IPPB1/415-978/09-3/KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2009 r. (data wpływu 24 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 24 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą G z siedzibą w B, której przedmiotem jest produkcja etykiet i wynajem nieruchomości.

W związku z planowaną restrukturyzacją uzależnioną od czynników ekonomicznych, Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki komandytowej całe prowadzone przedsiębiorstwo bądź jego część - niektóre jego składniki. W zamian za wkład niepieniężny, przysługiwać mu będą prawa i obowiązki wynikające z udziału w tej spółce, utworzonej na gruncie prawa polskiego, w której będzie komandytariuszem.

W przypadku wniesienia części przedsiębiorstwa, nie stanowiącej przedsiębiorstwa ani zorganizowanej jego części, aport obejmie rzeczowe aktywa, takie jak urządzenia techniczne, maszyny, środki transportu, zapasy w postaci materiałów, produktów gotowych, półproduktów i produktów w toku oraz wartości niematerialne i prawne ujęte (oprogramowanie komputerowe) i nieujęte (znak towarowy) w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w całości opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług, a podatek naliczony przy nabyciach towarów i usług służących sprzedaży opodatkowanej, w całości obniża podatek należny. Z tego względu aport części przedsiębiorstwa - ww. poszczególnych aktywów nie stanowiących przedsiębiorstwa ani zorganizowanej jego części podlegać będzie obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu podatkowego z 20 stycznia 2009 r. Nr IPPP3/443-1241/09-2/LK, Nr IPPB2/436-523/09-2/AF, Nr IPPB1/415-978/09-2/KS, w dniu 25 stycznia 2010 r. Wnioskodawca uiścił brakująca opłatę stosownie do przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wniesienie tytułem wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej przedsiębiorstwa lub wymienionych w stanie faktycznym składników nie stanowiących przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej jego części, będzie skutkowało powstaniem u Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ... A jeżeli zdaniem organu podatkowego powstanie przychód, to jak ustalić wysokość przychodu oraz kosztu uzyskania takiego przychodu...

2. Czy wniesienie aportem części składników prowadzonego przedsiębiorstwa do spółki komandytowej, prowadzące do zwiększenia majątku tej spółki, a zatem spełniające definicję zmiany umowy spółki, nie będzie podlegało opodatkowaniu PCC...

3. Jaka będzie podstawa opodatkowania podatkiem VAT czynność wniesienia części składników prowadzonego przedsiębiorstwa, niestanowiących przedsiębiorstwa ani zorganizowanej jego części, jako wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej...

Odpowiedź na pytanie pierwsze stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. W zakresie pozostałych pytań zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia...

Stanowisko odnośnie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy aport zarówno przedsiębiorstwa, jak i tylko poszczególnych jego składników do spółki osobowej, jaką jest spółka komandytowa, nie będzie skutkował powstaniem przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej updof.

Z podatkowego punktu widzenia proces wniesienia wkładu do spółki komandytowej należy rozpatrywać w kontekście transparentności podatkowej spółek osobowych. Ogólna zasada transparentności podatkowej osobowych spółek prawa handlowego została wyrażona w art. 8 updof. Zgodnie z tą zasadą osobowe spółki prawa handlowego nie są odrębnymi podatnikami podatku dochodowego. Podatnikami są natomiast ich wspólnicy, którym dla celów podatku dochodowego jest przypisywany bezpośrednio zysk wypracowany przez spółkę. Transparentność spółki komandytowej skutkuje także tym, że jej majątek powiązany jest na gruncie prawa podatkowego bezpośrednio ze wspólnikami, a nie z samą spółką. Wprawdzie, z punktu widzenia prawa cywilnego wniesienie przedsiębiorstwa, czy też niektórych jego składników do spółki komandytowej powoduje przeniesienie prawa własności, to z punktu widzenia prawa podatkowego czynność taka pozostaje neutralna podatkowo, skoro spółka osobowa nie jest odrębnym od jej wspólnika podatnikiem podatku dochodowego. W rezultacie, wniesienie tego rodzaju aportu niepieniężnego do spółki osobowej jest wyłącznie formą alokacji majątku Wnioskodawcy w spółkę osobową w ramach, której prowadzona będzie działalność gospodarcza z wykorzystaniem wniesionego wkładu, z której to działalności zyski będą opodatkowane nadal w rękach tego samego podmiotu (Wnioskodawcy) jako wspólnika spółki, a nie samej spółki. W konsekwencji, wniesienie przez wnioskodawcę niepieniężnego wkładu do spółki osobowej, nie może być traktowane jako zdarzenie opodatkowane — skutkujące obowiązkiem rozpoznania przychodu po stronie wnoszącego wkład (Wnioskodawcy).

