IPPB3/423-855/09-2/ER

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23.11.2009r. (data wpływu 27.11.2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie kosztów uzyskania przychodu; uzupełnionym w dniu 01.03.2010 r. (data wpływu 04.03.2010r.), na wezwanie organu z dnia 18.02.2010r. (data doręczenia 22.02.2010r.) – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 27.11.2009r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Bank. (dalej: Bank lub Korzystający) jest stroną umowy leasingu zawartej z Finansującym, której przedmiotem są samochody osobowe różnych marek, dalej: umowa leasingu. Zgodnie z zawartą umową leasingu odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z Ustawą z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), dalej: UPDOP, w podstawowym okresie leasingu dokonuje Finansujący. Na mocy umowy leasingu Korzystający jest zobowiązany do uiszczenia na rzecz Finansującego wynagrodzenia w postaci administracyjnej raty leasingowej należnej z tytułu finansowania nabycia przedmiotu leasingu przed oddaniem go do używania Korzystającemu (w przypadku, gdy takie finansowanie wystąpi), jak również 48 miesięcznych kolejnych rat leasingowych.

Obok umowy leasingu Bank jest stroną umowy o współpracy zawartej pomiędzy spółką zajmującą się zarządzaniem flotą wykorzystywanych przez Bank samochodów (dalej: Zarządzający), Finansującym oraz Bankiem, dalej: umowa o współpracy. Celem zawarcia umowy o współpracy było określenie wzajemnych praw i obowiązków w zakresie usług zarządzania flotą samochodową będącą przedmiotem wspomnianej wcześniej umowy leasingu. Umowa określa zasady świadczenia przez Zarządzającego usług zarządzania flotą samochodową w tym w szczególności takich czynności jak usługi pośrednictwa w zakresie nabywania, rejestracji i dostarczania nowych samochodów stanowiących przedmiot urnowy leasingu, określone usługi serwisowe i administracyjne związane z zarządzaniem flotą samochodową za określonym w umowie wynagrodzeniem. Zarządzający gwarantuje również w umowie właścicielowi samochodów (Finansującemu) odkup samochodów po zakończeniu umowy leasingu po wartości określonej w umowie o współpracy.

Umowa o współpracy przewiduje ponadto dodatkowe rozliczenie kosztów eksploatacji pomiędzy Korzystającym oraz Zarządzającym. Rozliczenie następuje po podpisaniu protokołu zwrotu samochodu flotowego i dotyczy dodatkowych kosztów nieuwzględnionych uprzednio w ramach cyklicznych opłat związanych z bieżącą obsługą pojazdów (tj. ratach leasingowych) związanych z faktycznym przebiegiem oraz/lub skróceniem okresu eksploatacji danego samochodu flotowego. Podstawą do tego rozliczenia pomiędzy Korzystającym a Zarządzającym jest, na mocy umowy, ustalenie wartości końcowej samochodu flotowego. Szczegółowe zasady ustalenia wartości końcowej samochodu flotowego określa umowa o współpracy. Co do zasady w przypadku samochodów leasingowanych, których eksploatacja kończy się w dniu, jak również przed dniem zakończenia umowy leasingu, wartość końcowa samochodów uwzględniająca faktyczny okres eksploatacji lub faktyczny przebieg samochodu zostanie skalkulowana w oparciu o szczegółowe wytyczne zawarte w umowie o współpracy oraz w załącznikach do tej umowy. Wyliczenie wartości kosztów eksploatacji będzie dokonywane poprzez odjęcie od wartości odkupu wartości końcowej samochodu flotowego obliczonej zgodnie z zasadami przedstawionymi powyżej. W przypadku otrzymania wartości dodatniej (tj. niedopłaty ze strony Korzystającego), Korzystający będzie zobowiązany zapłacić na rzecz Zarządzającego wartość niedopłaty powstałej w wyniku tego wyliczenia. Natomiast w przypadku otrzymania wartości ujemnej (tj. nadpłaty ze strony Korzystającego), Zarządzający będzie zobowiązany zapłacić na rzecz Korzystającego wartość nadpłaty powstałej w wyniku tego wyliczenia.

