IBPBII/1/415-831/09/HK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 26 października 2009r.), uzupełnionym w dniu 03 grudnia 2009r., 11 stycznia 2010r (drogą faxową) i 12 stycznia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości otrzymanych przez pracownika świadczeń sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych:

w części dotyczącej świadczeń rzeczowych oraz świadczeń pieniężnych - jest prawidłowe,

w części dotyczącej świadczeń w postaci usług turystycznych - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 26 października 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości otrzymanych przez pracownika świadczeń sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 23 listopada 2009r. Znak: IBPB II/1/415-831/09/HK wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 03 grudnia 2009r. wpłynęło uzupełnienie wniosku. Wniosek został również uzupełniony w dniu 11 stycznia 2010r. (faxem) oraz w dniu 12 stycznia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca odprowadza na wyodrębnione konto zakładowego funduszu świadczeń socjalnych odpis na fundusz socjalny zgodnie ze stanem zatrudnienia w jego zakładzie pracy. Na podstawie regulaminu działalności socjalnej oraz umowy zawartej ze Spółką V o świadczeniu usług socjalnych, z rocznego odpisu wnioskodawca przekazuje Spółce V 30% środków na świadczenia socjalne jego pracowników (wczasy, kolonie, obozy, wycieczki, wypoczynek w dni wolne od pracy). Pozostałe 70% funduszu socjalnego zostaje w zakładzie pracy wnioskodawcy i zgodnie z regulaminem działalności socjalnej przeznaczone jest na wczasy turystyczne, zapomogi, kolonie zdrowotne i kolonie śródroczne oraz bony towarowe. W każdym przypadku podstawą otrzymania przez pracownika dofinansowania o określonej wysokości jest złożenie przez pracownika wniosku o dofinansowanie do wybranej przez siebie formy wypoczynku. W zależności od wybranej przez siebie formy wypoczynku pracownik otrzymuje dofinansowanie w formie gotówki lub o kwotę dofinansowania pomniejszona jest wartość odpłatności za wybraną formę wypoczynku. Dofinansowanie, zgodnie z regulaminem działalności socjalnej wnioskodawcy, przyznawane jest przez Spółkę V z przekazanych 30% środków na fundusz socjalny lub przyznawane jest przez wnioskodawcę z pozostałej części funduszu socjalnego.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż wnioskodawca w uzgodnieniu z organizacjami związkowymi, w regulaminie zakładowej działalności socjalnej ustala corocznie odpłatność między innymi za wczasy proponowane pracownikom przez Spółkę V oraz wysokość dofinansowania. Dofinansowanie uzależnione jest od sytuacji finansowej pracownika, rodziny oraz ilości członków rodziny. Pracownik załatwia formalności związane z przydzieleniem wczasów w Spółce V oraz wpłaca zaliczkę w wysokości 10% odpłatności. Odpłatność za wczasy pomniejszona o kwotę przyznanego dofinansowania potrącana jest realnie pracownikowi z jego wynagrodzenia za pracę, po otrzymaniu informacji o wysokości tej odpłatności od Spółki V. Natomiast kwota dofinansowania na podstawie wykazu sporządzonego przez Spółkę V doliczana jest jednorazowo do podstawy opodatkowania i jest od niej potrącana zaliczka na podatek. W sporadycznych wypadkach pracownicy wpłacają całość odpłatności ulgowej za wczasy w Spółce V. Natomiast kwota dofinansowania doliczana jest jednorazowo do podstawy opodatkowania i jest od niej potrącana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych, również po otrzymaniu w tym zakresie stosownej informacji. Pracownik ma także prawo do „zakupu” wczasów indywidualnych. Po dostarczeniu faktury do Spółki V, wystawionej przez firmę turystyczną na pracownika, pracownik ten otrzymuje zwrot należnego dofinansowania w formie gotówki. Wnioskodawca dokonuje potrącenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przyznanego pracownikowi dofinansowania. Te same zasady obowiązują przy załatwianiu na rzecz dzieci pracowników kolonii i obozów turystycznych. Odpłatność ulgową za wycieczki i wypoczynek w dni wolne pracownik uiszcza w całości w Spółce V, a wnioskodawca potrąca z wynagrodzenia zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od dofinansowania zgodnie z ww. trybem postępowania.

