ILPP1/443-863/11-2/NS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegającej na zastąpieniu przeterminowanych towarów Spółki znajdujących się u sprzedawców detalicznych na takie same towary pełnowartościowe – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegającej na zastąpieniu przeterminowanych towarów Spółki znajdujących się u sprzedawców detalicznych na takie same towary pełnowartościowe.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest producentem pieczywa. Odbiorcami wyrobów Spółki są głównie przedsiębiorcy prowadzący sklepy oferujące m. in. produkty spożywcze.
Spółka dąży do ograniczenia do minimum przypadków, w których narażone na szwank mogłoby być dobre imię i reputacja Spółki. Sytuacje takie mogłyby zaś wystąpić w szczególności w przypadku, gdyby podmioty dokonujące sprzedaży towarów oferowanych przez Spółkę – punkty sprzedaży detalicznej, zdecydowały się sprzedać towary pomimo, iż upłynął już termin ich przydatności do spożycia.
W związku z powyższym, Spółka przyjęła procedurę wymiany towarów, pozwalającą na uniknięcie wskazanego ryzyka (tj. ryzyka wprowadzenia do obrotu towarów nieprzydatnych do spożycia). Procedura ta umożliwia wycofywanie z rynku towarów, które zgodnie ze standardami jakościowymi Spółki nie powinny trafić do ostatecznego konsumenta. W celu realizacji tej procedury, Spółka utrzymuje konieczny zakres kontroli nad towarami na etapie, gdy towary te znajdują się już w punktach sprzedaży detalicznej. Kontroli tej dokonują sprzedawcy (tzw. „van sellerzy”) będący pracownikami Spółki, którzy w trakcie wizyt w punktach sprzedaży detalicznej odnotowują i zgłaszają Spółce zapotrzebowanie na towary na wymianę. W szczególności, w przypadku stwierdzenia przez pracownika Spółki, iż upłynął już termin przydatności do spożycia określonych towarów znajdujących się u sprzedawcy detalicznego lub termin ten się zbliża, przedstawiciel Spółki dokonuje u danego sprzedawcy detalicznego wymiany tych towarów na takie same pełnowartościowe produkty z oferty Spółki. Jednocześnie podpisywany jest z danym punktem sprzedaży detalicznej protokół wymiany towarów (mający charakter ustandaryzowanego dokumentu, który wskazuje ilość towarów podlegających wymianie oraz ilość towarów wydanych przez pracownika Spółki w ramach wymiany). Podobna procedura jest powszechnie stosowana na rynku pieczywa i oczekiwana przez punkty sprzedaży detalicznej.
Przyjęta procedura dokonywania wymiany towarów jest szeroko praktykowana przez Spółkę, tj. nie ogranicza się do kilku wybranych sprzedawców detalicznych, lecz do wielu tego typu podmiotów. Jest ona też powszechnie stosowana na rynku pieczywa przez innych producentów. W konsekwencji, procedura ta znana jest wśród sprzedawców detalicznych, którzy nabywając towary od Spółki, biorą pod uwagę możliwość dokonania nieodpłatnej wymiany towarów przez Spółkę w wymienionych powyżej sytuacjach – cena towarów płacona Spółce obejmuje już koszty ewentualnej przyszłej wymiany towarów (tj. w związku z dokonaniem wymiany sprzedawca detaliczny nie jest zobowiązany do zapłaty dodatkowych kwot na rzecz Spółki, nie następuje również korekta rozliczeń VAT związanych z nabyciem towarów przez sprzedawców detalicznych).
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny, w celu wyeliminowania wątpliwości co do stosowania obowiązujących przepisów ustawy o VAT, Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytanie:
Czy czynność faktyczna dokonywana przez Spółkę, polegająca na zastąpieniu przeterminowanych towarów Spółki (lub takich, dla których termin upływu przydatności się zbliża), znajdujących się u sprzedawców detalicznych, na takie same pełnowartościowe towary, w sposób określony w powyższym stanie faktycznym, nie stanowi dla Spółki odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 kwietnia 2011 r.), w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy...
