IPPB5/423-854/09-2/AM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23.12.2009 r. (data wpływu 30.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek (herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki) podawany w siedzibie Wnioskodawcy podczas spotkań z kontrahentami – jest prawidłowe,

możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami poza siedzibą Wnioskodawcy (np. w restauracji) – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 30.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek (herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki) podawany w siedzibie Wnioskodawcy podczas spotkań z kontrahentami, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami poza siedzibą Wnioskodawcy (np. w restauracji).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług budowlanych oraz budowlano-montażowych. Nieodłącznym elementem prowadzonej działalności są spotkania z kontrahentami. Podczas takich spotkań prowadzone są negocjacje, podpisywane umowy, zawierane kontakty oraz omawiane różnego rodzaju sprawy biznesowe. Przykładowo

Spółka negocjuje z przedstawicielami banków warunki finansowania inwestycji, uzgadnia z klientami zagadnienia związane z wykonaniem inwestycji, prowadzi rozmowy z dostawcami i podwykonawcami robót.

W zależności od sytuacji i rangi spotkania biorą w nim udział członkowie zarządu zajmujący się prowadzeniem bieżących spraw Spółki lub pracownicy działu przygotowania inwestycji.

Jeżeli spotkania odbywają się w biurze Spółki, Spółka w czasie spotkań zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki (drobny poczęstunek), szczególnie wtedy, gdy spotkanie przedłuża się.

Często jednak spotkania z kontrahentami mają miejsce poza biurem Spółki, najczęściej w restauracjach. Dzieje się tak wtedy, gdy istnieje potrzeba przeprowadzenia rozmów w miejscu niezwiązanym z żadną ze stron, które umożliwia prowadzenie negocjacji w dogodny sposób.

Poza tym, wiele spotkań biznesowych odbywa się w miejscach położenia inwestycji Spółki. W takich sytuacjach nie ma możliwości odbycia spotkania w salach konferencyjnych Szczególnie, że wielu kontrahentów nie posiada miejsc przygotowanych do prowadzenia spotkań handlowych. Często kontrahenci proponują spotkania w restauracji zamiast w innym miejscu (np. siedzibie Spółki lub własnej) z uwagi na łatwiejszy dojazd, czy chęć odbycia spotkania na „neutralnym gruncie”.

Często także organizacja spotkania w terenie jest tańsza niż dojazd do siedziby Spółki czy kontrahenta.

Jeśli organizatorem spotkania jest Spółka wówczas to ona ponosi koszty posiłków (np. obiadu lunchu czy kolacji). Posiłki zamawiane są z menu. Nie są to posiłki przygotowywane na specjalne zamówienie, mają one charakter zwyczajowo przyjęty. Nie noszą one cech okazałości i wytworności, wysokość ponoszonych wydatków z tytułu spotkań z kontrahentami nie odbiega od zwyczajowych norm przyjętych w środowisku biznesowym i jest różna w zależności od rangi spotkania.

Intencją Spółki nie jest ponoszenie wydatków na wystawne posiłki w celu kreowania jej wizerunku. Płacenie rachunków przez Spółkę wynika z ogólnie przyjętych zasad i reguł dobrego wychowania, zgodnie z którymi zapraszający zawsze płaci za zapraszanego.

W chwili obecnej Spółka nie zalicza wydatków ponoszonych na spotkania z kontrahentami do kosztów uzyskania przychodów,

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentami (w tym wydatki na nabycie drobnego poczęstunku, napojów, zapłata za posiłek w restauracji) stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Ustawodawca nie wskazał, jakie konkretne wydatki mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia wydatku do kosztów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu bądź funkcjonowanie tego źródła.

Do kategorii kosztów uzyskania przychodów zalicza się zarówno koszty bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Warunkiem jest jednak, aby zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, zabezpieczenia źródła przychodów lub jego zachowania. Wydatki te nie mogą również znajdować się w zamkniętym katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, zawartym w przepisach art. 16 updop.