Jednocześnie na podstawie protokołu zwrotu samochodu flotowego sporządzana jest ocena stanu technicznego samochodu flotowego uwzględniająca ewentualną wcześniejszą niestandardową eksploatację tego samochodu. Szczegółowe zasady dokonywania oceny stanu technicznego samochodu flotowego z uwzględnieniem sposobu dokonywania wyliczenia ewentualnych dodatkowych kosztów w tym zakresie zostały określone w załączniku do umowy o współpracy. Do poniesienia tych dodatkowych kosztów na rzecz Zarządzającego zobowiązany jest Korzystający (poza wyjątkami określonymi szczegółowo w umowie). Bank jako Korzystający zobowiązany jest do zapłaty tych dodatkowych kosztów (jeżeli takie koszty w przypadku danego samochodu wystąpią).

W dniu 04.03.2010 r., na wezwanie Organu podatkowego, Spółka uzupełniła wniosek o dodatkowe wyjaśnienia, z których wynika, iż:

1. Zgodnie z umową zawartą pomiędzy Bankiem, Zarządzającym i Finansującym, podmiotem zobowiązanym do wykonania usług pośrednictwa w zakresie nabywania, rejestracji i dostarczania nowych samochodów stanowiących przedmiot umowy leasingu, usług serwisowych i administracyjnych związanych z zarządzaniem flotą samochodową wykorzystywaną przez Bank jest Zarządzający, który świadczy przedmiotowe usługi na rzecz Banku,

2. Za wykonanie całości usług objętych umową w tym tych, o których mowa w pkt 1 Zarządzający otrzymuje zgodnie z zawartą umową wynagrodzenie od Banku.

3. Zarządzający w świetle obowiązującej umowy zobowiązuje do świadczenia na rzecz Banku następujących usług:

1. usługi pośrednictwa w zakresie nabywania, rejestracji i dostarczania nowych samochodów stanowiących przedmiot umowy leasingu — przedmiotowe usługi polegają na składaniu zapotrzebowania u Finansującego na objęcie przedmiotem umowy leasingu samochodów, przekazywanie i odbiór samochodów dla Banku, czynności w zakresie rejestracji zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym;

2. usługi serwisowe — przedmiotowe usługi obejmują wykonywanie wszelkich przeglądów i konserwacji samochodów flotowych zgodnie z gwarancją producenta i instrukcją obsługi pojazdu, które są związane z jego eksploatacją, realizacja standardowych badań technicznych wymaganych przepisami prawa polskiego, dokonywanie napraw i remontów samochodów flotowych;

3. usługi zarządzania ogumieniem — przedmiotowe usługi polegają na zakupie, wymianie, naprawie i przechowywaniu opon;

4. usługi „door to door” — przedmiotowe usługi polegają na przyprowadzaniu i odprowadzaniu samochodu do miejsca lokalizacji (siedziby Banku lub jego jednostek organizacyjnych) z autoryzowanej stacji obsługi w przypadku napraw, przeglądów, wymiany opon;

5. usługi assistance — przedmiotowe usługi polegają na tym, iż zarządzający będzie udostępniał użytkownikom assistance;

6. usługi dostarczenia samochodu zastępczego — przedmiotowe usługi polegają na tym, że na czas przeglądu oraz naprawy samochodu flotowego zostanie udostępniony tzw. samochód zastępczy;

7. usługi administrowania — przedmiotowe usługi polegają na organizacji, monitorowaniu i zarządzaniu czynnościami serwisowymi, przeglądami technicznymi, okresowymi, ogumieniem, prowadzeniem historii samochodów flotowych, wsparciem przy likwidacji szkód komunikacyjnych, udostępnianiu infolinii umożliwiającej pomoc użytkownikom pojazdów w sprawach związanych z ich użytkowaniem;

8. usługi odbierania samochodów wycofanych z eksploatacji;

