IBPBII/2/415-430/10/MW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 26 marca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki na podwyższenie wartości udziałów - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 26 marca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki na podwyższenie wartości udziałów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, wspólnikiem Spółki z o.o. Zamierzone jest dokonanie podwyższenia kapitału zakładowego tej Spółki. W Spółce, zgodnie z art. 153 zdanie 2 Kodeksu spółek handlowych, istnieje system równych i niepodzielnych udziałów. Podwyższenie kapitału zakładowego zostanie dokonane w ten sposób, że zgodnie z art. 257 § 2 Kodeksu spółek handlowych nastąpi podwyższenie wartości nominalnej wszystkich istniejących udziałów, w tym również tych należących do wnioskodawczyni, ilość ich zaś nie ulegnie zmianie. Wnioskodaczyni wspomina również, że obecnie kapitał zakładowy Spółki wynosi 10 000,00 zł na który składa się 200 udziałów o wartości nominalnej 50 zł każdy.

Pokrycie podwyższonego w ww. sposób kapitału zakładowego Spółki nastąpi poprzez wniesienie przez wnioskodawczynię wkładu niepieniężnego (aportu) nie stanowiącego przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 21 ust 1 pkt 109 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991r. (t. j. z dnia 31 stycznia 2000r. Dz.U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w postaci części nieruchomości, którą wnioskodawczyni zamierza nabyć dla powyższego celu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawione zdarzenie przyszłe powoduje powstanie przychodu po stronie wnioskodawczyni, a zatem czy w podanym zdarzeniu przyszłym znajdzie zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawczyni, w podanym zdarzeniu przyszłym nie zaktualizuje się dyspozycja art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie powstanie po stronie wnioskodawczyni przychód. Powyższy przepis dotyczy sytuacji, w której powstaje przychód w wyniku objęcia udziałów spółki mającej osobowość prawną za wkład niepieniężny, inny niż przedsiębiorstwo, bądź jego zorganizowana część (które to korzysta ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ustawa Kodeks spółek handlowych z dnia 15 września 2000r. (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) rozróżnia w art. 258 § 2 dwie sytuacje: objęcia nowego udziału bądź objęcia podwyższenia wartości istniejącego udziału. Co do objęcia nowych udziałów należy zauważyć, że zgodnie z normatywną konstrukcją spółki z o. o. objęcie udziału ma charakter pierwotny i nierozerwalnie związane jest z utworzeniem danego udziału w takiej spółce. Wszelkie dalsze zmiany przedmiotowo-podmiotowe następujące po objęciu udziału w postaci zmiany udziałowca (np. na skutek zbycia udziału) bądź też zmiany udziału (np. na skutek zwiększenia jego wartości nominalnej) nie prowadzą do ponownego "objęcia" udziału. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posługuje się właśnie sformułowaniem „objęcia udziałów" jako warunku powstania przychodu po stronie wspólnika, nie wspomina zaś o sytuacji objęcia podwyższenia wartości udziału. Należy zatem stwierdzić, że przychodem będzie jedynie pierwotne nabycie udziału za aport, następujące po jego utworzeniu.

Ugruntowanym stanowiskiem w doktrynie prawa finansowego wspartym licznymi wypowiedziami Trybunału Konstytucyjnego i Naczelnego Sądu Administracyjnego jest konieczność ścisłego interpretowania przepisów podatkowych jako nakładających obowiązki na obywateli, bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa publicznego. Tym samym wszelkie zastosowanie analogii w wykładni tych przepisów nie jest dopuszczalne. Powszechnie przyjętą w polskim systemie prawa finansowego jest zasada nullum tributum sine lege wynikająca z konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawnego określonej w art. 2 Konstytucji RP z 1997r. Jedynie wyraźnie wskazane w ustawie obowiązki uiszczania danin publicznych są, jako odpowiadające wyżej wymienionej zasadzie, zgodne z Konstytucją.

Mając na względzie racjonalność ustawodawcy należy również wspomnieć o zasadach posługiwania się przez ustawodawcę językiem prawnym, tj. językiem aktów normatywnych. Zgodnie z przyjętymi dyrektywami interpretacji ustawodawca dla tych samych desygnatów nazw języka prawnego stosuje w systemie prawa te same nazwy zapewniając jego komplementarność. Nie ma wątpliwości, że pojęcie "objęcia udziałów" jest pojęciem z zakresu języka prawnego, nie zaś potocznego. K.s.h. operuje pojęciem „objęcia udziałów" tylko w przypadku nabycia pierwotnego („udziałów" zgodnie z art. 258 § 2 k.s.h.). W przypadku zmian przedmiotowo-podmiotowych w zakresie udziałów w spółce z o. o. k.s.h. stosuje inne określenia, np.: „zbycie", „umorzenie", „zastawienie", „podwyższenie wartości nominalnej", „objęcie podwyższenia wartości" itd.

