PO 2/10-8010-0938/93

W związku z powtarzającymi się pytaniami płatników podatku dochodowego, dotyczącymi zasad odliczania kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, Ministerstwo Finansów przypomina i wyjaśnia, iż w świetle art. 12, art. 22 ust. 2, oraz art. 32 ust. 2, 3 i 4 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 80, poz. 350 ze zm.):

1. Pracownik może wskazać tylko jednego płatnika do odliczania kosztów uzyskania przychodów w kwocie 162 000 zł[1] miesięcznie. Wskazanie płatnika następuje poprzez wypełnienie i podpisanie przez podatnika oświadczenia o symbolu PIT-2.

2. Pracownikowi przysługuje odliczenie jednej, pełnej, miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów (tj. 162 000 zł) niezależnie od wymiaru czasu pracy.

3. Jeżeli pracownik nie uzyskał żadnych przychodów (w rozumieniu art. 12 ustawy) ze stosunku pracy, stosunku służbowego, spółdzielczego stosunku pracy lub pracy nakładczej, gdyż np.: przez cały miesiąc korzystał ze zwolnienia lekarskiego, przebywał na urlopie bezpłatnym lub urlopie wychowawczym - koszty uzyskania przychodów za ten miesiąc nie mogą być odliczone. W opisanej sytuacji odliczenie kosztów nie będzie możliwe zarówno od wypłacanego przez zakład pracy zasiłku chorobowego jak i w obliczeniu kosztów uzyskania przychodów za cały rok podatkowy.

4. W sytuacji, gdy pracownik przebywał np. na urlopie wychowawczym, a płatnik wypłacał pracownikowi jakiekolwiek przychody określone w art. 12 ustawy, od tych przychodów zakład pracy zobowiązany jest odliczać miesięczną normę kosztów uzyskania przychodów.

5. Jeżeli pracownik uzyskał w danym miesiącu przychody mniejsze od miesięcznej normy kosztów - kosztem uzyskania będzie cały przychód pracownika. W obliczeniu rocznym płatnik ma obowiązek uwzględnić za ten miesiąc pełną normę kosztów - 162 000 zł.[1](W 1999 r. kwota 74 zł 6 gr.)

6. W sytuacji, gdy zakład pracy w ciągu roku podatkowego nie dokonywał systematycznych wypłat wynagrodzeń (np. z powodu kłopotów płatniczych, zmiany terminu wypłat itp.) i w związku z tym przy obliczaniu zaliczek nie mógł odliczyć od przychodów pracownika kosztów za miesiące, w których pracownik nie otrzymywał wynagrodzenia (przychodów) - przy obliczaniu podatku za cały rok podatkowy zakład pracy powinien uwzględnić przysługujące pracownikowi koszty uzyskania również za te miesiące, w których pracownik świadczył pracę a nie otrzymywał wynagrodzenia, bowiem koszty uzyskania związane są bezpośrednio ze świadczeniem pracy przez pracownika wynikającym z umowy, który to obowiązek pracownik spełnił.

Zatem koszty należą się zawsze bez względu na to czy zakład pracy - wywiązał się ze swego obowiązku wypłaty w terminie wynagrodzeń, o ile tylko pracownik zgodnie z umową świadczył pracę na rzecz zakładu.