IPPB1/415-836/09-5/AM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29.10.2009 r. (data wpływu 05.11.2009 r.) oraz piśmie (data nadania 18.12.2009 r., data wpływu 21.12.2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-836/09-2/AM z dnia 07.12.2009 r. (data nadania 07.12.2009 r., data doręczenia 14.12.10.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie opodatkowania sprzedaży antyków i staroci – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 05.11.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży antyków i staroci.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione stępujące zdarzenie przyszłe.

Obywatel polski, rezydent w Belgii od 1981 r., gdzie opłaca składki ubezpieczeń socjalnych oraz podatki planuje rozpoczęcie działalność, która polegała będzie na otwarciu ekspozycji kolekcjonerskiej z możliwością sprzedaży lub wymiany eksponatów. Ekspozycja byłaby otwarta jedynie w soboty - niedziele (2 dni w tygodniu).

Jednocześnie pismem z dnia 17.12.2009 r. (data wpływu 21.12.2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 07.12.2009 r. Nr IPPB1/415-836/09-2/AM Wnioskodawczyni doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego a mianowicie wskazała, iż:

1. Występuje we własnej sprawie.

2. Rozważa podjecie sprzedaży w Polsce antyków i staroci stanowiących jej prywatne zbiory (rezultat wieloletniego zbierania i kolekcjonowania).

3. Nie ma żadnych gospodarczych powiązań z Polską, w 1981 roku wyjechała na stale do Belgii gdzie pracowała, wyszła za mąż, i założyła rodzinę i gdzie do dzisiaj mieszka. Aktualnie utrzymuje się w Belgii z zasiłku dla bezrobotnych. Nie posiada w Polsce rachunków bankowych.

4. Nie osiąga żadnych dochodów w Polsce.

5. Jest rezydentem w Belgii.

6. Nie zna przepisów prawa podatkowego, dlatego tez zwróciła się do Urzędu o płatną opinię w tym zakresie.

7. Nie zna adresu Urzędu Skarbowego właściwego dla tej działalności. Podjecie decyzji o przystąpieniu do tego projektu i jego lokalizacji jest uzależnione od opinii U.S. w tej sprawie. Jeżeli z opinii Urzędu w sprawie obciążeń podatkowych będzie wynikało, że projekt jest do zrealizowania - to podejmie działania w sprawie podpisania umów na lokalizację i dalsze realizację.

8. Nie posiada nr NlP.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przypadku kolekcjonerskiej sprzedaży antyków i staroci własnych, posiadanych przez okres dłuższy niż 6 m-cy w systemie sprzedaży stoiska otwartego jedynie w weekendy (2 dni w tygodniu), należałoby zarejestrować prowadzenie działalności gospodarczej oraz w konsekwencji opłacać podatek.

Zdaniem Wnioskodawczyni otwarcie stoiska z ekspozycją czynną jedynie w week-endy oraz sporadyczna, okazjonalna sprzedaż od czasu do czasu przedmiotów prywatnych, pochodzących z kolekcji i posiadanych przez wiele lat powinno być zakwalifikowane jako sprzedaż kolekcjonerska - wolna od opodatkowania.

Na tle przedstawionego zdarzenia, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W katalogu źródeł przychodu zawartym w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy jako odrębne źródła przychodu wyszczególniono:

* pozarolniczą działalność gospodarczą;

* odpłatne zbycie.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) – c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

A zatem źródłem przychodu z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych jest tylko taka sprzedaż, która łącznie spełnia następujące przesłanki:

A zatem źródłem przychodu z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych jest tylko taka sprzedaż, która łącznie spełnia następujące przesłanki:

* nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* została dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,

2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Tak więc, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi ona mieć charakter zarobkowy.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Pojęcie „zorganizowany” to pojęcie niedookreślone. Przymiotnik „zorganizowany" może być zrozumiany w sposób funkcjonalny, bądź przedmiotowy (atrybutowy). Jeżeli przedsiębiorca prowadzi działalność zorganizowaną, to musi istnieć stała struktura organizacyjna tej działalności (nie chodzi o strukturę „rzeczową " - środki trwałe, ale raczej o pewien stały sposób prowadzenia działalności).

Zorganizowanie oznacza stworzenie odpowiedniej struktury zapewniającej możliwość zarządzania tą działalnością. Za działalności zorganizowaną należy uznać również gdy sprzedający - jak ma to miejsce w analizowanej sprawie - będzie prowadził ją w oparciu o wynajęte stoisko.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania.

Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Zorganizowany charakter sprzedaży, powtarzalność czynności oraz chęć osiągnięcia zysków (zarobkowy charakter) to elementy istotne do zakwalifikowania czynności związanych ze sprzedażą antyków i staroci własnych, jako pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawczynię do działalności gospodarczej należało ocenić zamiar, okoliczności i cel: działań związanych ze sprzedażą antyków i staroci stanowiących jej własność.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że czynności związane ze sprzedażą kolekcjonerską antyków i staroci stanowiących prywatne zbiory (rezultat wieloletniego zbierania i kolekcjonowania) Wnioskodawczyni planuje prowadzić za pomocą stoiska otwartego 2 dni w tygodniu t. j. w soboty i niedziele.

Reasumując mając na uwadze przestawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawne należy uznać, iż sprzedaż ww. rzeczy będzie dokonywana w sposób zorganizowany i ciągły za pośrednictwem otwartego stoiska w soboty i niedziele. Taka forma sprzedaży będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, iż powinna Pani zarejestrować działalność gospodarczą a przychody z tego tytułu opodatkować jako przychody z działalności gospodarczej wg zasad uregulowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.