieruchomości gruntowej w części w jakiej stanowi teren mieszkalnictwa rolniczego oraz opodatkowania podatkiem VAT zbycia nieruchomości gruntowej w części w jakiej stanowi teren upraw polowych – jest prawidłowe.
W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 2 pkt 6 ustawy pod pojęciem towarów rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.
Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy na terytorium kraju.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Aby jednak dostawa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartych w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Definiując w art. 15 ust. 1 ww. ustawy pojęcie podatnika ustawodawca, uwzględnił definicję zawartą w art. 4 ust. 1 VI Dyrektywy oraz będącej jej odpowiednikiem art. 9 obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady, który stanowi że „podatnik” oznacza każdą osobę prowadzącą niezależnie od miejsca zamieszkania, działalność gospodarczą określoną w ustępie 2, bez względu na cel, czy rezultaty tej działalności. Ustęp 2 cyt. artykułu stanowił, że działalność gospodarcza, o której mowa w ustępie 1, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi, w tym działalność górniczą i rolniczą oraz działalność w ramach wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu.
Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne. Zainteresowany jest rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku VAT. Strona jest właścicielem działki o numerze ewidencyjnym 15/4 o pow. 0,3 ha. Działka nr 15/4 została wydzielona z działki o nr 15/1 we wrześniu 2010 r. Wnioskodawca nabył działkę nr 15/1 do swojego majątku osobistego na mocy umowy darowizny od rodziców. Działka nr 15/4 zgodnie z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest położona na terenach mieszkalnictwa rolniczego - MR i częściowo na terenach upraw polowych - RP. W ewidencji gruntów działka jest sklasyfikowana, jako grunty orne: R II R IIIa. Wnioskodawca planuje sprzedaż działki nr 15/4. Zainteresowany wykorzystuje działkę nr 15/4 (przed podziałem 15/1) na potrzeby osobiste Wnioskodawcy oraz jego rodziny i do prowadzenia działalności rolniczej. Zainteresowany nie sprzedał do tej pory żadnej działki ze swego majątku i nie ma zamiaru sprzedawać działek wchodzących w skład jego majątku w przyszłości. Wnioskodawca w chwili otrzymania działki w drodze darowizny nie zamierzał jej sprzedawać.
Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż środki uzyskane ze sprzedaży działki ma zamiar przeznaczyć na cele osobiste.
W związku z powyższym u Wnioskodawcy pojawiły się wątpliwości dotyczące opodatkowania sprzedaży przedmiotowej działki powstałej w wyniku podziału.
Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji, stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując dostawy wydzielonej działki 15/4, Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku od towarów i usług a tym bardziej działał w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że Zainteresowany nabył grunty w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Z treści wniosku wynika bowiem, iż Wnioskodawca nabył działkę nr 15/1 do swojego majątku osobistego w 1993 r. na mocy umowy darowizny od rodziców. Wnioskodawca wskazał również, iż wykorzystuje działkę nr 15/4 powstałą po podziale z działki nr 15/1 na potrzeby osobiste Wnioskodawcy oraz jego rodziny i do prowadzenia działalności rolniczej.
Zatem, otrzymaną nieruchomość Wnioskodawca nabył do celów osobistych i rodzinnych. Nie można stwierdzić, że Wnioskodawca nabył nieruchomość – de facto otrzymał w darowiźnie - w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Zatem, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W związku z tym ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług zastosowania nie mają.
Dokonując analizy treści złożonego wniosku stwierdzić należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę wydzielonej działki 15/4 z przedmiotowej nieruchomości 15/1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca otrzymał nieruchomości w darowiźnie, jednak obecnie chce dokonać dostawy majątku w postaci ziemi (działki nr 15/4), by środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowej działki przeznaczyć na cele osobiste. Zainteresowany nie podejmował aktywnych działań - celem zbycia omawianej działki - w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, czyli typowych dla działalności handlowej. Wnioskodawca wykorzystywał ww. nieruchomość w celach osobistych. Zatem, w przedmiotowej sprawie mamy więc do czynienia ze zwykłym wykonywaniem przez Stronę prawa własności, które nie może być same z siebie uznane za prowadzenie działalności gospodarczej.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki.
W związku z powyższym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dostawy działki 15/4 oraz wystawienia faktury VAT.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.