9. usługi odkupu — przedmiotowe usługi polegają na tym, iż zarządzający gwarantuje i określa wartość odkupu samochodu i w przypadku odstąpienia od prawa nabycia pojazdu przez Bank zarządzający będzie zobowiązany do zakupu samochodu od finansującego;

10. usługi zarządzania kartami paliwowymi — przedmiotowe usługi polegają na przygotowywaniu raportów ilościowo-jakościowych w zakresie zużywanego paliwa, zamawianiu kart paliwowych I ich dostawy do Banku, blokady kart, rejestracji kradzieży, awarii, zgubienia;

11. usługi ubezpieczeniowe — przedmiotowe usługi polegają na zgłaszaniu zapotrzebowania na przygotowanie polisy ubezpieczeniowej, monitorowaniu polis ubezpieczeniowych, odnawianiu polis;

12. usługi wynajmu krótkoterminowego samochodów;

13. usługi montażu i serwisowania dodatkowych akcesoriów.

4. Zarządzający pokrywa koszty bieżącej eksploatacji i „standardowego” zużycia samochodu z wyjątkiem wydatków zastrzeżonych w umowie do samodzielnego pokrywania przez Bank. Bank w ramach zawartej umowy ponosi następujące koszty użytkowania samochodów:

1. paliwo,

2. płyn do spryskiwaczy,

3. mycie samochodu, czyszczenie wnętrza,

4. mandaty,

5. opłaty parkingowe,

6. wymiany zniszczonych lub zagubionych kołpaków,

7. naprawy wynikające z użytkowania samochodu flotowego niezgodnie z instrukcją obsługi,

8. wulkanizacja, naprawy oraz przełożenia opon uszkodzonych z winy użytkownika,

9. opłaty abonamentowe z tytułu użytkowania radioodbiornika,

10. koszty wydania nowej karty paliwowej w przypadku zagubienia lub zniszczenia karty przez użytkownika,

11. wyrabianie zagubionych tablic rejestracyjnych, dokumentów naklejek na szybę,

12. wymiana utraconych kluczyków lub pilota do samochodu flotowego,

13. uzyskanie duplikatu polisy ubezpieczeniowej w przypadku zagubienia lub zniszczenia polisy przez użytkownika,

14. assistance po zakończeniu assistance producenta,

15. zakup i montaż dodatkowych elementów wyposażenia,

16. koszty rejestracji samochodów.

5. Z zawartych umów leasingu nie wynikają żadne ograniczenia, co do sposobu użytkowania samochodów przez Bank.

6. Dodatkowe rozliczenie, które następuje pomiędzy Korzystającym, a Zarządzającym wynika z woli stron oraz istoty kontraktu obsługi floty i jest ono podyktowane w pierwszym rzędzie tym, iż to Bank jako podmiot faktycznie korzystający z samochodów w istocie ma wpływ tak na kształt jak i sposób praktycznego wykorzystania pojazdu. To Bank jest zainteresowany sprawną obsługą floty pojazdów, którymi dysponuje niezależnie od tytułu prawnego, na podstawie którego nimi dysponuje. Jednocześnie z istoty umowy leasingu wynika, iż inny podmiot jest właścicielem pojazdu, inny zaś jego faktycznym użytkownikiem ponoszącym ciężary związane z bieżącym wykorzystaniem przedmiotu leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy uiszczenie przez Bank, na podstawie faktury, opisanych w stanie faktycznym dodatkowych elementów rozliczeniowych związanych z zarządzaniem samochodami wykorzystywanymi przez Bank na rzecz Zarządzającego po podpisaniu protokołu zwrotu samochodu flotowego, może być uznane, w świetle art. 15 ust. 1 UPDOP, za koszt uzyskania przychodu przez Bank...

Zdaniem wnioskodawcy.