Jak wskazuje Wnioskodawca, wydatki poniesione w związku z organizacją spotkań z kontrahentami poniesione zostały w celu uzyskania przychodów, zabezpieczenia źródła przychodów lub jego zachowania, jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W opinii Wnioskodawcy nie są to koszty reprezentacji (art. 16 ust 1 pkt 26 updop), do których zalicza się m.in. koszty poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności, oraz napojów, w tym alkoholowych. Pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane w przepisach podatkowych.

W związku z tym należy odwołać się do zakresu pojęciowego reprezentacji wypracowanego przez doktrynę i orzecznictwo, zgodnie z którym reprezentacja to okazałość, wystawność, ekskluzywność i wytworność.

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione na spotkania z klientami nie stanowią kosztów reprezentacji. Jednym z warunków prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę jest bowiem prowadzenie rozmów biznesowych (z dostawcami materiałów, podwykonawcami, klientami). Zapraszanie kontrahentów na rozmowy w siedzibie Spółki, czy do restauracji nie ma na celu stworzenia efektu ekskluzywności i wytworności, oferowanie klientom drobnego poczęstunku w postaci, kawy, herbaty, paluszków czy ciasteczek podczas spotkań Wnioskodawca uznaje za element powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Wnioskodawca podkreśla, iż wydatki poniesione przez Spółkę związane z zakupem poczęstunku nie mają na celu akcentowania wystawności czy ekskluzywności spotkania.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca odwołał się do interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. nr IPPB5/4240-24/09-2/AM oraz z dnia 23 września 2009 r. nr IPPB5/423-520/09-2/JC.

Zdaniem Spółki, o tym czy wydatki na spotkania z klientami powinny zostać zaliczone do kosztów reprezentacji nie przesądza okoliczność, że część z tych spotkań odbywa się w restauracjach. Przeprowadzanie negocjacji handlowych w restauracji nie jest bowiem wynikiem ekskluzywności i wytworności, ale jest konsekwencją tego, iż bardzo często jest to jedyne właściwe miejsce do przeprowadzania rozmów biznesowych. Biorąc bowiem pod uwagę, że Spółka bardzo często realizuje prace budowlano-montażowe w miejscowościach odległych od miejsca położenia siedziby Spółki, zaproszenie kontrahenta (dostawcy materiałów budowlanych, podwykonawcy) do restauracji jest jedynym możliwym rozwiązaniem. Wnioskodawca wskazuje, iż w przeciwnym razie Spółka musiałaby prowadzić rozmowy handlowe bezpośrednio na placu budowy, co stałoby, w opinii Spółki, w rażącej sprzeczności z przyjętą praktyką i zasadami dobrego wychowania. Ponadto Wnioskodawca podkreśla, iż byłoby to wyjątkowo niewygodne dla obu stron nie tylko dlatego, że prowadziłoby do bezpośredniego zakłócenia rokowań (problem z powodu miejsca do analizy dokumentów, brak podłączenia do prądu i internetu itp.) ale przede wszystkim dlatego, że stawiałoby strony w kłopotliwej sytuacji z powodu niezapewnienia odpowiedniej sali konferencyjnej (większość kontrahentów takich jak podwykonawcy, dostawcy materiałów nie dysponuje odpowiednimi salami konferencyjnymi). Mogłoby to stanowić okoliczność utrudniającą prowadzenie rozmów biznesowych, a tym samym realizację rodzących dla Spółki przychody kontraktów.

Teoretycznie alternatywą do spotkań w restauracji byłoby wynajęcie sali konferencyjnej w pobliżu miejsca planowego spotkania. Zdaniem Wnioskodawcy wydatek na wynajęcie sali byłby kosztem uzyskania przychodów Spółki, jednakże rozwiązanie takie byłoby znacznie kosztowniejsze i trudniejsze z organizacyjnego punktu widzenia niż spotkanie w restauracji. Jedynym kosztem ponoszonym przez Spółkę w przypadku chęci wykorzystania miejsca w restauracji do organizacji spotkania jest koszt skonsumowanych potraw i napojów. Biorąc jednakże pod uwagę cel i charakter restauracji kosztu tego nie da się uniknąć. Wnioskodawca wskazuje, iż restauracja jest miejscem, w którym należy zamówić posiłek. Stąd też, Spółka organizując spotkanie w restauracji ponosi co prawda określony koszt (koszt posiłku) unika jednakże kosztów alternatywnych takiego spotkania (koszt wynajmu sali, koszty paliwa itp.).

