IPPB1/415-549/09-2/EC

Podatnik w 2002 r. zakupił samochód osobowy za kwotę ponad 400.000 zł brutto. Samochód od momentu zakupu do końca 2008 r. był wykorzystywany też w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej bez wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych. Od 2009 r. podatnik postanowił wykorzystywać samochód tylko do celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - samochód wprowadzono do ewidencji środków trwałych, a jako wartość początkową naliczania amortyzacji przyjęto cenę nabycia wynikającą z faktury VAT dokumentującej zakup.

Organ podatkowy wskazał, że kosztem uzyskania przychodu są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o PDOFizU, z uwzględnieniem art. 23 PDOFizU. Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, za którą uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę nabycia (a więc kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, np. o koszty transportu, montażu itp. oraz pomniejszoną o VAT). Dyrektor IS ocenił zatem, że w opisywanej sytuacji ustalenie ceny nabycia środka trwałego jest możliwe, gdyż cena zakupu tego środka trwałego jest wartością znaną i nie zachodzi potrzeba jego wyceny Należy jednak pamiętać o ograniczeniu kwotowym odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego, gdyż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o PDOFizU, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 eur