Wypłata dodatkowych kosztów eksploatacji na rzecz Zarządzającego związanych z faktycznym przebiegiem lub skróceniem okresu eksploatacji oraz w związku z niestandardową eksploatacją danego samochodu, wynikających z umowy o współpracy, po podpisaniu protokołu zwrotu samochodu flotowego, powinna być uznana w świetle art. 15 UPDOP za koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z regulacją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z kolei art. 16 ust. 1 UPDOP zawiera katalog kosztów, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Szczegółowa analiza wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów zawarta w tym artykule prowadzi do wniosku, że w katalogu kosztów nie stanowiących kosztu uzyskania przychodu nie zostały wymienione koszty, do których poniesienia (w określonych przypadkach) zobowiązany jest Bank na mocy pkt 14 umowy o współpracy.

W związku z powyższym, zdaniem Banku, o możliwości zaliczenia kosztu eksploatacji związanego z faktycznym przebiegiem lub skróceniem okresu eksploatacji oraz w związku z nieprawidłową eksploatacją danego samochodu, będą decydowały ogólne przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 UPDOP.

W świetle art. 15 ust. 1 UPDOP, aby dany wydatek mógł zostać uznany przez podatnika za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. wydatek został poniesiony przez podatnika,

2. ma charakter definitywny,

3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4. został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła,

5. został właściwie udokumentowany.

W przypadku Banku, koszt eksploatacji ponoszony na podstawie umowy o współpracy na rzecz Zarządzającego, jest ponoszony przez Bank na podstawie wystawionej przez Zarządzającego faktury VAT w wysokości wynikającej z faktury, określonej na podstawie szczegółowych wytycznych wskazanych w umowie o współpracy. Koszt ten jest bezzwrotny. W związku z powyższym, aby koszt eksploatacji mógł być zaliczony przez Bank do kosztów uzyskania przychodu powinien mieć związek z prowadzoną przez Bank działalnością gospodarczą oraz powinien zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła.

Niewątpliwie koszt eksploatacji ponoszony przez Bank ma związek z prowadzoną przez Bank działalnością gospodarczą, jak również ponoszony jest w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła. Jest to wydatek o charakterze pośrednim związany z zapewnieniem i utrzymaniem floty samochodów służbowych Banku, które z kolei wykorzystywane są w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, przyczyniając się tym samym do wzrostu jego przychodów. Czasami zdarza się, że samochody te wykorzystywane są w okresie umowy leasingu bardziej niż wynikałoby to z normatywnego ich zużycia, na podstawie którego określana jest wysokość rat leasingowych. Ponieważ nie jest to zdarzenie pewne (nie musi wystąpić w przypadku każdego samochodu flotowego), nieracjonalne byłoby uwzględnianie tego czynnika w wysokości rat leasingowych w każdym przypadku (zarówno z punktu widzenia Korzystającego, jak i Finansującego) — warunki umowy leasingu przestałyby być konkurencyjne. Z tego względu wprowadzona została opłata eksploatacyjna, której celem jest wyrównanie utraty wartości przedmiotu leasingu z tytułu ponadnormatywnego zużycia. Z punktu widzenia Banku jest to wydatek racjonalny i ekonomicznie uzasadniony, ponoszony tylko w przypadku bardziej intensywnego użytkowania przedmiotu leasingu niż przeciętnie i spełnia wszelkie przesłanki do tego aby, uznać go za koszt uzyskania przychodu w świetle UPDOP.

Art. 15 ust. 1 UPDOP dopuszcza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu nie tylko wydatków, które służą bezpośrednio osiągnięciu konkretnego przychodu, ale również wydatków poniesionych w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Rozszerzenie definicji kosztów podatkowych wprowadzone nowelizacją UPDOP z 2007r. miało na celu usankcjonowanie i tak powszechnego już podejścia odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków o charakterze pośrednim, tj. wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i funkcjonowaniem podmiotu, aczkolwiek nie służących osiągnięciu konkretnego przychodu.

Wystarczającą przesłanką w takim przypadku do zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest istnienie nawet potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem, a uzyskanym przychodem. Dotyczy to wszystkich kosztów pośrednich związanych z funkcjonowaniem danego podmiotu gospodarczego, jak również z zachowaniem ciągłości jego działania.

