PB5/IK-066-385-1206/04

Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) od podstawy obliczenia podatku odlicza się kwoty składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.):

a) zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,

b) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej w sposób określony w art. 33 ust. 4 od przychodu podlegającego opodatkowaniu:

- odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku, na podstawie art. 21, 52 i 52a, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniecha no poboru podatku.

Z kolei podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne:

- opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia,

- pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia,

- obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku, na podstawie art. 21, 52 i 52a, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniecha no poboru podatku. Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie - art. 27b ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi.

Za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się także wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

W związku z tym, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, wspólnik ten podlega również ubezpieczeniu zdrowotnemu, na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45, poz. 391 ze zm.).

W konsekwencji składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe oraz zdrowotne finansują w całości, z własnych środków, bezpośrednio sami ubezpieczeni, tj. wspólnicy jednoosobowych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (art. 16 ust. 4 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i art. 26 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia).

Podkreślić przy tym należy, że przepisy dotyczące systemu ubezpieczeń społecznych oraz powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego nie przyznają jednoosobowej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością funkcji płatnika w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia społecznego oraz zdrowotnego dla wspólnika tej spółki.

W związku z powyższym wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odlicza składki na ubezpieczenie społeczne, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a, oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne, odpowiednio na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunkiem dokonania odliczeń jest udokumentowanie dokonanych wpłat przez ubezpieczonego, bezpośrednio na rachunek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.