IBPBII/1/415-993/10/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 06 grudnia 2010r.), uzupełnionym w dniu 08 marca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty pierwszej raty odszkodowania po terminie ustalonym w zawartej z pracownikiem umowie o zakazie konkurencji – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 06 grudnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych wypłaty pierwszej raty odszkodowania po terminie ustalonym w zawartej z pracownikiem umowie o zakazie konkurencji.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 22 lutego 2010r. Znak: IBPB II/1/415-993/10/MK, IBPB II/1/415-156/11/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniu 08 marca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W czasie trwania stosunku pracy wnioskodawca jako pracodawca, zawarł z pracownikiem umowę o zakazie konkurencji. Z treści umowy wnika, że zakaz konkurencji wiąże pracownika przez 12 miesięcy po ustaniu stosunku pracy. W zamian za wykonanie zobowiązań dotyczących zakazu konkurencji po ustaniu zatrudnienia, pracodawca będzie wypłacał pracownikowi przez 12 miesięcy odszkodowanie, do ostatniego dnia każdego miesiąca. Stosunek pracy z pracownikiem został rozwiązany z dniem (…) 2010r.

Pracodawca spóźnił się z wypłatą I raty odszkodowania i przekazał ją byłemu pracownikowi na rachunek w dniu 03 lutego 2010r. wraz z odsetkami za zwłokę. Wystąpienie opóźnienia nie wynikało ze złej woli pracodawcy lecz było spowodowane przeoczeniem przez pracownika służb płacowych, który zasugerowany terminem wypłaty dotychczas pobieranego przez pracownika wynagrodzenia, przygotował przelew odszkodowania w tym terminie. Również 03 lutego 2010r. pracownik związany umową o zakazie konkurencji informuje pracodawcę, że w związku z brakiem wypłaty I raty odszkodowania umowa przestaje go obowiązywać z dniem 01 lutego 2010r. Pracodawca przeprosił pracownika za opóźnienie i w oparciu o orzecznictwo Sądu Najwyższego informuje byłego pracownika, że jest nadal związany zakazem konkurencji. Następnie pracodawca wypłaca kolejne raty odszkodowania (11 rat) przelewając je terminowo na rachunek bankowy pracownika. Z każdej raty odszkodowania pracodawca jako płatnik pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, którą odprowadza w ustawowych terminach na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego. Były pracownik po zauważeniu wpływu odszkodowania na rachunek bankowy, za każdym razem dokonuje zwrotu przekazanej kwoty w tym samym lub najpóźniej w następnym dniu.

Sytuacja wnioskodawcy w dniu dzisiejszym jest taka, że pracodawca jako płatnik podatku dochodowego od postawionych do dyspozycji podatnika (przelew) 11 rat odszkodowania, pobrał 11 zaliczek na podatek, które w ustawowym terminie przekazuje na rachunek Urzędu Skarbowego. Ostatnią 12 ratę odszkodowania pracodawca przeleje na rachunek bankowy w dniu 31 grudnia 2010r.

Jako płatnik pracodawca, który pobierał zaliczki na podatek dochodowy jest zobowiązany po zakończeniu roku podatkowego do sporządzenia informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy wzór PIT-11.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 28 lutego 2011r., który wpłynął do tut. Biura w dniu 08 marca 2011r. wynika, iż zdaniem wnioskodawcy fakt opóźnienia wypłaty pierwszej raty odszkodowania nie spowodował rozwiązania umowy o zakazie konkurencji po ustaniu zatrudnienia, gdyż art. 1012 § 2 Kodeksu pracy – nawet w przypadku założenia, że jednorazowe kilkudniowe opóźnienie jest nie wywiązywaniem się pracodawcy z wypłaty obowiązku odszkodowania – przewiduje, iż jedynie przestaje obowiązywać zakaz konkurencji.

Innego skutku prawnego przepis ten nie przewiduje, tym samym wypłacone świadczenie jest świadczeniem należnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy pracodawca/płatnik w przypadku zwrotu przez byłego pracownika kwoty netto odszkodowania, ma obowiązek na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sporządzić informację PIT-11, w której poda w poz. 36 - przychód: kwotę brutto będącą sumą 12 miesięcznych rat odszkodowania, a w poz. 40 - podatek: sumę pobranych i odprowadzonych zaliczek na rachunek Urzędu Skarbowego, a może w przypadku zwrotu odszkodowania przez podatnika nie ma takiego prawa ponieważ po stronie podatnika nie wystąpił przychód...

Jak powinien postąpić płatnik w sytuacji gdyby podatnik zwrócił kwotę brutto odszkodowania, czyli przekazaną kwotę na jego rachunek bankowy oraz kwotę pobranej zaliczki na podatek...

Zdaniem wnioskodawcy, pracodawca/płatnik pomimo zwrotu przez podatnika kwoty netto odszkodowania, jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-11 i przekazania jej w ustawowym terminie podatnikowi oraz właściwemu Urzędowi Skarbowemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika.

Natomiast gdyby podatnik zwrócił płatnikowi kwotę brutto odszkodowania, wtedy podatnik również sporządza informację PIT-11, w której w poz. 36 przychód wpisuje kwotę „0”, natomiast w poz. 40 podatek wpisuje kwotę pobranej i wpłaconej do Urzędu Skarbowego zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie pytania Nr 1 – odnoszącego się zgodnie z wnioskiem wnioskodawcy wyrażonym w uzupełnieniu wniosku – do stanu faktycznego.