Należy zatem przyjąć, że skoro ustawodawca w art. 17 ust 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posługuje się sformułowaniem "udziałów (...) objętych za wkład niepieniężny" to może mieć na myśli jedynie pierwotne nabycie udziałów w postaci ich objęcia. Jak wskazano wyżej „objęcie udziałów" tyczy się jedynie nowoutworzonych udziałów, tym samym udziały już istniejące, a jedynie których wartość została podwyższona nie są obejmowane (w takim przypadku zgodnie z k.s.h. obejmuje się ich podwyższoną wartość). Dlatego też w przypadku braku objęcia udziałów, zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstaje przychód po stronie wspólnika spółki z o. o. Ewentualne próby stosowania tego przepisu per analogiam także w odniesieniu do podwyższenia wartość nominalnej istniejących udziałów nie znajdują uzasadnienia w przepisach prawa, a są wręcz sprzeczne z zasadami polskiego porządku prawnego w zakresie prawa podatkowego.

Jak bowiem wspomniano w zakresie prawa podatkowego obowiązuje nakaz stosowania wykładni językowej (literalnej) przepisów. Jak zaznaczył Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu do wyroku z dnia 27 listopada 1997r. sygn. SA/Ł 2682/95: "przy stosowaniu przepisów podatkowych powinna mieć zastosowanie ścisła wykładnia językowa wynikająca z treści przepisów podatkowych".

Należy również zwrócić uwagę, że przepis w obecnym sformułowaniu, dzięki zastosowaniu powyższej wykładni językowej nie budzi wątpliwości co do swojego literalnego znaczenia. Uciekanie się więc tutaj do rozszerzającej wykładni celowościowej czy funkcjonalnej nie byłoby dopuszczalne nawet gdyby przyjąć, że można dokonywać takowej na gruncie prawa podatkowego. Problem zakazu wykładni rozszerzającej przepisów prawa, w tym w szczególności prawa podatkowego, zilustrował zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w uzasadnieniu do wyroku z dnia 17 kwietnia 2007r. sygn. akt: I SA/Gd 108/07 (niepubl.). Jak podniósł Sąd: „Teoria prawa wskazuje również, iż w przypadku wykładni rozszerzającej - sens językowy przepisu jest jasny, niemniej ze względu na przekonywające uzasadnienie aksjologiczne przyjmuje się, że przepis ten formułuje normę o szerszym zakresie zastosowania lub zakresie normowania, niż przy wykładni dosłownej” (za: Wronkowska, Z. Ziembiński „Teoria prawa” Poznań 1997r.). Co do stosowania tego rodzajów wykładni przyjmuje się zazwyczaj następujące zasady (usystematyzowane przez Lecha Morawskiego „Wstęp do prawoznawstwa" TNOiK 1999 s. 165-166):

1. wszystkie przepisy prawa powinny być interpretowane literalnie, chyba, że istnieją ważne racje, by nadać im interpretacje rozszerzającą lub zwężającą;

2. nakaz wykładni literalnej przepisów prawa karnego;

3. nakaz stosowania wykładni literalnej przepisów prawa podatkowego;

4. zakaz stosowania wykładni rozszerzającej przepisów prawa karnego, jeżeli wykładnia taka miałaby prowadzić do rozszerzenia odpowiedzialności karnej oskarżonego, a to ze względu na zasadę nullum crimen, nulla poena sine lege,

5. zakaz stosowania wykładni rozszerzającej w prawie podatkowym, jeżeli wykładnia taka miała by prowadzić do rozszerzenia zakresu należności podatkowych, a to ze względu na zasadę nullum tributum sine lege,

6. zakaz wykładni rozszerzającej wyjątków (exceptiones non sunt extendendae -przykładem zastosowania tej reguły może być orzeczenie NSA z 1992r., w którym dochodzi Sąd do konkluzji, iż przepisy wprowadzające przywileje podatkowe mają charakter wyjątkowy i nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej),

7. zakaz wykładni rozszerzającej przepisów prawnych, które stanowią lex specialis, zakaz wykładni rozszerzającej przepisów upoważniających,

8. wolności i uprawnienia mogą być interpretowane rozszerzająco.

W wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej od ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podzielił zdanie WSA w Gdańsku potwierdzając w tezie orzeczenia, że „w prawie podatkowym zasadą jest stosowanie ścisłej wykładni prawa, w związku z czym stosowanie wykładni rozszerzającej (...) nie jest dopuszczalne" (wyrok z dnia 19 listopada 2008r. sygn. akt: II FSK 1187/07, niepubl.).

Przytoczone wyżej zasady wykładni przepisów prawa są powszechnie przyjęte w polskiej nauce prawoznawstwa, jak również znajdują pełne uznanie w judykaturze.

Zdaniem wnioskodawczyni, jej interpretację potwierdzają również organy podatkowe w pismach wydanych na podstawie analogicznej sytuacji na gruncie art. 12 ust 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z dnia 14 czerwca 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zawierającego taką samą regulację dotyczącą powstania przychodu wskutek objęcia udziałów lub akcji za aport jak ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (różnica polega na redakcji przepisu). Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie w piśmie z dnia 26 listopada 2004r. znak PD-1/005/2-410/04/WK, uznał co następuje: „ art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy określa, że przychodem dla wspólnika wnoszącego do spółki wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część jest wartość nominalna obejmowanych udziałów (akcji). (...) Wobec powyższego, opierając się przede wszystkim na literalnej wykładni przepisów prawa oraz opiniach prawnych przedstawicieli doktryny, w tym konkretnym przypadku należałoby uznać, że podwyższenie wartości posiadanego udziału nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym". Takie samo stanowisko zajął Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie w piśmie z dnia 29 stycznia 2007r. Znak: 1421/BF/415-90/GJ/06 (cytaty i sygnatury za: M. Gąsiorek „Przemyślane podwyższenie kapitału zakładowego pozwala uniknąć podatku", Rzeczpospolita, 28 września 2009r.). Zdaniem wnioskodawczyni, jej stanowisko potwierdza również autor wzmiankowanego artykułu.

W związku z powyższym, uznanie objęcia podwyższonej wartości nominalnej istniejących udziałów w ramach podwyższenia kapitału zakładowego spółki z o.o. za przychód nie znajduje podstaw na gruncie art. 17 ust 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie mieści się w zakresie jego dyspozycji. Z tego powodu objęcie podwyższenia wartości nominalnej udziałów, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym nie będzie przychodem wspólnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie wywoła żadnych konsekwencji podatkowych po stronie wnioskodawczyni.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)–c).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny.

Zgodnie z art. 257 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) podwyższenie kapitału zakładowego w spółkach kapitałowych następuje przez podwyższenie wartości nominalnej udziałów (akcji) istniejących lub ustanowienie nowych. Podwyższenie kapitału zakładowego powstaje z chwilą wpisania do rejestru we właściwym sądzie rejestrowym.

Zgodnie natomiast z art. 258 § 2 Kodeksu spółek handlowych oświadczenie dotychczasowego wspólnika spółki z o. o. o objęciu nowego udziału bądź udziałów lub o objęciu podwyższenia wartości istniejącego udziału bądź udziałów wymaga formy aktu notarialnego.

Z wyżej wskazanych przepisów Kodeksu spółek handlowych wynika bezpośrednio, że w przypadku kiedy wspólnik wnosi na poczet udziałów wkład niepieniężny (w tym przypadku w postaci nieruchomości), to niezależnie od tego czy otrzymuje on nowe udziały, czy też ulega zwiększeniu nominalna wartość już posiadanych przez tego wspólnika udziałów, dochodzi do ich „objęcia” przez tego wspólnika.

Z powyższego nie wynika zatem, że mogą być obejmowane tylko nowoutworzone udziały i to w całości. Nie ma więc podstawy do przyjęcia na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych zawężającej wykładni art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż przychód powstanie jedynie w sytuacji jednokrotnego, pierwotnego objęcia nowo utworzonych udziałów w zamian za wkład niepieniężny. Przepis ten nie stanowi bowiem o objęciu tylko nowo utworzonych udziałów (akcji), ani o objęciu jednorazowym i pierwotnym, tj. związanym z utworzeniem udziału (akcji). Przepis ten stanowi natomiast, iż w przypadku objęcia udziałów (akcji) w zamian za określony wkład niepieniężny przychodem jest wartość nominalna udziału (akcji) z chwili jego utworzenia.

Zasady ustalania przychodu z tytułu objęcia udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny zostały zawarte w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym ustawodawca kwalifikuje ten rodzaj przychodów do przychodów z kapitałów pieniężnych. Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny. Z treści art. 17 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy wynika natomiast, iż przychód określony w art. 17 ust. 1 pkt 9 powstaje w dniu wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego spółki.