Zdaniem Wnioskodawcy, czynność faktyczna polegająca na zastąpieniu przeterminowanych towarów Spółki (lub takich towarów, których termin upływu przydatności się zbliża), znajdujących się u sprzedawców detalicznych, na takie same pełnowartościowe towary, w sytuacjach opisanych w stanie faktycznym, nie stanowi dla Spółki odrębnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 kwietnia 2011 r.), a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W ocenie Spółki, powyższe podejście uzasadniają m. in. następujące argumenty:
1.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów. Z kolei przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Istotny z perspektywy powyższych regulacji jest fakt, że opodatkowaniu VAT podlegają poszczególne transakcje dokonywane przez podatnika (rozumiane jako całokształt jego działania w danym zakresie), a nie odrębnie wszystkie poszczególne czynności podejmowane przez podatnika w celu zrealizowania danej transakcji. Przykładowo, jedna transakcja dostawy towarów przez producenta, podlegająca opodatkowaniu VAT jako całość, obejmować może różne czynności podejmowane w związku z tą dostawą przez producenta, takie jak np.: produkcja, pakowanie, załadunek, transport, rozładunek u kontrahenta, odpowiedzialność z tytułu rękojmi, podejmowanie określonych działań w wyniku zobowiązań gwarancyjnych itp.
Zdaniem Spółki, podobna sytuacja ma miejsce w przypadku dokonywanej przez nią wymiany towarów przeterminowanych na pełnowartościowe w punktach sprzedaży detalicznej – czynność wymiany nie będzie stanowiła odrębnej transakcji dla potrzeb opodatkowania VAT, lecz będzie elementem/składową transakcji dostawy towarów zrealizowanej przez Spółkę na rzecz sprzedawców detalicznych. Spółka realizując bowiem dostawę towarów na rzecz wspomnianych podmiotów niejako z góry zakłada możliwość dokonania wymiany towarów, które nie powinny być w sprzedaży, na towary pełnowartościowe, co ma swoje odzwierciedlenie w kalkulacji ceny towarów i wynika z przyjętych przez Spółkę procedur wymiany towarów znanych kontrahentom Spółki.
Należy przy tym wskazać, iż kwestia opodatkowania świadczeń złożonych (na które składa się kilka czynności dokonanych przez podatnika) była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), m. in. w wyrokach: C-41/04 (Levob Verzekeringen BV), C-349/96 (Card Protection Plan Ltd), C-231/94 (Faaborg Gelting Linien), C 572/07 (RLRE Tellmer Property). Z orzecznictwa TSUE jednoznacznie wynika, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Ponadto, w przypadku jednej złożonej transakcji dane świadczenie musi być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego.
Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż na realizowane przez nią dostawy towarów składa się szereg czynności mających doprowadzić do określonego efektu gospodarczego. Jedną z tych czynności jest również wymiana towarów, których termin przydatności upłynął lub się zbliża, na towary pełnowartościowe. W szczególności, w ocenie Spółki, czynność ta nie stanowi odrębnego świadczenia/transakcji, podlegającej odrębnie opodatkowaniu VAT (tj. w oderwaniu od samej dostawy towarów zrealizowanej uprzednio przez Spółkę na rzecz punktów sprzedaży detalicznej).
2.
Spółka stoi jednocześnie na stanowisku, iż kontrola jakości wykonywana przez Spółkę, w wyniku której dochodzi do zastąpienia wadliwego towaru towarem pełnowartościowym, powinna zostać uznana za element już dokonanej transakcji sprzedaży towaru. Aby uniknąć sytuacji, w której do rąk ostatecznych konsumentów trafiają produkty niespełniające norm jakościowych Spółki, Spółka podejmuje wysiłki zmierzające do wycofania z rynku produktów, które swoją obecnością tworzą tego typu ryzyko zastąpienia ich analogicznymi produktami spełniającymi te normy. Wszystko to dokonuje się w ramach transakcji będącej wynikiem zamówienia złożonego przez sprzedawcę detalicznego na określoną ilość towarów z oferty Spółki.
Dokonywana przez Spółkę wymiana towarów oparta jest na założeniu, iż najprostszym rozwiązaniem jest kontrola przez Spółkę jakości jej towarów sprzedawanych bezpośrednio konsumentom. Stąd przyjęte przez Spółkę procedury znane są odbiorcom towarów (punktom sprzedaży detalicznej) i zakładają wymianę towarów w zakresie współpracy z punktami sprzedaży detalicznej. Wymiany dokonuje się z uwagi na fakt, iż wszystkie tego typu działania Spółki są następstwem dostawy towarów dokonanej przez Spółkę na rzecz bezpośredniego kontrahenta Spółki (tj. punktu sprzedaży detalicznej).
Jednocześnie, obowiązujące przepisy o VAT nie przewidują ograniczeń, które określałyby konieczność wyłączenia tychże czynności z zakresu jednolitej transakcji, jaką w omawianym przypadku jest dostawa towarów.
