IBPBI/2/423-1260/09/PC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07 października 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 16 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych serwowanych w trakcie spotkań z kontrahentami i pracownikami w siedzibie Spółki – jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup posiłków serwowanych w trakcie spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki – jest nieprawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup posiłków serwowanych w trakcie spotkań z Radą Nadzorczą poza siedzibą Spółki – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 16 października 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych serwowanych w trakcie spotkań z kontrahentami i pracownikami w siedzibie Spółki,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup posiłków serwowanych w trakcie spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup posiłków serwowanych w trakcie spotkań z Radą Nadzorczą poza siedzibą Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka organizuje okazjonalne spotkania z kontrahentami, w czasie których omawiane są sprawy biznesowe (np. zasady współpracy, negocjowanie umów). W zależności od kontrahenta lub czasu i miejsca, spotkania odbywają się w siedzibie Spółki lub poza siedzibą Spółki, np. w restauracji. W związku z tym Spółka ponosi określone koszty: kawy, herbaty, poczęstunku (jeżeli spotkanie odbywa się w siedzibie Spółki) lub obiadu czy kolacji (jeżeli spotkanie odbywa się poza siedzibą Spółki).

Należy zaznaczyć, że wydatki te mieszczą się w granicach ustalonego zwyczaju i nie posiadają cech wystawności.

Sytuacja opisana powyżej odnosi się również do organizowania spotkań Rady Nadzorczej. Istotne w sprawie jest również to, że nie zawsze jest możliwość, żeby zorganizować spotkania w siedzibie Spółki z powodu braku wolnego pomieszczenia w siedzibie Spółki lub spotkanie jest organizowane poza miejscowością, w której Spółka ma siedzibę, np. w miejscowości w której siedzibę ma kontrahent.

Ponadto Spółka ponosi wydatki na zakupy artykułów spożywczych tj. m.in. kawa, herbata, słodycze, napoje bezalkoholowe, które są udostępniane pracownikom, bez możliwości wydzielenie części przeznaczonej dla pracowników. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowanie odpowiednimi rachunkami lub fakturami VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych podawanych podczas spotkań z kontrahentami lub podawane pracownikom oraz Radzie Nadzorczej, a także koszty usług gastronomicznych związanych z organizacją tych spotkań stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych podawanych podczas spotkań z kontrahentami i udostępnianych pracownikom oraz na usługi gastronomiczne związane z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami i Radą Nadzorczą stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ spełniają definicję kosztów z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie stanowią kosztów reprezentacji. W związku z tym, że ustawa o CIT nie zawiera definicji reprezentatywności, należy przyjąć, znaczenie słownikowe i uznać, że reprezentacja wiąże się z okazałością i wytwornością.

Wydatki, o których mowa w niniejszym wniosku nie noszą znamion wystawności i nie wykraczają poza ramy zwykłej gościnności.

Spółka ponosząc wyżej wskazane koszty ma na celu osiągnięcie przychodów, przy czym koszty te nie mogą zostać uznane za wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT z powodu braku cechy reprezentatywności.

W podobnej sprawie wypowiadał się już:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z dnia 16 lutego 2009r. sygn. akt IBPBI/2/423-1076/08/PH, w którym wskazał, że „wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, słodyczy udokumentowane fakturami VAT, przeznaczone na posiedzenia Rady Nadzorczej Spółki, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte jako wydatki nie wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów. Podobnie wydatki na zakup ww. artykułów spożywczych przeznaczonych na poczęstunek na spotkaniach z kontrahentami lub pracownikami, jeśli są na zwyczajowo przyjętym poziomie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów", oraz

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 27 sierpnia 2009r. sygn. akt IPPB5/4240-24/09-2/AM, który wskazał, że „poniesione wydatki nie są kosztami jedynie wtedy, gdy mają charakter reprezentacyjny. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane z danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym niektóre wydatki ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym, lecz jako "zwykłe" koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. (...) Ponoszone wydatki nie wiążą się z okazałością, wytwornością, a zatem nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie kontrahenta na kawę, "zwykły" lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie stosowana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest "okazały" ani "wykwintny", bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością".

W związku z powyższym wydatki na artykuły spożywcze podawane podczas spotkań z kontrahentami lub podawane pracownikom oraz koszty usług gastronomicznych związane ze spotkaniami z kontrahentami oraz Radą Nadzorczą można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności wydatki poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, że wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, słodyczy, napoi bezalkoholowych, serwowanych w trakcie spotkań z kontrahentami i pracownikami w siedzibie Spółki - jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte, to jako wydatki nie wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów.

Podobnie należy traktować (z zastrzeżeniem dotyczącym znamion wystawności) wydatki na zakup usług gastronomicznych serwowanych w trakcie spotkań z Radą Nadzorczą.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Z racji swojego przeznaczenia i charakteru opisane powyżej wydatki nie spełniają przesłanki o której stanowi powołany przez Spółkę art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są one związane z normalnym funkcjonowaniem pomiotu, w związku z powyższym winny one również stanowić koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak również prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne z tego faktu w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Zgoła inny charakter mają wydatki, obejmujące zakup usług gastronomicznych, serwowanych poza siedzibą Spółki w czasie spotkań z kontrahentami. Wydatki te, w ocenie organu podatkowego, mają charakter typowo reprezentacyjny i jako takie nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, w związku z ustawowym ich wyłączeniem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy. Ich charakter świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz.

Powoływanie się Spółki na okoliczność, iż powyższe wydatki nie wykraczają poza normy zwykłej gościnności i nie posiadają cech wystawności nie odbiera wyżej wymienionym działaniom cech reprezentacji.

Należy zauważyć, że działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem, wystawne bankiety z ekskluzywnym menu. Istotny jest bowiem cel tych działań, którym w przedmiotowej sprawie jest stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy, ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu, stworzenie miłej atmosfery podczas spotkań z kontrahentami, zamawiającymi, podwykonawcami itd., w której partner będzie czuł, że jest traktowany z szacunkiem, właściwie „ugoszczony”.

Reasumując, wydatki na nabycie artykułów spożywczych serwowanych kontrahentom i pracownikom Spółki w jej siedzibie oraz zakup usług gastronomicznych serwowanych w trakcie spotkań Rady Nadzorczej należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast wydatki na zakup posiłków serwowanych w związku ze spotkaniami z kontrahentami poza siedzibą Spółki nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych serwowanych w trakcie spotkań z kontrahentami i pracownikami w siedzibie Spółki – jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup posiłków serwowanych w trakcie spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki – jest nieprawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup posiłków serwowanych w trakcie spotkań z Radą Nadzorczą poza siedzibą Spółki – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.