ITPB2/415-964/09/ENB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komendy, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu 23 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dopłaty do pobytu na turnusie sanatoryjnym - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 23 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dopłaty do pobytu na turnusie sanatoryjnym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Komenda otrzymała ofertę udziału w turnusie o profilu antystresowym dla czynnych zawodowo funkcjonariuszy. Jeden z funkcjonariuszy pełniących służbę w jednostce wyraził chęć uczestnictwa w tym turnusie. Funkcjonariusz ten został zgłoszony do udziału w turnusie o profilu antystresowym, a następnie przydzielono mu miejsce w turnusie w odpowiednim terminie. Następnie pomiędzy ZOZ Sanatorium, a Wnioskodawcą została zawarta umowa, przedmiotem której były świadczenia psychoprofilaktyczne i rehabilitacyjne mające na celu redukcję skutków stresu pourazowego z uwzględnieniem promocji zdrowia w zakresie zgodnym z art. 6 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy, oraz § 2 pkt 1 lit. c i pkt 4 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 września 2001 r. w sprawie zadań służby medycyny pracy (Dz. U. z 2001 r. nr 118, poz. 1270) oraz programami zdrowotnymi państwa w zakresie uzależnień. W umowie zawarto zapis o tym, że 50% kwoty należnej za świadczenia przekaże Komenda (po otrzymaniu faktury) dla Sanatorium 50% kwoty należnej za świadczenia - jako udział własny wpłaca uczestnik turnusu w dniu rozpoczęcia turnusu. Po zakończeniu turnusu antystresowego Komenda otrzymała fakturę za pobyt funkcjonariusza na turnusie antystresowym (50% kwoty należnej za świadczenie), faktura została opłacona - zgodnie z umową, a jej wartość została doliczona do przychodu funkcjonariusza. Funkcjonariusz ten nie zgadza się ze stanowiskiem pracodawcy, uważając że powyżej opisana dopłata do turnusu powinna jedynie stanowić koszt pracodawcy i nie stanowi przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane od zakładu pracy, tj. Komendy dofinansowanie w wysokości 50% do pobytu na 14 dniowym turnusie sanatoryjnym o profilu antystresowym dla czynnych zawodowo funkcjonariuszy stanowi przychód ze stosunku służbowego podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do postanowień art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji w roku kalendarzowym pieniądze, wartości pieniężne, oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Stosownie natomiast do postanowień art. 12 ust. 1 tej ustawy, za przychód ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W artykule 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały zwolnienia przedmiotowe. Oznacza to, że ze zwolnienia przedmiotowego korzystają wyłącznie źródła dochodów enumeratywnie wymienione w tym artykule, po spełnieniu warunków określonych w ustawie. Wśród zwolnień, ustawodawca nie wymienia dopłat do pobytu na turnusie profilaktyczno-rehabilitacyjnym (antystresowym), otrzymanych przez osoby pozostające w stosunku służbowym.

Reasumując Wnioskodawca stwierdza, że dopłata do pobytu na turnusie profilaktyczno-rehabilitacyjnym (antystresowym) wyczerpuje dyspozycję art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych o przychodach ze stosunku służbowego, w związku z tym, jego wartość podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a obowiązkiem pracodawcy, jako płatnika, jest doliczenie jej do przychodu funkcjonariusza i pobranie zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Natomiast w art. 21 ust. 1 ustawy prawodawca enumeratywnie wymienił zwolnienia przedmiotowe, przysługujące podatnikom podatku dochodowego od osób fizycznych. W katalogu tym nie figuruje, jako zwolnione od podatku, świadczenie od zakładu pracy polegające na dofinansowaniu do pobytu na turnusie sanatoryjnym dla czynnych zawodowo funkcjonariuszy.

W przedmiotowej sprawie nie znajduje także zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to dotyczy świadczeń rzeczowych i ekwiwalentów za te świadczenia, które wynikają z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom pozostającym w stosunku służbowym przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Przede wszystkim wskazany przepis nie ma zastosowania w przypadku świadczeń innych aniżeli rzeczowe.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami są tylko przedmioty materialne.

W świetle powyższego dofinansowanie pobytu na turnusie sanatoryjnym, o którym mowa we wniosku, nie może być uznane za świadczenie rzeczowe, co jednoznacznie eliminuje możliwość zastosowania ww. zwolnienia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że wartość dofinansowania do pobytu na turnusie sanatoryjnym o profilu antystresowym stanowi przychód funkcjonariusza z tytułu stosunku służbowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek doliczyć wartość udzielonego dofinansowania do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku służbowego, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87–100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.