Powyższe podejście potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1148/09 (dalej: Wyrok) w analogicznej sprawie dotyczącej wymiany towarów przeterminowanych na pełnowartościowe, uznając, że „na czynność opodatkowaną jako dostawa w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy, składać się mogą różne czynności o charakterze faktycznym”.
3.
Dodatkowo Spółka wskazuje, że dokonując wymiany towarów w przypadkach opisanych w stanie faktycznym, nie otrzymuje ona z tego tytułu żadnego odrębnego wynagrodzenia od podmiotów dokonujących sprzedaży detalicznej, u których dokonywana jest wymiana towarów. Wynagrodzenie z tytułu dostawy danych towarów Spółka już bowiem otrzymała (otrzyma), gdy realizowała zamówienie kontrahenta na określoną ilość towarów z oferty Spółki. Zdaniem Spółki, zastąpienie niepełnowartościowych (tj. przeterminowanych lub bliskich przeterminowania) towarów towarami niewadliwymi tego samego rodzaju – jest w efekcie wtórną czynnością nie mającą żadnych konsekwencji na gruncie ustawy o VAT. Sama bowiem faktyczna czynność wymiany omawianych towarów jest powiązana i mieści się w ramach pierwotnej dostawy towarów, która podlegała opodatkowaniu VAT i w stosunku do której powstał już obowiązek podatkowy (w momencie dostawy na rzecz sprzedawcy detalicznego). W konsekwencji uznać należy, że wymiana taka, realizowana przez Spółkę w punkcie sprzedaży detalicznej, nie jest odrębną czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT (tj. opodatkowaną niezależnie od dostawy towarów zrealizowanej przez Spółkę na rzecz sprzedawcy detalicznego).
Pogląd ten potwierdził WSA w Warszawie w powoływanym już wyżej Wyroku, uznając, że „nie można więc twierdzić, że w związku z zamianą towarów przeterminowanych na jakościowo odpowiednie, Spółka otrzyma jakiekolwiek wynagrodzenie ponad to, które już otrzymała dostarczając towar na rzecz sprzedawcy hurtowego. Ewentualność oraz koszt takiej zamiany Spółka niejako już wkalkulowała w cenę określoną i zażądaną od hurtownika. Zatem z powodu zasadniczego braku cechy odpłatności za zamianę towaru wadliwego na niewadliwy nie można podzielić poglądu Ministra, że zamiana taka stanowi odpłatną dostawę towaru, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy”.
Ponadto, w ocenie Spółki, wymiana towarów dokonywana przez Spółkę nie stanowi nieodpłatnego wydania towarów przez Spółkę, które mogłyby podlegać opodatkowaniu VAT. Wynika to bowiem z faktu, iż w opinii Spółki, wydania towarów będące przedmiotem wniosku nie stanowią odrębnej dostawy towarów (zwłaszcza o charakterze nieodpłatnym), lecz dokonywane są w ramach dostawy dokonanej na rzecz danego podmiotu, tj. sprzedawcy detalicznego. Zdaniem Spółki, skoro zastąpienie towarów odbywa się w ramach jednej transakcji (dostaw towarów na podstawie zrealizowanego wcześniej zamówienia), to brak jest podstaw do opodatkowania czynności faktycznej polegającej na zamianie towarów jako nieodpłatnej dostawy towarów odrębnej od wcześniejszej transakcji odpłatnej.
4.
Nie można ponadto, zdaniem Spółki, twierdzić, że w omawianej sprawie dojdzie do zwrotu towarów, gdyż sprzedawca detaliczny nie otrzyma żadnego zwrotu wynagrodzenia za wymieniane towary.
W istocie towary nie są zwracane, lecz dochodzi do zastąpienia jednych towarów innymi (takimi samymi) towarami w ramach umowy zawartej między Spółką a podmiotem będącym jej bezpośrednim kontrahentem. Wydanie nowego pełnowartościowego towaru nie jest więc związane z powstaniem nowego stosunku zobowiązaniowego, ani z wygaśnięciem starego. Ten stary stosunek zobowiązaniowy wciąż trwa i jest po prostu wykonywany. Jednocześnie sprzedawcy detaliczni mają świadomość, iż pracownicy Spółki mogą zastąpić nowymi te produkty, które ich zdaniem, nie spełniają norm jakościowych Spółki. W efekcie wymiany towarów, w dalszym ciągu w obrocie znajduje się wcześniej zamówiona ilość konkretnych towarów oznaczonych co do gatunku (których dostawa, co należy podkreślić, już została opodatkowana VAT). Skoro nie ma zmiany w zakresie zrealizowanego zamówienia, to i nie powinno być mowy o anulowaniu dostawy i zrealizowaniu nowej dostawy.