Ustawodawca za przychody z kapitałów pieniężnych uważa nominalną wartość udziałów (akcji), co wynika wprost z literalnego brzmienia treści art. 17 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Gdy podmiot wnosi do spółki kapitałowej (z. o. o. lub akcyjnej) wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, osiąga w związku z tą operacją przychód. Jest nim nominalna wartość udziałów (akcji) objętych w zamian za wkład niepieniężny. Zestawiając ww. przepisy należy stwierdzić, że nie ma znaczenia, czy podwyższenie kapitału zakładowego następuje w drodze emisji nowych udziałów (akcji), czy też podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych udziałów (akcji). W obu przypadkach powstaje przychód do opodatkowania. W wyniku podwyższenia kapitału zakładowego na skutek wniesienia aportu wartość nominalna udziałów ulegnie zmianie i w tym przypadku przychodem będzie kwota odpowiadająca zwiększeniu wartości dotychczasowych udziałów. Przychód (dochód) ten będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Stosownie do art. 30b ust. 2 pkt 5 ww. ustawy dochodem z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną jest różnica pomiędzy wartością nominalną objętych udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1e.

Jak stanowi art. 30b ust. 5 ww. ustawy, dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c.

W myśl art. 22 ust. 1e pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część - na dzień objęcia tych udziałów (akcji), wkładów - ustala się koszt uzyskania, przychodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9, w wysokości wartości początkowej przedmiotu wkładu, zaktualizowanej zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszonej o sumę dokonanych przed wniesieniem tego wkładu odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1i ww. ustawy, jeżeli podatnik w związku z obejmowaniem udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny poniósł wydatki związane z objęciem tych udziałów (akcji), to wydatki te powiększają koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 1e.

Zatem jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, kosztem uzyskania przychodu jest wartość początkowa ww. składników majątku trwałego - zaktualizowana zgodnie z przepisami o amortyzacji – pomniejszona o sumę dokonanych przed wniesieniem wkładu odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto wartość początkową należy również pomniejszyć o odpisy amortyzacyjne, które zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów. Dodatkowo, jeżeli w związku z obejmowaniem udziałów (akcji) wnioskodawczyni poniosła wydatki związane z ich objęciem, ww. koszty uzyskania przychodów, mogą zostać powiększone o te wydatki.

Reasumując należy uznać, iż pokrycie przez wnioskodawczynię – jako wspólnika spółki z o. o. aportem (w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część) podwyższenia kapitału zakładowego w spółce z o. o. poprzez zwiększenie wartości nominalnej udziałów w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego (nieruchomość) spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Na podstawie art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powyższy przychód podlega opodatkowaniu podatkiem wg stawki 19%. Podstawą opodatkowania jest różnica pomiędzy ww. przychodem (tj. kwota odpowiadająca zwiększeniu wartości dotychczasowych udziałów) a kosztami uzyskania przychodu określonymi w art. 22 ust. 1e pkt 1 w związku z art. 22 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągnięta w roku podatkowym (art. 30b ust. 2 pkt 5).

Odnośnie przywołanych na poparcie stanowiska wnioskodawczyni postanowienia i decyzji w sprawach interpretacji prawa podatkowego organów podatkowych tut. Organ nie przeczy, iż w orzeczeniach tych zawarto odmienne rozstrzygnięcie niż w niniejszej interpretacji. Jednocześnie jednak wyjaśnia, iż powołane orzeczenia zostały wydane w trybie przepisów art. 14a-14b Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007r. i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ każda interpretacja wydawana jest w indywidualnej sprawie i wiąże tylko w sprawie w której zapadła. Ponadto od dnia 1 lipca 2007r. jedynym organem uprawnionym do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego jest Minister Finansów działający poprzez upoważnionych Dyrektorów Izb Skarbowych. Zauważyć również należy, iż postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. W jego wyniku, organ udzielający interpretacji przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do sytuacji indywidualnej wskazanej przez wnioskodawcę. W związku z powyższym w trybie tym Organ nie może prowadzić szeroko rozumianej polemiki z każdym poglądem wnioskodawcy i ustosunkowywać się do każdego powołanego wyroku. Wskazać jedynie należy, iż cytowany przez wnioskodawcę wyrok NSA z dnia 19 listopada 2008r. Znak: FSK 1187/07 oddalał skargę kasacyjną strony i potwierdzał stanowisko organu podatkowego, poza tym wyrok ten zapadł w odmiennym stanie faktycznym.

Zauważa się też, że cytowane fragmenty artykułu nie stanowią źródła prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.