ILPB1/415-985/10-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data wpływu 30 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniach 11 i 15 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 30 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 oraz § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 27 października 2010 r. znak ILPP2/443-1409/10-2/JK, ILPB1/415-985/10-2/AG, ILPB4/423-169/10-2/DS na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 listopada 2010 r., a w dniu 10 listopada 2010 r. wniosek uzupełniono o brakującą wpłatę, natomiast w dniu 15 listopada 2010 r. o braki formalne (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 10 listopada 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej przywoływana jako Spółka) oddała w dniu x marca 2010 r. do dyspozycji pracownika, dyrektora firmy samochód ciężarowy marki xx. Spółka użytkuje pojazd na podstawie umowy leasingu operacyjnego a umowa ta spełnia warunki określone w rozdziale 4a Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. z pracownikiem zawarta została umowa użyczenia, na mocy której pracownik ma prawo wykorzystywać samochód również do celów osobistych, z prawa tego mogą korzystać również członkowie jego rodziny. Samochód ma być używany również w celu dojazdu do pracy, jak również w celach służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jak prawidłowo ustalić pracownikowi przychód z tytułu użytkowania samochodu w przedstawionym stanie faktycznym...

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie samochodu służbowego do nieodpłatnego korzystania przez pracownika w celach prywatnych należy zakwalifikować jako przychód ze stosunku pracy wymieniony w art. 12 ust 1 updof. Spółka jako płatnik ma obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego przychodu. Wartość nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego do korzystania w celach prywatnych przez pracownika Spółka ma obowiązek ustalić na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług tego samego rodzaju. Wytyczne w zakresie sposobu ustalenia wartości przychodu pracownika zawiera art. 11 ust. 2-2b Updof. Przepisy te jednak nie są na tyle jasne by wprost stwierdzić w jaki sposób Spółka ma ustalić wartość przychodu pracownika z tytułu użyczenia samochodu.

Stosując jednak przepisy art. 11 ust. 2-2b w zgodzie z interpretacją dokonywaną przez organy skarbowe można dojść do poważnych wątpliwości w sferze praktycznej. w rozpatrywanym stanie faktycznym ciężko ująć granicę wykorzystywania przez pracownika-dyrektora Spółki samochodu do celów służbowych i celów prywatnych. Niewątpliwie w dzień pracy samochód w większości będzie używany do celów służbowych (choćby to był jedynie dojazd z miejsca pracy i z powrotem do miejsca zamieszkania). Jednakże po godzinach pracy pracownik ma możliwość dysponowania samochodem, a z przepisów prawa cywilnego wynika wprost, że czynsz najmu nie jest powiązany z faktycznym wykorzystywaniem danej rzeczy przez wynajmującego, ale z samą możliwością i dostępnością jej wykorzystania.

Stąd proste wnioskowanie nakazywałoby w dni powszednie ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia jako ułamek rynkowej ceny wynajmu samochodu w przedsiębiorstwach zajmujących się tego typu działalnością uwzględniając kryteria tj. marka samochodu, rok produkcji, przebieg, stan techniczny etc.

Ułamek ten odpowiadałby ilości godzin w dobie, w których pracownik ma możliwość wykorzystania samochodu do celów prywatnych. w weekendy (poza tymi, w których pracownik świadczyłby pracę) należałoby ustalić wartość świadczeń bez potrzeby ułamkowego dzielenia potencjalnego kosztu czynszu najmu samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Spółka oddała do dyspozycji pracownika, dyrektora firmy samochód ciężarowy, który ma służyć zarówno do celów służbowych jak i prywatnych. Została podpisana umowa użyczenia.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych - ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2–2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się zgodnie z treścią ust. 2a:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań, ustawodawca w art. 11 ust. 2a ściśle określił sposoby ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń.

W przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że w celu ustalenia wartości świadczenia – Spółka jako pracodawca, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy usług najmu samochodów, powinna uwzględnić ceny rynkowe stosowane przez firmy zajmujące się wynajmem samochodów tej samej marki.

Reasumując, przychód z tytułu użytkowania samochodu przez pracownika Spółki stanowi przychód ze stosunku pracy wymieniony w art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu użytkowania samochodu do celów prywatnych w dni robocze należy określić należy jako ułamek rynkowej ceny wynajmu samochodu w przedsiębiorstwach zajmujących się tego typu działalnością, uwzględniając kryteria tj. marka samochodu, rok produkcji, przebieg, stan techniczny itp. Natomiast w weekendy (poza tymi, w których pracownik świadczyłby pracę) należy ustalić wartość ww. świadczeń w całości, tj. bez potrzeby ułamkowego obliczania potencjalnego kosztu czynszu najmu samochodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozstrzygnięty w odrębnym terminie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.