5.
Dodatkowo wskazać należy, że ewentualne stanowisko odmienne od prezentowanego powyżej przez Spółkę, uznające zastąpienie produktów niepełnowartościowych produktami pełnowartościowymi za odrębną transakcję podlegającą opodatkowaniu VAT (niezależnie od samej dostawy realizowanej na rzecz sprzedawcy detalicznego) prowadziłoby do rozszerzającej wykładni art. 5 ustawy o VAT, a tym samym do wystąpienia podwójnego opodatkowania tej samej czynności: raz podlegałaby opodatkowaniu sprzedaż towarów, a drugi raz zastąpienie niepełnowartościowego produktu produktem pełnowartościowym, co w ocenie Spółki jest mechanizmem niedopuszczalnym. Takiemu podwójnemu opodatkowaniu sprzeciwia się sama konstrukcja podatku od towarów i usług. Stoi też temu na przeszkodzie orzecznictwo TSUE (przykładowo wyrok w sprawie C-215/94 Jürgen Mohr, a także w wyrok C-384/95 Landboden – Agrardienste).
Istotą podatku VAT jest obciążenie tym podatkiem konsumpcji. W przypadku wymiany towarów przez Spółkę nie może dojść do opodatkowania podatkiem VAT tejże czynności, ponieważ nie dochodzi do konsumpcji, która podlega opodatkowaniu. Skoro zastąpienie towarów odbywa się w ramach jednej transakcji – dostawy towarów na podstawie zrealizowanego zamówienia – brak jest podstaw do opodatkowania czynności faktycznej polegającej na wymianie towarów; w ramach jednej transakcji (zrealizowanego zamówienia) dochodzić może bowiem tylko jeden raz do konsumpcji.
Pogląd ten znajduje również uzasadnienie w powoływanym już powyżej Wyroku, zgodnie z którym: „Podatek od towarów i usług realnie obciąża bowiem ostatecznego konsumenta, przy czym obciążać go może tylko raz. W zaskarżonych interpretacjach realne obciążenie podatkowe byłoby dwukrotne – po raz pierwszy miałoby miejsce przy dostawie na rzecz sprzedawcy hurtowego, po raz drugi zaś przy zamianie wadliwych napojów na niewadliwe. Takiemu podwójnemu opodatkowaniu sprzeciwia się sama konstrukcja podatku od towarów i usług.”
6.
Podobne podejście do prezentowanego przez Spółkę w powyższych punktach, co do braku konieczności opodatkowania VAT czynności wymiany towarów przeterminowanych (lub takich, których termin upływu przydatności się zbliża), zaprezentowane zostało m. in. w interpretacjach indywidualnych z dnia 16 czerwca 2010 r. wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów, sygn. ILPP2/443-502/10-2/SJ oraz ILPP2/443-502/10-4/SJ, a także w interpretacji indywidualnej z dnia 7 grudnia 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. lPPP1-443-915/10-2/BS.
Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, czynność faktyczna polegająca na zastąpieniu przeterminowanych towarów Spółki (lub takich, których termin upływu przydatności się zbliża), znajdujących się u sprzedawców detalicznych, na takie same pełnowartościowe towary w sytuacjach opisanych w stanie faktycznym, nie stanowi po stronie Spółki odrębnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 kwietnia 2011 r.), a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez dostawę towarów rozumie się również – według art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) – przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny
– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).
Aby uznać daną dostawę towarów za odpłatną dostawę towarów, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą a odbiorcą towarów, a w zamian za dostawę towarów powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego dokonywana jest dostawa towarów, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dostawcy towarów.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dostawa towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy ma charakter odpłatny (z pewnymi wyjątkami dotyczącymi nieodpłatnych świadczeń zrównanych z czynnościami świadczonymi odpłatnie).
Podstawą opodatkowania, na mocy art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nadanym mocą wyżej powołanej ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.
Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest producentem pieczywa. Odbiorcami wyrobów Spółki są głównie przedsiębiorcy prowadzący sklepy oferujące m. in. produkty spożywcze. Spółka dąży do ograniczenia do minimum przypadków, w których narażone na szwank mogłoby być dobre imię i reputacja Spółki. Sytuacje takie mogłyby zaś wystąpić w szczególności w przypadku, gdyby podmioty dokonujące sprzedaży towarów oferowanych przez Spółkę – punkty sprzedaży detalicznej, zdecydowały się sprzedać towary pomimo, iż upłynął już termin ich przydatności do spożycia. W związku z powyższym, Spółka przyjęła procedurę wymiany towarów, pozwalającą na uniknięcie wskazanego ryzyka (tj. ryzyka wprowadzenia do obrotu towarów nieprzydatnych do spożycia). Procedura ta umożliwia wycofywanie z rynku towarów, które zgodnie ze standardami jakościowymi Spółki nie powinny trafić do ostatecznego konsumenta. W celu realizacji tej procedury, Spółka utrzymuje konieczny zakres kontroli nad towarami na etapie, gdy towary te znajdują się już w punktach sprzedaży detalicznej. Kontroli tej dokonują sprzedawcy (tzw. „van sellerzy”) będący pracownikami Spółki, którzy w trakcie wizyt w punktach sprzedaży detalicznej odnotowują i zgłaszają Spółce zapotrzebowanie na towary na wymianę. W przypadku stwierdzenia przez pracownika Spółki, iż upłynął już termin przydatności do spożycia określonych towarów znajdujących się u sprzedawcy detalicznego lub termin ten się zbliża, przedstawiciel Spółki dokonuje u danego sprzedawcy detalicznego wymiany tych towarów na takie same pełnowartościowe produkty z oferty Spółki, a na potwierdzenie powyższej czynności podpisywany jest z danym punktem sprzedaży detalicznej protokół wymiany towarów.
Przyjęta procedura dokonywania wymiany towarów jest szeroko praktykowana przez Spółkę, tj. nie ogranicza się do kilku wybranych sprzedawców detalicznych, lecz do wielu tego typu podmiotów. Jest ona też powszechnie stosowana na rynku pieczywa przez innych producentów. W konsekwencji, procedura ta znana jest wśród sprzedawców detalicznych, którzy nabywając towary od Spółki, biorą pod uwagę możliwość dokonania nieodpłatnej wymiany towarów przez Spółkę w wymienionych powyżej sytuacjach – cena towarów płacona Spółce obejmuje już koszty ewentualnej przyszłej wymiany towarów. Wnioskodawca dokonując wymiany towarów w powyższych przypadkach, nie otrzymuje z tego tytułu żadnego odrębnego wynagrodzenia od podmiotów dokonujących sprzedaży detalicznej, u których dokonywana jest wymiana towarów. Wynagrodzenie z tytułu dostawy danych towarów Spółka już bowiem otrzymała, gdy realizowała zamówienie kontrahenta na określoną ilość towarów z oferty Spółki. Oznacza to, że w związku z dokonaniem wymiany sprzedawca detaliczny nie jest zobowiązany do zapłaty dodatkowych kwot na rzecz Spółki, nie następuje również korekta rozliczeń VAT związanych z nabyciem towarów przez sprzedawców detalicznych.
Zatem, z wniosku wynika, iż procedura zwrotu towarów jest skutkiem realizacji przez Wnioskodawcę zamówienia złożonego przez jego kontrahenta. Cena, którą uiścił kontrahent za otrzymany i zamówiony towar, obejmuje zarówno kwotę za dostarczony towar oraz ewentualne koszty przyszłej wymiany towarów. Wobec powyższego, w związku z wymianą towarów przeterminowanych oraz takich, których termin przydatności do spożycia się zbliża, na takie same pełnowartościowe towary, Spółka nie otrzymuje dodatkowego wynagrodzenia ponad to, które już otrzymała dostarczając towar na rzecz sprzedawcy detalicznego. Zatem, przedmiotowa czynność nie stanowi odrębnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy – Spółka nie wprowadza bowiem do obrotu gospodarczego innego produktu – lecz w tym przypadku dochodzi do faktycznej czynności zastąpienia towaru przeterminowanego lub bliskiego przeterminowaniu towarem pełnowartościowym. Zatem, czynność ta z uwagi na fakt, iż nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ustawy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż czynność faktyczna dokonywana przez Wnioskodawcę, polegająca na zastąpieniu przeterminowanych towarów Spółki (lub takich, dla których termin upływu przydatności się zbliża), znajdujących się u sprzedawców detalicznych, na takie same pełnowartościowe towary, nie stanowi dla Spółki odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opodatkowania czynności polegającej na zastąpieniu przeterminowanych towarów Spółki znajdujących się u sprzedawców detalicznych na takie same towary pełnowartościowe w stanie faktycznym. Natomiast kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania czynności polegającej na zastąpieniu przeterminowanych towarów Spółki znajdujących się u sprzedawców detalicznych na takie same towary pełnowartościowe została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 13 września 2011 r. nr ILPP1/443-863/11-3/NS.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.