W wyroku z dnia 20 maja 2009 r. (sygn. akt I SA/Op 81/09) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu stwierdził, iż „zwrot „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” wskazuje, że każdy wydatek poniesiony przez podatnika, a mający obiektywną cechę celowości, poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, powinien być uznany za koszt podatkowy. Przepis art. 15 ust. 1 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (...), nie wymaga, aby poniesiony w celu osiągnięcia przychodu wydatek w każdym przypadku skutkował uzyskaniem lub zwiększeniem przychodu proporcjonalnie do wielkości tych kosztów”.

Natomiast w wyroku z dnia 24 kwietnia 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 3318/08) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, iż „artykuł 15 ust. 1 u.p.d.o.p zawiera określoną treść normatywną i dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów, nie jest rozstrzygający, ani wystarczający sam fakt nieumieszczenia danego rodzaju wydatku na liście wyłączeń zawartej w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Istotne jest więc istnienie określonego związku, nawet rozumianego szeroko, jako związek potencjalny bądź pośredni, pomiędzy czynionymi przez danego podatnika wydatkami a perspektywą uzyskania przychodów, nawet jeżeli przychody te nie zostały w rezultacie osiągnięte”.

Aby więc dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, nie musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem, związek ten może mieć charakter potencjalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( tj. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 ze. zm.) w rozdziale 4a reguluje opodatkowanie stron umowy leasingu, przez którą według definicji określonej w art. 17a pkt 1 ustawy rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym „ a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Podstawowym obowiązkiem finansującego w ramach umowy leasingu jest zarówno na gruncie prawa cywilnego jak i na gruncie prawa podatkowego oddanie przedmiotu leasingu korzystającemu do używania i ewentualnie pobierania pożytków przez czas oznaczony.

Głównym obowiązkiem korzystającego jest natomiast zapłata w ratach opłat, których suma w przypadku leasingu operacyjnego, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Strony umowy leasingu mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego ( art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny ( Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze. zm.).

Korzystający obowiązany jest utrzymywać rzecz w należytym stanie, w szczególności dokonywać jej konserwacji i napraw niezbędnych do zachowania rzeczy w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem jej zużycia wskutek prawidłowego używania.

Oznacza to również, że firma leasingowa może stawiać korzystającemu ograniczenia co do sposobu, miejsca używania przedmiotu. I w sytuacji, gdy stosowne zapisy w zakresie wielkości rat leasingowych, ograniczenia w korzystaniu z przedmiotu leasingu znajdują się w zawartej umowie leasingu, przepisy prawa podatkowego przy spełnieniu przez umowę warunków określonych w tych przepisach dla danego typu umowy leasingu, nie stawiają przeszkód w zaliczeniu wydatków wynikających z umowy leasingu do kosztów uzyskania przychodów. Ustawa określa przy tym precyzyjnie co stanowi koszt uzyskania przychodów przy umowie leasingu.

W zakresie innych wydatków ocena w zakresie zaliczenia ich do kosztów podatkowych zależy od spełnienia przez nie warunków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy. Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, iż za koszty uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika oraz nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku Spółka określiła, iż obok umowy leasingu zawartej z Finansującym, której przedmiotem są samochody osobowe różnych marek, Spółka zawrze również umowę o współpracy pomiędzy Zarządzającym flotą samochodową i Finansującym.

Celem zawarcia umowy o współpracy jest określenie wzajemnych praw i obowiązków w zakresie usług zarządzania flotą samochodową będącą przedmiotem umowy leasingu. Na mocy tej umowy Zarządzający, m.in. gwarantuje i określa wartość odkupu samochodu a w przypadku odstąpienia od prawa nabycia pojazdu przez Bank, Zarządzający jest zobowiązany do zakupu samochodu od Finansującego.

