ILPB2/415-100/07-4/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2007 r. (data wpływu 27 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczeń od podatku wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 27 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczeń od podatku wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 26 października 2007 r. znak ILPB2/415-100/07-2/MT na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 listopada 2007 r., a w dniu 6 listopada 2007 r. wniosek uzupełniono poprzez złożenie oświadczenia, pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objętego wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 16 sierpnia 2006 r. Wnioskodawca dokonał cesji oszczędności zgromadzonych w kasie mieszkaniowej na rzecz córki, zamieszkałej w Szwecji. Otrzymane pieniądze, po uzupełnieniu kredytem, miały umożliwić córce zakup mieszkania w Polsce lub w Szwecji. Wystąpiły jednak trudności w zaciągnięciu kredytu w Polsce z uwagi na miejsce zamieszkania córki za granicą.

Wnioskodawca, powołując się na postanowienie z dnia 5 maja 2006 r. wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z., stwierdza, że dziecko nie musi wydatkować środków przekazanych na nabycie mieszkania, a rodzic nie będzie zobowiązany do zwrotu ulgi. W praktyce ugruntowany jest pogląd, że dziecko może wykorzystać środki pochodzące z cesji oszczędności na dowolny cel.

Córka zamierza darować Wnioskodawcy środki pieniężne wcześniej przekazane w drodze cesji. Pieniądze te przeznaczone zostaną na zakup mieszkania w Polsce. Wnioskodawca poddaje jednak w wątpliwość czy czynność darowizny nie będzie formą obejścia przepisów o kasie mieszkaniowej i czy organ podatkowy może żądać od Wnioskodawcy zwrotu ulgi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje podstawa do żądania zwrotu ulgi podatkowej od oszczędności zgromadzonych w kasie mieszkaniowej przekazanych w drodze cesji osobie bliskiej – córce, która z uwagi na określone okoliczności faktyczne, zamierza darować te oszczędności matce (po 1 stycznia 2007 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy brak jest podstaw do żądania od cedenta zwrotu ulgi podatkowej w przypadku zwrotu tych pieniędzy w formie darowizny przez cesjonariusza. Cesja jest czynnością prawną przenoszącą wierzytelność. Skuteczne dokonanie tej czynności, a to nastąpiło w sierpniu 2006 r., zamyka problem wszelkich roszczeń Skarbu Państwa czy kasy mieszkaniowej po dacie cesji wobec cedenta.

Podsumowując Wnioskodawca stwierdza, że dokonanie darowizny pieniężnej przez córkę jest czynnością odrębną od cesji i jest dopuszczalne bez zagrożenia odebrania ulgi matce.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdza się, co następuje.

Ulga z tytułu systematycznego gromadzenia oszczędności na jednym rachunku oszczędnościowo-kredytowym i w jednym banku prowadzącym kasę mieszkaniową została zlikwidowana z dniem 1 stycznia 2002 r., z jednoczesnym zachowaniem praw nabytych na zasadach określonych w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509 ze zm.).

Przepis ten stanowi, że podatnikom, którzy zawarli umowę o kredyt kontraktowy z bankiem prowadzącym kasę mieszkaniową o systematyczne gromadzenie oszczędności, według zasad określonych w przepisach o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, i przed dniem 1 stycznia 2002 r. nabyli prawo do odliczania od podatku wydatków poniesionych na cel określony w art. 27a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002 r., przysługuje, na zasadach określonych w tej ustawie, prawo do odliczania od podatku dalszych kwot wpłaconych oszczędności na kontynuację systematycznego gromadzenia oszczędności wyłącznie na tym samym rachunku oszczędnościowo-kredytowym i w tym samym banku prowadzącym kasę mieszkaniową, poniesionych od dnia 1 stycznia 2002 r., do upływu określonego przed dniem 1 stycznia 2002 r. terminu systematycznego gromadzenia oszczędności, wynikającego z umowy o kredyt kontraktowy. W świetle powyższego prawo do odliczeń od podatku na zasadach praw nabytych przysługuje wyłącznie tym podatnikom, którzy będąc posiadaczami rachunku oszczędnościowo-kredytowego w banku prowadzącym kasę mieszkaniową, pierwszych wpłat na ten rachunek dokonali przed 1 stycznia 2002 r. Do odliczeń na podstawie art. 4 ust. 3 ww. ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. nie są zatem uprawnione osoby, które posiadaczami rachunku oszczędnościowo-kredytowego stały się po 31 grudnia 2001 r., np. w wyniku dokonanej po tej dacie cesji.

Jednocześnie, stosownie do postanowień art. 6 ww. ustawy z dnia 21 listopada 2001 r., moc obowiązującą zachował art. 27a ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002 r., w odniesieniu do wymienionych w nim zdarzeń powstałych po 31 grudnia 2001 r.

Przepis ten stanowił, że jeżeli podatnik skorzystał z odliczeń od dochodu (przychodu) lub podatku z tytułu wydatków poniesionych m.in. na systematyczne gromadzenie oszczędności w kasie mieszkaniowej, a następnie wycofał oszczędności z kasy mieszkaniowej, z wyjątkiem gdy wycofana kwota po określonym w umowie o kredyt kontraktowy okresie systematycznego oszczędzania została wydatkowana zgodnie z celami systematycznego oszczędzania na rachunku prowadzonym przez tę kasę lub przeniósł uprawnienia do rachunku oszczędnościowo-kredytowego na rzecz osób trzecich, z wyjątkiem dzieci własnych lub przysposobionych, to do dochodu (przychodu) lub podatku należnego za rok, w którym zaistniały te okoliczności, dolicza się odpowiednio kwoty poprzednio odliczone z tych tytułów.

Zatem obowiązek doliczenia kwot uprzednio odliczonych z tytułu systematycznego gromadzenia oszczędności wyłącznie na jednym rachunku oszczędnościowo-kredytowym i w jednym banku prowadzącym kasę mieszkaniową występuje w przypadku:

wycofania oszczędności z kasy mieszkaniowej przed upływem okresu systematycznego oszczędzania lub po upływie ww. okresu, a także w sytuacji gdy środki zgromadzone na tym rachunku nie zostaną wydatkowane zgodnie z celami systematycznego oszczędzania, lub

przeniesienia uprawnień do rachunku oszczędnościowo-kredytowego na rzecz innych osób niż dzieci własne lub przysposobione.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca przeniósł uprawnienia do rachunku oszczędnościowo-kredytowego na rzecz córki, zatem nie wystąpiły przesłanki do zwrotu wykorzystanej przez Wnioskodawcę ulgi z tytułu wpłat na ww. rachunek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zaznaczyć jednak należy, iż córka Wnioskodawcy, w związku z otrzymaniem (w drodze cesji) uprawnień do rachunku oszczędnościowo-kredytowego w kasie mieszkaniowej, stała się właścicielem tego rachunku i powinna, nawet gdy nie korzystała z odliczeń w podatku dochodowym, przeznaczyć wycofane po okresie oszczędzania środki na co najmniej jeden z niżej wymienionych celów systematycznego oszczędzania, a mianowicie:

nabycie, budowę, przebudowę, rozbudowę lub nadbudowę domu albo lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość,

uzyskanie spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

remont domu albo lokalu, o którym mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem bieżącej konserwacji i odnowienia mieszkania,

spłatę kredytu bankowego zaciągniętego na cele wymienione w pkt 1-3,

nabycie działki budowlanej lub jej części pod budowę domu jednorodzinnego lub budynku mieszkalnego, w którym jest lub ma być położony lokal mieszkalny kredytobiorcy.

Katalog celów mieszkaniowych precyzuje ustawa z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkalnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.