Na podstawie zawartej umowy w sprawie zasad przekazywania i rozliczania środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, wnioskodawca z konta bankowego środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych przekazuje równowartość 30% naliczonego odpisu Spółce V na dofinansowanie wypoczynku pracowników wnioskodawcy i ich rodzin. Środki te przekazywane są przelewem na utworzony przez Spółkę V dla tego celu rachunek bankowy. Niniejszą umowa wnioskodawca zatem upoważnił jedynie Spółkę V do administrowania w jej zastępstwie środkami pieniężnymi w zakresie wydatków na świadczenia socjalne na rzecz swoich pracowników, zgodnie z zatwierdzonymi w Spółce planami rzeczowo-finansowymi oraz regulaminem zakładowej działalności socjalnej. Stosownie natomiast do § 3 umowy za świadczoną usługę – administrowanie częścią przekazanego funduszu świadczeń socjalnych, Spółka V wystawia fakturę. Spółka V jest przedsiębiorstwem usług turystycznych, która dysponuje ośrodkami wczasowymi jak i prowadzi ustawową działalność turystyczną. Spółka V powstała wskutek wyodrębnienia z jednostki organizacyjnej X i przejęła pracowników, zajmujących się działalnością socjalną w jednostce X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy limit, o którym mowa w znowelizowanym art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wszystkich świadczeń z funduszu socjalnego lub funduszu związków zawodowych pozostających w ich dyspozycji (z wyłączeniem kwoty udzielonych zapomóg i dopłat do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18 objętych oddzielnymi limitami)...

Wnioskodawca cytuje art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W związku z tym, że w art. 21 ust.1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zdefiniowanych świadczeń rzeczowych lub świadczeń pieniężnych wnioskodawca uważa, iż ze zwolnienia w ramach tego przepisu mogą korzystać wszystkie świadczenia z funduszy związków zawodowych lub funduszu socjalnego z wyłączeniem świadczeń zwolnionych lub objętych odrębnymi limitami opisanymi w ustawie.

W świetle powyższego, zdaniem wnioskodawcy, można uznać, że wartość dofinansowania przyznanego jego pracownikom do wczasów, wczasów turystycznych oraz wypoczynku w dni wolne od pracy podlega zwolnieniu opisanemu w art. 21 ust. 1 pkt 67 do wysokości limitu. W tym wypadku nie ma znaczenia forma dofinansowania ani instytucja, która to dofinansowanie przydziela.

W ocenie wnioskodawcy wartość dofinansowania w przypadkach opisanych w stanie faktycznym podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, ponieważ dofinansowanie do wczasów dla pracowników i ich rodzin tak samo jak wypłacone świadczenie za wczasy turystyczne jest świadczeniem pieniężnym sfinansowanym w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (Spółka V w imieniu wnioskodawcy). Wnioskodawca powołuje się na treść art. 2 ustawy z dnia 04 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, stwierdzając, iż wyżej wymienione rodzaje form wypoczynku pracowników i ich rodzin są działalnością socjalną świadczoną przez pracodawcę.

Odmienna interpretacja – zdaniem wnioskodawcy – spowodowałaby naruszenie jednej z naczelnych zasad prawa pracy jaką jest zasada „równych praw pracowników”, tym bardziej, że źródłem bezpośredniego lub pośredniego dofinansowania do świadczeń socjalnych pracowników wnioskodawcy i ich rodzin są te same środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska w zakresie obowiązków płatnika ciążących na wnioskodawcy oraz zastosowanie zwolnienia z opodatkowania świadczeń sfinansowanych z funduszu świadczeń socjalnych. Natomiast w zakresie obowiązków ciążących na związku zawodowym dokonano odrębnego rozstrzygnięcia.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 22 sierpnia 2009r. – wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 01 stycznia 2009r., zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Podkreślić tutaj należy, iż istotną zmianą znowelizowanego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania – przy warunkach ustawą przewidzianych - wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Jak wynika ze znowelizowanego przepisu, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych jak i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

jest w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 04 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne.

