IPPB1/415-434/10-2/ES

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30.04.2010 r. (data wpływu 05.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania dochodu uzyskanego ze zbycia udziału w gruncie związanym ze zbytym domem jednorodzinnym - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 05.05.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania dochodu uzyskanego ze zbycia udziału w gruncie związanym ze zbytym domem jednorodzinnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 26.01.2007 r. umową o podział małżeńskiego majątku wspólnego ze spłatą na rzecz żony nabył 50 % udziału w nieruchomości (dom jednorodzinny). Nieruchomość ta została nabyta na zasadach wspólności ustawowej dnia 13.03.2001 r.

W dniu 31.08.2009 r. Wnioskodawca przedmiotową nieruchomość sprzedał. Wnioskodawca był zameldowany w budynku znajdującym się na ww. nieruchomości od 5.02.2002 r. do 14.10.2009 r. W związku z powyższym Wnioskodawca od części przychodu ze sprzedaży (50%) nie płaci podatku, bo sprzedaż nastąpiła po okresie 5 lat, a od drugiej części przysługuje mu ulga meldunkowa.

Część interpretacji przepisów podatkowych dotyczących ulgi meldunkowej wskazuje na to, że ulga dotyczy tylko przychodu ze sprzedaży budynku, a nie dotyczy przychodu od sprzedaży gruntu na którym jest posadowiony. Wnioskodawca nie ma możliwości sprzedaży gruntu bez budynku i odwrotnie oraz przedmiotowy grunt nie mógł być przedmiotem odrębnego obrotu. W akcie notarialnym, przy sprzedaży nieruchomości została określona cena za całą nieruchomość.

W dniu 22.04.2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 2040/09 wydał wyrok w przedmiotowej sprawie, w którym przyznał rację podatnikowi i orzekł, że ulga przysługuje także od przychodu ze sprzedaży gruntu, na którym jest posadowiony budynek. Tak więc ulga ma zastosowanie do całej kwoty ze sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ulga meldunkowa dotyczy całej kwoty ze sprzedaży nieruchomości i jak należy się rozliczyć z takiej transakcji sprzedaży...

Zdaniem Wnioskodawcy skoro nie ma możliwości sprzedaży budynku bez gruntu na którym jest posadowiony oraz grunt ten nie może być przedmiotem odrębnego obrotu, to ulga należy się od całości sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nieruchomość nabył na cele mieszkaniowe i nie mógł tam mieszkać bez gruntu. Literalne brzmienie przepisu dotyczącego ulgi meldunkowej jest niejasne. Sztuczny podziału gruntu i domu jest niemożliwy i nie pozwala na to prawo cywilne. Stosując wykładnię celowościową ulga dotyczyła nieruchomości na cele mieszkalne podatnika, a nie cele obrotu nieruchomościami. Cała nieruchomość była wykorzystywana na cele mieszkalne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma zatem właściwe ustalenie daty, od jakiej należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy tj. czy od daty kiedy nastąpiło pierwotne nabycie przez wnioskodawcę nieruchomości, na której znajduje się budynek mieszkalny, czy też od daty kiedy została podpisana pomiędzy wnioskodawcą i jego żoną umowa podziału majątku wspólnego.

Kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Na podstawie art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa (jak to ma miejsce w sprawie będącej przedmiotem wniosku), jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 42 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). W rezultacie dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego za datę nabycia nieruchomości w przypadku sprzedaży nieruchomości, która przypadła osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, ale tylko wówczas jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału, mieści się w udziale jaki przysługuje każdemu z małżonków w majątku dorobkowym małżeńskim oraz podział majątku jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty lub dopłaty.

Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień dokonania podziału majątku wspólnego. Stąd wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) – jak też stan jej majątku osobistego. Powyższych ustaleń należy bezwzględnie dokonać w oparciu o obiektywne kryteria czyli zgodnie z wyliczeniem dokonanym na podstawie cen rynkowych obowiązujących na danym obszarze w dniu zawarcia umowy, na mocy której doszło do podziału majątku dorobkowego małżonków, a nie według subiektywnego przekonania małżonków.

W przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca wskazał, że w 2001 r., będąc w związku małżeńskim, nabył w drodze umowy kupna nieruchomość, na której znajduje się budynek mieszkalny. W dniu 26 stycznia 2007 r. została podpisana pomiędzy wnioskodawcą i jego żoną umowa podziału majątku wspólnego. W wyniku zawartej umowy dom jednorodzinny stanowiący wspólny dorobek małżeński przypadł Wnioskodawcy w całości przy czym został on zobowiązany do spłaty na rzecz żony 50 % udziału w nieruchomości.

W dniu 31 sierpnia 2009 r. przedmiotowa nieruchomość została sprzedana.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że wnioskodawca prawo własności do całej nieruchomości nabył zgodnie z opisem w następujący sposób:

* w 2001 r. - nabycie pierwotne. Wnioskodawcy przypadła #189; udziału w nieruchomości, odpowiadającego udziałowi w majątku wspólnym,

* w 2007 r. – w wyniku podziału majątku wspólnego wnioskodawcy przyznano pozostały udział w nieruchomości, przekraczający udział w majątku wspólnym ze spłatą na rzecz byłej żony w wyniku czego wnioskodawca uzyskał prawo własności całej nieruchomości, na której znajduje się dom jednorodzinny.

