IS.IX/1-415/67/07
Decyzja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego
z dnia 9 lipca 2007
Artykuły przypisane do interpretacji
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się ta interpretacja podatkowa. Znajdź inne potrzebne interpretacje.
Pytanie podatnika:
Czy strata z tytułu kradzieży samochodu będącego środkiem trwałym firmy (śledztwo umorzone przez Prokuraturę z powodu braku ustalenia sprawcy) powinna zwiększać koszty działalności gospodarczej?
Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 217, poz. 1590) oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 15.02.2007 r. sygn. Akt I SA/Rz 37/07 Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie po ponownym rozpatrzeniu zażalenia z dnia 07.10.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu z dnia 30.09.2005 r. znak US.VI-2/415-9/05 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych zmienia zaskarżone postanowienie organu I instancji w ten sposób, że uznaje stanowisko podatnika przedstawione we wniosku za prawidłowe.
Wnioskiem z dnia 12.08.2005 r. zwróciła się Pani do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu o interpretację przepisów prawa podatkowego. We wniosku sformułowała Pani pytanie, czy strata z tytułu kradzieży samochodu będącego środkiem trwałym firmy (śledztwo umorzone przez Prokuraturę z powodu braku ustalenia sprawcy) powinna zwiększać koszty działalności gospodarczej. Poinformowała Pani, że samochód marki Mercedes Benz był przez nią wykorzystywany w działalności gospodarczej, został przyjęty do używania i wpisany do ewidencji środków trwałych.
Uzupełniając wniosek pismem z dnia 28.09.2005 r. poinformowała Pani, iż samochód marki Mercedes-Benz o wartości początkowej 80.644,48 zł był amortyzowany, a amortyzacja od stycznia do czerwca 2003 r. w wysokości 20% wyniosła 8.064,48 zł. Samochód ten był ubezpieczony (płacone było OC i AC), a ubezpieczyciel (PZU Inspektorat w Przemyślu) odmówił wypłaty odszkodowania za skradziony pojazd, gdyż w momencie kradzieży w samochodzie znajdował się dowód rejestracyjny. W złożonym wniosku przedstawiła Pani swoje stanowisko, iż strata z tytułu kradzieży samochodu stanowi koszt uzyskania przychodu.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu nie podzielił Pani stanowiska i postanowieniem z dnia 30.09.2005 r. znak US.VI-2/415-9/05 uznał stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe. W postanowieniu powołując się na przepisy art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 5 i art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu stwierdził, iż nie można uznać za koszt uzyskania przychodu straty w środkach trwałych w sytuacji gdy zostanie udowodnione, że środki trwałe nie zostały zabezpieczone lub zostały zabezpieczone w sposób nienależyty. W postępowaniu cywilnym zostało bowiem dowiedzione, iż osoba której skradziono samochód nie dochowała należytej staranności w celu zabezpieczenia środka trwałego przed kradzieżą, w związku z tym brak było możliwości uznania poniesionej straty za zdarzenie losowe, a tym samym brak możliwości zaliczenia tej straty do kosztów uzyskania przychodu. W tym stanie faktycznym również ubezpieczyciel odmówił Pani wypłaty odszkodowania.
Na przedmiotowe postanowienie pismem z dnia 07.10.2005 r. złożyła Pani zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie wnosząc o zmianę zajętego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu stanowiska.
Po rozpoznaniu zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, decyzją z dnia 08.12.2005 r. Nr IS.IX/1-415/84/05 odmówił zmiany stanowiska wyrażonego w postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu.
Pismem z dnia 23.12.2005 r. Pełnomocnik Doradca Podatkowy Pani E. złożyła odwołanie od ww. decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji odmawiającej zmiany postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu z dnia 30.09.2005 r. znak US.VI-2/415-9/05 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie po rozpatrzeniu sprawy w postępowaniu odwoławczym decyzją z dnia 23.02.2006 r. znak IS.IX/1-415/109/05 utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 08.12.2005 r. Nr IS.IX/1-415/84/05 odmawiającą zmiany postanowienia wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu.
