IPPB1/415-1277/08-4/MT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 05.11.2008 r. (data wpływu 12.11.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej- jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 12.11.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Z dniem 01.04.2008 r. wnioskodawczyni zmieniła formę prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej z indywidualnej działalności gospodarczej w działalność gospodarczą prowadzoną za pośrednictwem spółki komandytowo-akcyjnej. Zmiana formy prowadzenia działalności polegała na powołaniu nowego podmiotu, w którym wnioskodawczyni posiada 99% akcji. Wszystkie środki trwałe służące dotychczasowej działalności gospodarczej zostały sprzedane do nowego podmiotu, czyli do spółki komandytowo-akcyjnej na podstawie umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W spółce komandytowo-akcyjnej środki trwałe zakupione z dotychczasowej działalności są środkami trwałymi używanymi, po raz pierwszy wprowadzonymi do ewidencji środków trwałych.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 16.01.2009r. Nr IPPB1/415-1277/08-2/MT wnioskodawczyni uzupełniła swój wniosek pismem z dnia 21.01.2009 r. informując, iż sprzedała następujące środki trwałe:

inwestycje w obcym obiekcie – są to nakłady inwestycyjne poniesione na adaptację lokali przeznaczonych na prowadzenie lodziarni w dużych Centrach Handlowych na terenie kraju,

budowle niemieszkalne,

maszyny i urządzenia zaliczane do grupy 3-6 KŚT,

wyposażenie zaliczane do grupy 8 KŚT,

samochody ciężarowe,

samochody osobowe,

wózki widłowe.

Ponadto zdaniem wnioskodawczyni spółka będzie w stanie udokumentować, że przedmiotowe środki trwałe można uznać za używane w świetle art. 22j ust. 2 pkt 1 bądź art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wnioskodawczyni jako wspólnik spółki komandytowo-akcyjnej posiadający 99 % akcji ma dostęp do dokumentacji dotyczącej przedmiotowych środków trwałych tj. faktur zakupowych oraz ewidencji w postaci tabeli amortyzacyjnej ww. środków trwałych, ponieważ służyły one prowadzonej przez wnioskodawczynię indywidualnej działalności gospodarczej i były przez nią nabywane od 1998 r.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że wszystkie informacje dotyczące przedmiotowych środków trwałych, a pozwalające na uznanie ich za używane w świetle powołanych wyżej przepisów udostępni spółce komandytowo-akcyjnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, rozliczający się z dochodów osiąganych przez spółkę komandytowo-akcyjną, wnioskodawczyni może zastosować w spółce komandytowo-akcyjnej indywidualne stawki amortyzacyjne dla środków trwałych używanych określone w art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli dla środków trwałych zakupionych z dotychczasowej indywidualnie prowadzonej działalności gospodarczej wnioskodawczyni na podstawie umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa...

Zdaniem Wnioskodawczyni spółka komandytowo-akcyjna jako nabywca środków trwałych może zastosować nowe zasady amortyzacji, w tym także amortyzację przyspieszoną dla używanych środków trwałych. Zachodzą tu bowiem przesłanki określone w art. 22j ust. 1, tj. są to środki trwałe używane, po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji środków trwałych w spółce komandytowo-akcyjnej. Co prawda nie zmienia się podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, w spółce komandytowo-akcyjnej wnioskodawczyni posiada bowiem 99% akcji ale nie występuje tu w świetle prawa podatkowego sukcesja praw i obowiązków nakazująca kontynuację stawek amortyzacyjnych, a tym samym wykluczająca możliwość zastosowania przyspieszonej amortyzacji.

Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w praktyce organów podatkowych (por. postanowienie Nr US-I/415-11/4/07 oraz postanowienie Nr US I/1-415/3b/2006).

Stanowisko wnioskodawczyni jest tym bardziej uzasadnione, że po nabyciu amortyzacji dokonuje spółka, a nie wnioskodawczyni jako osoba fizyczna. Wprawdzie odpisy amortyzacyjne w przeważającej części przypisane są osobie wnioskodawczyni, tak jak wszystkie koszty związane z funkcjonowaniem spółki komandytowo akcyjnej, nie jest to jednak równoważne z tożsamością podatnika dokonującego amortyzacji. To stanowisko potwierdziły niektóre organy podatkowe w trakcie ustnych konsultacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a – 22o ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze. zm.).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 i 2 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

maszyny, urządzenia i środki transportu,

inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",

budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

zwane także środkami trwałymi,

Stosownie do przepisów art. 22i ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h ust. 1, pkt 1 u.p.d.o.f. dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu ,w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania , oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami, podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług – art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 22j ust. 1. podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:

24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,

36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,

60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,

2) dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy,

3) dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,

kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych - dla których okres amortyzacji- nie może być krótszy niż 3 lata,

4) dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Stosownie do postanowień art. 22j ust. 4 podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:

inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat,

inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 - okres amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.

Zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za:

używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub

ulepszone - jeżeli przed wprowadzenie do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej

Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub

ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej (art. 22j ust. 3).

Zgodnie ze słownikową definicją, przez pojęcie używania rozumie się wykorzystywanie, czyli używanie czegoś z korzyścią, pożytkiem (Słownik współczesny języka polskiego pod red. prof. dr hab. B Dj wyd. W, Warszawa 1996, s. 1296). Używanie środka trwałego musi zatem nastąpić przed jego nabyciem przez podatnika, co oznacza że podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany środek trwały, który przed jego nabyciem był wykorzystywany u poprzedniego właściciela przez wymagany okres co najmniej 6 lub 60 miesięcy – w zależności od rodzaju środka trwałego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż środki trwałe będące własnością wnioskodawczyni wykorzystywane w indywidualnej działalności zostały sprzedane spółce komandytowo-akcyjnej.

Wnioskodawczyni jest w stanie udowodnić, iż spełniają one definicję środków używanych.

Zatem od momentu zakupu to spółka komandytowo-akcyjna jest nowym właścicielem środków trwałych.

Reasumując mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa uznać należy, iż spółka komandytowo-akcyjna może zastosować indywidualne stawki amortyzacyjne w stosunku do nabytych środków trwałych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.