Ponadto, z przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 updof wynika, że aby uznać zbycie środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą za przychód z działalności gospodarczej, niezbędny jest odpłatny charakter owego zbycia. Tym samym, przyjęcie, że wniesienie przedsiębiorstwa lub niektórych jego składników wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, jako wkładu niepieniężnego do spółki osobowej, jest przychodem z tej działalności, należałoby wykazać, iż dokonanie takiej czynności pociąga za sobą otrzymanie przez osobę dokonującą takiego przeniesienia, odpłatności.

Tymczasem, planowany aport do spółki osobowej, nie pociąga za sobą otrzymania przez wnoszącego wkład, odpłatności. Nie wiąże się z nim także otrzymanie od spółki osobowej czegokolwiek w zamian, w przeciwieństwie do sytuacji aportów do spółek mających osobowość prawną lub do spółdzielni. Zgodnie bowiem z Uniwersalnym słownikiem języka polskiego (pod red. S. Dubisza, Warszawa 2003, s. 1163), „odpłatny” - znaczy taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, wymagający zwrotu kosztów. Natomiast wnoszący aport - przyszły komandytariusz spółki komandytowej, nie otrzyma od spółki żadnego ekwiwalentu z tytułu wniesionego wkładu.

Zgodnie z art. 107 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), zwanej dalej k.s.h, jeżeli wkładem komandytariusza do spółki jest w całości lub w części świadczenie niepieniężne, umowa spółki określa przedmiot tego świadczenia (aport), jego wartość, jak również osobę wspólnika wnoszącego takie świadczenie niepieniężne. Z powyższego sformułowania wyciągany jest w doktrynie prawa handlowego wniosek o podobieństwie wkładów wniesionych przez komandytariusza do spółki komandytowej z wkładami wniesionymi przez wspólnika do kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jednak pomimo owego podobieństwa, sprowadzającego się do konieczności opisania w umowie spółki aportu, jego wartości oraz osoby wspólnika wnoszącego aport, pojawia się również zasadnicza odmienność. W przypadku wniesienia wkładu do kapitału spółki z ograniczoną odpowiedzialnością umowa spółki dodatkowo określać musi ilość i wartość nominalną udziałów przyznanych w zamian za wkład rzeczowy (art. 158 § 1 k.s.h). Wymogu takiego nie przewidziano w odniesieniu do wniesienia wkładu przez komandytariusza, co oznaczą że nie otrzymuje on w zamian żadnych udziałów w kapitale spółki komandytowej.

Dodatkowo zdaniem Wnioskodawcy, niemożliwe jest określenie wartości przychodu w momencie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej. Oczywistym bowiem jest, że wartość wkładu nie jest tym, co wspólnik wnoszący wkład otrzymuje za jego wniesienie do spółki osobowej. Wniesienie wkładu niepieniężnego o określonej wartości, nie może być jednocześnie uznane za zwrotne otrzymanie przychodu w wysokości właśnie wartości tegoż wnoszonego wkładu. Osoba wnosząca taki wkład czy to w postaci całego przedsiębiorstwa, czy w postaci tylko niektórych jego składników, przenosi ich własność, ale nie otrzymuje za nie zapłaty, jedynie „przekształca” je na wkład, którym uczestniczy w spółce osobowej. Poprzez wniesienie wkładu do spółki, komandytariusz uzyskuje jedynie prawo do uczestnictwa w przyszłych niepewnych zyskach i stratach spółki (art. 123 § 1 i § 3 k.s.h). Wartość wniesionego wkładu nie musi przy tym w żadnym stopniu korespondować z wartością przyszłych dochodów uzyskiwanych ze spółki. Ewentualna korzyść majątkowa uzyskiwana w związku z uczestnictwem w spółce będzie dopiero wypadkową przyszłych zysków i strat w podatkowym okresie rozliczeniowym. Nie można zatem w żaden sposób określić wartości świadczenia wzajemnego, jakie miałby otrzymać komandytariusz w chwili wniesienia wkładu do spółki, i tym samym nie można określić wartości przychodu podatkowego w momencie wniesienia aportu. W szczególności, nie istnieje żadna podstawa prawna, aby przychód ten ustalić w wysokości wartości rynkowej wnoszonego wkładu.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższy pogląd co do tego, iż wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej nie skutkuje otrzymaniem u wnoszącego aport ekwiwalentnego świadczenia w postaci zapłaty ceny nabycia, został jednoznacznie wyrażony w wyrokach sądów administracyjnych, np. w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 02 czerwca 2009r. o sygn. akt III SA/Wa 346/09, z dnia 17 lutego 2009 r. o sygn. akt III SA/Wa 2926/08, z dnia 14 kwietnia 2009 r. o sygn. akt III SA/Wa 3103/08 (niepubl.), z dnia 7 sierpnia 2009 r. o sygn. akt III SA/Wa 384/09, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 19 listopada 2009 r. o sygn. akt I SA/Sz 693/09, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29 kwietnia 2009 r. o sygn. akt I SA/Ke 121/09 (niepubl.)

