IBPBII/2/415-353/10/NG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 16 marca 2010r.), uzupełnionym w dniu 27 maja 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. ustalenia, czy opodatkowaniu podlegać będzie cała kwota czynszu z tytułu zawarcia umowy leasingu finansowego, czy też jedynie tzw. część odsetkowa nie stanowiąca spłaty wartości budynku i budowli - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 16 marca 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. ustalenia, czy opodatkowaniu podlegać będzie cała kwota czynszu z tytułu zawarcia umowy leasingu finansowego, czy też jedynie część tzw. część odsetkowa nie stanowiąca spłaty wartości budynku i budowli.

W związku z brakami formalnymi, pismem z dnia 12 maja 2010r. Znak: IBPB II/2/415-351/10/NG; IBPB II/2/415-352/10/NG; IBPB II/2/415-353/10/NG; IBPB II/2/415-354/10/NG; IBPP3/443-164/10/KO wezwano do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 27 maja 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem mniejszościowym Spółki komandytowej. Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki cywilnej prowadzącej działalność w zakresie usług medycznych, oraz w zakresie najmu lokali (spółka wynajmuje jeden lokal na działalność medyczną), która to działalność spółki jest wskazana w ewidencji działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi też jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług medycznych i w postaci samodzielnego gabinetu lekarskiego. W tym zakresie jest on wpisany do ewidencji działalności gospodarczej.

Zarówno usługi medyczne świadczone przez spółkę cywilną jak i działalność medyczna prowadzona w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej są zwolnione z podatku od towarów i usług (dalej „VAT”). Ponadto Wnioskodawca wynajmuje jeden lokal użytkowy, z tytułu czego opodatkowany jest ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (przychód nie związany z działalnością gospodarczą). W zakresie tego wynajmu Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, w szczególności brak jest wpisu w tym zakresie do ewidencji działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w 2010r. nabył od Spółki współudział w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej wraz ze współudziałem w prawie własności posadowionego na niej budynku i budowli (dalej łącznie jako „nieruchomość"). Budynek ten był wykorzystywany przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej, między innymi w zakresie działalności medycznej (szpital, gabinety lekarskie, apteka itp.). Nabycie nieruchomości było zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 10 w zw. z art. 2 ust 14 ustawy o VAT oraz § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia z 24 grudnia 2009r. (Dz. U. nr 224, poz. 1799).

Wnioskodawca zawiadomił wcześniej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze opodatkowania przychodów z najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Wnioskodawca nie zamierza wnosić Nieruchomości jako wkładu do spółki cywilnej, której jest wspólnikiem i która prowadzi działalność w zakresie usług medycznych oraz w zakresie najmu lokalu. W związku z czym Nieruchomość nie będzie stanowić majątku tej spółki ani nie będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności tej spółki. Natomiast Wnioskodawca planuje oddać nieruchomość Spółce do opłatnego używania i pobierania pożytków. Stronami umowy będą współużytkownicy wieczyści i współwłaściciele z jednej strony, a z drugiej - Spółka komandytowa. Podział czynszu pomiędzy współużytkowników i współwłaścicieli nastąpi w stosunku ich udziałów w użytkowaniu wieczystym i prawie własności.

Umowa ta zostanie zawarta na czas określony 40 lat, a Spółka będzie płacić miesięczny czynsz. W kwocie czynszu będą wyodrębnione następujące składniki:

* wynagrodzenie za korzystanie przez Spółkę z prawa użytkowania wieczystego oraz wynagrodzenie za korzystanie przez Spółkę z prawa własności budynku i budowli, oraz

* spłata wartości początkowej przedmiotu umowy oraz część odsetkowa.

Umowa zostanie zawarta na czas oznaczony, a suma ustalonych w niej opłat z tytułu odpłatnego korzystania z budynku i budowli (z udziału we współwłasności) nie będzie niższa niż wartość początkowa budynku i budowli (udziału we współwłasności) ustalona przez Wnioskodawcę. Zgodnie z powołaną umową odpisy amortyzacyjne od budynku i budowli (udziału we współwłasności) w podstawowym okresie umowy dokonywane będą przez Spółkę. Umowa będzie zawierać klauzulę, iż z chwilą zapłaty ostatniego czynszu w ustalonym okresie umowy, wnioskodawca (oraz pozostali współużytkownicy wieczyści i współwłaściciele) zobowiązany będzie przenieść udział w prawie własności budynku i budowli oraz udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu na Spółkę.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, iż umowa o przedmiocie wskazanym w stanie faktycznym winna zostać zakwalifikowana jako umowa leasingu, o której mowa w art. 23f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem wnioskodawcy nie będzie to jednak umowa leasingu, o której mowa w art. 709#185; Kodeksu cywilnego, gdyż umowa ta nie zostanie zawarta „w zakresie przedsiębiorstwa" wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi bowiem w tym zakresie działalności gospodarczej. Będzie więc to co najwyżej umowa podobna do umowy z art. 709#185; Kodeksu cywilnego.

