PO 2/N-8010-0381/92

W związku ze zgłaszanymi wątpliwościami w zakresie stosowania art. 44 ust. 2 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 80, poz. 350 ze zm.), Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:

Stosownie do powołanego przepisu ustawy urząd skarbowy ma prawo zarządzić w ciągu roku sporządzenie remanentu towarów, surowców i materiałów pomocniczych przez podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zarządzenie sporządzenia remanentu nie stanowi rozstrzygnięcia w sprawie dochodu podatnika. Zarządzenie takie stanowi instytucję zbliżoną do wszczęcia postępowania, a wykonanie takiego zarządzenia zmierza do ustalenia dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej dla potrzeb ustalenia prawidłowej wielkości zaliczki na podatek dochodowy.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz fakt, że żądanie sporządzenia remanentu ma charakter aktu administracyjnego, lecz nie rozstrzyga o istocie sprawy, żądanie takie powinno nastąpić w drodze postanowienia.

Natomiast zgodnie z art. 141 KPA [1]( Obecnie art. 236 Ordynacji podatkowej (Dz.U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.).)na wydane w toku postępowania postanowienie służy stronie zażalenie jedynie w przypadkach, gdy kodeks tak stanowi. W KPA brak jest przepisu dotyczącego stwierdzenia, że od postanowienia o wszczęciu postępowania przysługuje zażalenie, wobec powyższego od postanowienia o zarządzeniu sporządzenia remanentu zażalenie nie przysługuje.

Jednocześnie Ministerstwo Finansów informuje, że nadal aktualne jest uprawnienie urzędów skarbowych określone w art. 44 ust. 5 powołanej na wstępie ustawy, a mianowicie jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w art. 44 ust. 1-3 byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od przewidywanego na dany rok dochodu, urząd skarbowy na wniosek podatnika może odpowiednio ograniczyć wysokość tych zaliczek.