ITPB2/415-834/09/MU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2009 r. (data wpływu – 8 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych z tytułu umów zleceń - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 8 października 2009 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych z tytułu umów zleceń.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł umowy zlecenie, w których zapis dotyczący wynagrodzenia brzmi: „za wykonanie czynności Strony ustalają wynagrodzenie w kwocie brutto 7,14 zł/godz.” Wprowadzony z dniem 1 stycznia 2009 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych artykuł 30 ust. 1 pkt 5a zmienił sposób obliczania podatku od przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9 ww. ustawy. Zatem, w sytuacjach kiedy zleceniobiorca wykazał faktyczny czas pracy np. w ilości 20 godzin, wynagrodzenie brutto wynosiło 142,80 zł to od tak wykazanego przychodu Wnioskodawca pobierał zryczałtowany podatek dochodowy zgodnie z ww. artykułem. Jeżeli natomiast w ten sposób obliczone wynagrodzenie brutto wskazywało przychód powyżej 200 zł Wnioskodawca pobierał zaliczkę na podatek według zasad określonych w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. odliczając od przychodu koszty uzyskania przychodu oraz składkę na ubezpieczenie społeczne. Jednakże od sierpnia 2009 r. od tak sporządzonych ww. umów zleceń oblicza podatek według zasad określonych w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Wnioskodawca od 1 stycznia 2009 r. skorygował listy płac z tytułu umów zleceń, w których brak jest wyraźnie określonego przychodu a umowa wskazuje jedynie sposób obliczenia tego przychodu. Z dokonanych korekt wynika, iż wynagrodzenie wypłacone zleceniobiorcom zostało zaniżone a podatek nadpłacony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Spółka powinna obliczyć podatek od umów zleceń, w których z treści wynika tylko sposób obliczenia przychodu, a nie jest wyraźnie wskazana wysokość miesięcznego przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, kiedy w umowie nie jest wskazana wyraźnie wysokość przychodu, a jedynie sposób jego obliczenia jako wielokrotność stawki godzinowej i ilości przepracowanych godzin, nie ma podstaw, aby do tak obliczonego przychodu zastosować zryczałtowany podatek dochodowy stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Płatnik ma więc obowiązek obliczyć podatek zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając koszty uzyskania przychodu oraz składkę na ubezpieczenia społeczne. Wnioskodawca uważa, iż powinien dokonać korekt błędnie obliczonego podatku dochodowego od 1 stycznia 2009 r. do 25 sierpnia 2009 r. ponieważ z treści art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy wyraźnie wynika, że chodzi o kwoty określone w umowie, a nie wypłacone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje, jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Do tej kategorii przychodów stosownie do treści art. 13 pkt 8 ww. ustawy należy zakwalifikować przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej,

2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

* z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy powoduje, iż na Wnioskodawcy, jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki.

Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy podatkowej). Dodatkowo, przychodów tych nie łączy się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy podatkowej wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

* suma należności określona w umowie lub umowach z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł oraz

* umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu, z zastrzeżeniem ust. 5 ustawy.

Płatnik, o którym mowa w art. 41 przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy).

Dodatkowo, płatnik w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną, według ustalonego wzoru o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Z treści opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z osobami niebędącymi jego pracownikami umowy zlecenia. Za wykonane czynności wypłacone jest wynagrodzenie wynoszące 7,14 zł brutto za godzinę.

W umowie nie ma zatem określonego wynagrodzenia miesięcznego bowiem wynagrodzenie to jest dopiero określone jako iloczyn przepracowanych godzin i stawki uzgodnionej przez strony.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że do zawartych przez Wnioskodawcę umów, w których wprost nie została określona kwota należności, a wyłącznie sposób jej wyliczenia, jako iloczyn stawki godzinowej i czasu pracy, przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania. Od należności wynikających z tego rodzaju umów należy zatem pobrać zaliczkę zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, kwotę faktycznie pobranego z tytułu zawartych umów podatku Wnioskodawca powinien wykazać w sporządzonej za rok podatkowy informacji PIT-11.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń