IBPB1/415-1020/09/WRz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2009r. (data wpływu do Organu 30 listopada 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia wartości początkowej nowego samochodu o wartość pozostawionego w rozliczeniu starego samochodu, wykorzystywanego w działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 30 listopada 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia wartości początkowej nowego samochodu o wartość pozostawionego w rozliczeniu starego samochodu, wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni rozlicza się z podatku dochodowego na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową książkę przychodów rozchodów. Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej chce zakupić samochód osobowy. W rozliczeniu zakupionego samochodu, pozostawi swój stary samochód, który był uprzednio wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej i został całkowicie zamortyzowany. Fakt ten zostanie udokumentowany rachunkiem wystawionym przez Wnioskodawczynię dla sprzedawcy nowego samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest obniżenie wartości początkowej nowego samochodu o wartość odsprzedanego a zamortyzowanego już samochodu ...

Zdaniem Wnioskodawczyni, działanie powyższe jest możliwe, gdyż zapłacenie podatku dochodowego od przychodu ze sprzedaży zamortyzowanego samochodu i przyjęcie pełnej wartości zakupu, jako podstawy amortyzacji dla nowego samochodu daje tę samą kwotę zapłaconego podatku dochodowego, co obniżenie podstawy amortyzacji dla samochodu nowego o wartość odsprzedawanego samochodu starego i w konsekwencji zaliczenie w koszty niższych odpisów amortyzacyjnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej, są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (...).

W świetle ww. przepisów, przychód ze sprzedaży samochodu, będącego środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej, jest przychodem z tej działalności.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl natomiast art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. W myśl bowiem art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna cenę nabycia. Przy czym, w myśl art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Odnosząc treść cyt. powyżej przepisów do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż sprzedaż starego samochodu, uprzednio wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej i nabycie nowego samochodu, są na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi zdarzeniami prawnymi, rodzącymi odrębne skutki prawne. Sprzedaż starego samochodu (środka trwałego) skutkuje powstaniem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast zakup nowego samochodu, z zamiarem użytkowania go w ramach tej działalności, daje możliwość amortyzacji tego składnika majątku, generując koszty uzyskania przychodu tej działalności.

Skutków tych zdarzeń nie można łączyć, bowiem możliwości takiej nie przewidują obowiązujące przepisy. Brak jest zatem postaw prawnych do obniżenia wartości początkowej nowo nabytego samochodu, uznanego za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej o wartość przychodu uzyskanego ze sprzedaży starego samochodu, pozostawionego w ramach rozliczeń ze sprzedawcą. W tym przypadku, zostaną bowiem w istocie przeprowadzone dwie odrębne transakcje sprzedaży, które winny zostać udokumentowane odrębnie, rodząc jak wskazano, odrębne skutki podatkowe.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.