ILPB3/423-174/10-4/DS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2010 r. (data wpływu 19 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zaniechane inwestycje – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 02 kwietnia 2010 r. (data wpływu 07.04.2010 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zaniechane inwestycje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pytanie dotyczy zaniechania realizacji trzech inwestycji rozpoczętych w latach 2007- 2009:

1. 2007 r. - koncepcja instalacji klimatyzacji sali konferencyjnej,

2. 2009 r. - projekt przebudowy budynku przychodni,

3. 2009 r. - koncepcja budowy sali zabiegowej i chirurgii jednego dnia.

Ad. 1 – zaniechanie ze względu na zmianę koncepcji klimatyzacji całego budynku.

Ad. 2 – zaniechanie z powodu braku zasadności przebudowy ze względu na zbyt wysokie koszty modernizacji (planuje się budowę nowej przychodni).

Ad. 3 – zaniechano po analizie przewidywanych kosztów przedsięwzięcia, stwierdzono brak rentowności dla przedsięwzięcia w założonej lokalizacji.

Wszystkich trzech inwestycji zaniechano na etapie dokumentacji.

W piśmie uzupełniającym z dnia 02 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Podjęto decyzję o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadań inwestycyjnych, o których mowa w stanie faktycznym – punkty 1 do 3. Sporządzono odpowiednią dokumentację, tj. wnioski i protokoły kasacyjne. Skutki ww. zdarzeń znalazły odzwierciedlenie w księgach rachunkowych.

2. Efekty poniesionych nakładów na zaniechane zadania inwestycyjne nie będą wykorzystywane w przyszłości w prowadzonej działalności, mogą natomiast posłużyć jako materiały w celu udowodnienia słuszności zaniechania inwestycji lub wydatkowania środków pieniężnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty zaniechanych inwestycji są kosztem uzyskania przychodów w dacie protokołu likwidacji, czy w dacie fizycznej likwidacji...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty zaniechanych inwestycji są koszem uzyskania przychodu w dacie likwidacji inwestycji, bez znaczenia pozostaje data fizycznej likwidacji dokumentacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż wniosek Spółki dotyczy zaniechania realizacji trzech inwestycji rozpoczętych w latach 2007 - 2009. Pierwsza rozpoczęta w 2007 r. dotyczyła koncepcji instalacji klimatyzacji sali konferencyjnej, w której zaniechanie nastąpiło ze względu na zmianę koncepcji klimatyzacji całego budynku. Druga rozpoczęta w 2009 r. odnosiła się do projektu przebudowy budynku przychodni. Ze względu na zbyt wysokie koszty modernizacji budynku, Spółka planuje budowę nowej przychodni, stąd podjęto decyzję o zaniechaniu ww. inwestycji. Natomiast trzecia rozpoczęta inwestycja w 2009 r. tyczyła się koncepcji budowy sali zabiegowej i chirurgii jednego dnia. Tą inwestycję zaniechano po analizie przewidywanych kosztów przedsięwzięcia, stwierdzono brak rentowności dla przedsięwzięcia w założonej lokalizacji. Wszystkich trzech inwestycji zaniechano na etapie dokumentacji.

Na tle powyższego, wskazać należy, iż zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694). Z kolei, środki trwałe w budowie to – w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości – zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż jedną z części procesu inwestycyjnego jest proces jego planowania (projektowania). Nakład inwestycyjny oznacza bowiem wszystkie koszty poniesione dla realizacji danej inwestycji, w tym również na działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe. Tym samym, poniesione przez Wnioskodawcę koszty zakwalifikować należy do wydatków inwestycyjnych związanych z procesem realizacji trzech inwestycji rozpoczętych w latach 2007 – 2009.

W toku prowadzonej inwestycji może również dojść do jej zaniechania. Zaniechanie inwestycji jest wynikiem trwałego zaprzestania prowadzenia zadania inwestycyjnego w związku z brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych, wynikających z podejmowanych przez podatnika decyzji, skutkujących powstrzymaniem się od działania w celu kontynuowania inwestycji. Innymi słowy, jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania kolejnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji. Przy czym, zaniechanie inwestycji dotyczy także rezygnacji z inwestycji na etapie wstępnych czynności z nią związanych, a także poczynionych, konkretnych nakładów materialnych.

Od dnia 01.01.2009 r. koszty zaniechanych inwestycji są, w myśl art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem podatkowym w dacie zbycia lub likwidacji inwestycji. Zatem, wydatki poniesione na niedokończoną inwestycję mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dwóch sytuacjach:

* sprzedaży niedokończonej inwestycji,

* zlikwidowania zaniechanej inwestycji, za którą na gruncie definicji słownikowych uważa się, co do zasady, fizyczną likwidację.

Przy czym, w przypadku likwidacji inwestycji w odniesieniu do dokumentacji, przepis art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować z uwzględnieniem obowiązków wynikających z innych przepisów prawa, tj. przepisów o rachunkowości, w tym art. 74 tej ustawy, określających terminy jej przechowywania. Systemowa wykładnia tych przepisów daje podstawę do oceny, iż w ramach likwidacji zaniechanych inwestycji, wystarczające do uznania kosztów sporządzenia (nabycia) dokumentacji inwestycyjnej jako kosztów uzyskania przychodów, jest podjęcie decyzji o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadania inwestycyjnego. W odniesieniu do nakładów, których efekty mają formę intelektualną i niematerialną nie jest racjonalna ich fizyczna likwidacja, bowiem zniszczenie nośników tych wartości pozbawiłoby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów. Koszt zaniechanej inwestycji winien być bowiem udokumentowany w sposób bezsporny i kompletny, a przede wszystkim zgodny z przepisami prawa, tak jak każdy inny koszt podatkowy.

Warunkiem uznania tych wydatków za koszty podatkowe jest także, aby efekt nakładów poniesionych na zaniechaną inwestycję nie był wykorzystywany w przyszłości.

Z uzupełnienia sprawy wynika, iż decyzja o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia prac inwestycyjnych znalazła odzwierciedlenie w podjętej decyzji. Na tę okoliczność sporządzono odpowiednią dokumentację, tj. wnioski i protokoły kasacyjne. Skutki ww. zdarzeń znalazły odzwierciedlenie w księgach rachunkowych.

Ponadto, jak wskazano we wniosku, efekty nakładów poniesionych na zaniechane inwestycje nie będą w żaden sposób wykorzystane w przyszłości w prowadzonej działalności, mogą natomiast posłużyć jako materiały w celu udowodnienia słuszności zaniechania inwestycji lub wydatkowania środków pieniężnych.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż Spółka ma prawo do zaliczenia wydatków poniesionych na niewykorzystaną dokumentację projektową – jako wydatków na zaniechaną inwestycję – do kosztów uzyskania przychodów. Warunkiem uznania ww. wydatków za koszty uzyskania przychodów, jest podjęcie decyzji o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadania inwestycyjnego, która – w przedstawionym stanie faktycznym – znajdzie potwierdzenie w ewidencji księgowej Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.