IBPBI/1/415-452/10/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2010 r. (data wpływu do Organu 6 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniach 8 i 9 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego (samochodu) - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 6 maja 2010 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego (samochodu).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 czerwca 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-452/10/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 8 i 9 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako mały podatnik (obrót za rok 2009 łącznie z podatkiem VAT wyniósł 1.001.485,00 zł), zamierza zakupić na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochód ciężarowy. Samochód ten spełnia wszelkie wymagania przepisów podatkowych klasyfikujących go jako pojazd ciężarowy – posiada niezbędną homologację. Na sfinansowanie powyższego zakupu Wnioskodawca zamierza zaciągnąć kredyt bankowy lub skorzystać z limitu zadłużenia dostępnego w bankowym koncie firmowym.

W uzupełnieniu wskazano, iż Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, ponieważ sytuacja przedstawiona we wniosku dotyczy zdarzenia przyszłego. Masa całkowita tego pojazdu nie przekracza 3,5 tony. Pojazd nabyty będzie w krajowej sieci dealerskiej i posiada homologację ciężarową, w posiadanie której wejdzie w chwili nabycia pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 22k ust. 7 ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie miał prawo do zastosowania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w postaci pomocy dla małych podatników – de minimis, finansując zakup pojazdu kredytem bankowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę literalny zapis art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz fakt, że nie znalazło się tam żadne ograniczenie wskazujące na formę finansowania zakupu środka trwałego ma pełne prawo do zastosowania tej formy amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587), zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (t.j. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych m.in. samochodów osobowych oraz niektórych podatników – nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, również w sytuacji sfinansowania ich nabycia kredytem bankowym.

Określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2010 r. za małego podatnika można uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży za 2009 rok nie przekroczył kwoty 5.067.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2009 roku wynosił 4.2228 zł x 1.200.000 = 5.067.360 zł, w zaokrągleniu 5.067.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2010 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosi 422.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 4,2228 x 100.000 = 422.280 zł, w zaokrągleniu 422.000 zł.

Natomiast określenie „samochód osobowy”, o którym mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,

2. pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,

3. pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,

4. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

5. pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zatem zgodnie z zwartą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych definicją samochodu osobowego, aby zakupiony przez Wnioskodawcę samochód (którego dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony) na gruncie tej ustawy nie został uznany za samochód osobowy (tylko za ciężarowy), musi spełniać przesłanki, o których mowa w cyt. art. 5a pkt 19 lit. a)-d) tej ustawy. Dodatkowo Wnioskodawca musi posiadać zaświadczenie (o którym mowa w art. 5c ww. ustawy) wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów, o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym stwierdzającym, iż ww. samochód jest samochodem ciężarowym.

Posiadanie jedynie wyciągu ze świadectwa homologacji, w którym przedmiotowy samochód określony został jako samochód ciężarowy, jest niewystarczające, aby na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać taki samochód za samochód ciężarowy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli po dokonaniu zakupu przedmiotowego samochodu Wnioskodawca uzyska ww. zaświadczenie, to jako mały podatnik po spełnieniu pozostałych określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunków, będzie mógł dokonać jego jednorazowej amortyzacji na zasadach określonych w tym przepisie.

Nadmienić również należy, iż w przedmiotowej sprawie nie będzie miał znaczenia fakt, iż zakup ww. samochodu zostanie sfinansowany kredytem bankowym, bowiem przepisy art. 22k ust. 7 -13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wykluczają możliwości dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, których zakup został sfinansowany pożyczką, czy też kredytem bankowym.

Z ww. zastrzeżeniem, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.