Na potwierdzenie słuszności przedstawionego stanowiska, Wnioskodawca powołuje następujące interpretacje prawa podatkowego m. in: . interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26.05.2009r. ILPB1/415-311/09-2/IM, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19.12.2008 r. IPPB1/415-1146/08/2/AM, Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Praga z dnia 13.03.2003 r., 1434/DD1/415/4/07/TA, Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łańcucie z dnia 2O.10.2005 r. U.S.IA/1/415/9-lP/2005 i innych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa, bądź niektórych jego składników do spółki komandytowej, nie powoduje u komandytariusza wnoszącego wkład powstania przychodu podatkowego w rozumieniu updof.

Wnioskodawca wyraził stanowisko, które w jego opinii jest prawidłowe, gdyby jednak organ podatkowy miał w niniejszej sprawie odmienne zdanie, prosi o wskazanie sposobu ustalenia wartości przychodu podatkowego oraz kosztów uzyskania takiego przychodu, zarówno w przypadku aportu przedsiębiorstwa, jak i niektórych tylko jego składników wymienionych w stanie faktycznym (z uwzględnieniem znaku towarowego nieujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych).

Zdaniem Wnioskodawcy zwrócić należy uwagę, że w przypadku aportu całego przedsiębiorstwa mamy do czynienia, poza materialnymi składnikami majątku, również wartościami tworzącymi tzw. wartość firmy (związaną z wydajną strukturą organizacyjną rozległymi kontaktami handlowymi - klientelą, lojalnymi i zmotywowanymi pracownikami, rozpoznawalną marką, lepszą pozycją na rynku itp.), która budowana jest przez wiele lat działalności wnioskodawcy. Przy czym wartość firmy powstała w wyniku aportu przedsiębiorstwa, nie podlega, w spółce otrzymującej aport, amortyzacji (zgodnie z art. 22c pkt 4 updof).

Gdyby przyjąć, że u wnoszącego aportem przedsiębiorstwo do spółki osobowej powstanie przychód, mielibyśmy do czynienia z sytuacją, w której u Wnioskodawcy opodatkowany byłby dochód równy przychodowi w części dotyczącej wartości firmy, natomiast w spółce otrzymującej aport (a w konsekwencji pośrednio u Wnioskodawcy), nigdy nie powstałyby koszt uzyskania z tytułu odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuję.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie – oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisach wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które mogą być przedmiotem czynności prawnej (wkładu).

Przy tym należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy składniki majątku będące przedmiotem czynności prawnej stanowią przedsiębiorstwo, o którym mowa w przytoczonych powyżej przepisach Kodeksu cywilnego.

W opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą. W związku z planowaną restrukturyzacją, zamierza wnieść do spółki komandytowej całe prowadzone przedsiębiorstwo bądź jego część - niektóre jego składniki (nie stanowiące przedsiębiorstwa ani zorganizowanej jego części). W zamian za wkład niepieniężny, przysługiwać mu będą prawa i obowiązki wynikające z udziału w tej spółce, utworzonej na gruncie prawa polskiego, w której będzie komandytariuszem.

Spółka osobowa, a do tej kategorii spółek zalicza się spółka komandytowa - art. 4 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 roku – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), stanowi odrębną od wspólników strukturę pod względem organizacyjnym i majątkowym, podobnie jak osoby prawne. Spółki osobowe są podmiotami prawa, a więc mają zdolność prawną, co oznacza, że mogą w pełnym zakresie uczestniczyć w obrocie gospodarczym, być podmiotami stosunków prawnych. Wynika to m. in. z art. 8 k.s.h., który stanowi, iż spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Pojęcie wkładu do spółki osobowej uregulowane zostało w art. 48 § 2 ww. ustawy. Wynika z niego, że wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki. Udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu (art. 50 § 1 Kodeksu spółek handlowych).

