PO 2/7-3791-0685/95

W związku z zapytaniem z 27.3.1995 r. Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:

Definicja ogólna przychodu z działalności gospodarczej zamieszczona w art. 14 ust. 1 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 80, poz. 350 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w latach 1993 i 1994 określa przychód jako kwoty należne z tytułu świadczeń dokonywanych w ramach działalności, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W związku z wejściem w życie z 5.7.1993 r. ustawy z 8.1.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50) niezależnie od ogólnej definicji przychodu dla celów podatku dochodowego, w art. 20a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określono szczególną definicję przychodu dla podatników podatku od towarów i usług. Postanowienia art. 20a ustawy stanowią, że u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży, uważa się przychód (określony w art. 14) zmniejszony o należny od niego podatek od towarów i usług oraz otrzymane zwroty tego podatku i zwroty podatku akcyzowego.

Oznacza to, że gdyby nie dyspozycja art. 20a ustawy, cała kwota należna (łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług oraz zwrotami tego podatku) stanowiłaby przychód do opodatkowania.

Stąd też w sytuacji gdy podatnicy ewidencjonowali przychód jako kwotę należną łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług i otrzymanymi zwrotami tego podatku, mieli prawo do pomniejszenia tej kwoty (dla celów podatku dochodowego) o należny VAT i zwroty tego podatku. Podatnicy mogli także bezpośrednio określić kwotę przychodu w niższej wysokości pomijając należny VAT i zwrot tego podatku.

W tej sytuacji, co jest oczywiste nie mogli dodatkowo pomniejszać przychodu o kwoty, których do przychodu nie zaliczyli.[1]