W zakresie pytania Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Zatem przychodem ze stosunku pracy są również raty odszkodowania wypłacanie w zamian za wykonanie zobowiązań dotyczących zakazu konkurencji po ustaniu zatrudnienia.

Z treści wniosku wynika, iż w czasie trwania stosunku pracy wnioskodawca jako pracodawca, zawarł z pracownikiem umowę o zakazie konkurencji. Z treści umowy wnika, że zakaz konkurencji wiąże pracownika przez 12 miesięcy po ustaniu stosunku pracy. W zamian za wykonanie zobowiązań dotyczących zakazu konkurencji po ustaniu zatrudnienia, pracodawca będzie wypłacał pracownikowi przez 12 miesięcy odszkodowanie, do ostatniego dnia każdego miesiąca. Pracodawca spóźnił się z wypłatą I raty odszkodowania i przekazał ją byłemu pracownikowi na rachunek po terminie określonym w umowie o zakazie konkurencji. W dniu wypłaty ww. raty pracownik związany umową o zakazie konkurencji informuje pracodawcę, że w związku z brakiem wypłaty I raty odszkodowania umowa przestaje go obowiązywać z dniem 01 lutego 2010r. Pracodawca, w oparciu o orzecznictwo Sądu Najwyższego poinformował byłego pracownika, że jest nadal związany zakazem konkurencji, a następnie wypłacał kolejne raty odszkodowania (11 rat) przelewając je terminowo na rachunek bankowy pracownika. Z każdej raty odszkodowania pracodawca jako płatnik pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, którą odprowadza w ustawowych terminach na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego. Były pracownik po zauważeniu wpływu odszkodowania na rachunek bankowy, za każdym razem dokonuje zwrotu przekazanej kwoty w tym samym lub najpóźniej w następnym dniu.

Regulacje prawne o zakazie konkurencji zawarte zostały w art. 1011 - art. 1014 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Z przepisu art. 1011 § 1 ww. Kodeksu pracy wynika, iż w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji).

Zgodnie z art. 1012 § 1 ww. Kodeksu pracy przepis art. 1011 § 1 stosuje się odpowiednio, gdy pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się także okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy, z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3. Przy czym zakaz konkurencji, o którym mowa w § 1, przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki została zawarta umowa przewidziana w tym przepisie, w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz lub niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania (art. 1014 § 2 ww. Kodeksu pracy).

Należy zauważyć za wnioskodawcą, iż przepis art. 1014 § 2 Kodeksu pracy wskazuje z jakich przyczyn następuje zaprzestanie obowiązywania zakazu konkurencji. Skoro zatem, jak stwierdza wnioskodawca, fakt opóźnienia wypłaty pierwszej raty odszkodowania, nie spowodował jego zdaniem rozwiązania umowy o zakazie konkurencji i tym samym wypłacone świadczenie jest świadczeniem należnym, to oznacza, że wypłacone przez wnioskodawcę 12 rat odszkodowania stanowi dla byłego pracownika przychód. Podkreślić tutaj należy, iż Organ wydający niniejszą interpretację, ww. stwierdzenie wnioskodawcy przyjął jako element stanu faktycznego, bowiem do jego kompetencji nie należy rozstrzyganie czy w tak przedstawionym stanie faktycznym świadczenia wynikające z umowy o zakazie konkurencji są świadczeniami należnymi.

Zatem mając na uwadze powyższe na wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z jego treścią osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W świetle powyższego wnioskodawca – pomimo zwrotu na jego rachunek bankowy przez byłego pracownika kolejnych rat wypłacanego odszkodowania – obowiązany jest z tytułu wypłaty tychże rat odszkodowania do obliczenia zaliczek na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do odprowadzenia zaliczek na konto właściwego urzędu skarbowego na zasadach określonych w art. 38 tej ustawy, oraz do wystawienia na podstawie art. 39 ww. ustawy informacji PIT-11. Zgodnie bowiem z treścią art. 39 ust. 1 w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa m.in. w art. 31, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. (…)

Należy w tym miejscu podkreślić, iż w informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy – PIT-11, wnioskodawca w poz. 36 informacji obowiązany jest, pomimo zwrotu przez byłego pracownika kwot netto odszkodowania, do wykazania odszkodowania w kwotach brutto, natomiast w poz. 40 – kwoty pobranych zaliczek.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto w kwestii skutków prawnych rozwiązania, bądź nie rozwiązania umowy o zakazie konkurencji w związku z opóźnieniem wypłaty pierwszej raty odszkodowania należy stwierdzić, iż kwestia ta nie należy do kompetencji organu wydającego interpretacje indywidualne.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do treści § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w związku z art. 14a § 6 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektorzy Izb Skarbowych upoważnieni są w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do udzielania pisemnych interpretacji indywidualnych w zakresie przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, pod pojęciem przepisów prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych, przy czym mianem ustaw podatkowych – w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej określa się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z powyższych regulacji wynika, że upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych i ratyfikowanych umów międzynarodowych związanych z materią podatkową. Interpretacja natomiast to ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

W świetle powyższego tut. Organ nie może odnieść się w kwestii skutków prawnych rozwiązania, bądź nie rozwiązania umowy o zakazie konkurencji w związku z opóźnieniem wypłaty pierwszej raty odszkodowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.