IBPB1/415-27/07/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 24 lipca 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu usług gastronomicznych i kosztów noclegów poniesionych w związku z organizacją konferencji naukowej - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 24 lipca 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu usług gastronomicznych i kosztów noclegów poniesionych w związku z organizacją konferencji naukowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2006 roku zorganizował międzynarodową konferencję naukową. W związku z powyższym poniósł wydatki m.in. na poczęstunek i noclegi dla uczestników konferencji. W/w wydatki potraktował jako koszty reprezentacji i reklamy i zaliczył je do kosztów uzyskania przychodów do wysokości limitu, tj. 0,25% przychodu. W rzeczywistości uzyskane przychody nie pokryły w całości poniesionych kosztów. Wnioskodawca wykazał dochód do opodatkowania i dokonał zapłaty należnego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całość wydatków poniesionych na zorganizowanie tej konferencji naukowej a w konsekwencji złożyć korektę zeznania za 2006 rok i uzyskać zwrot zapłaconego podatku...

Zdaniem wnioskodawcy poniesione wydatki tj. koszt noclegów i poczęstunku można zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów, bowiem stanowiły one standardowe wydatki, występujące przy tego typu przedsięwzięciach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm. - w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.Podatnik miał więc prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tych wydatków, które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, zostały należycie udokumentowane i nie zostały wymienione w art. 23 w/w o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącym zamknięty katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei w myśl przepisu art. 23 ust.1 pkt 23 w/w ustawy w powyższym brzmieniu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Reprezentacja to tworzenie i utrwalenie dobrego wizerunku firmy poprzez działania skierowane na zewnątrz. W określeniu reprezentacja mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku jego firmy.

Natomiast pod pojęciem reklamy należy rozumieć ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu. Przy czym reklama może mieć charakter publiczny lub niepubliczny.

Istotą cytowanego wyżej przepisu art. 23 ust.1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było niezaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu reprezentacji i reklamy niepublicznej w części przekraczającej 0,25% przychodu. Jeżeli jednak poniesione wydatki na zakup noclegów oraz usług gastronomicznych dla uczestników konferencji naukowej nie zostały poniesione w celu reprezentacji, czy reklamy własnej firmy wnioskodawcy - mogą one w całości stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile jednak spełniona została zasadnicza przesłanka wynikająca z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, tj. o ile wydatki powyższe zostały poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 75 § 1 i 2 w/w ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1 jeżeli w zeznaniach o których mowa w art. 73 § 2 (tj. m.in. zeznania rocznego podatników podatku dochodowego) wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Stosownie do przepisu art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej podatnik wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie.

Wobec powyższego, jeżeli podatnik w zeznaniu rocznym wykazał zobowiązanie podatkowe w wysokości większej od należnej przysługuje mu prawo złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz z korektą tego zeznania.

Stosownie do postanowień art. 75 § 4 Ordynacji podatkowej, jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę.

W przeciwnym wypadku zostanie wszczęte postępowanie podatkowe po zakończeniu którego zostanie podjęte rozstrzygnięcie w sprawie ewentualnej nadpłaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.