Na przedmiotową decyzję złożyła Pani skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji jako wydanej z naruszeniem art. 120 Ordynacji podatkowej, art. 23 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 5 i pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a ponadto sprzecznej z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Wyrokiem z dnia 15.02.2007 r. sygn. Akt. I SA/Rz 37/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 08.12.2005 r. znak IS.IX/1-415/84/05. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że podatnik podejmując działalność gospodarczą - w dopuszczonych przez prawo formach - zmierza do osiągnięcia przychodów (dochodów, zysków) i obejmuje takie działania, które zmierzają do osiągnięcia przychodów, a nie strat. Jeśli podatnik na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nabywa określony środek trwały, to ponosi wydatek, który stanowi koszt uzyskania przychodu w przedmiotowym przypadku poprzez odpisy amortyzacyjne. Przy wykorzystaniu tego środka trwałego zmierza do osiągnięcia przychodów będąc równocześnie zobowiązany do należytego zabezpieczenia tego środka trwałego. W ocenie Sądu pomimo, iż przepisy prawa podatkowego nie wskazują żadnych bliższych przesłanek zaliczenia straty do kosztów uzyskania przychodów (za wyjątkiem dobrowolnego ubezpieczenia) to jednak niezbędna jest ocena w jakich okolicznościach doszło do utraty środka trwałego tj. czy nie jest to strata zawiniona przez podatnika w wyniku celowego czy nawet przestępczego działania lub zaniechania podatnika. Nie mogą to być okoliczności, które na sam fakt utraty (kradzieży) wpływu nie miały. Zrównanie przez organy przyczyn odmowy odszkodowania ustalonych w umowie ubezpieczenia z odmową zaliczenia straty do kosztów uzyskania przychodu wykracza poza zakres przytoczonych przepisów prawa podatkowego (art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 5 u.p.d.f.) w sytuacji, gdy organy podatkowe nie wykazały jaki wpływ na utratę samochodu miało pozostawienie w nim dokumentów nie kwestionując, że samochód był prawidłowo zabezpieczony.
Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę w postępowaniu odwoławczym mając na uwadze, iż ocena prawna wyrażona w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wiąże sąd oraz organ, którego działanie było przedmiotem zaskarżenia stwierdza, co następuje.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy, który zawiera negatywny katalog wydatków nie uznanych za koszt uzyskania przychodu. Stosownie do art. 22 ust. 8 ww ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23. Sposób dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustawodawca zawarł w art. 22h cyt. Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z ust. 1 pkt 1 ww. artykułu odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Wśród wymienionych przez ustawodawcę wydatków nie uznanych za koszt uzyskania przychodu w art. 23 ust. 1 pkt 5 zawarte są unormowania, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Ponadto w art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodu straty powstałe w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.
Jedynie te dwa przypadki jako straty w środkach trwałych ustawodawca enumeratywnie wymienia jako wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodu. Zatem co do zasady straty mogą być uznane jako koszty, jednakże każdy przypadek i każde zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy.
Jak wynika z materiału dowodowego w przedmiotowej sprawie samochód, który został skradziony był objęty ubezpieczeniem OC jak i dobrowolnym ubezpieczeniem AUTOCASCO. Skradziony został w nocy 20.06.2003 r. Jak wynika z materiałów postępowania sądowego w sprawie o wypłatę odszkodowania w skradzionym samochodzie pozostawiony został m.in. dowód rejestracyjny, co pozbawiło właściciela pojazdu otrzymania odszkodowania za skradziony pojazd w oparciu o zawartą umowę ubezpieczenia. Samochód ten w czasie kradzieży był zamknięty na klucz. Prywatna posesja, na której stał samochód była ogrodzona, a brama do tej posesji była zamknięta na kłódkę. Strata która powstała w wyniku kradzieży samochodu jest niezawiniona przez podatnika, gdyż był on należycie zabezpieczony, a sam fakt pozostawienia w samochodzie dokumentów nie miał wpływu na dokonaną kradzież.
W tym stanie faktycznym i prawnym strata w środkach trwałych powstała w wyniku kradzieży samochodu objętego ubezpieczeniem dobrowolnym stanowi koszt uzyskania przychodu w części nie pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych.
