ILPB1/415-419/10-4/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2010 r. (data wpływu 9 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 21 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 9 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 16 czerwca 2010 r., znak ILPB1/415-419/10-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem rozpatrzenia podania w zakresie jednego zagadnienia, wg kolejności w nim przedstawionej tj. podatku dochodowego od osób prawnych.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 czerwca 2010 r., w tym samym dniu wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach prowadzonej działalności zleca swoim pracownikom odbycie podróży służbowych. Częstym miejscem docelowym lub pośrednim podróży jest x ze względu na lokalizację w x klientów Spółki, korzystanie przez pracowników Spółki z kursów i szkoleń zawodowych (na które pracownicy kierowani są przez Spółkę) w tym mieście oraz korzystanie z portu lotniczego x w trakcie podróży zagranicznych. w celu zapewnienia pracownikom zakwaterowania w ramach podróży służbowych Spółka zamierza wynająć w x mieszkanie służbowe, które będzie umożliwiało nocleg kilku pracowników. Zdaniem Spółki pozwoli to ograniczyć koszty bardzo drogich noclegów, gdyż ceny hoteli w x są bardzo wysokie. Dodatkowo w związku z planowaną modernizacją dróg, dojazd do stolicy może znacznie się wydłużyć, więc niejednokrotnie pracownik będzie musiał dotrzeć do x w przeddzień planowanego spotkania lub planowanego wylotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy świadczenie w postaci noclegu w mieszkaniu służbowym w ramach podróży służbowej jest przychodem pracownika na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. w związku z tym pokrycie przez Spółkę kosztu noclegu należnego pracownikowi nie będą stanowiły podlegającego opodatkowaniu przychodu pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, do których należy między innymi stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako jedno ze źródeł przychodów wskazuje przychody ze stosunku pracy. Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Przychody ze stosunku pracy obejmują swoim zakresem m.in. wartość innych nieodpłatnych świadczeń. Powyższe określenie przychodu ze stosunku pracy jest bardzo szerokie, co skutkuje tym, że co do zasady wszelkiego rodzaju świadczenia dokonywane przez pracodawcę na rzecz pracownika podlegają opodatkowaniu. Od tej zasady istnieją jednak pewne wyjątki, które wprost zostały określone w tej ustawie, jako przychody zwolnione z opodatkowania.

W tym miejscu podkreślenia wymaga fakt, iż w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powyższe zwolnienie od podatku obejmuje zatem diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach.

Podstawowym warunkiem skorzystania z ww. zwolnienia jest odbycie przez pracownika podróży służbowej – co jak podaje Spółka ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Zatem w sytuacji, gdy Spółka wynajmuje mieszkanie służbowe i udostępnia je wyłącznie dla pracowników odbywających podróż służbową, tj. pracownik nie będzie wykorzystywał mieszkania do celów prywatnych, wówczas nie będzie powodowało to obowiązku ustalania przychodu z nieodpłatnego świadczenia, bowiem pracownik nie będzie uzyskiwał żadnego przysporzenia majątkowego. Pracownik będzie korzystał z mieszkania wyłącznie dlatego, iż na polecenie pracodawcy odbywa podróż służbową.

Reasumując, świadczenie pracodawcy polegające na bezpłatnym zakwaterowaniu pracownika w mieszkaniu służbowym podczas podróży służbowej nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, bowiem wykonywanie zadań służbowych nakłada na pracodawcę obowiązek ponoszenia wydatków związanych z realizacją tych zadań.

Informuje się, że wniosek w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych został rozstrzygnięty w dniu 30 czerwca 2010 r. interpretacją indywidualną nr ILPB3/423-325/10-2/KS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.