Nieruchomość, która będzie oddana Spółce do używania, a która została wskazana we wniosku o wydanie interpretacji, obejmuje:

1. prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności posadowionego na nim lądowiska dla helikopterów, ogrodzenia lądowiska i drogi dojazdowej;

2. prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności posadowionych na nim budynku i budowli. Budynek ten składa się z pawilonów, które określone zostały jako np. Fizykoterapia, Administracja, Pogotowie Ratunkowe, Blok Operacyjny, Stróżówka, Chirurgia, Kaplica itd. Budynek ten wyposażony jest np. w przepompownie wody, kanalizację, instalację gazową, sieć cieplną, kanalizację deszczową, instalację wodociągową, instalację tlenu. Urządzenia te stanowią części składowe budynku. Ponadto na działce zbudowane jest ogrodzenie i parking. Wszystkie te dodatkowe elementy (od przepompowni po parking) zostały określone we wniosku o wydanie interpretacji jako budowle;

3. współudział w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz współudział w prawie własności posadowionych na niej budowli (drogi, placu).

Przedmiotem umowy będzie nieruchomość (prawa) opisane w punkcie „a", „b" i „c". Niemniej wnioskodawcy nie przysługuje całość opisanych wyżej praw (jest tylko współużytkownikiem wieczystym gruntów i współwłaścicielem posadowionych na niej budynków i budowli), w związku z tym na podstawie powołanej umowy Wnioskodawca odda Spółce w używanie cały posiadany przez siebie udział w tych prawach. Skutkiem tego Spółka będzie korzystać z całości gruntów i budynków i budowli, gdyż drugi współużytkownik wieczysty oraz współwłaściciel także odda Spółce w używanie cały posiadany przez siebie udział w nieruchomości (prawach) z lit „a" i „b" na podstawie tej samej umowy. Spółka na mocy powołanej umowy będzie korzystać także z nieruchomości (praw) opisanych w literze „c" w takim zakresie, w jakim prawa te przysługują Wnioskodawcy i drugiemu współużytkownikowi wieczystemu/współwłaścicielowi (w wypadku praw z lit. „c" Wnioskodawcy oraz drugiemu współużytkownikowi wieczystemu i współwłaścicielowi przysługuje tylko 50% udziałów).

Nieruchomość opisana powyżej (w lit. „a", „b", „c"), nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności medycznej w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Zdaniem wnioskodawcy, w świetle okoliczności przedstawionych w stanie faktycznym, nie stanowi ona majątku związanego z tą działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy w przypadku wyboru przez wnioskodawcę opodatkowywania przychodów z czynszu wypłacanego na podstawie powyższej umowy ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne dalej „zpdof”), opodatkowaniu podlegać będzie całość czynszu wypłacanego na podstawie umowy, czy też jedynie część czynszu nie stanowiąca spłaty wartość budynku i budowli, a więc tzw. część odsetkowa...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem wnioskodawcy, w przypadku wyboru przez niego opodatkowywania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. 1a zpdof) przychodów z czynszu wypłacanego na podstawie wskazanej umowy, opodatkowaniu (tutaj ryczałtem stawką 8,5%) podlegać będzie nie całość czynszu określona proporcjonalnie do jego udziału w zysku, lecz jedynie jego część nie stanowiąca spłaty wartości początkowej budynku i budowli, a więc tzw. część odsetkowa. Wynika to z faktu, że ze względu na swój przedmiot umowa spełniać będzie przesłanki do uznania ją za umowę leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 pdof. Ponadto w świetle przedstawionego stanu faktycznego umowa ta będzie spełniała wszystkie warunki niezbędne do uznania jej za tzw. „leasing finansowy", o którym mowa w art. 23f ust. 1 pdof. Po pierwsze, będzie zawarta na czas oznaczony. Po drugie, suma ustalonych w niej opłat z tytułu odpłatnego korzystania z budynku i budowli, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, będzie nie niższa niż wartość początkowa budynków i budowli. Po trzecie, zgodnie z umową odpisy amortyzacyjne od budynku i budowli w podstawowym okresie umowy dokonywane będą przez Spółkę tj. korzystającego. A więc zgodnie z art. 23f ust. 1 zd. 1 pdof, wnioskodawca (finansujący) nie będzie zaliczał do swoich przychodów tej części czynszu, która stanowić będzie spłatę wartości początkowej budynku (tj. części kapitałowej czynszu).

