PO 2/4-4737/01007/96

W związku z napływającymi zapytaniami dotyczącymi możliwości stosowania odliczenia z tytułu określonego w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. d) ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) w przypadku gdy zakup dotyczy przebudowanego budynku lub lokalu, przystosowanego w wyniku tej przebudowy na cele mieszkaniowe - po porozumieniu z Ministerstwem Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa - uprzejmie wyjaśniam, co następuje:

Zgodnie z powołanym wyżej art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniem od dochodu na zasadach i warunkach określonych w ustawie zostały objęte m.in. wydatki poniesione w roku podatkowym na cele mieszkaniowe podatnika, przeznaczone na zakup nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od gmin, a także od osób, które wybudowały ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie daje materialnoprawnej definicji użytego w tym przepisie określenia "nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku", co wskazuje, że jego zakres i treść wyznaczają przepisy Prawa budowlanego. W szczególności w kwestii tej należy mieć na uwadze przepis art. 3 pkt 6 ustawy z 7.7.1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. Nr 89, poz. 414 ze zm.), który definiuje pojęcie "budowy", rozumianej jako proces produkcyjny (budowlany), polegający na "wykonaniu obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowie, rozbudowie, nadbudowie, przebudowie oraz modernizacji obiektu budowlanego" i uzyskaniu w wyniku tego procesu określonego produktu. Wobec tego, produkt, jakim jest nowo wybudowany budynek, powstaje w wyniku wykonania obiektu w określonym miejscu. W wyniku przebudowy można natomiast uzyskać w niektórych przypadkach tylko zmianę funkcji istniejącego już obiektu budowlanego.

Jak wynika z powyższego, w przypadku przebudowy budynku lub lokalu celem przystosowania na cele mieszkaniowe mamy do czynienia tylko ze zmianą dotychczasowej funkcji tego budynku lub lokalu, a nie z nowo wybudowanym budynkiem mieszkalnym, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, wydatki poniesione przez podatników na zakup tego rodzaju budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych, powstałych w wyniku przebudowy, nie mogą zostać uznane za podlegające odliczeniu od dochodu na podstawie tego przepisu.

Biorąc jednak pod uwagę, że:

1)

w wyniku dokonanej przebudowy budynku przeznaczonego poprzednio na inne cele na budynek mieszkalny powstaje dodatkowa nowa substancja mieszkaniowa, która będzie służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych osób nabywających lokale przystosowane na ich cele mieszkaniowe,

2)

w wyniku przebudowy obejmującej szeroki zakres robót budowlanych powstaje dodatkowa substancja mieszkaniowa, porównywalna na ogół pod względem trwałości i rozwiązań konstrukcyjno-technicznych (nowoczesności) do substancji nowo wybudowanej,

3)

budynek mieszkalny lub lokal mieszkalny, powstałe w wyniku przebudowy, zostaną zakupione od podmiotu gospodarczego (osoby fizycznej lub prawnej), który uzyskał dodatkową substancję mieszkaniową w wykonywaniu prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej,

4)

omawiane odliczenie ma na celu stymulowanie rozwoju budownictwa mieszkaniowego poprzez premiowanie zakupu budynków mieszkalnych (lokali mieszkalnych) na rynku pierwotnym, tzn. bezpośrednio od podmiotów, które budynki te wybudowały w wykonywaniu działalności gospodarczej, a zatem jednym ze środków zmierzających w kierunku realizacji tego celu może być również stworzenie zachęty podatkowej dla podatników dokonujących zakupu budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych, powstałych w wyniku przebudowy, o których wyżej mowa, w celu zwiększenia oddziaływania poprzez ulgi podatkowe na rozwój budownictwa mieszkaniowego, zalecam organom podatkowym, aby w omawianych przypadkach, na uzasadniony wniosek podatnika, dokonywały, w ramach uprawnień określonych przepisami wydanymi na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem obliczonym od dochodu ustalonego według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - bez dokonania odliczenia, a podatkiem dochodowym obliczonym - po dokonaniu odliczenia w wysokości odpowiadającej kwocie odliczenia z tytułu wydatków faktycznie poniesionych na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w granicach obowiązującego limitu przewidzianego w art. 26 ust. 3 tej ustawy.

Decyzje takie mogą być podjęte zarówno w zakresie zaliczek na podatek, jak i podatku należnego za rok podatkowy, o ile zostały spełnione pozostałe warunki korzystania z odliczeń przewidziane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.