DD2/033/89/KOI/09/PK-486

Zmiana interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia z urzędu, interpretację indywidualną z dnia 22 lipca 2008 r., nr IBPB1/415-354/08/KB, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w imieniu Ministra Finansów na wniosek złożony dnia 25 kwietnia 2008 r. o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania umorzonej pożyczki udzielonej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na rozpoczęcie pozarolniczej działalności gospodarczej za przychód świadczeniobiorcy oraz wynikających z tego tytułu obowiązków płatnika, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

Uzasadnienie

Dnia 22 lipca 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając – na podstawie § 1 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony dnia 25 kwietnia 2008 r.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca – zgodnie z przepisami – udziela pożyczek z PFRON na rozpoczęcie działalności gospodarczej, które podlegają zwrotowi.

Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 115, poz. 791), na wniosek osoby, która otrzymała pożyczkę na rozpoczęcie działalności gospodarczej albo rolniczej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, starosta może:

1. umorzyć do 50% kwoty pożyczki – pod warunkiem prowadzenia przez dłużnika działalności gospodarczej albo rolniczej przez okres co najmniej 24 miesięcy oraz po spełnieniu pozostałych warunków umowy,

2. odroczyć termin spłaty pożyczki, rozłożyć jej spłatę na raty lub umorzyć spłatę w części albo w całości, jeżeli pożyczka stała się wymagalna – w przypadku uzasadnionym trudną sytuacją materialną lub losową dłużnika

* zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Umarzając zwrot wypłaconego już osobie fizycznej świadczenia pieniężnego Ośrodek Pomocy Społecznej dokonuje de facto umorzenia wypłaconej należności, która winna być w świetle prawa zwrócona.

Przedstawiając zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca wskazał, iż wniosek dotyczy m.in. jego obowiązków jako płatnika, a także tego, czy:

1. wartość umorzonej pożyczki stanowi przychód świadczeniobiorcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

2. przychodem są także umorzone odsetki...

3. ewentualny obowiązek podatkowy powstaje w momencie umorzenia pożyczki...

4. w przypadku uznania umorzenia za przychód, stanowi on przychód z działalności gospodarczej...

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu przyszłego, Wnioskodawca stwierdził we wniosku, że kierując się treścią artykułu 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zawiera katalog zamknięty zwolnień podatkowych, kwota umorzonej pożyczki – wraz z odsetkami – nie stanowi przychodu świadczeniobiorcy i nie musi być przez niego rozliczana w zeznaniu rocznym.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe. W wydanej interpretacji stwierdził, że u osoby otrzymującej pożyczkę na rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej, która następnie zostaje umorzona, powstaje przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z tym, że przychód powstaje u osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, Wnioskodawca nie pełni roli płatnika.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył co następuje:

Stanowisko, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, u osób fizycznych otrzymujących pożyczkę na rozpoczęcie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej powstanie przychód w przypadku jej umorzenia, jest niezgodne z obowiązującym stanem prawnym.

Stosownie do art. 9 ust. 1 – 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 179 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy, wolne od podatku są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub zakładowych funduszy aktywności.

Właściwymi przepisami, o których mowa w cyt. wyżej przepisie ustawy, są m.in. przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92).

W myśl przepisów powyższej ustawy, rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy. Natomiast rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwianie osobom niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym.

Na podstawie art. 12a ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, osoba niepełnosprawna, może otrzymać ze środków Funduszu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo na wniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej w wysokości określonej w umowie zawartej ze starostą, nie więcej jednak niż do wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia, jeżeli nie otrzymała środków publicznych na ten cel.

Z kolei, na mocy art. 10 ustawy z dnia z dnia 15 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 115, poz. 791), na wniosek osoby, która otrzymała pożyczkę na rozpoczęcie działalności gospodarczej albo rolniczej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, starosta może:

1. umorzyć do 50% kwoty pożyczki - pod warunkiem prowadzenia przez dłużnika działalności gospodarczej albo rolniczej przez okres co najmniej 24 miesięcy oraz po spełnieniu pozostałych warunków umowy,

2. 2) odroczyć termin spłaty pożyczki, rozłożyć jej spłatę na raty lub umorzyć spłatę w części albo w całości, jeżeli pożyczka stała się wymagalna – w przypadku uzasadnionym trudną sytuacją materialną lub losową dłużnika

* zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że świadczenie w postaci umorzenia pożyczki udzielonej osobie niepełnosprawnej na rozpoczęcie działalności gospodarczej, w tym także należnych odsetek, które mają charakter świadczenia akcesoryjnego (ubocznego), spełnia warunki zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyżej przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego należało, z urzędu, zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.