Na mocy art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) zpdof podstawą opodatkowania, do której znajduje zastosowanie stawka 8,5% ryczałtu, jest kwota przychodów z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze nie zawartych w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Jak wcześniej wskazano, planowana umowa będzie umową o podobnym charakterze do umów najmu lub dzierżawy nie zawartą w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Skoro więc na mocy art. 23f ust. 1 zd. 1 pdof przychodami wnioskodawcy z tytułu niniejszej umowy nie jest cały czynsz, lecz kwota czynszu pomniejszona o tę jego część, która stanowić będzie spłatę wartości początkowej budynku i budowli, to opodatkowaniu (w tym wypadku ryczałtem) podlega tylko ta część czynszu, która nie stanowi spłaty wartości początkowej budynku i budowli, a więc tzw. część odsetkowa.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób fizycznych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), a przepisy w nim zawarte przewidują następujące rodzaje umów leasingu:

* leasing, nazywany w doktrynie leasingiem operacyjnym, którego warunki zostały wskazane w art. 23b powołanej ustawy, gdzie odpisów amortyzacyjnych dokonuje finansujący,

* leasing, nazywany w doktrynie leasingiem finansowym, którego warunki zostały wskazane w art. 23f ww. ustawy, gdzie odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz

Przepis artykułu 23a ust. 1 przedmiotowej ustawy odwołuje się do definicji leasingu, zawartej w Kodeksie cywilnym, poszerzając, jednak rozumienie umowy leasingu na gruncie prawa podatkowego. Zgodnie z art. 23a pkt 1 powołanej ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedmiotem umowy leasingu, o której mowa w rozdziale 4a ww. ustawy, mogą być jedynie podlegające amortyzacji środki trwale lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Jak stanowi art. 22c pkt 1 przedmiotowej ustawy amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż do użytkowania wieczystego nie stosuje się art. 23i przedmiotowej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dotyczy on wyłącznie gruntów stanowiących przedmiot prawa własności. Tak więc w części dotyczącej prawa wieczystego użytkowania gruntów umowa, którą zamierza zawrzeć wnioskodawca nie będzie stanowić umowy leasingu finansowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będą miały do niej zastosowania przepisy rozdziału 4a tej ustawy. Do tego typu umów będą miały natomiast zastosowanie zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 23l ww. ustawy - przepisy art. 11, 22 i 23 przedmiotowej ustawy, regulujące kwestie związane z umowami najmu oraz dzierżawy.

Zgodnie z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa (tzw. leasingu operacyjnego) spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz leasingodawca w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to leasingobiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatki związane z uiszczeniem rat leasingowych.

Natomiast zgodnie z art. 23f ust. 1 ww. ustawy, do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 23b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,

2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,

3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.

Jeżeli wysokość kwoty spłaty wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przypadających na poszczególne opłaty nie jest określona w umowie leasingu, ustala się ją proporcjonalnie do okresu trwania tej umowy ( art. 23f ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego przez wnioskodawcę zdarzenia wynika, iż zamierza zawrzeć ze spółką komandytową umowę leasingu finansowego w rozumieniu art. 23f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, której przedmiotem będą budynki, budowle oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu.

Mają na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie, oraz przytoczone powyżej przepisy należy stwierdzić, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje możliwości zawarcia umowy leasingu finansowego, której przedmiotem byłoby użytkowanie wieczyste gruntu.

Oznacza to, że w części dotyczącej prawa wieczystego użytkowania gruntów umowa, którą zamierza zawrzeć wnioskodawca ze spółką nie będzie umową leasingu finansowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będą miały do niej zastosowania przepisy rozdziału 4a tej ustawy. Natomiast odnośnie tej części umowy, która dotyczyć będzie budynków i budowli, przedmiotową umowę można traktować jako umowę leasingu finansowego.

