ITPB1/415-696/10/PSZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2010 r. (data wpływu 24 maja 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu samochodów osobowych zakupionych w celu ich wynajmu - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 24 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu samochodów osobowych zakupionych w celu ich wynajmu.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 sierpnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży samochodów, obrotu częściami, akcesoriami, usług serwisowych oraz wynajmu samochodów. Posiada Pan samochody osobowe kupione w celu m.in. „rent a car” (zawarte umowy nie przekraczają 6 miesięcy) oraz oddania do wynajmu (umowa zawarta jest co najmniej na 6 miesięcy).

Poniósł Pan koszt zakupu paliwa do tych samochodów, co spowodowane było następującymi przyczynami:

1. samochody przeznaczone do ww. celów muszą być przekazane z pełnym bakiem,

2. muszą być niekiedy postawione do dyspozycji klienta w miejscu jego siedziby,

3. po wygaśnięciu umowy, a przed podpisaniem kolejnej, korzysta Pan z ww. samochodów do celów prowadzonej działalności gospodarczej (w ramach podróży służbowych lub jazd lokalnych).

Samochody zakupione w celu m.in. „rent a car” oraz oddania do wynajmu nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, ponieważ zakupiono je z zamiarem użytkowania dłużej niż rok wyłącznie dla celów wynajmu (pierwszą umowę zawarto na okres roku). Obecnie została zawarta umowa na okres 3 miesięcy. Samochody zaewidencjonowano na koncie - inwestycje krótkoterminowe. Prowadzi Pan księgi handlowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dla ww. samochodów powinna być prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu , nawet w przypadku sporadycznego korzystania z pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Fakt, czy samochód osobowy stanowi środek trwały ma wpływ na kwalifikowanie wydatków związanych z jego używaniem do kosztów uzyskania przychodów. Koszty ponoszone z tytułu używania samochodów na potrzeby działalności gospodarczej zasadniczo są uznawane za koszty uzyskania przychodów. Uznanie tych kosztów za koszty podatkowe jest jednak ograniczone w przypadku samochodów osobowych, których nie wprowadzono do ewidencji środków trwałych.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Jak wynika z treści tego przepisu, ma on zastosowanie do samochodów nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych.

Przepis art. 22a ust. 1 ustawy, stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Składnik majątku zalicza się do środków trwałych jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,

* składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W złożonym wniosku wskazał Pan, iż samochody osobowe zakupione zostały w celu m.in. „rent a car” oraz oddania do wynajmu. Przedmiotowe samochody nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, zakupiono je z zamiarem użytkowania dłużej niż rok wyłącznie dla celów wynajmu. Samochody, po wygaśnięciu umowy, a przed podpisaniem kolejnej, wykorzystywane są przez Pana do celów prowadzonej działalności gospodarczej (w ramach podróży służbowych lub jazd lokalnych).

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy należy stwierdzić, że skoro samochody osobowe zostały zakupione na cele działalności gospodarczej polegającej na wynajmie samochodów, z zamiarem użytkowania ich dłużej niż rok, to również w sytuacji, gdy mają one być wyłącznie wynajmowane osobom trzecim, samochody takie stanowią środki trwałe. Należało więc wprowadzić je do ewidencji środków trwałych.

Wydatki związane z użytkowaniem samochodu osobowego będącego środkiem trwałym, ujętego w odpowiedniej ewidencji, zalicza się do koszów uzyskania przychodów, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Jeżeli jednak, przedsiębiorca używa w prowadzonej przez siebie działalności samochód osobowy niebędący środkiem trwałym nie podlegający wpisaniu do ewidencji środków trwałych, możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z używaniem samochodu ograniczona jest zapisem art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy.

Oznacza to, że w takiej sytuacji, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć jedynie te wydatki związane z używaniem i eksploatacją samochodu osobowego, które ponoszone są w celu uzyskania przychodu, zostały we właściwy sposób udokumentowane oraz które zawierają się w limicie wyznaczonym przez iloczyn kilometrów przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr. W celu ustalenia faktycznego przebiegu pojazdu, podatnik obowiązany jest prowadzić ewidencje zgodną z wymogami ustawy.

Reasumując, tut. organ nie może uznać stanowiska Pana za prawidłowe, ze względu na błędny pogląd wyrażony w kwestii kwalifikacji przedmiotowych samochodów używanych w jej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok.

Błędne jest również stanowisko, że nie prowadzi się ewidencji przebiegu pojazdu dla samochodu osobowego nie ujętego w ewidencji środków trwałych ze względu na to, że jest on wynajmowany osobom trzecim.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.