IBPBII/2/415-1043/09/MMa

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura 26 października 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej oraz możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 5% dla mieszkania przeznaczonego pod wynajem - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 26 października 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej oraz możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 5% dla mieszkania przeznaczonego pod wynajem.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 30 listopada 2009r. Znak: IBPB II/2/415-1043/09/MMa wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniu 09 grudnia 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z małżonką nabył w dniu 13 sierpnia 2009r. do majątku wspólnego prawo własności nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny, z zamiarem przeznaczenia go pod wynajem. Do lokalu mieszkalnego prowadzona jest odrębna księga wieczysta. Z własnością nabytego lokalu, zgodnie z wpisem do działu I-Sp. księgi wieczystej, związany jest udział w użytkowaniu wieczystym działki, na której budynek jest posadowiony oraz we współwłasności niewydzielonych części wspólnych budynku. W związku z fatalnym stanem stolarki okiennej w zakupionym lokalu, w miesiącu sierpniu przeprowadzona została jej wymiana. Koszty przeprowadzonej wymiany wyniosły 5 tys. zł. Pod koniec miesiąca września 2009r. została zawarta z zainteresowaną osobą umowa najmu, z której wynikało, iż pierwszy przychód z tytułu najmu zostanie zapłacony 10 października 2009r. Chcąc dopełnić obowiązków podatkowych, wnioskodawca wraz z małżonką podjęli decyzję o rozliczaniu się z przychodów na zasadach ogólnych. Do kosztów uzyskania przychodu wnioskodawca wraz z małżonką postanowił zaliczyć odpisy amortyzacyjne od zakupionego lokalu mieszkalnego, który został równocześnie wprowadzony do założonej przez wnioskodawcę ewidencji środków trwałych. W związku z faktem, iż nabyte mieszkanie było wykorzystywane przez poprzedniego właściciela przez okres dłuższy niż 60 miesięcy, wnioskodawca potraktował zakupiony lokal mieszkalny jako używany środek trwały i ustalił indywidualną stawkę rocznej amortyzacji w wysokości 5%. Równocześnie wnioskodawca podjął decyzję o zwiększeniu wartości początkowej zakupionego lokalu o koszty związane z wymianą stolarki okiennej. Tak wyliczona wartość początkowa środka trwałego stała się podstawą do wyliczenia miesięcznych kosztów uzyskania przychodu, które następnie w celu ustalenia wysokości zaliczki na podatek dochodowy, zostały zestawione z przychodami z tytułu najmu, uzyskanymi w miesiącu październiku.

Wnioskodawca wskazał, że ani on ani jego żona nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie przedstawionego stanu faktycznego prawidłowa jest decyzja o zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej ustalonej w wysokości 5% oraz o zwiększeniu wartości początkowej lokalu mieszkalnego o koszty wymiany stolarki okiennej...

Zdaniem wnioskodawcy ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej było prawidłowe w kontekście art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poprzez przeprowadzoną transakcję wnioskodawca wraz z małżonką nabył prawo własności lokalu mieszkalnego (nie mylić ze spółdzielczym prawem do lokalu mieszkalnego) potwierdzone stosownym wpisem w prowadzonej dla tego mieszkania księgi wieczystej. Decyzja o zwiększeniu wartości początkowej środka trwałego o koszty związane z wymianą stolarki okiennej, a nie o uznaniu ich za koszty uzyskania przychodu w miesiącu ich poniesienia wynika z przekonania, że decydujące znaczenie ma tu fakt, iż wymiana okien nastąpiła przed datą podpisania umowy najmu, a nie datą nabycia tego lokalu mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a – 22o ustawy z dnia 26 lipca1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze. zm.).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie stosownie do przepisów art. 22i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał że dnia 13 sierpnia 2009r. nabył wraz z żoną do majątku wspólnego lokal mieszkalny, z przeznaczeniem na wynajem. Mieszkanie to było wykorzystywane przez poprzedniego właściciela przez okres dłuższy niż 60 miesięcy. W miesiącu sierpniu przed zawarciem umowy najmu, została przeprowadzona wymiana stolarki okiennej w ww. lokalu. We wrześniu 2009r. natomiast zawarto umowę najmu, z której wynikało, że pierwszy przychód z tytułu najmu zostanie zapłacony do 10 października 2009r. Lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Wątpliwości wnioskodawcy budzi sposób ustalenia wartości początkowej wynajmowanego mieszkania oraz możliwość ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla tego lokalu.

Wskazać należy, iż wartość początkowa, to ustalona według określonych zasad podstawa naliczania odpisów amortyzacyjnych od danego składnika majątku podatnika i nie ma dowolności przy jej określaniu. Sposób ustalenia wartości początkowej środka trwałego nabytego w drodze kupna reguluje przepis art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Mając na uwadze powyższe, w opisanym we wniosku stanie faktycznym, wartość początkową lokalu mieszkalnego stanowić będzie cena nabycia wynikająca z aktu notarialnego powiększona o nakłady remontowo-adaptacyjne związane z przystosowaniem lokalu do oddania w najem i poniesione przed przekazaniem go do używania (w przedmiotowej sprawie przed podpisaniem umowy najmu).

Stosownie do powyższego, wnioskodawca mógł zaliczyć do wartości początkowej lokalu mieszkalnego koszty związane z wymianą stolarki okiennej.

Natomiast możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków (lokali) przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 3 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią ww. przepisów, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

* dla budynków (lokali) i budowli innych niż wymienione w pkt 4, 10 lat, z wyjątkiem:

a) trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,

b) kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500m#179;, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata,

* dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Jak wynika z art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub

2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wnioskodawca wskazał, że nabyte mieszkanie było wykorzystywane przez poprzedniego właściciela przez okres dłuższy niż 60-miesięcy, a zatem może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika w wysokości 5%.

Stanowisko wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.