Biorąc zatem pod uwagę powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 2001 r. nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć bowiem należy, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego udziału w nieruchomości minęło już pięć lat. Oznacza to, że przychód uzyskany ze sprzedaży #189; części przedmiotowej nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia pozostaje zatem cel na jaki wnioskodawca przeznaczy środki ze sprzedaży przedmiotowego udziału.

Natomiast, jak zostało wskazane powyżej, pozostałą część nieruchomości – przekraczającą udział w majątku wspólnym wnioskodawca nabył w 2007 r. w wyniku podziału majątku wspólnego. W takiej też części dochód ze sprzedaży nieruchomości, która nastąpiła w 2009 r. (czyli przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie) podlega opodatkowaniu według zasad obowiązujących na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 01 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

I tak stosownie do art. 30e ust. 1 i 4 ustawy w ww. brzmieniu od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i płatny jest w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku. Można do takich kosztów zaliczyć m.in. koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, opłatę skarbową. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód. Tak więc przychodem ze sprzedaży jest, jak wskazano powyżej, cena pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Natomiast w świetle art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie jednak z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r., wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,

2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,

3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,

4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

- jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Podkreślić należy, iż ujęty w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy katalog rzeczy i praw, których sprzedaż objęta jest zwolnieniem jest katalogiem zamkniętym a zatem przychód uzyskany z odpłatnego zbycia ale tylko rzeczy i praw enumeratywnie w nim wymienionych jest objęty zwolnieniem.

Zwolnienie, o którym mowa wyżej ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Jednakże w myśl art. 8 ust. 3 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 01 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Przedstawiając stan faktyczny wnioskodawca wskazał, iż był zameldowany na pobyt stały w budynku mieszkalnym od 5.02.2002 r. do dnia 14.10.2009 r. Oznacza to, że jeśli wnioskodawca w ustawowym terminie złoży w urzędzie skarbowym wymagane oświadczenie o spełnieniu warunków do zwolnienia, to przychód uzyskany ze sprzedaży jednak wyłącznie budynku mieszkalnego, w wysokości odpowiadającej udziałowi, jaki nabył wnioskodawca w wyniku podziału majątku wspólnego w 2007 r. będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Odrębnie należy natomiast potraktować przychód ze sprzedaży udziału w gruncie nabytego w 2007 r. w wyniku podziału majątku wspólnego.

Zauważyć bowiem należy, że ustawodawca, konstruując przesłanki uprawniające do skorzystania z omawianej ulgi, nie użył w ww. przepisie sformułowania „nieruchomość”, a posłużył się katalogiem rzeczy i praw (posiadającym walor katalogu zamkniętego), których sprzedaż objęta jest przedmiotowym zwolnieniem.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z opodatkowania przychód uzyskany z odpłatnego zbycia wyłącznie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku. Przepis ten nie obejmuje swoją dyspozycją gruntu lub udziału w gruncie związanego z tym budynkiem, ani innych lokali niemieszkalnych. Ustawodawca zdecydował że zwolnieniu, po spełnieniu określonych warunków podlega przychód ze sprzedaży wyłącznie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku a tym samym wykluczył jakąkolwiek możliwość zwolnienia gruntu a także budynków niemieszkalnych. Wobec powyższego tzw. ulga meldunkowa nie obejmuje przychodów z odpłatnego zbycia gruntów oraz budynków niemieszkalnych.

Oznacza to zatem, że w przedmiotowej sprawie przychód uzyskany ze zbycia udziału w gruncie a także przychód uzyskany ze zbycia udziału w budynkach niemieszkalnych (garażu oraz budynku gospodarczym) podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak zostało bowiem wskazane, treść art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy wskazuje jednoznacznie na objęcie zwolnieniem jedynie przychodu ze sprzedaży budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, natomiast brak jest prawnych podstaw do objęcia wskazanym zwolnieniem również udziału w gruncie. Tym samym dochód uzyskany ze sprzedaży, w części odpowiadającej wartości #189; gruntu będzie opodatkowaniu zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, przychód uzyskany ze sprzedaży, w części odpowiadającej wartości #189; części całej nieruchomości (gruntu jak i budynku mieszkalnego) nabytej w 2001 r. nie będzie w ogóle podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy już upłynął.

Z kolei przychód uzyskany ze sprzedaży, w części odpowiadającej wartości #189; budynku mieszkalnego, podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, że wnioskodawca w wymaganym terminie złoży stosowne oświadczenie o spełnieniu warunków do zwolnienia. Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży, w części odpowiadającej wartości #189; gruntu podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy, iż ulga należy się od całości sprzedaży nieruchomości uznaje się za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego stwierdzić należy, że orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.