IPPB1/415-987/09-2/MT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 22.12.2009 r. (data wpływu 29.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 29.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 2007 oraz 2008 Wnioskodawca złożył wspólnie z małżonką PIT-37 (zasady ogólne). W tym czasie Wnioskodawca miał zarejestrowaną działalność gospodarczą na własne nazwisko z wyborem opodatkowania na zasadzie liniowej (19%). W latach 2007 oraz 2008 działalność była zawieszona, tzn. nie była czynnie prowadzona, nie wystąpiły żadne zakupy lub sprzedaż w ramach tej działalności. Wnioskodawca składał jedynie deklaracje VAT-7 (zerowe) z uwagi na brak możliwości przeprowadzenia procedury zawieszenia działalności w zakresie podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługiwało wspólne rozliczenie się ze współmałżonką za lata 2007-2008...

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ograniczają możliwość wspólnego opodatkowania się z małżonkiem w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w danym roku podatkowym opodatkowanej na zasadzie podatku liniowego. Zdaniem Wnioskodawcy ustawodawca definiując tu działalność gospodarczą zmierzał do określenia definicji w postaci działalności prowadzonej czynnie, tj. takiej działalności której celem jest wynik gospodarczy. Według Wnioskodawcy nie można utożsamiać definicji prowadzenia działalności gospodarczej z działalnością gospodarczą znajdującą się w okresie zawieszenia, w którym nie dokonuje się żadnych czynności gospodarczych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. ) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów. Jednak art. 6 ust. 2 ww. ustawy przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków.

Powołany powyżej przepis stanowi, że małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Stosownie do art. 6 ust. 8 ww. ustawy, preferencyjny sposób opodatkowania małżonków nie znajduje zastosowania w sytuacji gdy, chociażby do jednego z nich miał zastosowanie przepis art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Natomiast art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi: podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 tej ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wg stawki liniowej 19%.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie. Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy. W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, m. in. liniowym 19% podatkiem dochodowym, stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w latach 2007-2008 miał zarejestrowaną działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Działalność w tym czasie była zawieszona (nie była czynnie prowadzona, nie wystąpiły żadne zakupy lub sprzedaż w ramach tej działalności), w związku z czym w latach 2007-2008 Wnioskodawca złożył wspólnie z małżonką PIT-37. Jednakże Wnioskodawca składał deklaracje VAT-7 (zerowe) i nie powiadomił organu podatkowego ani o likwidacji działalności gospodarczej, ani też nie dokonał zmiany wybranej formy opodatkowania, co jest równoznaczne z prolongowaniem złożonego wcześniej wniosku o zastosowanie opodatkowania „podatkiem liniowym”, a w konsekwencji z podporządkowaniem się przepisom art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z powyższego wynika, że w latach 2007-2008 Wnioskodawca miał zarejestrowaną działalność gospodarczą opodatkowaną tzw. podatkiem liniowym. Należy więc stwierdzić, że miały do niego zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Fakt zawieszenia działalności gospodarczej opodatkowanej 19% podatkiem liniowym oraz nie dokonywania żadnych zakupów lub sprzedaży w ramach tej działalności, pozostaje bez znaczenia dla możliwości zastosowania wspólnego opodatkowania małżonków.

Wobec powyższego, sam wybór opodatkowania dochodów osiąganych z działalności gospodarczej wg liniowej 19% stawki podatku dochodowego oraz nie złożenie innych oświadczeń, tj. dotyczących likwidacji działalności gospodarczej lub zmiany formy opodatkowania, wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać, że zawieszenie działalności gospodarczej w świetle przepisów obowiązujących w przedstawionym stanie faktycznym nie jest równoznaczne z jej zaprzestaniem. Zawieszenie działalności nie jest instytucją prawną, bowiem ani przepisy prawa podatkowego, ani przepisy innych gałęzi oprawa obowiązujące w 2007 i 2008 r. nie zawierają regulacji prawnych w tym zakresie, w tym nie nakładają na podatnika obowiązku powiadomienia organu podatkowego o tym fakcie. W związku z powyższym zawieszenie działalności gospodarczej nie powoduje żadnych skutków prawnych, nie wpływa w żaden sposób na zakres praw i obowiązków podatnika wynikających z przepisów prawa podatkowego. Nie może być wątpliwości co do tego, że o zawieszeniu działalności, można mówić wyłącznie wtedy, gdy taka działalność jest prowadzona. Tylko złożenie w Urzędzie Miasta oświadczenia o likwidacji działalności gospodarczej skutkuje wykreśleniem z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Oznacza to, że niezależnie od tego, że Wnioskodawca zawiesił działalność jest on nadal osobą prowadzącą działalność gospodarczą. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują bowiem żadnych przerw w prowadzeniu działalności gospodarczej. W związku z powyższym działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od dnia oznaczonego w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP-1 jako dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej do dnia, w którym Wnioskodawca zgłosi jej likwidację.

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie mógł skorzystać z możliwości wspólnego opodatkowania małżonków za lata 2007-2008, gdyż w latach tych Wnioskodawca był osobą, do której miał zastosowanie przepis art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt podlegania regulacjom zawartym w tym przepisie ma bowiem decydujące znaczenie dla braku możliwości skorzystania ze wspólnego opodatkowania małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek wysokości 80 zł, nadpłata w wysokości 40 zł dokonana w dniu 23.12.2009 r. będzie zwrócona, na adres Wnioskodawcy zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.