ITPB1/415-984a/11/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2011 r. (data wpływu 23 września 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu 25 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zagospodarowaniem terenu - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 23 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zagospodarowaniem terenu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą między innymi w zakresie produkcji wyrobów jubilerskich ze srebra, wykonywania konstrukcji metalowych na zlecenie oraz usług budowlanych na zlecenie, jest podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym w zakresie podatku od towarów i usług do składania deklaracji miesięcznych. W roku podatkowym 2011 zobowiązany jest do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej Wnioskodawca w roku podatkowym 2011 podatek dochodowy od osób fizycznych opłaca w sposób liniowy według stawki podatkowej w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych opłaca miesięcznie. Podatnik zamierza rozszerzyć prowadzenie działalności gospodarczej o wykonywanie budynków letniskowych, altanek z zagospodarowaniem terenu, między innymi budowaniem basenów. W miesiącu lipcu 2011 r. Wnioskodawca poniósł wydatki w kwocie netto 23.800 zł na zagospodarowanie działki, na której prowadzona jest przez podatnika działalność gospodarcza poprzez zakup roślin oraz krzewów ozdobnych, posianie trawy oraz wybudowanie alejek, z tym, że wartość wydatków na wybudowanie alejek nie przekroczyła 3.500 zł. Prawo wieczystego użytkowania działki, którego jest właścicielem i na której to działce są pobudowane opisanej powyżej obiekty budowlane, jest zaewidencjonowane przez Wnioskodawcę w ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, oznaczone we wniosku numerem jeden.

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2011 poniesione w lipcu 2011 r. wydatki na zagospodarowanie prawa użytkowania wieczystego działki, polegające na posadzeniu roślin i krzewów oraz posianiu trawy i zagospodarowaniu części terenu, określone przez niego jako ekspozycja stała przeznaczona do prezentacji potencjalnym klientom zakresu wykonywanych usług przez przedsiębiorcę...

Zdaniem Wnioskodawcy, poza sporem w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż o wydatki poniesione na zagospodarowanie terenu Wnioskodawca nie ma prawa zwiększenia wartości początkowej prawa użytkowania wieczystego działki. Bezspornym jest też fakt, iż przedmiotowe wydatki są związane z zakresem prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej i mają na celu zwiększenie uzyskanego przychodu w przyszłości. Wnioskodawca jest więc zdania, iż na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2011 r. poniesione w lipcu 2011 r. wydatki na zagospodarowanie prawa użytkowania wieczystego działki, polegające za posadzeniu roślin i krzewów oraz posianiu trawy i zagospodarowaniu części terenu, które przedstawiane są dla klientów jako ekspozycji stała, wskazująca na zakres wykonywanych przez Wnioskodawcę usług. Wnioskodawca nadmienia, iż Minister Finansów reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy także reprezentuje stanowisko, iż wydatki na zagospodarowanie terenu poprzez urządzenie zieleni nie stanowią wydatków na ulepszenie środków trwałych. -interpretacja indywidualna nr ITPB3/423-178/07/AM z dnia 1 lutego 2008 r. Bez znaczenia natomiast w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż podatnik jest tylko właścicielem prawa użytkowania wieczystego działki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

musi być należycie udokumentowany.

Zwrot „w celu” użyty w ww. przepisie oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź też ewentualnie zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu. Definicja kosztów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza można zatem przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo -skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia;

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

maszyny, urządzenia i środki transportu,

inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22a ust. 2 ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",

budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

zwane także środkami trwałymi.

W myśl art. 22d ust. 2 ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4. Zgodnie z treścią ust. 1 art. 22d, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

W Klasyfikacji Środków Trwałych załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622 ze zm.) za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt - obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp. (część I – objaśnienia uwagi wstępne KŚT).

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza rozszerzyć prowadzenie działalności gospodarczej o wykonywanie m.in. usług zagospodarowania terenu. W miesiącu lipcu 2011 r. Wnioskodawca poniósł wydatki w kwocie netto 23.800 zł na zagospodarowanie działki, na której prowadzona jest przez Niego działalność gospodarcza, poprzez zakup roślin oraz krzewów ozdobnych, posianie trawy oraz wybudowanie alejek, z tym, że wartość wydatków na wybudowanie alejek nie przekroczyła 3.500 zł. Prawo wieczystego użytkowania powyższej działki, jest zaewidencjonowane przez Wnioskodawcę w ewidencji środków trwałych.

O tym, czy poniesione wydatki będą bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na wytworzenie bądź ulepszenie środka trwałego i będą odnoszone w koszty sukcesywnie poprzez odpisy amortyzacyjne, decyduje m. in. wartość przeprowadzonych przez podatnika robót.

Z treści wniosku wynika, że wartość wybudowanych alejek nie przekroczyła 3.500 zł. Wobec tego, gdyby nawet wybudowane alejki były obiektami pomocniczymi obsługującymi jeden budynek będący środkiem trwałym w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie stanowiłyby ulepszenia tego środka trwałego.

Również z uwagi na wartość alejek, stosownie do treści art. 22d ust. 1 ww. ustawy, możliwe jest niezaliczenie ich do środków trwałych. Wydatki poniesione na wybudowanie alejek – jako elementu zagospodarowania terenu w miejscu prowadzenia działalności mogą więc zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów

Wobec powyższych ustaleń, wydatki na wybudowanie alejek oraz wydatki poniesione na zagospodarowanie terenu, tj. zakup roślin oraz krzewów ozdobnych, posianie trawy w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, stanowiące element ekspozycji świadczonych przez Wnioskodawcę usług, jako mające charakter reklamowy, związany z wizualizacją profilu działalności Wnioskodawcy - przy zachowaniu ogólnych przesłanek dotyczących kosztów uzyskania przychodów o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślić przy tym należy, że interpretację indywidualną wydano wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa, tut. organ podatkowy, nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego zmierzającego do zbierania materiałów dowodowych w sposób odpowiadający dyspozycji art. 187 w związku z art. 122 Ordynacji podatkowej. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.