ILPP3/443-103/10-5/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2010 r. (data wpływu Biura KIP w Lesznie 30 sierpnia 2010 r.), uzupełnionego pismem z dnia 25 października 2010 r. (data wpływu 27 października 2010 r.) oraz pismem z dnia 25 października 2010 r. (data wpływu 10 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opłaty paliwowej w zakresie obowiązku zapłaty tej opłaty – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 25 sierpnia 2010 r. Spółka z o.o. ” złożyła do Naczelnika Urzędu Celnego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej opłaty paliwowej w zakresie obowiązku zapłaty tej opłaty. Pismem z dnia 27 sierpnia 2010 r. nr 393000-UAGR-9110-270/10/WS Naczelnik Urzędu Celnego, przesłał wniosek - wraz z postanowieniem, wydanym w dniu 27 sierpnia 2010 r. nr 393000-UAGR-9110 -270/10/WS w sprawie przekazania zgodnie z właściwością Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie ww. wniosku.

Pismem z dnia 25 października 2010 r. (data wpływu 27 października 2010 r.) oraz pismem z dnia 25 października 2010 r. (data wpływu 10 listopada 2010 r.) uzupełniono wniosek w zakresie opisu stanu faktycznego, pytania, stanowiska Wnioskodawcy do pytania oraz opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada status zarejestrowanego handlowca na podstawie zezwolenia na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany handlowiec, wydanego przez Naczelnika Urzędu Celnego w dniu 31 maja 2010 r. Zainteresowany twierdzi, że na podstawie tego zezwolenia oraz umowy zawartej z „A” S.A. w dniu 19 lipca 2010 r. świadczy usługę nabycia wewnątrzwspólnotowego oleju napędowego CN 2710 19 41 nabywanego przez spółkę „A” S.A. Towar, który nabywany jest przez S.A., sprowadzany jest na polski obszar ze składu podatkowego na Łotwie, do bazy , gdzie dokonywane jest przyjęcie towaru (nabycie wewnątrzwspólnotowe), a następnie jego wydanie do odbiorców wskazanych w zleceniu przez „A” S.A. Wnioskodawca na podstawie ustanowionego zabezpieczenia akcyzowego dokonuje zapłaty należnego podatku akcyzowego. Zainteresowany uważa, że w tym zakresie pełni funkcję płatnika i dotyczy to tylko kwot faktycznie pobranych lub wpłaconych jego na konto przez Zleceniodawców. Wnioskodawca stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie wykonał obsługę ww. transakcji na rzecz „A” S.A. w miesiącu lipcu i sierpniu 2010 r. Transakcje te udokumentowano w postaci informacji w sprawie opłaty paliwowej przesłanej do Izby Celnej. Za miesiąc lipiec opłata paliwowa wyniosła 186 652,20zł i została przekazana na rachunek urzędu celnego, przy czym główny dłużnik przekazał te środki dopiero w dniu ich wymagalności, tj. 25 sierpnia 2010 r., natomiast należności za miesiąc sierpień, które stały się wymagalne w dniu 25 września 2010 r. w ogóle nie zostały przekazane. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że firma „A” S.A. wykorzystała jego status podatkowy w celu uchylenia się od uiszczenia zapłaty kwot należnych budżetowi z tytułu ww. opłaty paliwowej, co wypełnia również znamiona przestępstwa z art. 296 k.k. Wnioskując o interpretacje powołanych wyżej przepisów Zainteresowany wskazuje, że odpowiedzialność podatkowa dotyczy wyłącznie dłużnika głównego, a odpowiedzialność płatnika aktualizuje się dopiero z chwilą przejęcia określonych kwot od podmiotu zobowiązanego w celu ich przekazania uprawnionemu organowi lub urzędowi, a taka sytuacja nie miała miejsca, co jednoznacznie wynika, jak zaznaczył Wnioskodawca, z dostarczonych dokumentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty opłaty paliwowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 37j ust. 1 ustawy o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogowym, obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h ciąży na:

producencie paliw silnikowych lub gazu, albo

importerze paliw silnikowych lub gazu, albo

podmiocie dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym paliw silnikowych lub gazu, albo

innym podmiocie podlegającym na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi, podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych lub gazu.

Zdaniem Wnioskodawcy, podmiotem, na którym ciąży obowiązek zapłaty opłaty paliwowej jest „A” S.A., ponieważ ten właśnie przedsiębiorca nabywa olej napędowy. Spółka „A” S.A. dokonuje zakupu towaru na Łotwie i sprowadza go na polski obszar. Właścicielem towaru cały czas jest Spółka „A” S.A., natomiast Zainteresowany pośredniczy w tej transakcji dokonując tylko czynności związanych z nabyciem wewnątrzwspólnotowym zakupionego na Łotwie oleju napędowego. Wobec powyższego uznać należy, że ponieważ faktycznym nabywcą sprowadzonego oleju napędowego z Łotwy jest „A” S.A., to podmiotem zobowiązanym do zapłaty opłaty paliwowej, zgodnie z art. 37j ust. 1 pkt 3 ustawy o autostradach, jest „A” S.A. Brak jest jednak uzasadnienia dla uznania za taki podmiot Wnioskodawcy, który świadczy usługę nabycia wewnątrzwspólnotowego działając jako zarejestrowany handlowiec.