Z powyższego wynika zatem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym (paczki świąteczne, bilety do kina, teatru, karnety na basen, itp.). Ponadto z powyższego zwolnienia korzystają również świadczenia pieniężne w postaci m.in. refundacji wczasów, kolonii, obozów, wycieczek, wypoczynku w dni wolne od pracy, których koszty ponoszą pracownicy, a następnie – zgodnie z zasadami zawartymi w treści regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych obowiązującego w danym zakładzie pracy – są refundowane przez ten zakład pracy.

Przy czym koniecznym jest podkreślenie, że aby zwolnienie mogło mieć zastosowanie, to musi być spełniony m. in. warunek dotyczący finansowania działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż świadczenia w postaci wczasów, kolonii, obozów, wycieczek, wypoczynku w dni wolne od pracy, które są organizowane przez wnioskodawcę lub Spółkę V (w imieniu wnioskodawcy) nie korzystają z ww. zwolnienia, ponieważ nie są świadczeniami rzeczowymi ani świadczeniami pieniężnymi. Przedmiotem świadczenia jest bowiem w takim przypadku usługa turystyczna, nabyta przez pracodawcę za pośrednictwem Spółki V. Jak bowiem wynika z wniosku - jego uzupełnienia - na mocy umowy zawartej przez wnioskodawcę ze Spółką V, Spółka V zajmuje się organizacją szeroko pojętego wypoczynku (różnych jego form), dokonując rozliczeń z wnioskodawcą środków przekazanych na ten cel z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Dokonując w ten sposób rozliczeń – wnioskodawca w efekcie nie przekazuje pracownikowi ani świadczenia rzeczowego ani świadczenia pieniężnego; przekazuje mu bowiem usługę turystyczną (w różnych formach) nabytą od Spółki V. Jak bowiem wynika z wniosku wszelkie rozliczenia (za wyjątkiem tych, gdzie pracownik przedkłada fakturę za nabyte indywidualne wczasy – bez pośrednictwa zakładu pracy czy też podmiotu działającego w jego imieniu) dokonywane są pomiędzy wnioskodawcą i Spółką V administrującą częścią środków zgromadzonych na zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; pracownik jedynie dopłaca kwotę, która nie będzie sfinansowana ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zatem przyjęta przez wnioskodawcę forma dofinansowania, wyżej opisana, nie daje podstaw do zastosowania zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenia otrzymane przez pracownika w wyniku ww. działań (rozliczeń pomiędzy wnioskodawcą a Spółką V) nie mają bowiem przymiotu ani świadczeń rzeczowych (pracownik nie otrzymuje przedmiotu materialnego) ani świadczeń pieniężnych (pracownik nie otrzymuje środków pieniężnych – gotówki, przelewu). Pracownik otrzymuje od wnioskodawcy usługę turystyczną, której koszt w części pokrywa sam, poprzez wpłatę do Spółki V stosownej kwoty lub poprzez potrącenie z wynagrodzenia. Wartość tej usługi – w części finansowanej przez pracodawcę – wnioskodawca winien doliczyć do przychodu podlegającego opodatkowaniu i pobrać stosowną zaliczkę.

Reasumując należy stwierdzić, że z powyższego zwolnienia korzystają świadczenia pieniężne w postaci m.in. refundacji wczasów, kolonii, obozów, wycieczek, wypoczynku w dni wolne od pracy, pod warunkiem, że ich koszty ponoszą pracownicy, a następnie – zgodnie z zasadami zawartymi w treści regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych obowiązującego u wnioskodawcy – są refundowane przez wnioskodawcę lub działającą w imieniu wnioskodawcy Spółkę V. Natomiast zwolnieniem tym nie są objęte świadczenia w postaci usług turystycznych przekazanych przez wnioskodawcę za pośrednictwem Spółki V.

Powyższe oznacza, że w części dotyczącej świadczeń rzeczowych oraz świadczeń pieniężnych stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, natomiast w części dotyczącej świadczeń w postaci usług turystycznych stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.