Jak zaznaczyła Spółka w uzupełnieniu do wniosku, podmiotem zobowiązanym do wykonania usług pośrednictwa w zakresie nabywania, rejestracji i dostarczania nowych samochodów stanowiących przedmiot umowy leasingu, usług serwisowych i administracyjnych związanych z zarządzaniem flotą samochodową wykorzystywaną przez Bank jest Zarządzający, który świadczy przedmiotowe usługi na rzecz Banku, za stosownym wynagrodzeniem. Bank w ramach zawartej umowy ponosi koszty użytkowania samochodów, tj. paliwo, płyn do spryskiwaczy, mycie samochodu, czyszczenie wnętrza, mandaty, opłaty parkingowe i.in.

Z zawartych umów leasingu nie wynikają żadne ograniczenia, co do sposobu użytkowania samochodów przez Bank.

W związku z powyższym nie można zgodzić się ze Spółką, iż opłatę eksploatacyjną, której celem jest wyrównanie utraty wartości przedmiotu leasingu z tytułu ponadnormatywnego zużycia samochodów będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jako wydatek związany z zapewnieniem i utrzymaniem floty samochodowej. Jak wskazuje Spółka, rozliczenie dodatkowej opłaty eksploatacyjnej następuje po podpisaniu protokołu zwrotu samochodu flotowego i dotyczy dodatkowych kosztów nieuwzględnionych uprzednio w ramach cyklicznych opłat związanych z bieżącą obsługą pojazdów (tj. ratach leasingowych). W takim przypadku trudno jest doszukać się związku ponoszonych wydatków z uzyskanym przychodem Spółki. Wydatki te są ponoszone w imieniu Zarządzającego, który to, gdy Bank nie odkupi samochodu będącego przedmiotem leasingu, jest zobowiązany do zapewnienia ceny odkupu w wysokości żądanej przez Finansującego.

W podanym zdarzeniu przyszłym, opłata eksploatacyjna ma wyrównać Zarządzającemu straty polegające na tym, że w przypadku niestandardowej eksploatacji samochodów, odkupi on od leasingodawcy samochody po cenie wyższej, niż ich faktyczna wartość rynkowa.

Tutejszy Organ nie widzi związku takiego wydatku z uzyskaniem przychodów Banku. Uznanie za koszt uzyskania przychodów opłaty eksploatacyjnej, płaconej na rzecz Zarządzającego, który nie jest właścicielem przedmiotu leasingu, niezgodne jest z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wspomniano wyżej, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Cel ten musi być wyraźnie widoczny, zaś poniesione wydatki winny go bezpośrednio lub pośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Spółka wskazuje, iż dodatkowe rozliczenie, które następuje pomiędzy Korzystającym, a Zarządzającym wynika z woli stron oraz istoty kontraktu obsługi floty i jest ono podyktowane w pierwszym rzędzie tym, iż to Bank jako podmiot faktycznie korzystający z samochodów w istocie ma wpływ tak na kształt jak i sposób praktycznego wykorzystania pojazdu.

Odnosząc się do powyższego argumentu należy wskazać, iż jednym z przejawów odrębności prawa podatkowego jest koniczność oceniania skutków czynności cywilnoprawnych na gruncie prawa podatkowego.

Wyrażona w przywołanym wyżej przepisie 353 kodeksu cywilnego zasada swobody zawierania umów przyznaje wprawdzie uprawnienie stronom do konstruowania łączącego je stosunku prawnego w taki sposób, jak to uczyniono w umowie o współpracy, jednak z faktu tego nie można wywodzić skutków podatkowych w postaci zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz Zarządzającego - dodatkowych kosztów nieuwzględnionych uprzednio w ramach cyklicznych opłat związanych z bieżącą obsługą pojazdów (tj. ratach leasingowych). Wydatki te, jak wspomniano wyżej, są ponoszone w imieniu Zarządzającego, który to gwarantuje i określa wartość odkupu samochodu od Finansującego.

Zaznaczyć przy tym należy, iż to że strony w umowie o współpracy, która stanowi podstawę do ich wzajemnych rozliczeń, tak ukształtowały swoje prawa i obowiązki, nie jest przedmiotem ingerencji Organu podatkowego. Interpretacja dotyczy jedynie skutków podatkowych takiej czynności cywilnoprawnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.