W opinii Wnioskodawcy o ekskluzywności, czy wystawności nie może być również mowy w przypadku, gdy spotkanie biznesowe ma miejsce w restauracji położonej w warszawie, tj. miejscowości w której znajduje się siedziba Spółki. Najczęściej wybór restauracji jako miejsca spotkania następuje na prośbę kontrahentów, którzy proszą o zorganizowanie spotkania, w miejscu do którego mają lepszy dojazd. Wnioskodawca wskazuje, że nie mniej istotne jest również okoliczność, że spotkanie w restauracji daje możliwość prowadzenia rozmów na tzw. „neutralnym gruncie”, co jest niezwykle istotne szczególnie podczas prowadzenia ważnych negocjacji handlowych.

Spółka podkreśla, że podobny stan faktyczny był już przedmiotem analizy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W interpretacji z 27 sierpnia 2009 r. (IPPB5/4240-24/09-2/AM) podkreślił on, że „Rację trzeba przyznać skarżącej, iż ponoszone przez nią wydatki nie wiążą się z okazałością wytwornością a zatem nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie kontrahenta na kawę, „zwykły” lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest ani , bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma podstaw aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca popiera stanowisko wyrażone w tej interpretacji stanowisko.

W związku z tym, Spółka zamierza dokonywać w przyszłości zaliczania wydatków poniesionych na spotkania z kontrahentami niemających charakteru wystawności i ekskluzywności do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek (herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki) podawany w siedzibie Wnioskodawcy podczas spotkań z kontrahentami za prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami poza siedzibą Wnioskodawcy (np. w restauracji) za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jak wskazał Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W komentarzu pt. „Podatek dochodowy od osób prawnych” pod red. J. Marciniuka (Warszawa 2008, Wydawnictwo C.H.Beck) autorzy wskazali na przykładowe wydatki na reprezentację, do których zaliczono m.in.: koszty poczęstunku gości podmiotu gospodarczego, uczestników konferencji, przyjęć i posiedzeń, koszty poczęstunków z okazji świąt branżowych, państwowych, wręczania nagród i odznaczeń; koszty imprez artystycznych organizowanych z okazji uroczystości, zakupy kwiatów do dekoracji pomieszczeń oraz przeznaczonych do wręczania określonym osobom; kosztów uczestnictwa na zewnątrz firmy w przyjęciach, spotkaniach, posiedzeniach, konferencjach, zjazdach i innych imprezach organizowanych okazjonalnie lub na okoliczność świąt, rocznic i celowych przedsięwzięć reprezentacyjnych, również w imprezach towarzyszących, w tym także koszty wyjazdów zagranicznych związanych z reprezentowaniem firmy w tych imprezach (…).

W przedstawionym wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług budowlanych oraz budowlano-montażowych. Nieodłącznym elementem prowadzonej działalności są spotkania z kontrahentami. Podczas takich spotkań prowadzone są negocjacje, podpisywane umowy, zawierane kontakty oraz omawiane różnego rodzaju sprawy biznesowe. W zależności od sytuacji i rangi spotkania biorą w nim udział członkowie zarządu zajmujący się prowadzeniem bieżących spraw Spółki lub pracownicy działu przygotowania inwestycji. Jeżeli spotkania odbywają się w biurze Spółki, Spółka w czasie spotkań zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki (drobny poczęstunek), szczególnie wtedy, gdy spotkanie przedłuża się.

Często jednak spotkania z kontrahentami mają miejsce poza biurem Spółki, najczęściej w restauracjach. Dzieje się tak wtedy, gdy istnieje potrzeba przeprowadzenia rozmów w miejscu niezwiązanym z żadną ze stron, które umożliwia prowadzenie negocjacji w dogodny sposób.

