ITPB1/415-748c/10/DP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2010 r. (data wpływu 22 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu zakończenia amortyzacji hali – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 22 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu zakończenia amortyzacji hali.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, w której wykorzystuje nieruchomość, niestanowiącą Jego własności. Tytuł prawny do tej nieruchomości stanowi umowa dzierżawy. Na nieruchomości położona jest hala produkcyjna o konstrukcji stalowej na wybudowanie której poniósł Pan znaczne koszty. Hala amortyzowana była jako budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie (art. 22a ust. 2 pkt 2).

Aktualnie umowa dzierżawy zostanie rozwiązana. Nowy dzierżawca przejmie nieruchomość, na której położona jest hala i będzie ją wykorzystywał w swojej działalności. Pomiędzy Pana firmą, a nowym dzierżawcą zostanie zawarta umowa sprzedaży, na mocy której uzyska Pan od nowego dzierżawcy zapłatę za inwestycję, która poczyniona została na dzierżawionym gruncie (umowa zbycia wierzytelności o zwrot nakładów). Właściciel gruntu wyraził zgodę na taką transakcję. Prowadzona przez Pana dotychczas działalność gospodarcza będzie kontynuowana w niezmienionym zakresie. Czynności, które wykonywano w przedmiotowej hali będą kontynuowane. Nabywca przy podpisaniu umowy zbycia wierzytelności o zwrot nakładów wpłaca zaliczkę w wysokości około 30%, a pozostałą część wraz z przekazaniem przedmiotu umowy i podpisaniem protokołu zdawczo-odbiorczego. Wraz z jego podpisaniem wierzytelność o zwrot nakładów oraz wszelkie prawa i obowiązki przechodzą na rzecz nabywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (oznaczone we wniosku Nr 3).

Czy amortyzacja hali zostanie zakończona z momentem przekazania hali, to jest z chwilą podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego...

Pana zdaniem, zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają przyjęte do używania budynki i budowle na cudzym gruncie. Natomiast w myśl art. 22c pkt 5 ww. ustawy, nie podlegają amortyzacji składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane: w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność. W przedmiotowym stanie faktycznym dochodzi do zbycia specyficznego środka trwałego - budowli na cudzym gruncie, jednakże z uwagi na to że wydanie przedmiotu umowy nastąpi dopiero po zapłacie całej ceny (po około dwóch miesiącach od daty zawarcia umowy zbycia wierzytelności), a do tej chwili „inwestycja" będzie nadal w posiadaniu Wnioskodawcy, zakończenie amortyzacji należy dokonać dopiero po wydaniu przedmiotu umowy i podpisaniu protokołu zbawczo - odbiorczego, z którym to momentem wierzytelność o zwrot nakładów przejdzie na nabywcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

musi być należycie udokumentowany,

musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

maszyny, urządzenia i środki transportu,

inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl przepisów art. 22a ust. 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22 c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,

budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23 a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników – jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

zwane także środkami trwałymi.

Przepis art. 22h ust. 1 pkt 1 powoływanej ustawy stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu) z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (…).

W interpretacji indywidualnej znak ITPB1/415-748b/10/DP tutejszy organ wykazał, iż momentem zbycia środka trwałego – w przedmiotowej sprawie – będzie dzień podpisania umowy zbycia prawa do zwrotu nakładów. Zatem odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotowej hali, może Pan dokonywać tylko do dnia jej zbycia, tj. do dnia podpisania umowy zbycia prawa o zwrot nakładów.

Jedynie w przypadku gdyby zawarta umowa sprzedaży prawa zawierała wyraźne zastrzeżenie o wyłączeniu skutku rzeczowego (była wyłącznie umową zobowiązującą do przeniesienia prawa), można by było zgodzić się, iż data sporządzenia protokołu zdawczo-odbiorczego jest datą, w której następuje zbycie prawa. W takiej sytuacji amortyzacji hali można by było dokonywać do dnia podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.