Z powyższego wywieść należy, że:

wniesienie do spółki osobowej określonych rzeczy, czy też praw majątkowych jako wkładu niepieniężnego, jest formą ich odpłatnego zbycia,

wspólnik przystępujący do spółki osobowej, uzyska w niej udział, stosownie do wartości wprowadzonego do spółki wkładu.

Należy także wskazać na treść art. 28 k.s.h., według którego majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia oraz art. 48 § 1 tej ustawy stanowiącego, iż prawa, które wspólnik zobowiązuje się wnieść do spółki, uważa się przeniesione na spółkę. Zarówno te przepisy, jak i wcześniej przytoczony art. 8 w sposób jednoznaczny przesądzają, iż majątek spółki osobowej jest wyodrębniony od majątku wspólników.

Zatem wniesienie do spółki osobowej wkładu niepieniężnego powoduje przeniesienie własności rzeczy lub prawa będącego przedmiotem wkładu, na spółkę. Na mocy art. 50 Kodeksu spółek handlowych, wnoszący wkład otrzymuje udział kapitałowy, równy wartości wkładu określonego w umowie spółki, który stanowi podstawę do określenia praw lub obowiązków wspólnika. Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego dochodzi do odpłatnego zbycia rzeczy lub prawa.

Ponieważ spółka komandytowa nie ma podmiotowości prawnej odrębnej od wspólników, nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego. Podmiotami takimi są natomiast wspólnicy takiej spółki a sama spółka jest transparentna dla celów podatku dochodowego. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy prawnymi podlegają odpowiednio opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) albo opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

W myśl zasady określonej w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,

2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Wniesienie do spółki komandytowej wkładu w postaci przedsiębiorstwa bądź jego część – (niektórych jego składników nie stanowiących przedsiębiorstwa ani zorganizowanej jego części) wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej wnoszącego wkład – Wnioskodawcy w zamian za udział kapitałowy spółki komandytowej, stanowi odpłatne zbycie. Wartość przedsiębiorstwa bądź jego części, określona w umowie spółki komandytowej (stanowiąca podstawę do ustalenia udziału kapitałowego) stanowi, w rozumieniu przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działalności gospodarczej wnoszącego wkład do spółki.

Pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć, każdą formę przeniesienia własności za wynagrodzeniem. Wniesienie zatem przedsiębiorstwa albo jego części do spółki komandytowej powoduje:

zmianę właściciela – właścicielem staje się bowiem spółka komandytowa – stąd mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem wniesionego w formie aportu przedsiębiorstwa lub jego części,

wniesienie przedsiębiorstwa lub jego części do spółki komandytowej jest przeniesieniem własności tego przedsiębiorstwa lub jego części, za które Wnioskodawcy przysługuje wkład w spółce komandytowej o określonej wartości,

kwota odpowiadająca wartości otrzymanego wkładu w spółce komandytowej stanowi w tym przypadku przychód.

W rezultacie, jeżeli dojdzie do przeniesienia na rzecz spółki komandytowej przedsiębiorstwa lub jego części (nie stanowiącej przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części) to tym samym nastąpi odpłatne zbycie. Powyższa czynność - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, wyczerpuje znamiona odpłatności.

Brak jest zatem podstaw do uznania za zasadne stwierdzenie, że w przedmiotowej sytuacji nie powstaje przychód. Przy czym, stwierdzić należy, iż do przychodów, o których mowa art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stosuje się zasad wynikających z art. 11 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonywanych od tych środków i wartości (…).

W myśl ogólnej zasady wynika, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 powoływanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,

3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż wniesienie do spółki osobowej wkładu w postaci przedsiębiorstwa lub jego części (nie stanowiącej przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części) w zamian za udział w tej spółce, stanowi odpłatne zbycie przedsiębiorstwa lub jego części. Wartość wnoszonego przedsiębiorstwa lub jego części określona w umowie spółki (stanowiąca podstawę do ustalenia udziału) stanowi, w rozumieniu przepisu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działalności gospodarczej wnoszącego wkład do spółki.

Natomiast kosztem uzyskania przychodów w przypadku wniesienia aportem składników majątku trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych do spółki komandytowej, będzie wartość początkowa tych składników pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne, czyli kwota stanowiąca niezamortyzowaną część wartości tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku wniesienia aportem pozostałych składników majątku, koszty uzyskania przychodów należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą wyrażona w cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a więc będą to koszty rzeczywiście poniesione na nabycie lub wytworzenie tych składników majątku.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy zaprezentowane w złożony wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Krańcowo należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia organów skarbowych oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia organów skarbowych i wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.