Poza tym, wiele spotkań biznesowych odbywa się w miejscach położenia inwestycji Spółki. W takich sytuacjach nie ma możliwości odbycia spotkania w salach konferencyjnych Szczególnie, że wielu kontrahentów nie posiada miejsc przygotowanych do prowadzenia spotkań handlowych. Często kontrahenci proponują spotkania w restauracji zamiast w innym miejscu (np. siedzibie Spółki lub własnej) z uwagi na łatwiejszy dojazd, czy chęć odbycia spotkania na „neutralnym gruncie”. Często także organizacja spotkania w terenie jest tańsza niż dojazd do siedziby Spółki czy kontrahenta. Jeśli organizatorem spotkania jest Spółka wówczas to ona ponosi koszty posiłków (np. obiadu lunchu czy kolacji). Posiłki zamawiane są z menu. Nie są to posiłki przygotowywane na specjalne zamówienie, mają one charakter zwyczajowo przyjęty.

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionych we wniosku okoliczności należy stwierdzić, iż wydatki, obejmujące koszty posiłku (np. lunchu, obiadu) w restauracji w czasie spotkań z kontrahentami, w ocenie organu podatkowego, mają charakter typowo reprezentacyjny i jako takie nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, w związku z ustawowym ich wyłączeniem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Jest oczywiste, że sposób podejmowania klientów, warunki w jakich się odbywa spotkanie z kontrahentem ma przełożenie na sposób w jaki jest postrzegana firma organizująca spotkanie. A zatem ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz.

Powoływanie się Wnioskodawcy na okoliczność, że tego typu działania nie mają charakteru wytwornego, okazałego, są powszechnie stosowane, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji. Wnioskodawca wskazuje, iż często także organizacja spotkania w terenie jest tańsza niż dojazd do siedziby Spółki czy kontrahenta. Należy jednakże zauważyć, że działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem, wystawne bankiety z ekskluzywnym menu. Nie chodzi bowiem o jednostkowy koszt poniesiony w związku organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji, ale o cel, jaki zostanie dzięki takim spotkaniom osiągnięty przez Wnioskodawcę, w przedmiotowej sprawie jest to stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy, ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu, stworzenie miłej atmosfery podczas spotkań z kontrahentami, w której partner będzie czuł, że jest traktowany z szacunkiem, właściwie „ugoszczony”. Wydatki te w sposób pośredni promują firmę.

Wybór miejsca spotkania poza siedzibą Wnioskodawcy jest zatem autonomicznym wyborem i wiąże się ze stosowaną taktyką sprzedaży, negocjacji biznesowych itp. Spotkania tego typu - czy to przy kawie, drobnym poczęstunku, obiedzie lub kolacji są „usługami gastronomicznymi”, które odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia w restauracjach, a zatem noszą znamiona reprezentacji, ponieważ wpływają na stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykazaniu zasobności i profesjonalizmu.

A zatem wydatki poniesione w związku z organizacją spotkań z kontrahentami poza siedzibą Wnioskodawcy (np. w restauracji) nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast w kontekście zdefiniowanego powyżej pojęcia „reprezentacja” oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdzić należy, iż wydatki na drobny poczęstunek (herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki) podawany w siedzibie Wnioskodawcy podczas spotkań z kontrahentami nie noszą znamion reprezentacji. Co prawda koszty te dotyczą oficjalnych kontaktów biznesowych utrzymywanych przez Wnioskodawcę, jednak jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte, nie stanowią one kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca może zatem zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Podsumowując, wydatki poniesione w związku z organizacją spotkań z kontrahentami poza siedzibą Wnioskodawcy (np. w restauracji) są wydatkami o charakterze reprezentacyjnym i zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Natomiast wydatki na drobny poczęstunek podawany w czasie spotkań z kontrahentami w siedzibie Wnioskodawcy – jeśli nie nosi znamion okazałości, wystawności, nie stanowi kosztów o charakterze reprezentacyjnym w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 i Wnioskodawca może zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje organów skarbowych dotyczące przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje organów skarbowych nie są wiążące dla tut. organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.