Tym samym postępowanie egzekucyjne powinno być prowadzone przeciwko „A” S.A. a odpowiedzialność Zainteresowanego nie ma charakteru subsydiarnego ani samoistnego do momentu pobrania określonych kwot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (t. j. z 2004 r. Dz. U. Nr 256, poz. 2571 ze zm.) zwana dalej ustawą o autostradach płatnych, wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, z wyłączeniem biokomponentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199 oraz z 2007 r. Nr 35, poz. 217), stanowiących samoistne paliwa, wykorzystywanych do napędu pojazdów w rozumieniu art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą paliwową”.

W myśl art. 37h ust. 2 ustawy o autostradach płatnych, przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz.

Stosownie do art. 37h ust. 3 ustawy o autostradach płatnych, paliwami silnikowymi lub gazem, o których mowa w ust. 1, są następujące produkty:

benzyny silnikowe o kodach: CN 2710 11 45 i CN 2710 11 49;

oleje napędowe o kodzie CN 2710 19 41;

gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe oraz gazowe węglowodory alifatyczne skroplone i w stanie gazowym, przeznaczone do napędu pojazdów samochodowych, o kodach: CN 2711 i CN 2901;

wyroby inne niż określone w pkt 1-3, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych, z wyłączeniem stanowiących samoistne paliwa biokomponentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych bez względu na kod CN.

Wnioskodawca ma wątpliwość czy w opisanym stanie faktycznym, obowiązek zapłaty opłaty paliwowej ciąży na nim czy na właścicielu oleju napędowego.

Na mocy art. 37j ust. 1 ustawy o autostradach płatnych, obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h, ciąży na:

producencie paliw silnikowych lub gazu albo

importerze paliw silnikowych lub gazu, albo

podmiocie dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym paliw silnikowych lub gazu, albo

innym podmiocie podlegającym na podstawie przepisów o podatku akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych lub gazu.

Zgodnie z art. 37k ust. 1 ustawy o autostradach płatnych, obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h.

W myśl art. 37l ust. 1 ustawy o autostradach płatnych, podstawą obliczenia wysokości opłaty paliwowej jest ilość paliw silnikowych lub gazu, o których mowa w art. 37h, od jakich podmioty, o których mowa w art. 37j ust. 1, są obowiązane zapłacić podatek akcyzowy.

Zasady opodatkowania wyrobów akcyzowych podatkiem akcyzowym, tj. zasady i tryb wprowadzania do obrotu wyrobów objętych akcyzą oraz zwolnienia od akcyzy określa ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), zwana dalej ustawą.

W myśl art. 2 pkt 13 ustawy, zarejestrowany handlowiec to podmiot, któremu wydano zezwolenie na nabywanie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych wysłanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy, nabycie wewnątrzwspólnotowe to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Podatnikami akcyzy, co do zasady - w świetle art. 13 ust. 1 ustawy - są bowiem osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec których zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Z powyższych przepisów wynika, iż zarejestrowany handlowiec dokonując nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą.

W świetle art. 10 ust. 3 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych przez zarejestrowanego handlowca lub niezarejestrowanego handlowca powstaje z dniem, w którym wyroby akcyzowe zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych.

Zauważyć należy przy tym, iż podmiot ten zobowiązany jest wprowadzić takie wyroby do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych.

Obowiązkiem zarejestrowanego handlowca, który dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych jest wprowadzenie tych wyrobów do „miejsca odbioru wyrobów akcyzowych” – miejsca, o którym mowa w art. 57 ust. 2 ustawy.

Podatnikiem akcyzy będzie wówczas Wnioskodawca, który działając jako zarejestrowany handlowiec dokonywał będzie czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą.

Reasumując, uwzględniając powołane wyżej przepisy mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie, należy stwierdzić, iż zobowiązanym do dokonania opłaty paliwowej jest Sp. z o.o., które dokonuje czynności opodatkowanych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, tj. dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż z dniem 1 września 2010 r. ustawą z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 151 poz. 1013), zmieniona została m.in. treść art. 2 pkt 13 - przepis ten otrzymał brzmienie: zarejestrowany odbiorca to podmiot, któremu wydano zezwolenie na nabywanie wewnątrzwspólnotowe albo na jednorazowe nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych wysłanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zwane dalej odpowiednio „zezwoleniem na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca” albo „zezwoleniem na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca”.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.