PBF/4117-005-7/05

Pytanie podatnika:

Czy Podatnik może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej dotyczącej:

- "używania samochodu osobowego" stanowiącego Pana własność w związku z przejazdami na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne "w kwocie nieprzekraczającej 2.280 zł"?

- odliczenia od podstawy obliczenia podatku odpłatności za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego?

Decyzja

Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie, działając na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 02.06.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie z dnia 23.05.2005 r., znak: US.VI/I-415-45-IV/05, odmawiające uznania za prawidłowe stanowiska Strony w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych,

- odmawia zmiany przedmiotowego postanowienia.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem organ I instancji udzielił pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie podzielając poglądu Strony, iż może ona skorzystać z odliczenia od dochodu wydatków w wysokości 2.280,00 zł, z tytułu używania własnego samochodu osobowego, w związku z dojazdami na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W złożonym zażaleniu Pan Mirosław S. wnosi o zmianę zaskarżonego postanowienia. Podnosi, iż wniosek nie został rozpatrzony przez organ podatkowy I instancji w ustawowym terminie. Podkreśla, iż przedmiotowy wniosek złożył w dniu 09.03.2005 r., następnie uzupełnił w dniu 17.03.2005 r. W związku z brakiem odpowiedzi uznał, iż interpretacja jest prawidłowa i ma prawo dokonać odliczenia na cele rehabilitacyjne i takiego odliczenia dokonał w zeznaniu za 2004 rok. Ponadto stwierdza, iż ulga z tytułu używania samochodu na dojazdy na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne ma zastosowanie w jego przypadku, ponieważ ma orzeczoną II grupę inwalidztwa w związku z całkowitą niezdolnością do służby.

Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie, rozpatrując przedmiotowe zażalenie, stwierdza co następuje.

Wnioskiem z dnia 09.03.2005 r., uzupełnionym w dniu 17.03.2005 r. Pan Mirosław S. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie o udzielenie pisemnej interpretacji obowiązującego prawa podatkowego. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż decyzją z dnia 08.12.2004 r., Nr 34/2004/KBL, Regionalnej Komisji Lekarskiej Nr 5 Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Olsztynie przyznano Stronie II grupę inwalidzką w związku ze służbą oraz stwierdzono trwałą niezdolność do służby i częściową niezdolność do pracy. W związku z powyższym w złożonym wniosku Pan Mirosław Suplewski zadał pytanie: czy przysługuje mu prawo do odliczenia wydatków z tytułu używania własnego samochodu na dojazdy na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne oraz odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

W myśl art. 26 ust. 7a za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się między innymi wydatki poniesione na:

- odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne (art. 26 ust. 7a pkt 6),

- używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł (art. 26 ust. 7a pkt 14).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawiedokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa wust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1) I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

b) znaczny stopień niepełnosprawności,

2) II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a) całkowita niezdolność do pracy albo

b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214 ze zm.), ustala się trzy grupy inwalidztwa funkcjonariuszy całkowicie niezdolnych do służby:

1. l grupę - obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy,

2. II grupę - obejmująca częściowo niezdolnych do pracy,

3. III grupę - obejmującą zdolnych do pracy.

W związku z powyższym należy wskazać, iż organ I instancji słusznie stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie Podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia wydatków z tytułu używania własnego samochodu dla potrzeb związanych z dojazdami na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, z uwagi na fakt, iż nie spełnia warunków do odliczenia - ma orzeczoną częściowa niezdolność do pracy.

Odnosząc się do powołanego w zażaleniu zarzutu odnośnie nie rozpatrzenia wniosku w ustawowym terminie, należy stwierdzić, iż nie zasługuje on na uwzględnienie. Bowiem w myśl art. 14b § 3 w przypadku niewydania przez organ postanowienia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14a § 1, uznaje się, że organ ten jest związany stanowiskiem podatnika, płatnika lub inkasenta zawartym we wniosku. Natomiast zgodnie § 4 w przypadkach uzasadnionych złożonością sprawy termin, o którym mowa w § 3, może zostać przedłużony do 4 miesięcy. O przedłużeniu terminu organ jest obowiązany zawiadomić wnoszącego wniosek. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie termin do udzielenia interpretacji został zachowany.

Mając zatem na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie, orzekł jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna. Może być jednak zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1. Skargę wnosi się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie, w terminie 30 dni od daty doręczenia niniejszej decyzji.