Odnośnie przychodów, które wnioskodawca uzyska w części przypadającej na budynki i budowle, jeżeli będą spełnione warunki przedstawione w art. 23f przedmiotowej ustawy, to do przychodów finansującego z tytułu podpisania przedmiotowej umowy, nie będą podlegały zaliczeniu opłaty leasingowe w części stanowiącej spłatę wartości początkowej przedmiotowych budynków i budowli będących przedmiotem umowy. Oznacza to, że przychodem finansującego jest jedynie tzw. odsetkowa część opłat leasingowych. Innymi słowy, jeśli umowa będzie spełniać warunki pozwalające uznać ją za podatkową umowę leasingu finansowego określoną w art. 23f ww. ustawy, to do przychodów leasingodawcy nie zalicza się opłat leasingowych w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Przychodem dla wnioskodawcy będzie więc jedynie odsetkowa część tych opłat. Jednakże przedmiotowowy przychód należy opodatkować na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie 8,5 % stawką zryczałtowanego podatku dochodowego przewidzianego w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Należy bowiem zauważyć, iż ustawodawca nie przewidział możliwości opodatkowania stron umowy leasingu w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, co oznacza, iż ustawodawca nie zamierzał objąć opodatkowaniem podatkiem zryczałtowanym umowy, która mieści się w definicji leasingu finansowego zamieszczonej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poza tym ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, reguluje w sposób kompletny zarówno rodzaje przychodów podlegające opodatkowaniu ustawą, jak i sposób obliczenia przychodu czy też określenia która część przychodu podlega opodatkowaniu. Ustawa nie przewiduje możliwości opodatkowania umów leasingu podatkiem zryczałtowanym, ani nie odsyła do przepisów rozdziału 4a w przypadku opodatkowania umów najmu, dzierżawy, podnajmu poddzierżawy, co zdaniem organu oznacza, iż wnioskodawca nie może opodatkować przychodów z tytułu umowy leasingu finansowego, w części dotyczącej budynków i budowli zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, że umowa, którą wnioskodawca zamierza zawrzeć ze spółką, w części dotyczącej prawa użytkowania wieczystego, nie będzie umową leasingu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będą miały do niej zastosowania przepisy rozdziału 4a tej ustawy. Oznacza to także, iż w odniesieniu do dochodu w części przypadającej na użytkowanie wieczyste wnioskodawca będzie mógł część czynszu przypadającą na użytkowanie wieczyste opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.).

I tak zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu za dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Natomiast podatnik rozpoczynający najem w trakcie roku podatkowego – do dnia poprzedzającego dzień jego rozpoczęcia, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu z tego tytułu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił zakończenia najmu lub nie dokonał wyboru innej formy jego opodatkowania, uważa się, że przychód z najmu jest opodatkowany w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Jak wynika z treści art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) cytowanej ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, tj. przychodów z najmu.

Powyższe oznacza, iż w odniesieniu do dochodu w części przypadającej na użytkowanie wieczyste wnioskodawca zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, będzie mógł część czynszu przypadającą na użytkowanie wieczyste opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5% (art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy), o ile - jak wskazuje wnioskodawca – przedmiotowa umowa opisana w zdarzeniu przyszłym nie będzie umową zawartą w ramach prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednakże w takim przypadku przychodem do opodatkowania będzie cała kwota czynszu przypadająca na budynki i budowle, a nie jak twierdzi wnioskodawca tylko część odsetkowa. należy bowiem zauważyć, że art. 6 ust. 1a wskazuje wprost, iż opodatkowaniu podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy podatek zryczałtowany pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Żaden przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym pochodowym, jak również art. 23l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nakazuje w przypadku, gdy umowa nie zawiera warunków koniecznych do uznania jej za umowę leasingu, stosowanie przepisów, o których mowa w art. 11, 22 i 23, dla umów najmu i dzierżawy, nie zawiera uregulowania, które nakazywałoby opodatkować w przypadku opisanym przez wnioskodawcę tylko tę część przychodu, która dotyczy części odsetkowej. Wręcz przeciwnie z uwagi na fakt, iż umowę leasingu finansowego, którą zamierza zawrzeć wnioskodawca odnośnie prawa użytkowania wieczystego gruntu, należy traktować, tak jak umowę najmu, dzierżawy, opodatkowaniu podlegać będzie cała kwota czynszu uzyskana przez wnioskodawcę z tytułu zawarcia tej umowy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3. Ocena stanowiska w zakresie pozostałych pytań, została zawarta w odrębnych interpretacjach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.